Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Adamczyk Stanisław

9.12.2013 11:03
Adamczyk Stanisław (1989-1940)
Urodził się 11 lutego 1899 roku w Iwoniczu w powiecie krośnieńskim. Syn Jana i Karoliny z domu Leśniak. W 1910 roku ukończył czteroklasową szkołę elementarną w Iwoniczu, a następnie uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Sanoku, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W sierpniu 1917 roku został wcielony do armii austriackiej i skierowany na kurs do szkoły oficerów rezerwy. Ukończył ją w październiku tegoż roku. Na początku 1918 roku został urlopowany z wojska na egzaminy maturalne. Po ich zdaniu powrócił do wojska i skierowany został najpierw na front włoski, a następnie francuski. Brał udział w walkach w południowym Tyrolu, północnej Francji, Belgii, Hesji i Badenii. W grudniu 1918 roku powrócił do kraju i w lutym 1919 roku ochotniczo zgłosił się do armii polskiej. Otrzymał przydział do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie i służył w nim w stopniu kaprala. Początkowo pełnił funkcję dowódcy drużyny w 1 kompanii, a od 1 stycznia 1920 roku dowódcy plutonu w 4 kompanii. W lipcu i sierpniu 1919 roku brał udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim. W lipcu 1920 roku został przeniesiony do 20 Pułku Piechoty w Krakowie, ale służył krótko, zaledwie do sierpnia, gdyż zachorował na czerwonkę i leczył się w szpitalu do października. Po wyzdrowieniu został wcielony do kadry 17 Pułku Piechoty, a 14 listopada 1920 roku przeniesiony do rezerwy. W 1921 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w ciągu trzech lat studiował chemię i fizykę. Od 1 września 1924 roku do 30 sierpnia 1928 roku był zatrudniony w charakterze nauczyciela tymczasowego w państwowym gimnazjum w Lublińcu. Został zwolniony z powodu braku kwalifikacji. W marcu 1930 roku, po zdaniu w Krakowie egzaminu pedagogicznego, uzyskał pełne kwalifikacje nauczyciela szkół średnich. Od roku szkolnego 1930/1931 został zaangażowany jako nauczyciel chemii z mineralogią i fizyki w gimnazjum gostyńskim, a w roku szkolnym 1933/1934 także matematyki. Od roku 1932 kierował gostyńskim chórem „Cecylia”. 29 marca 1932 ożenił się z Cecylią z Namysłów. Miał dwoje dzieci – Jana i Danutę. 1 lipca 1925 roku mianowano go podporucznikiem w korpusie osobowym oficerów piechoty. Sześciotygodniowy kurs dokształcający ukończył w roku 1928 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 4a w Tomaszowie Mazowieckim. W następnych latach jako podporucznik rezerwy odbył dwukrotnie ćwiczenia wojskowe: w 1930 roku w 27 Pułku Piechoty i w 1933 roku w 70 Pułku Piechoty w Pleszewie, do którego został przeniesiony. W końcu sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 55 Poznańskiego Pułku Piechoty i skierowany do Ośrodka Zapasowego 14 Dywizji Piechoty w Kutnie na stanowisku oficera żywnościowego. Jego losy we wrześniu 1939 roku nie są znane. Wiadomo, że dostał się do niewoli radzieckiej i został umieszczony w obozie w Kozielsku. Z obozu został wywieziony 21 kwietnia 1940 roku (lista NKWD nr 036/4 poz. 96 z 16 kwietnia) do lasku katyńskiego, gdzie 22 kwietnia 1940 roku został zamordowany.http://www.muzeum.gostyn.pl/