Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Rutkowski Jan
9.11.2013 16:36
Ś. p. Jan Rutkowski.
Wspomnienie pozgonne.
Zmarły w dniu 18 lutego r. b.
Jan Rutkowski był jednym z najwybitniejszych Sędziów Sądu Najwyższego. Odznaczał się głęboką wiedzą prawniczą i prawdziwem zamiłowaniem pracy sędziowskiej, której oddawał się z cały zapałem mimo od dawna nurtującej go ciężkiej choroby serca. Obowiązki swe poczytywał za szczytne powołanie, za wysoce doniosłą służbę dla dobra społeczeństwa. Zmarł w czasie chwilowego pobytu w Jaśle, w Małopolsce, gdzie większą część życia spędził kształcił się i przechodził różne stopnie urzędo- wania. Urodzony w roku 1871 uczęszczał do gimnazjum tarnowskiego, a następnie na wydział prawny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył studja z tytułem doktora praw. Służbę sądową rozpoczął w 1897 r„ jako aplikant sądowy we Lwowie. Po złożeniu egzaminu sędziowskiego, był adiunktem sądowym najpierw w Mościskach, potem w Ustrzykach. W 1904 r. został mianowany naczelnikiem Sądu powiatowego w Gwoźdcu, stamtąd przeszedł do Liska, a w 1917 r. poruczono mu kierownictwo jednego z największych sądów, bo sądu powiatowego we Lwowie. W 1919 r. otrzymał stanowisko sędziego apelacyjnego we Lwowie, skąd w następnem roku przeszedł do Ministerjum Sprawiedliwości. Tutaj jako radca ministerjalny w sekcji ustawodawczej, później jako radca prawny brał udział w opracowaniu luźnych projektów ustaw, oddając rzetelne usługi naszemu rodzinnemu prawodawstwu. 10 listopada 1921 r. został sędzią Sądu Najwyższego, gdzie rozwinął odrazu owocną, a niestrudzoną działalność na niwie jurysprudencji.
Gazeta Sądowa Warszawska 1929 r.
Wspomnienie pozgonne.
Zmarły w dniu 18 lutego r. b.
Jan Rutkowski był jednym z najwybitniejszych Sędziów Sądu Najwyższego. Odznaczał się głęboką wiedzą prawniczą i prawdziwem zamiłowaniem pracy sędziowskiej, której oddawał się z cały zapałem mimo od dawna nurtującej go ciężkiej choroby serca. Obowiązki swe poczytywał za szczytne powołanie, za wysoce doniosłą służbę dla dobra społeczeństwa. Zmarł w czasie chwilowego pobytu w Jaśle, w Małopolsce, gdzie większą część życia spędził kształcił się i przechodził różne stopnie urzędo- wania. Urodzony w roku 1871 uczęszczał do gimnazjum tarnowskiego, a następnie na wydział prawny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył studja z tytułem doktora praw. Służbę sądową rozpoczął w 1897 r„ jako aplikant sądowy we Lwowie. Po złożeniu egzaminu sędziowskiego, był adiunktem sądowym najpierw w Mościskach, potem w Ustrzykach. W 1904 r. został mianowany naczelnikiem Sądu powiatowego w Gwoźdcu, stamtąd przeszedł do Liska, a w 1917 r. poruczono mu kierownictwo jednego z największych sądów, bo sądu powiatowego we Lwowie. W 1919 r. otrzymał stanowisko sędziego apelacyjnego we Lwowie, skąd w następnem roku przeszedł do Ministerjum Sprawiedliwości. Tutaj jako radca ministerjalny w sekcji ustawodawczej, później jako radca prawny brał udział w opracowaniu luźnych projektów ustaw, oddając rzetelne usługi naszemu rodzinnemu prawodawstwu. 10 listopada 1921 r. został sędzią Sądu Najwyższego, gdzie rozwinął odrazu owocną, a niestrudzoną działalność na niwie jurysprudencji.
Gazeta Sądowa Warszawska 1929 r.