[herb_lewa]leliwaAdamowicz h. Leliwa, herb ich Boniecki nazywa Adamowicz i podaje jego opis. Przodkiem tej rozrodzonej rodziny litewskiej miał być niejaki Adam, wg heraldyków, dzielny wojownik przeciwko Tatarom i dwukrotnie poseł do nich, a którego Monwid adoptował i do swego herbu przypuścił, tę zaś adopcję osobnym dyplomem król Władysław Jagiełło zatwierdził. Potomkowie owego Adama wzięli po swym protoplaście na zwyczaj rusko-litewski nazwisko Adamowicz, a w XVI stuleciu rozdzielili się na 4 gałęzie biorące od majątków przydomki: Pokrzywnicki, Mutykalski, Rakowiecki i Starowolski (od wsi Stara Wola w woj. brzesko-litewskim). Z tych gałęzi trzy pierwsze zmieniły swoje przydomki na nazwiska, czwarta tylko zachowała nazwisko Adamowicz, dodając do niej niekiedy przydomek Starowolski, jako odróżnienie familijne. Zamieszkiwali i pełnili urzędy ziemskie w ks. żmudzkim w XVII-XVIII w. Podpisali elekcję Augusta II 1697 r. i pospolite ruszenie 1698 r., elekcję 1733 r. Dziedziczyli m. in. dobra Ożeliszki 1775 r. (V. L.). Zostali wylegitymowani w Królestwie 1848 r., w Cesarstwie w 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, kowieńskiej 1845-1866, mińskiej 1840-1857. Są także na Białej Rusi Adamowicze z przydomkiem Gowarkowski, którzy wylegitymowali się w Cesarstwie 1846 r. i zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. [Urus. I 14-15 ]
Adamowicz herbu Leliwa. Przodek domu tego Adam, odznaczył się w wielu okazjach niepospolitemi cnoty w zawodzie rycerskim, za co obdarzony został tym klejnotem od Montwida syna Gedyminowego w. książecia litewskiego, którym to herbem pieczętował się sam książę: dla tego też i król Władysław Jagiełło osobistym przywilejem zatwierdził mu to znamię herbowe, wyliczając między innemi zasługami jego odwagę podczas wyprawy Witolda na Tatarów, tudzież poselstwa do nich z korzyścią sprawowane, jako też wierność dla tronu nieskazitelną. Od tego Adama zaczęli się też nazywać potomkowie jego Adamowiczami.
[herb_lewa]lubiczAdamowicz h. Lubicz, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. [Urus. I 15 ]
Adamowiczowie różni. Nie wiadomo, którego herbu Adamowiczowie zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1808 r. • Adam Ferdynand, s. Józefa, doktor medycyny, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, prezes Tow. Lekarskiego Wileńskiego, członek wielu towarzystw naukowych, radca stanu rosyjski, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1849 r. i zapisany został wraz z synem do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. [Urus. I 15-16 ]