Józef Zaremba urodził się 21 stycznia 1913 roku w Goli. Syn Jana i Magdaleny. W Goli ukończył Szkołę Powszechną. W latach międzywojennych zatrudniony był w majątku Edwarda Potworowskiego przy pracach melioracyjnych. 17 lutego 1936 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do plutonu łączności 17 Pułku Artylerii Lekkiej. We wrześniu 1937 roku przeniesiony do rezerwy. 10 kwietnia 1939 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński ze Stanisławą Frąckowiak. Zamieszkał w Gostyniu. Miał troje dzieci. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 17 Pułku Artylerii Lekkiej, z którym brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Łęczycą i nad Bzurą. 17 września został ranny w lewą rękę i wzięty do niewoli niemieckiej. Zwolniony ze szpitala powrócił do Gostynia. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował w młynie Niemca Klimpla. Po upaństwowieniu tego zakładu kontynuował w nim pracę, a następnie pracował w PGR Szelejewo. W latach 1970-1976 był zatrudniony w Spółdzielni Tapicerów w Piaskach. Od 1972 roku członek ZBoWiD. Zmarł 8 sierpnia 1986 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939", Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Medal 30 PL, Odznakę Grunwaldzką. Opracowano na podstawie: informacje Zofii Walachowskiej - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD. Roman Tomaszewski