Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Hanyż Andrzej
9.12.2013 13:07
Hanyż Andrzej (1901-1973)
Urodził się 3 października 1901 roku w Gościeszynie nad Obrą w dawnym powiecie wolsztyńskim. Był synem Jana, robotnika rolnego. Tam ukończył czterooddziałową szkołę powszechną. Dalszą naukę pobierał w gimnazjum realnym w Wolsztynie i Państwowym Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Jako osiemnastolatek wziął udział w powstaniu wielkopolskim, zgłaszając się jako ochotnik 6 stycznia 1919 roku do wolsztyńskiej kompanii powstańczej. Do cywila wrócił w listopadzie 1921 roku. Po zdaniu matury w 1922 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej w Poznaniu, podejmując jednocześnie studia na Uniwersytecie Poznańskim. Po ukończeniu studiów w 1926 roku został nauczycielem w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Piotra Skargi w Szamotułach. 1 września 1929 roku Kurator Poznańskiego Okręgu Szkolnego mianował go stałym nauczycielem państwowych szkół średnich ogólnokształcących, a 24 września 1932 roku otrzymał tytuł profesora .
W dniu 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 58 Pułku Piechoty. Dowodził 8 kompanią 58 pp. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie Kampinosu i do zakończenia działań wojennych przebywał w obozach jenieckich Eichstatt i w Murnau. W okresie niewoli pełnił funkcje kierownika i nauczyciela gimnazjum dla dorosłych. Wykładał język niemiecki i filozofię, a także przedmioty zakazane przez władze niemieckie: historię i geografię. Do kraju powrócił 1 września 1945 roku.
Natychmiast zgłosił się do pracy w szamotulskim gimnazjum. W latach 1946-1948 pełnił obowiązki dyrektora Miejskiego Liceum i Gimnazjum Koedukacyjnego w Pniewach. W dniu 21 października 1948 roku (z mocą od 1 września 1948 roku) został na własną prośbę przeniesiony na stanowisko nauczycielem historii i geografii do Państwowego Gimnazjum w Gostyniu. Był aktywnym działaczem społecznym. Na emeryturę przeszedł 17 stycznia 1964 roku. Należał do Związku Oficerów Rezerwy. Był członkiem PPR w latach 1947-1948, a później PZPR (do roku 1954). Walnie przyczynił się do powołania w 1957 roku Społecznego Komitetu Regionalnego Powiatu Gostyńskiego (obecnie Gostyńskie Towarzystwo Kulturalne).W grudniu 1964 roku został prezesem tegoż stowarzyszenia. Z jego inicjatywy powstało gostyńskie Muzeum. Był jego pierwszym społecznym kierownikiem od 1967 do 1971 roku. W roku 1967 wydał drukiem przewodnik „Ziemia Gostyńska”. Wygłosił blisko 200 odczytów na temat przeszłości Gostynia i okolicznych miejscowości. Pozostawił po sobie wiele opracowań z dziejów regionu gostyńskiego (maszynopisy w zbiorach Muzeum w Gostyniu). Biegle władał językiem niemieckim i francuskim, a w stopniu podstawowym łaciną. .Zmarł 24 maja 1973 roku w Gostyniu i pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym. Odznaczony był m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946), Medalem Polska Swemu Obrońcy (1946), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1946) i Odznaką Grunwaldzką (1945).
Żonaty był z Zofią Niedzielską. Miał dwoje dzieci: Jana Kazimierza (ur. 8 stycznia 1927 roku w Szamotułach) i Włodzimierza Mariana (ur. 11 stycznia 1929 roku w Szamotułach). http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 3 października 1901 roku w Gościeszynie nad Obrą w dawnym powiecie wolsztyńskim. Był synem Jana, robotnika rolnego. Tam ukończył czterooddziałową szkołę powszechną. Dalszą naukę pobierał w gimnazjum realnym w Wolsztynie i Państwowym Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Jako osiemnastolatek wziął udział w powstaniu wielkopolskim, zgłaszając się jako ochotnik 6 stycznia 1919 roku do wolsztyńskiej kompanii powstańczej. Do cywila wrócił w listopadzie 1921 roku. Po zdaniu matury w 1922 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej w Poznaniu, podejmując jednocześnie studia na Uniwersytecie Poznańskim. Po ukończeniu studiów w 1926 roku został nauczycielem w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Piotra Skargi w Szamotułach. 1 września 1929 roku Kurator Poznańskiego Okręgu Szkolnego mianował go stałym nauczycielem państwowych szkół średnich ogólnokształcących, a 24 września 1932 roku otrzymał tytuł profesora .
W dniu 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 58 Pułku Piechoty. Dowodził 8 kompanią 58 pp. 19 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej w rejonie Kampinosu i do zakończenia działań wojennych przebywał w obozach jenieckich Eichstatt i w Murnau. W okresie niewoli pełnił funkcje kierownika i nauczyciela gimnazjum dla dorosłych. Wykładał język niemiecki i filozofię, a także przedmioty zakazane przez władze niemieckie: historię i geografię. Do kraju powrócił 1 września 1945 roku.
Natychmiast zgłosił się do pracy w szamotulskim gimnazjum. W latach 1946-1948 pełnił obowiązki dyrektora Miejskiego Liceum i Gimnazjum Koedukacyjnego w Pniewach. W dniu 21 października 1948 roku (z mocą od 1 września 1948 roku) został na własną prośbę przeniesiony na stanowisko nauczycielem historii i geografii do Państwowego Gimnazjum w Gostyniu. Był aktywnym działaczem społecznym. Na emeryturę przeszedł 17 stycznia 1964 roku. Należał do Związku Oficerów Rezerwy. Był członkiem PPR w latach 1947-1948, a później PZPR (do roku 1954). Walnie przyczynił się do powołania w 1957 roku Społecznego Komitetu Regionalnego Powiatu Gostyńskiego (obecnie Gostyńskie Towarzystwo Kulturalne).W grudniu 1964 roku został prezesem tegoż stowarzyszenia. Z jego inicjatywy powstało gostyńskie Muzeum. Był jego pierwszym społecznym kierownikiem od 1967 do 1971 roku. W roku 1967 wydał drukiem przewodnik „Ziemia Gostyńska”. Wygłosił blisko 200 odczytów na temat przeszłości Gostynia i okolicznych miejscowości. Pozostawił po sobie wiele opracowań z dziejów regionu gostyńskiego (maszynopisy w zbiorach Muzeum w Gostyniu). Biegle władał językiem niemieckim i francuskim, a w stopniu podstawowym łaciną. .Zmarł 24 maja 1973 roku w Gostyniu i pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym. Odznaczony był m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946), Medalem Polska Swemu Obrońcy (1946), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1946) i Odznaką Grunwaldzką (1945).
Żonaty był z Zofią Niedzielską. Miał dwoje dzieci: Jana Kazimierza (ur. 8 stycznia 1927 roku w Szamotułach) i Włodzimierza Mariana (ur. 11 stycznia 1929 roku w Szamotułach). http://www.muzeum.gostyn.pl/