Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Glapka Wojciech
13.12.2013 08:34
Glapka Wojciech (1899-1965)
Urodził się w wsi Lipie w powiecie gostyńskim 17 kwietnia 1899 roku. Był synem Kazimierza i Katarzyny z domu Kojczyk, miał 20 rodzeństwa. W czasie I wojny światowej wcielony został do armii niemieckiej. Od 8 stycznia 1919 roku walczył w powstaniu wielkopolskim. Uczestniczył w starciach pod Kąkolewem, Pawłowicami, Osieczną, Kargową i Babimostem. Był na wojnie polsko-bolszewickiej, Później służył w 1 Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej (15 Pułk Artylerii Lekkiej). W 1920 roku za męstwo w walkach pod Makowem odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari 5 kl. (nr 2906). W tym czasie był w 17 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej wielkopolskiej, 17 DP. W tym rejonie w obliczu przeważających, ciągle atakujących sił wroga szczególnie w okolicy Makowa, dywizjon spełnia swe zadania bojowe z nadzwyczajnym męstwem i chwałą, czego dowodem 3 ordery Virtuti Militari, które ozdobiły piersi kanoniera Wojciecha Glapki. W 1922 roku został zdemobilizowany. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął pracę na kolei w Lesznie. Tutaj był zatrudniony aż do przejścia na emeryturę. W okresie międzywojennym był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Lesznie. Po wojnie należał do ZBoWiD. Zmarł 21 sierpnia 1965 roku w Lesznie. Pochowany został w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na miejscowym cmentarzu parafialnym. Odznaczony był ponadto Medalem Wojny, Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową 7 Pułku Artylerii Ciężkiej Wielkopolskiej.
Żonaty był ze Stanisławą z domu Walkowiak (ślub w 1922), mieli czworo dzieci. http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się w wsi Lipie w powiecie gostyńskim 17 kwietnia 1899 roku. Był synem Kazimierza i Katarzyny z domu Kojczyk, miał 20 rodzeństwa. W czasie I wojny światowej wcielony został do armii niemieckiej. Od 8 stycznia 1919 roku walczył w powstaniu wielkopolskim. Uczestniczył w starciach pod Kąkolewem, Pawłowicami, Osieczną, Kargową i Babimostem. Był na wojnie polsko-bolszewickiej, Później służył w 1 Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej (15 Pułk Artylerii Lekkiej). W 1920 roku za męstwo w walkach pod Makowem odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari 5 kl. (nr 2906). W tym czasie był w 17 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej wielkopolskiej, 17 DP. W tym rejonie w obliczu przeważających, ciągle atakujących sił wroga szczególnie w okolicy Makowa, dywizjon spełnia swe zadania bojowe z nadzwyczajnym męstwem i chwałą, czego dowodem 3 ordery Virtuti Militari, które ozdobiły piersi kanoniera Wojciecha Glapki. W 1922 roku został zdemobilizowany. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął pracę na kolei w Lesznie. Tutaj był zatrudniony aż do przejścia na emeryturę. W okresie międzywojennym był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Lesznie. Po wojnie należał do ZBoWiD. Zmarł 21 sierpnia 1965 roku w Lesznie. Pochowany został w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na miejscowym cmentarzu parafialnym. Odznaczony był ponadto Medalem Wojny, Medalem Niepodległości, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową 7 Pułku Artylerii Ciężkiej Wielkopolskiej.
Żonaty był ze Stanisławą z domu Walkowiak (ślub w 1922), mieli czworo dzieci. http://www.muzeum.gostyn.pl/