Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Siennicki Jerzy
13.12.2013 18:43
Jerzy Siennicki
urodził się w 1886 roku. W 1910 roku ukończył Wydział Inżynierii Lądowej na Politechnice w Karlsruhe w Niemczech, z tytułem inżyniera budownictwa. Następnie w 1913 roku otrzymał tytuł inżyniera-architekta na Wydziale Architektonicznym Politechniki Warszawskiej. Po studiach został naczelnikiem jednego z oddziałów budowlano-drogowych w armii rosyjskiej. W 1918 roku objął stanowisko kierownika Wydziału Budowlanego Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie, a w marcu 1919 roku został konserwatorem okręgu lubelskiego. Kolejny awans zawodowy otrzymał w 1920 roku, objął wówczas stanowisko wicedyrektora Dyrekcji Okręgowej Robót Publicznych i kierownika Działu Odbudowy w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W latach 1921–1930 obejmował stanowisko kierownika Oddziału Sztuki i Kultury oraz konserwatora zabytków w województwie lubelskim. Zajmował się wówczas m.in. inwentaryzacją zabytków, administracyjnym dozorem nad pracami restauracyjnymi, udzielaniem pozwoleń na remonty czy przeróbki zabytków nieruchomych i ruchomych oraz wydawaniem pozwoleń na wywóz dzieł sztuki za granicę Polski. Za niezwykle ważne uważał nadzorowanie spisu zabytków dzieł sztuki publikowanego w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego. W 1925 roku, w specjalnym numerze dziennika „Głos Lubelski,” Jerzy Siennicki napisał: „[...] dzisiaj, po pięciu latach istnienia w odrodzonym Państwie Polskim Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego [...] Oddział Sztuki i Kultury ma zapisanych dotychczas w swym Katalogu trzysta trzydzieści zabytków nieruchomych i ruchomych. Każdy z tych zabytków został szczegółowo obejrzany na miejscu, sfotografowany, pomierzony i opisany. Potem, w miarę możności i istnienia badano akty, dokumenty, dyplomy, literaturę dotyczącą poszczególnych zabytków. Jako rezultat tej pracy powstało archiwum, w którym zgromadzono dotychczas, prócz materiałów historycznych, 1100 klisz fotograficznych i 278 planów pomiarowych, tudzież ok. 2000 fotografii zabytków”1. Jerzy Siennicki zorganizował w Lublinie kilka wystaw plastycznych, m.in. Wystawę Sztuki i Starożytności w Muzeum Lubelskim (1921), Wystawę Malarstwa Polskiego w Muzeum Lubelskim (1922), Wystawę Architektoniczną w Uniwersytecie Lubelskim (1923). Ożenił się w 1921 roku z Kazimierą Głębocką, z którą miał dwoje dzieci. Lata wojny i okupacji spędził w Lublinie. Do 1944 roku pracował w Wydziale Budownictwa Zarządu Miasta Lublin, następnie przeniósł się do Milanówka. Po wojnie objął stanowisko naczelnika wydziału lotnisk Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji oraz w Biurze Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego w Warszawie. Zmarł w 1956 roku w Milanówku, gdzie został pochowany. http://teatrnn.pl/leksykon/node/2593/
urodził się w 1886 roku. W 1910 roku ukończył Wydział Inżynierii Lądowej na Politechnice w Karlsruhe w Niemczech, z tytułem inżyniera budownictwa. Następnie w 1913 roku otrzymał tytuł inżyniera-architekta na Wydziale Architektonicznym Politechniki Warszawskiej. Po studiach został naczelnikiem jednego z oddziałów budowlano-drogowych w armii rosyjskiej. W 1918 roku objął stanowisko kierownika Wydziału Budowlanego Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie, a w marcu 1919 roku został konserwatorem okręgu lubelskiego. Kolejny awans zawodowy otrzymał w 1920 roku, objął wówczas stanowisko wicedyrektora Dyrekcji Okręgowej Robót Publicznych i kierownika Działu Odbudowy w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W latach 1921–1930 obejmował stanowisko kierownika Oddziału Sztuki i Kultury oraz konserwatora zabytków w województwie lubelskim. Zajmował się wówczas m.in. inwentaryzacją zabytków, administracyjnym dozorem nad pracami restauracyjnymi, udzielaniem pozwoleń na remonty czy przeróbki zabytków nieruchomych i ruchomych oraz wydawaniem pozwoleń na wywóz dzieł sztuki za granicę Polski. Za niezwykle ważne uważał nadzorowanie spisu zabytków dzieł sztuki publikowanego w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego. W 1925 roku, w specjalnym numerze dziennika „Głos Lubelski,” Jerzy Siennicki napisał: „[...] dzisiaj, po pięciu latach istnienia w odrodzonym Państwie Polskim Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego [...] Oddział Sztuki i Kultury ma zapisanych dotychczas w swym Katalogu trzysta trzydzieści zabytków nieruchomych i ruchomych. Każdy z tych zabytków został szczegółowo obejrzany na miejscu, sfotografowany, pomierzony i opisany. Potem, w miarę możności i istnienia badano akty, dokumenty, dyplomy, literaturę dotyczącą poszczególnych zabytków. Jako rezultat tej pracy powstało archiwum, w którym zgromadzono dotychczas, prócz materiałów historycznych, 1100 klisz fotograficznych i 278 planów pomiarowych, tudzież ok. 2000 fotografii zabytków”1. Jerzy Siennicki zorganizował w Lublinie kilka wystaw plastycznych, m.in. Wystawę Sztuki i Starożytności w Muzeum Lubelskim (1921), Wystawę Malarstwa Polskiego w Muzeum Lubelskim (1922), Wystawę Architektoniczną w Uniwersytecie Lubelskim (1923). Ożenił się w 1921 roku z Kazimierą Głębocką, z którą miał dwoje dzieci. Lata wojny i okupacji spędził w Lublinie. Do 1944 roku pracował w Wydziale Budownictwa Zarządu Miasta Lublin, następnie przeniósł się do Milanówka. Po wojnie objął stanowisko naczelnika wydziału lotnisk Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji oraz w Biurze Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego w Warszawie. Zmarł w 1956 roku w Milanówku, gdzie został pochowany. http://teatrnn.pl/leksykon/node/2593/