Antoni Łagódka urodził się 22 maja 1912 roku w Elęcinie. Syn Wojciecha i Marcianny z domu Grzesiak. W 1926 roku, w Siedlcu ukończył Szkołę Powszechną. Pracował jako robotnik w Szpitalu na Marysinie. We wrześniu 1937 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 2 szwadronu 15 Pułku Ułanów. Rok później przeniesiony do taborów pułkowych jako woźnica. W październiku 1938 roku awansował na stopień starszego ułana, a w marcu 1939 roku przeniesiony do rezerwy. 28 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do macierzystej jednostki, z którą brał udział w kampanii wrześniowej m.in. w walkach pod Piątkiem, Sobotą, Łowiczem, w Puszczy Kampinoskiej. 17 września na przedpolach Warszawy dostał się do niewoli niemieckiej i osadzony został w Stalagu II D. 15 marca 1941 roku zwolniony z obozu pozostał w Niemczech na przymusowych robotach. Do kraju powrócił w 1945 roku. W tymże roku zawarł związek małżeński z Józefą Wyrzykiewicz. Po wojnie pracował jako dróżnik na PKP w Gostyniu. Na emeryturę przeszedł w 1972 roku. Zmarł 14 października 1985 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1983) oraz Odznakę "Przodujący Kolejarz" (1971). Opracowano na podstawie: informacje Józefy Łagódki - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 04689147 RKU Rawicz (28.12.1949). Tomaszewski Roman