Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Marcinkowski Michał
22.06.2014 11:03
Michał Marcinkowski
urodził się 24 sierpnia 1914 roku w Bożej Woli. Syn Józefa i Stanisławy z domu Goździńska. W Dolsku ukończył szkołę powszechną. Naukę kontynuował w trzyletniej Szkole Dokształcającej Zawodowej w Śremie, którą ukończył 16 lipca 1932 roku. Praktyczną naukę w zawodzie kołodzieja pobierał u wujka Jakuba Marcinkowskiego w Chaławach. 10 kwietnia 1934 roku złożył egzamin czeladniczy. Do 1 listopada 1936 roku pracował w majątku w Kotowie, w charakterze kołodzieja. 2 listopada powołany został do czynnej służby wojskowej i wcielony do 8 kompanii strzeleckiej 70 Pułku Piechoty. W maju 1937 roku przydzielony został do 14 Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w lipcu skierowany na kurs sanitariuszy w macierzystej jednostce. Od sierpnia 1937 roku pełnił służbę na strażnicy 14 Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w listopadzie 1938 roku przeniesiony do rezerwy. Po powrocie z wojska do 30 grudnia 1938 roku pracował w majątku Kotowo, a od 1 stycznia do 24 sierpnia 1939 roku w majątku Dalabuszki jako kołodziej. Zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty z przydziałem do samodzielnego batalionu na stanowisko sanitariusza. Brał udział w kampanii wrześniowej. Jego szlak wojenny wiódł przez Kutno, Łęczycę, Górę Św. Małgorzaty, nad Bzurę i Puszczę Kampinoską. 17 września wzięty został do niewoli niemieckiej. Początkowo umieszczony został w sali Klasztoru w Niepokalanowie, następnie przewieziony do obozu jenieckiego w Rawie Mazowieckiej, a po tygodniu do miejscowości Końskie na Kielecczyźnie. Z obozu jenieckiego został zwolniony 25 października. Przez Łódź, Krotoszyn powrócił do Dalabuszek. Podczas okupacji hitlerowskiej pracował w miejscowym majątku, w charakterze kierowcy-kołodzieja. Po zakończeniu wojny początkowo zatrudniony był w PGR, a następnie SHR w Dalabuszkach na stanowisku kołodzieja. W Lesznie 10 kwietnia 1948 roku złożył egzamin mistrzowski. Po wypadku w pracy, w dniu 12 sierpnia 1968 roku, przeszedł na rentę inwalidzką. Do pracy powrócił w 1974 roku, a dwa lata później przeszedł na emeryturę. Należał do ZBoWiD. Był członkiem pocztu sztandarowego i zespołu do współpracy z młodzieżą. 12 października 1976 roku awansowany na kaprala, a dziesięć lat później na plutonowego. Odznaczony został: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem "Zwycięstwa i Wolności 1945"(1976), Medalem "Za udział w wojnie Obronnej 1939" (1982), Odznaką "Weterana Walk o Niepodległość" (1995).
Opracowano na podstawie: relacja Michała Marcinkowskiego; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD, książeczka wojskowa Seria C, nr 0468088 RKU Rawicz (14.12.1949).
Roman Tomaszewski
urodził się 24 sierpnia 1914 roku w Bożej Woli. Syn Józefa i Stanisławy z domu Goździńska. W Dolsku ukończył szkołę powszechną. Naukę kontynuował w trzyletniej Szkole Dokształcającej Zawodowej w Śremie, którą ukończył 16 lipca 1932 roku. Praktyczną naukę w zawodzie kołodzieja pobierał u wujka Jakuba Marcinkowskiego w Chaławach. 10 kwietnia 1934 roku złożył egzamin czeladniczy. Do 1 listopada 1936 roku pracował w majątku w Kotowie, w charakterze kołodzieja. 2 listopada powołany został do czynnej służby wojskowej i wcielony do 8 kompanii strzeleckiej 70 Pułku Piechoty. W maju 1937 roku przydzielony został do 14 Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w lipcu skierowany na kurs sanitariuszy w macierzystej jednostce. Od sierpnia 1937 roku pełnił służbę na strażnicy 14 Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w listopadzie 1938 roku przeniesiony do rezerwy. Po powrocie z wojska do 30 grudnia 1938 roku pracował w majątku Kotowo, a od 1 stycznia do 24 sierpnia 1939 roku w majątku Dalabuszki jako kołodziej. Zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty z przydziałem do samodzielnego batalionu na stanowisko sanitariusza. Brał udział w kampanii wrześniowej. Jego szlak wojenny wiódł przez Kutno, Łęczycę, Górę Św. Małgorzaty, nad Bzurę i Puszczę Kampinoską. 17 września wzięty został do niewoli niemieckiej. Początkowo umieszczony został w sali Klasztoru w Niepokalanowie, następnie przewieziony do obozu jenieckiego w Rawie Mazowieckiej, a po tygodniu do miejscowości Końskie na Kielecczyźnie. Z obozu jenieckiego został zwolniony 25 października. Przez Łódź, Krotoszyn powrócił do Dalabuszek. Podczas okupacji hitlerowskiej pracował w miejscowym majątku, w charakterze kierowcy-kołodzieja. Po zakończeniu wojny początkowo zatrudniony był w PGR, a następnie SHR w Dalabuszkach na stanowisku kołodzieja. W Lesznie 10 kwietnia 1948 roku złożył egzamin mistrzowski. Po wypadku w pracy, w dniu 12 sierpnia 1968 roku, przeszedł na rentę inwalidzką. Do pracy powrócił w 1974 roku, a dwa lata później przeszedł na emeryturę. Należał do ZBoWiD. Był członkiem pocztu sztandarowego i zespołu do współpracy z młodzieżą. 12 października 1976 roku awansowany na kaprala, a dziesięć lat później na plutonowego. Odznaczony został: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem "Zwycięstwa i Wolności 1945"(1976), Medalem "Za udział w wojnie Obronnej 1939" (1982), Odznaką "Weterana Walk o Niepodległość" (1995).
Opracowano na podstawie: relacja Michała Marcinkowskiego; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD, książeczka wojskowa Seria C, nr 0468088 RKU Rawicz (14.12.1949).
Roman Tomaszewski