Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Szafraniak Stanisław
22.06.2014 10:38
Stanisław Szafraniak
urodził się 1 maja 1911 roku w Wanne w Niemczech. Syn Andrzeja i Zofii z domu Pypło. Ukończył szkołę powszechną i zawodową. W latach trzydziestych pracował m.in. w Rybniku jako tokarz drzewny. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty w Pleszewie, z którym brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Łęczycą, Piątkiem i Sochaczewem, gdzie 18 września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Pabianicach. Zwolniony z niego powrócił do domu. 1 czerwca 1940 roku został wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe. Do lutego 1945 roku pracował w zakładach przemysłowych w Christianstadt. 29 kwietnia 1945 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński z Wandą Karolewicz. Miał troje dzieci. W latach powojennych pracował w Wielkopolskiej Hucie Szkła w Gostyniu, a następnie w Zakładach Produkcji Sprzętu i Urządzeń Drobiarskich oraz w Pleszewskiej Fabryce Aparatury Przemysłu Spożywczego "Spomasz". Na emeryturę przeszedł 31 listopada 1976 roku. W latach 1965-1969 był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Gostyniu. Zmarł 29 marca 1994 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medal 10 i 40-lecia PL (1954, 1984), Odznakę Honorową "Za Zasługi dla Województwa Poznańskiego" (1975), Odznakę "Tysiąclecia Państwa Polskiego" (1966), Złotą Odznakę "Zasłużony Pracownik PFA Gostyń" (1975).
Opracowano na podstawie: informacje Elżbiety Szafraniak - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD.
Roman Tomaszewski
urodził się 1 maja 1911 roku w Wanne w Niemczech. Syn Andrzeja i Zofii z domu Pypło. Ukończył szkołę powszechną i zawodową. W latach trzydziestych pracował m.in. w Rybniku jako tokarz drzewny. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty w Pleszewie, z którym brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Łęczycą, Piątkiem i Sochaczewem, gdzie 18 września dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Pabianicach. Zwolniony z niego powrócił do domu. 1 czerwca 1940 roku został wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe. Do lutego 1945 roku pracował w zakładach przemysłowych w Christianstadt. 29 kwietnia 1945 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński z Wandą Karolewicz. Miał troje dzieci. W latach powojennych pracował w Wielkopolskiej Hucie Szkła w Gostyniu, a następnie w Zakładach Produkcji Sprzętu i Urządzeń Drobiarskich oraz w Pleszewskiej Fabryce Aparatury Przemysłu Spożywczego "Spomasz". Na emeryturę przeszedł 31 listopada 1976 roku. W latach 1965-1969 był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Gostyniu. Zmarł 29 marca 1994 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medal 10 i 40-lecia PL (1954, 1984), Odznakę Honorową "Za Zasługi dla Województwa Poznańskiego" (1975), Odznakę "Tysiąclecia Państwa Polskiego" (1966), Złotą Odznakę "Zasłużony Pracownik PFA Gostyń" (1975).
Opracowano na podstawie: informacje Elżbiety Szafraniak - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD.
Roman Tomaszewski