Józef Busz - urodził się 6 marca 1913 roku w Domachowie. Syn Józefa i Katarzyny z domu Kabała. Ukończył szkołę powszechną oraz zawodową. Praktykował w zawodzie stolarza u Stanisława Wiśniewskiego w Domachowie. 5 grudnia 1932 roku złożył egzamin czeladniczy. Następnie podjął pracę w firmie prywatnej w Swarzędzu. 15 września 1935 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do szwadronu ckm 15 Pułku Ułanów w Poznaniu. W drugim roku służby przeniesiony został do szwadronu gospodarczego, a we wrześniu 1937 roku do rezerwy. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do szwadronu nadwyżek 17 Pułku Ułanów w Lesznie. 4 dni później został skierowany do zapasowego pułku w Kraśniku. Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. walczył w rejonie Kraśnika i Janowa. Wzięty do niewoli radzieckiej, a następnie przekazany Niemcom. Osadzony został w Stalagu IX A. 1 lipca 1940 roku został zwolniony z obozu i do 6 marca 1941 roku przebywał na robotach przymusowych. W 1942 roku, w Krobi zawarł związek małżeński z Józefą Tomczak. Przez kolejne lata okupacji pracował w gostyńskiej filii Union-Zeiss-Verke. Po II wojnie światowej zatrudniony był jako stolarz w Gostyńskich Zakładach Przemysłu Terenowego (późniejsze Jarocińskie Fabryki Mebli Odział w Gostyniu). Od 1983 roku członek ZBoWiD. Zmarł 15 grudnia 1987 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Odznaczony był Medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939". Opracowano na podstawie: informacje Andrzeja Busza; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 0456453 J RKU Rawicz (17.11.1949).