Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Koczwara Piotr
21.12.2013 00:45
ks. Piotr Koczwara (1868-1938)
Urodził się 22 lutego 1868 roku w Ostrowie (Wielkopolskim), w rodzinie Leona i Pauliny z Rychlewiczów. Ród Koczwarów wywodził się z Węgier. Bardzo znanym przedstawicielem rodziny był Kazimierz Renaty Koczwara (zapewne stryj Piotra), autor wydanego w języku polskim „Poradnika prawniczego” (Kępno 1865) – prawdopodobnie pierwszego takiego wydawnictwa w języku polskim. Maturę uzyskał w Gimnazjum w Ostrowie 22 września 1892 roku. W czasach gimnazjalnych kierował tajnym kółkiem, które obejmowało samokształcenie w zakresie literatury polskiej i historii. Kółko to w 1891 roku przekształciło się w Towarzystwo Tomasza Zana. Po studiach teologicznych w Poznaniu i Gnieźnie przyjął święcenia kapłańskie. Nastąpiło to 28 czerwca 1896 roku i jeszcze tego samego roku objął wikariat w Krotoszynie. Tam występował energicznie przeciwko zmuszaniu dzieci do uczenia się religii w języku niemieckim, przez co popadł w konflikt z administracją pruską. Z początkiem 1899 roku przeniesiony został, jako wikariusz, do Trzemeszna, a pod koniec tego roku do Strzelna. W 1900 roku otrzymał administrację parafii w Parlinie w dekanacie żnińskim. Jeszcze w tym samym roku przeniesiono go na taką samą posadę w Gniewkowie i po krótkim czasie do Szadłowic w dekanacie gniewkowskim. W 1901 roku uzyskał prezentę na probostwo w Skoraszewicach, w dekanacie jutrosińskim, gdzie pozostał do końca życia. Był też II asesorem dekanalnym.
Poza obowiązkami duszpasterskimi włączył się z wielką energią do prac na niwie społecznej i narodowej. W 1898 roku wraz z księdzem Janem Broniszem urządził w Krotoszynie wieczornicę na stulecie urodzin Adama Mickiewicza, przy udziale ok. 1000 osób, na której wygłaszano mowy, recytacje i pokazywano „żywe obrazy”. W okresach wyborów do sejmu pruskiego brał czynny udział w wiecach nakłaniając Polaków do głosowania na polskich kandydatów. Zasiadał w polskim Komitecie Wyborczym na powiat gostyński. W 1911 roku przewodniczył wiecowi wyborczemu w Krobi. W okolicznych wsiach i miasteczkach (jego parafia liczyła niecałe 500 dusz) zakładał filie Towarzystwa Czytelni Ludowych (TCL) i osobiście rozwoził szafki biblioteczne. Przez wiele lat, niemal do końca, życia pełnił funkcję prezesa okręgowego TCL. Był niezwykle czynny na odcinku pracy organicznej. Nakłaniał lud polski do gospodarności i oszczędności zakładając w tym celu Bank Ludowy w Pępowie, którego dyrektorem i duszą pozostawał przez cały okres niewoli (do 1918 roku), a później był członkiem zarządu. W 1936 roku założył w Skoraszewicach kółko rolnicze, obejmujące też sąsiednie parafie i był jego prezesem. W swej małej i biednej parafii gromadził środki na renowację i przebudowę kościoła, który zastał w stanie ruiny. Dzieło to częściowo własnym sumptem ukończył półtora roku przed śmiercią. Z jego ofiarności korzystało też Seminarium Zagraniczne w Potulicach. W 1933 roku powołał parafialną Akcję Katolicką. Był członkiem Związku Towarzystw Dobroczynności „Caritas”, należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zmarł 4 czerwca 1938 roku, spoczywa na cmentarzu w Skoraszewicach. http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 22 lutego 1868 roku w Ostrowie (Wielkopolskim), w rodzinie Leona i Pauliny z Rychlewiczów. Ród Koczwarów wywodził się z Węgier. Bardzo znanym przedstawicielem rodziny był Kazimierz Renaty Koczwara (zapewne stryj Piotra), autor wydanego w języku polskim „Poradnika prawniczego” (Kępno 1865) – prawdopodobnie pierwszego takiego wydawnictwa w języku polskim. Maturę uzyskał w Gimnazjum w Ostrowie 22 września 1892 roku. W czasach gimnazjalnych kierował tajnym kółkiem, które obejmowało samokształcenie w zakresie literatury polskiej i historii. Kółko to w 1891 roku przekształciło się w Towarzystwo Tomasza Zana. Po studiach teologicznych w Poznaniu i Gnieźnie przyjął święcenia kapłańskie. Nastąpiło to 28 czerwca 1896 roku i jeszcze tego samego roku objął wikariat w Krotoszynie. Tam występował energicznie przeciwko zmuszaniu dzieci do uczenia się religii w języku niemieckim, przez co popadł w konflikt z administracją pruską. Z początkiem 1899 roku przeniesiony został, jako wikariusz, do Trzemeszna, a pod koniec tego roku do Strzelna. W 1900 roku otrzymał administrację parafii w Parlinie w dekanacie żnińskim. Jeszcze w tym samym roku przeniesiono go na taką samą posadę w Gniewkowie i po krótkim czasie do Szadłowic w dekanacie gniewkowskim. W 1901 roku uzyskał prezentę na probostwo w Skoraszewicach, w dekanacie jutrosińskim, gdzie pozostał do końca życia. Był też II asesorem dekanalnym.
Poza obowiązkami duszpasterskimi włączył się z wielką energią do prac na niwie społecznej i narodowej. W 1898 roku wraz z księdzem Janem Broniszem urządził w Krotoszynie wieczornicę na stulecie urodzin Adama Mickiewicza, przy udziale ok. 1000 osób, na której wygłaszano mowy, recytacje i pokazywano „żywe obrazy”. W okresach wyborów do sejmu pruskiego brał czynny udział w wiecach nakłaniając Polaków do głosowania na polskich kandydatów. Zasiadał w polskim Komitecie Wyborczym na powiat gostyński. W 1911 roku przewodniczył wiecowi wyborczemu w Krobi. W okolicznych wsiach i miasteczkach (jego parafia liczyła niecałe 500 dusz) zakładał filie Towarzystwa Czytelni Ludowych (TCL) i osobiście rozwoził szafki biblioteczne. Przez wiele lat, niemal do końca, życia pełnił funkcję prezesa okręgowego TCL. Był niezwykle czynny na odcinku pracy organicznej. Nakłaniał lud polski do gospodarności i oszczędności zakładając w tym celu Bank Ludowy w Pępowie, którego dyrektorem i duszą pozostawał przez cały okres niewoli (do 1918 roku), a później był członkiem zarządu. W 1936 roku założył w Skoraszewicach kółko rolnicze, obejmujące też sąsiednie parafie i był jego prezesem. W swej małej i biednej parafii gromadził środki na renowację i przebudowę kościoła, który zastał w stanie ruiny. Dzieło to częściowo własnym sumptem ukończył półtora roku przed śmiercią. Z jego ofiarności korzystało też Seminarium Zagraniczne w Potulicach. W 1933 roku powołał parafialną Akcję Katolicką. Był członkiem Związku Towarzystw Dobroczynności „Caritas”, należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zmarł 4 czerwca 1938 roku, spoczywa na cmentarzu w Skoraszewicach. http://www.muzeum.gostyn.pl/