Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Wiszniewski Józef
11.12.2013 02:44
Wiszniewski Józef (1900-1940)
Urodziłsię 15 marca 1900 roku w Wysokiem w powiecie konińskim. Syn Aleksego i Stanisławy z Irchinów. Uczęszczał do Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Zduńskiej Woli. Naukę przerwał latem 1920 roku. 24 lipca wstąpił do wojska i w składzie 26 Pułku Ułanów skierowany został na front polsko-bolszewicki, gdzie przebywał do 13 listopada 1920 roku. 24 lutego 1922 roku został urlopowany z wojska, wrócił do gimnazjum w Zduńskiej Woli, które ukończył i uzyskał świadectwo dojrzałości. 15 listopada tegoż roku przeniesiony został do rezerwy w stopniu starszego ułana. 17 listopada 1923 roku podjął naukę na Wydziale Rolno-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego i w 1927 uzyskał dyplom inżyniera. 7 stycznia 1928 roku zawarł związek małżeński z nauczycielką Reginą Maleszewską. Miał troje dzieci (Krystyna, ur. 1928; Andrzej, ur. 1929; Jan, 1934). W latach 1927-1935 pracował jako administrator majątków Binino i Nosalewo w powiecie szamotulskim, należących do klucza Dobrojewo Franciszka hr. Kwileckiego. Od 1936 roku przeszedł do pracy na stanowisko plenipotenta w majątku Rogera hr. Raczyńskiego w Jeżewie w powiecie gostyńskim. 28 października 1926 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy, a sześć lat później porucznikiem, po odbyciu ćwiczeń w 7 Pułku Strzelców Konnych i w 58 Pułku Piechoty w Poznaniu (1928, 1929, 1930, 1931). W końcu sierpnia 1939 roku został zmobilizowany i skierowany do ośrodka zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku. Brał udział w walkach pod Rawą Ruską, Biłgorajem i Janowem Lubelskim. Wzięty został do niewoli radzieckiej. Początkowo przebywał w obozie przejściowym w Szepietówce, a następnie 15 listopada przez Kijów i Charków został przewieziony do Starobielska. W kwietniu – maju 1940 roku został wywieziony z obozu do Charkowa i zastrzelony w piwnicy budynku Urzędu NKWD, a jego zwłoki wrzucono do zbiorowego dołu w podmiejskim lesie. Odznaczony był Krzyżem Walecznych. http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodziłsię 15 marca 1900 roku w Wysokiem w powiecie konińskim. Syn Aleksego i Stanisławy z Irchinów. Uczęszczał do Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Zduńskiej Woli. Naukę przerwał latem 1920 roku. 24 lipca wstąpił do wojska i w składzie 26 Pułku Ułanów skierowany został na front polsko-bolszewicki, gdzie przebywał do 13 listopada 1920 roku. 24 lutego 1922 roku został urlopowany z wojska, wrócił do gimnazjum w Zduńskiej Woli, które ukończył i uzyskał świadectwo dojrzałości. 15 listopada tegoż roku przeniesiony został do rezerwy w stopniu starszego ułana. 17 listopada 1923 roku podjął naukę na Wydziale Rolno-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego i w 1927 uzyskał dyplom inżyniera. 7 stycznia 1928 roku zawarł związek małżeński z nauczycielką Reginą Maleszewską. Miał troje dzieci (Krystyna, ur. 1928; Andrzej, ur. 1929; Jan, 1934). W latach 1927-1935 pracował jako administrator majątków Binino i Nosalewo w powiecie szamotulskim, należących do klucza Dobrojewo Franciszka hr. Kwileckiego. Od 1936 roku przeszedł do pracy na stanowisko plenipotenta w majątku Rogera hr. Raczyńskiego w Jeżewie w powiecie gostyńskim. 28 października 1926 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy, a sześć lat później porucznikiem, po odbyciu ćwiczeń w 7 Pułku Strzelców Konnych i w 58 Pułku Piechoty w Poznaniu (1928, 1929, 1930, 1931). W końcu sierpnia 1939 roku został zmobilizowany i skierowany do ośrodka zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku. Brał udział w walkach pod Rawą Ruską, Biłgorajem i Janowem Lubelskim. Wzięty został do niewoli radzieckiej. Początkowo przebywał w obozie przejściowym w Szepietówce, a następnie 15 listopada przez Kijów i Charków został przewieziony do Starobielska. W kwietniu – maju 1940 roku został wywieziony z obozu do Charkowa i zastrzelony w piwnicy budynku Urzędu NKWD, a jego zwłoki wrzucono do zbiorowego dołu w podmiejskim lesie. Odznaczony był Krzyżem Walecznych. http://www.muzeum.gostyn.pl/