Jan Marszał urodził się 9 grudnia 1913 roku w Opatówku. Syn Walentego i Marianny z domu Janiek. Ukończył szkołę powszechną, a następnie zawodową o profilu ogrodniczym. W latach trzydziestych pracował jako robotnik w ogrodnictwie. 18 lutego 1938 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 4 baterii 17 Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie. W październiku tegoż roku skierowany do szkoły podoficerskiej, którą ukończył w stopniu bombardiera, a w maju 1939 roku awansowany na kaprala. Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. w walkach pod Łęczycą, Kutnem, Łowiczem i w okolicach Sochaczewa, gdzie 18 września dostał się do niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w przejściowym obozie jenieckim w Skierniewicach, a w październiku przewieziony został do Stalagu VI D. 3 lipca 1941 roku uciekł z obozu i powrócił do Opatówka. W sierpniu 1941 roku wywieziony został na roboty przymusowe do Niemiec, w rejon Düsseldorfu. Do końca wojny pracował w gospodarstwie rolnym. Do kraju powrócił 2 kwietnia 1946 roku. W latach pięćdziesiątych, w Gostyniu pełnił funkcje pierwszego sekretarza KP PZPR, a następnie prezesa gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". W październiku 1975 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 15 lutego 1992 roku w Poniecu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Krzyż Walecznych (1973), Złoty Krzyż Zasługi (1964), Odznakę "Zasłużony dla Powiatu Gostyńskiego" (1975), Odznakę "Za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego", Odznakę "Za Zasługi dla Kółek Rolniczych". Opracowano na podstawie: Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD. Roman Tomaszewski