Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Dirbach Józef
9.12.2013 12:21
Dirbach Józef (1872-1940)
Urodził się 17 lutego 1872 roku w Bralinie w powiecie sycowskim w rodzinie chłopskiej. Syn Józefa i Anieli z Ziętkowskich. Po ukończeniu szkoły elementarnej podjął naukę w gimnazjum w Kępnie, a kontynuował we Wrocławiu. 3 czerwca 1892 roku uzyskał świadectwo maturalne. Następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W styczniu 1897 roku zdał egzamin lekarski, a w 1898 roku doktoryzował się. W lipcu 1900 roku objął stanowisko dyrektora i ordynatora oddziału chirurgicznego szpitala o.o. bonifratrów w Marysinie w powiecie gostyńskim. Po wybuchu I wojny światowej, 30 grudnia 1914 roku, został zmobilizowany do armii niemieckiej. Początkowo pozostawał w Marysinie, pełniąc jednocześnie funkcję naczelnego chirurga w szpitalu wojskowym w Gostyniu. Od stycznia do czerwca 1917 roku był także ordynatorem stacji chirurgicznej w Lesznie i w Rawiczu. Później skierowany został na front zachodni (francuski i belgijski), do służby polowej. W grudniu 1918 roku powrócił do Marysina. Na początku stycznia 1919 roku zorganizował tam szpital powstańczy, który pełnił funkcję centralnego szpitala wojskowego dla Grupy „Leszno”. Organizował także w rejonie walk frontowych punkty sanitarne (Drobnin, Krobia, Pępowo, Skoraszewice). W 1920 roku w czasie inwazji sowieckiej na Polskę powołany został znów do służby wojskowej. Od 7 kwietnia do 18 maja 1920 roku był ordynatorem szpitala wojskowego w Ostrowie Wlkp., a następnie dowódcą szpitala wojskowego w Kościanie (do 6 października 1921 roku). W lipcu 1922 roku w stopniu kapitana przeniesiony został do rezerwy. Pozostał w Kościanie, gdzie prowadził prywatną praktykę lekarską.. Był radnym miejskim, działał społecznie w PCK i harcerstwie. 8 lutego 1924 roku awansowano go na stopień majora. We wrześniu 1939 roku jako ochotnik brał udział w obronie Warszawy, a po jej kapitulacji zamieszkał w Radomiu, gdzie zmarł nagle 16 czerwca 1940 roku. Tam też został pochowany. Awansowany do stopnia podpułkownika.
Witold Omieczyński, Józef Dirbach, [w:] Jankowiak Stefan, Bauer Piotr, Ziemia Gostyńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Gostyń 1988, s. 127-128; Piotr Bauer, Józef Dirbach – lekarz medycyny, powstaniec wielkopolski, Sławni Gostynianie. Kalendarz na rok 1989, Gostyń 1988; Glura Franciszek, Marysin, Gostyń-Piaski 1995; Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919. Pod red. Antoniego Czubińskiego i Bogusława Polaka, Poznań 2002, s. 67-68;„Orędownik Gostyński” 1920, nr 78. http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 17 lutego 1872 roku w Bralinie w powiecie sycowskim w rodzinie chłopskiej. Syn Józefa i Anieli z Ziętkowskich. Po ukończeniu szkoły elementarnej podjął naukę w gimnazjum w Kępnie, a kontynuował we Wrocławiu. 3 czerwca 1892 roku uzyskał świadectwo maturalne. Następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W styczniu 1897 roku zdał egzamin lekarski, a w 1898 roku doktoryzował się. W lipcu 1900 roku objął stanowisko dyrektora i ordynatora oddziału chirurgicznego szpitala o.o. bonifratrów w Marysinie w powiecie gostyńskim. Po wybuchu I wojny światowej, 30 grudnia 1914 roku, został zmobilizowany do armii niemieckiej. Początkowo pozostawał w Marysinie, pełniąc jednocześnie funkcję naczelnego chirurga w szpitalu wojskowym w Gostyniu. Od stycznia do czerwca 1917 roku był także ordynatorem stacji chirurgicznej w Lesznie i w Rawiczu. Później skierowany został na front zachodni (francuski i belgijski), do służby polowej. W grudniu 1918 roku powrócił do Marysina. Na początku stycznia 1919 roku zorganizował tam szpital powstańczy, który pełnił funkcję centralnego szpitala wojskowego dla Grupy „Leszno”. Organizował także w rejonie walk frontowych punkty sanitarne (Drobnin, Krobia, Pępowo, Skoraszewice). W 1920 roku w czasie inwazji sowieckiej na Polskę powołany został znów do służby wojskowej. Od 7 kwietnia do 18 maja 1920 roku był ordynatorem szpitala wojskowego w Ostrowie Wlkp., a następnie dowódcą szpitala wojskowego w Kościanie (do 6 października 1921 roku). W lipcu 1922 roku w stopniu kapitana przeniesiony został do rezerwy. Pozostał w Kościanie, gdzie prowadził prywatną praktykę lekarską.. Był radnym miejskim, działał społecznie w PCK i harcerstwie. 8 lutego 1924 roku awansowano go na stopień majora. We wrześniu 1939 roku jako ochotnik brał udział w obronie Warszawy, a po jej kapitulacji zamieszkał w Radomiu, gdzie zmarł nagle 16 czerwca 1940 roku. Tam też został pochowany. Awansowany do stopnia podpułkownika.
Witold Omieczyński, Józef Dirbach, [w:] Jankowiak Stefan, Bauer Piotr, Ziemia Gostyńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Gostyń 1988, s. 127-128; Piotr Bauer, Józef Dirbach – lekarz medycyny, powstaniec wielkopolski, Sławni Gostynianie. Kalendarz na rok 1989, Gostyń 1988; Glura Franciszek, Marysin, Gostyń-Piaski 1995; Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919. Pod red. Antoniego Czubińskiego i Bogusława Polaka, Poznań 2002, s. 67-68;„Orędownik Gostyński” 1920, nr 78. http://www.muzeum.gostyn.pl/