Kaczmarek Władysław

Władysław Kaczmarek - Urodził się 14 września 1911 roku w Mszczyczynie. Syn Wiktora i Franciszki z domu Włodarczyk. Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej w Dolsku, a po przeniesieniu się rodziców do Czajkowa kontynuował ją w szkole w Goli. 4 kwietnia 1933 roku został powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbył w 3 kompani karabinów maszynowych jako amunicyjny w 56 Pułku Piechoty w Krotoszynie. Do rezerwy został przeniesiony we wrześniu 1934 roku w stopniu starszego szeregowego. 15 listopada 1937 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński ze Stanisławą Lubińską. Miał dwoje dzieci. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 68 Pułku Piechoty w Jarocinie z przydziałem na stanowisko obserwatora przy dowódcy kompani. Brał udział w walkach na szlaku: Konin, Kutno i Łęczyca. 19 września w czasie walk odwrotowych pod Iłowem dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Stalagu III B w Fürztenberg. 13 sierpnia 1940 roku został zwolniony z obozu i przetransportowany do miejscowości Zellin w powiecie Königsberg, gdzie pozostał na pracach przymusowych. Do Gostynia powrócił 11 maja 1945 roku. Początkowo pracował w charakterze robotnika, a następnie od 1 maja 1949 roku jako magazynier w PZGS w Gostyniu. Na emeryturę przeszedł 1 stycznia 1976 roku. Od 8 listopada 1973 roku należał do ZBoWiD. Zmarł 17 lutego 1998 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1983) i Medal "Zwycięstwa i Wolności 1945" (1976).
Opracowano na podstawie: informacje Elżbiety Ignaszewskiej - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 0468873, RKU Rawicz (27.12.1949).
Roman Tomaszewski