Beyzym h. własnego, przedstawiającego w polu czerwonym jeźdźca nagiego z napiętym łukiem i strzałami; nad nim w lewym, górnym rogu tarczy księżyc złoty barkiem na dół, pod nim w prawym rogu podkowa srebrna barkiem do góry; nad tarczą hełm w koronie. Rodzina ta wzięła nazwisko od wsi Beyzymy w woj. wołyńskim. Piastowali powiatowe urzędy ziemskie przeważnie w pow. krzemienieckim. Podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. z woj. wołyńskim.
• Paweł na Beyzymach Beyzym, horodniczy winnicki, został skarbnikiem 1772 r., a będąc i podstarościm krzemienieckim, awansował 1777 r. na sędziego ziemskiego krzemienieckiego. W 1785 r. był kawalerem orderu Św. Stanisława, a 1792 r. Orła Białego. • Jan Beyzym (1850-1912), s. Jana i hr. Olgi Stadnickiej, jezuita z Krakowa, misjonarz na Madagaskarze; ur. w Beyzymach Wielkich na Wołyniu. Opiekun trędowatych, wyczerpany pracą ponad siły, zmarł otoczony nimbem bohaterstwa i świętości. Śmierć nie pozwoliła mu zrealizować innego cichego pragnienia - wyjazdu na Sachalin do pracy misyjnej wśród katorżników. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w Krakowie (18 VIII 2002). [Bon. I 176; PSB ]