ks. Ludwiczak Jan (1875-1939) Urodził się 21 października 1875 roku we wsi Bierzglin w powiecie wrzesińskim. Był synem Franciszka i Józefy z Jaskulskich. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu w 1897 roku. Następnie studiował teologię w Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 19 marca 1901 roku. Był kolejno wikariuszem: od 25 kwietnia 1901 roku w Opatowie i tegoż roku w Siedleminie (dekanat nowomiejski), od 21 grudnia 1901 roku w Kębłowie, od 24 maja 1902 roku w Jaraczewie, od 1 stycznia 1904 roku w Lubiniu, od 27 maja 1904 roku. jako wikary substytut w Krzywiniu i od 1 stycznia 1905 roku w Zielonejwsi (dekanat jutrosiński), gdzie wkrótce został administratorem parafii. Później sprawował obowiązki komendarza w parafii Bonikowo – od 1 stycznia 1908 roku, w Włościejewkach – od 15 sierpnia 1913 roku, w Długiej Goślinie – od 1 kwietnia 1914 roku i w Chwałkowie – od 1 kwietnia 1916 roku. W dniu 1 października 1925 roku został przeniesiony do Domachowa. 4 marca 1926 roku ustanowiony został tam proboszczem. Pozostał nim do śmierci. Zmarł 14 stycznia 1939 roku, pochowany został przy kościele w Domachowie. W 1902 roku założył w Jaraczewie Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich i był jego patronem. Działał w zarządzie miejscowej Spółki „Rolnik”. Za udział w manifestacji publicznej zorganizowanej przez Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” skazany został 15 czerwca 1904 roku przez sąd w Krotoszynie na grzywnę 50 marek. Drugi raz karany był przez sąd pruski w Lesznie grzywną 150 marek za „podburzanie” w okresie strajku szkolnego (15 marca 1907 roku). W Zielonejwsi był prezesem Kółka Rolniczego i patronem KTRP, które liczyło 110 członków. W tym okresie był też dyrektorem Banku Ludowego w Rawiczu i zasiadał w zarządzie rawickiej Spółki „Rolnik”. Pracując w Bonikowie, był w 1911 roku współzałożycielem Banku Kupiecko-Przemysłowego w Kościanie. Zasiadał w jego radzie nadzorczej. W Bonikowie również prowadził KTRP. W Chwałkowie z kolei był członkiem rady nadzorczej miejscowego Banku Ludowego. Rozwijał ponadto działalność w Towarzystwie Czytelni Ludowej, będąc od 1911 roku prezesem organizacji na powiat kościańskiego. Udzielał się na polskich zebraniach wyborczych, propagując szeroko pojętą oświatę. Równolegle działał, już jako wikary w Jaraczewie, w Towarzystwie Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego, m.in. będąc rewizorem TPN na powiat kościański. Był też członkiem Wydziału Historyczno-Literackiego PTPN. Zajmował się gorliwie sprawami młodzieży. W 1916 roku założył w Chwałkowie Towarzystwo Młodzieży Polsko-Katolickiej (męskiej) i był jego patronem. W 1919 roku powołał do życia miejscowe Stowarzyszenie Młodych Polek. W Chwałkowie urządził okazały Dom Katolicki, a mieszczące się w nim ognisko dla młodzieży wyposażył w biblioteczkę. W Domachowie powołał Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej, kierując nim jako patron. Ta aktywna organizacja posiadała orkiestrę dętą, występującą na obchodach i konkursach. W parafii domachowskiej utworzył ponadto w roku 1926 Stowarzyszenie Młodych Polek, liczące średnio 150 członkiń. Dbał o rozwój duchowy i fizyczny młodzieży, przygotowywał dla niej boisko sportowe w Domachowie. W 1921 roku zorganizował Okręg Gostyński KSMM, a w 1926 roku był w gronie współzałożycieli takiegoż Okręgu Stowarzyszeń Młodych Polek. Obydwoma okręgami kierował przez kilka lat. Jako wyróżniający się opiekun organizacji młodzieżowych, został wybrany do Rady Związku Młodych Polek w Poznaniu, będącego centralą katolickiej młodzieży żeńskiej na obydwie archidiecezje wielkopolskie. W Radzie Związku przypadły mu trudne obowiązki kierowania budową Domu Młodej Polki w Bninie, wznoszonego z datków społecznych. Mimo już słabszego zdrowia z zadania tego wywiązał się doskonale. 3 lipca 1934 roku wzniesiony budynek poświęcił prymas August Hlond. Tegoż roku mianowany został asystentem kościelnym Okręgu Gostyńskiego KSMŻ. W 1931 roku powołał w Domachowie sprawnie działająca parafialną Akcję Katolicką. Odnowił i poszerzył kościół, upiększając wnętrze polichromią, powiększył plebanię i uporządkował cmentarz. Władza kościelna nadała mi tytuł honorowego radcy duchownego. http://www.muzeum.gostyn.pl/