Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kąkolewicz Ludwik
14.05.2014 23:04
Ludwik Kąkolewicz
urodził się 21 września 1920 roku w Gostyniu. Syn Piotra i Jadwigi z domu Sikorska. Ukończył Szkołę Powszechną i Publiczną Szkołę Dokształcającą Zawodową w Gostyniu. W marcu 1939 roku został ochotniczo wcielony do 2 kompanii strzeleckiej batalionu wartowniczego 21 Pułku Piechoty w Warszawie. We wrześniu 1939 roku w czasie oblężenia Warszawy przez Niemców pełnił służbę w patrolach i oddziałach wartowniczych. 29 września wzięty został do niewoli niemieckiej, a następnie przetransportowany do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd został zwolniony. Od lutego 1941 roku przebywał na pracach przymusowych. Do 11 sierpnia 1941 roku pracował we Wschowie w firmie braci Wuttke, a od 12 sierpnia do 5 maja 1945 roku w stoczni rzecznej w Głogowie, gdzie pozostał i pracował w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej, jako mistrz szkutniczy. Od 1949 roku był członkiem konspiracyjnej organizacji niepodległościowej AK "Kościuszko" (ps. "Cygan"). Zajmował się m.in. kolportażem antypeerelowskich ulotek. Aresztowany w 1950 roku przez bezpiekę stalinowską został wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Zielonej Górze, z dnia 16 marca 1951 roku skazany na 8 lat i sześć miesięcy pozbawienia wolności. W trakcie odbywania wyroku, na mocy amnestii z 13 listopada 1953 roku, złagodzono orzeczenie kary łącznie do 5 lat. Po wyjściu na wolność powrócił do Gostynia. W 1957 roku zawarł związek małżeński z Antoniną Siwek. Początkowo pracował w Miejskim Handlu Detalicznym, a następnie w Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców Oddział w Gostyniu, w charakterze stolarza. Na emeryturę przeszedł 1 marca 1981 roku. Do ZBoWiD należał od 8 grudnia 1982 roku. Należał do Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (od 20.04.1991r.). Zmarł 14 stycznia 1999 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Odznaczony był Medalem "Za Warszawę 1939-1945" (1996), Medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939", Odznaką Grunwaldzką (1973), Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995).
Opracowano na podstawie: informacje Antoniny Kąkolewicz - zbiory prywatne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Relacja Ludwika Kąkolewicza. Ks. Woj. nr 0517723 z 17.03.1944 r. RKU Głogów.
http://www.gg.bt.pl/info01_9/zolnierze.htm
urodził się 21 września 1920 roku w Gostyniu. Syn Piotra i Jadwigi z domu Sikorska. Ukończył Szkołę Powszechną i Publiczną Szkołę Dokształcającą Zawodową w Gostyniu. W marcu 1939 roku został ochotniczo wcielony do 2 kompanii strzeleckiej batalionu wartowniczego 21 Pułku Piechoty w Warszawie. We wrześniu 1939 roku w czasie oblężenia Warszawy przez Niemców pełnił służbę w patrolach i oddziałach wartowniczych. 29 września wzięty został do niewoli niemieckiej, a następnie przetransportowany do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd został zwolniony. Od lutego 1941 roku przebywał na pracach przymusowych. Do 11 sierpnia 1941 roku pracował we Wschowie w firmie braci Wuttke, a od 12 sierpnia do 5 maja 1945 roku w stoczni rzecznej w Głogowie, gdzie pozostał i pracował w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej, jako mistrz szkutniczy. Od 1949 roku był członkiem konspiracyjnej organizacji niepodległościowej AK "Kościuszko" (ps. "Cygan"). Zajmował się m.in. kolportażem antypeerelowskich ulotek. Aresztowany w 1950 roku przez bezpiekę stalinowską został wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Zielonej Górze, z dnia 16 marca 1951 roku skazany na 8 lat i sześć miesięcy pozbawienia wolności. W trakcie odbywania wyroku, na mocy amnestii z 13 listopada 1953 roku, złagodzono orzeczenie kary łącznie do 5 lat. Po wyjściu na wolność powrócił do Gostynia. W 1957 roku zawarł związek małżeński z Antoniną Siwek. Początkowo pracował w Miejskim Handlu Detalicznym, a następnie w Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców Oddział w Gostyniu, w charakterze stolarza. Na emeryturę przeszedł 1 marca 1981 roku. Do ZBoWiD należał od 8 grudnia 1982 roku. Należał do Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (od 20.04.1991r.). Zmarł 14 stycznia 1999 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Odznaczony był Medalem "Za Warszawę 1939-1945" (1996), Medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939", Odznaką Grunwaldzką (1973), Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995).
Opracowano na podstawie: informacje Antoniny Kąkolewicz - zbiory prywatne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Relacja Ludwika Kąkolewicza. Ks. Woj. nr 0517723 z 17.03.1944 r. RKU Głogów.
http://www.gg.bt.pl/info01_9/zolnierze.htm