Załuski Ludwik

Załuski Ludwik, syn Aleksandra wojewody rawskiego, ale urodzony z czwartej żony jego Ostrowskiej, brat Andrzeja Chryzostoma biskupa warmińskiego. Kształcił młodość swoje za granicą, naprzód słuchając prawa w Rzymie, a potem teologii w Paryżu. Za powrotem do kraju, wziął kanonią krakowską, a z sejmu r. 1690 jedzie naznaczonym komisarzem do skarbu koronnego. (Const. f. 16.) Jest potem deputatem na trybunał, z piękną pochwałą dla siebie; dalej spotkało go kanclerstwo przy królowej MARYI; aż urósł na sufragana przemyślskiego, i usiadł po bracie swoim Andrzeju na katedrze płockiej, r. 1698. Umarł r. 1722, a Rzepnicki chce aby r. 1721. (Vitae Praesul. Pol. T. [I lib. 3 cap. i pay. 270), na cztery dni przed śmiercią miał być mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim, pisze FRIESIUS. (De Episcopatu Kljomensi, in mta Josephi Załuski, p. 3.) Był życia nienagannego w niczem, na ubogie miłosierny, około biskupstwa powierzonego sobie pilny. Fundował szkoły w Warszawie przy kollegium jezuickiem, które z jego ostatniej woli, dokonał piękną strukturą, AndrzejStanisław Kostka kanclerz wielki natenczas i biskup chełmiński, a potem biskup krakowski, synowiec jego. Do pięknych zalet jego należy, to że dwóch synowców swoich, Józefa i Stanisława, wychował na biskupów zacnych dla kraju, wysławszy ich kosztem swoim za granicę po naukę. Roku 1719 obecny w Warszawie, gdy AUGUST II oddawał uroczyście w kościele ś. Jana, biret kardynalski nuncyuszowi a Salerno, wyprawił ucztę wielką dla nowego kardynała, na którą sprosił biskupów i senatorów wszystkich; przy czem tyle srebra pokazał, iż dziwiono się jego wielości. (Friesius p. 5 supra citat.) Akta nasze mają o nim pod rokiem 1690, i piszą go proboszczem baranowskim i w Ruszczy.

Łętowski Ludwik - Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich, t. 1-4, Drukarnia UJ, 1852