Bereśniewicz h. własnego (in. Kościesza odm.), v. Bereszniewicz, Berezniewicz, rozrodzona, w większości zagrodowa szlachta w woj. nowogrodzkim, a głównie na Białej Rusi; pisano ich też różnie - Berśniewicz, Bereszniewicz i Berezniewicz. W XVII i XVIII w. piastowali urzędy ziemskie w pow. mińskim, witebskim, mozyrskim i połockim. Podpisali manifest szlachty litewskiej w 1763 r. Bereśniewiczowie byli i w woj. witebskim. Jako Berezniewiczowie h. Kościesza zostali wylegitymowani w Cesarstwie w latach 1841—1842 i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Herb ich — w polu czerwonym strzała srebrna rozdarta, żeleźcem do góry, przekrzyżowana poprzecznicą ukośną. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
• Aleksander Kazimierz (zm. 1902), s. Józefa, wnuk Macieja, ksiądz, sufragan żmudzki 1848 r., od 1883 r. biskup kujawsko-kaliski. [Bon. I 166-167; Urus. I 138-139 ]