Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kycler Jan
21.12.2013 01:10
Kycler Jan (1895-1979)
Urodził się 26 listopada 1895 roku w Jutrosinie, jako syn Edwarda i Tekli z domu Myślińskiej. Do 14 roku życia uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Jutrosinie. Później podjął naukę w zawodzie stolarskim. W 1915 roku został wcielony do armii niemieckiej. Służbę pełnił w 6. Pułku Grenadierów. Zwolniono go ze służby w 1918 roku. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił 10 stycznia 1919 roku w szeregi tworzącego się oddziału powstańczego w Jutrosinie. Przydzielono go do kompanii jutrosińskiej, dowodzonej przez Marcelego Szymanowskiego, wchodzącej w skład batalionu jutrosińskiego 1. pułku piechoty na powiat rawicki. Brał udział w I bitwie rawickiej z 3 na 4 lutego 1919 roku, podczas której został ciężko ranny. W wyniku kalectwa, uniemożliwiającego pełnienie służby, został zwolniony z wojska jako inwalida wojenny 25 maja 1919 roku. W kolejnych latach pracował w zawodzie stolarskim. Był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, Związku Powstańców Wielkopolskich oraz ZBoWiD – Koło Poniec. Należał do Ochotniczej Straży Pożarnej oraz do Związku Inwalidów Wojennych. Mieszkał w Poniecu przy ulicy Krętej. Prowadził warsztat stolarski. Zmarł 23 maja 1979 r.
Zawarł związek małżeński 2 czerwca 1928 roku z Marią Andrzejewską, z którą miał córkę Lubomirę (ur. 1928).
Odznaczony Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (1971), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958) oraz Odznaką Grunwaldzką (1960).
Adam Grzelak, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Jutrosińskiej 1918-1919. Zeszyty Historyczne część 1, Jutrosin 2012.http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 26 listopada 1895 roku w Jutrosinie, jako syn Edwarda i Tekli z domu Myślińskiej. Do 14 roku życia uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Jutrosinie. Później podjął naukę w zawodzie stolarskim. W 1915 roku został wcielony do armii niemieckiej. Służbę pełnił w 6. Pułku Grenadierów. Zwolniono go ze służby w 1918 roku. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił 10 stycznia 1919 roku w szeregi tworzącego się oddziału powstańczego w Jutrosinie. Przydzielono go do kompanii jutrosińskiej, dowodzonej przez Marcelego Szymanowskiego, wchodzącej w skład batalionu jutrosińskiego 1. pułku piechoty na powiat rawicki. Brał udział w I bitwie rawickiej z 3 na 4 lutego 1919 roku, podczas której został ciężko ranny. W wyniku kalectwa, uniemożliwiającego pełnienie służby, został zwolniony z wojska jako inwalida wojenny 25 maja 1919 roku. W kolejnych latach pracował w zawodzie stolarskim. Był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, Związku Powstańców Wielkopolskich oraz ZBoWiD – Koło Poniec. Należał do Ochotniczej Straży Pożarnej oraz do Związku Inwalidów Wojennych. Mieszkał w Poniecu przy ulicy Krętej. Prowadził warsztat stolarski. Zmarł 23 maja 1979 r.
Zawarł związek małżeński 2 czerwca 1928 roku z Marią Andrzejewską, z którą miał córkę Lubomirę (ur. 1928).
Odznaczony Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski (1971), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958) oraz Odznaką Grunwaldzką (1960).
Adam Grzelak, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Jutrosińskiej 1918-1919. Zeszyty Historyczne część 1, Jutrosin 2012.http://www.muzeum.gostyn.pl/