Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Talarczyk Ignacy
11.12.2013 03:12
Talarczyk Ignacy (1899-1940)
Urodził się 19 stycznia 1899 roku w Gostyniu. Syn Macieja i Katarzyny z domu Sobczak. Ukończył szkołę elementarną w Gostyniu oraz półroczny kurs księgowości. Brał udział w I wojnie światowej. Od 1916 roku walczył na froncie zachodnim, gdzie dostał się do niewoli angielskiej. Zwolniony z niej, we wrześniu 1918 roku wstąpił do 1 Pułku Strzelców armii polskiej pod dowództwem gen. Hallera. Z armią tą wiosną 1919 roku powrócił do kraju. Następnie z pułkiem, w którym służył (przemianowanym na 43 Pułk Piechoty), skierowany został na front polsko-bolszewicki. Wyróżnił się w sierpniowych walkach 1920 roku, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku. Po ukończeniu Szkoły Podoficerów Zawodowych w Grudziądzu został mianowany 24 stycznia 1924 roku sierżantem i szefem kompanii w 43 Pułku Piechoty w Dubnie. W 1938 roku awansowany został na stopień chorążego. W 1924 roku zawarł związek małżeński z Marią Kowalczyk. Miał dwoje dzieci: (Danuta, ur. 1925; Zygmunt, ur. 1928). Brał udział w kampanii wrześniowej. Na początku września 1939 roku pułk, w którym służył, skierowany został na front zachodni, gdzie walczył z Niemcami (Kieleckie). Chorąży Ignacy Talarczyk 4 września udał się do Równego, by organizować oddziały zapasowe dywizji. Prawdopodobnie 17 września, po zajęciu miasta przez Rosjan, dostał się do niewoli. Osadzony został w obozie w Kozielsku, skąd 29 kwietnia 1940 roku został wywieziony (lista NKWD nr 052/4, poz. 54 z 27.IV.1940) i 30 kwietnia zastrzelony w lasku katyńskim. Posiadał odznaczenia: Krzyż Walecznych, Medal Niepodległości, Brązowy Krzyż Zasługi.
Wojciech Śmigielski, Mieszkańcy Gostynia i okolic w obozach specjalnych NKWD w latach 1939-1940, Poznań 2000, mps.
http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 19 stycznia 1899 roku w Gostyniu. Syn Macieja i Katarzyny z domu Sobczak. Ukończył szkołę elementarną w Gostyniu oraz półroczny kurs księgowości. Brał udział w I wojnie światowej. Od 1916 roku walczył na froncie zachodnim, gdzie dostał się do niewoli angielskiej. Zwolniony z niej, we wrześniu 1918 roku wstąpił do 1 Pułku Strzelców armii polskiej pod dowództwem gen. Hallera. Z armią tą wiosną 1919 roku powrócił do kraju. Następnie z pułkiem, w którym służył (przemianowanym na 43 Pułk Piechoty), skierowany został na front polsko-bolszewicki. Wyróżnił się w sierpniowych walkach 1920 roku, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku. Po ukończeniu Szkoły Podoficerów Zawodowych w Grudziądzu został mianowany 24 stycznia 1924 roku sierżantem i szefem kompanii w 43 Pułku Piechoty w Dubnie. W 1938 roku awansowany został na stopień chorążego. W 1924 roku zawarł związek małżeński z Marią Kowalczyk. Miał dwoje dzieci: (Danuta, ur. 1925; Zygmunt, ur. 1928). Brał udział w kampanii wrześniowej. Na początku września 1939 roku pułk, w którym służył, skierowany został na front zachodni, gdzie walczył z Niemcami (Kieleckie). Chorąży Ignacy Talarczyk 4 września udał się do Równego, by organizować oddziały zapasowe dywizji. Prawdopodobnie 17 września, po zajęciu miasta przez Rosjan, dostał się do niewoli. Osadzony został w obozie w Kozielsku, skąd 29 kwietnia 1940 roku został wywieziony (lista NKWD nr 052/4, poz. 54 z 27.IV.1940) i 30 kwietnia zastrzelony w lasku katyńskim. Posiadał odznaczenia: Krzyż Walecznych, Medal Niepodległości, Brązowy Krzyż Zasługi.
Wojciech Śmigielski, Mieszkańcy Gostynia i okolic w obozach specjalnych NKWD w latach 1939-1940, Poznań 2000, mps.
http://www.muzeum.gostyn.pl/