Medeksza Adam

[blok]Medeksza Adam, syn Teodora i Antoniny z Jeleń-skich, ur. 1820 r. w Orwistowie. Po ukończeniu instytutu szlacheckiego, udał się na studja uniwersyteckie- do Dorpatu. W związku ze sprawą Konarskiego został A. M. wraz z wielu innymi dorpatczanami aresztowany i przewieziony do Wilna (1839), poczem na mocy wyroku, musiał udać się w głąb Rosji. Był w Połtawie, następnie służył wojskowo na Kaukazie, tu awansował na oficera, po wyjściu do dymisji, znalazł się w Nowogrodzie, skąd dopiero po kilku leciech otrzymał pozwolenie na osiedlenie się w kraju. Zamieszkawszy w dziedzicznych Romajniach pod Kownem-, brał od r. 1857 czynny udział w obradach nad sprawą włościańską, nad utworzeniem T-wa Kredytowego i rolniczego, wreszcie w r. 1861 został pośrednikiem do spraw włościańskich. Był A. M. przeciwnikiem powstania, lecz w miarę możności popierał je i na wezwanie Rządu Naród, złożył urząd1 pośrednika, w nader odważny sposób swój krok motywując. Następnie brał czynny udział w organizacji powstańczej, i to spowodowało wysłanie jego do Czerdynia (w gub. permskiej) i przymusową sprzedaż Romajń. Po pięcioletniem, wygnaniu powrócił do kraju i osiadł w Warszawie w r. 1868. Zmarł w r. 1876. Był żonaty dwu¬krotnie: z Anną Nieławicką (t 1855) i Klementyną Weyssenhoffówną. Zmarł bezpotomnie. Por. „Adam Medeksza" przez Rozbitka (J. Gieysztora) Lwów 1877.

[Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857-1865; Biblioteka Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy]