Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Woźniak Franciszek
22.06.2014 11:12
Franciszek Woźniak
urodził się 24 października 1916 roku w Gorzycach w powiecie kościańskim. Syn Józefa - mistrza kowalskiego i Antoniny z domu Grzymisławska. W Dusinie, gdzie mieszkał, ukończył pięcioklasową Publiczną Szkołę Powszechną. Od 1 stycznia 1933 roku do 30 czerwca 1936 roku w kuźni ojca odbył praktykę w zawodzie kowala. Równocześnie uczęszczał na trzyletni kurs w dziale mieszanym w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej w Gostyniu. Egzamin czeladniczy złożył 14 września 1936 roku i do 1939 roku pracował w kuźni ojca. 15 lutego 1939 roku powołany został do czynnej służby wojskowej. Wcielony do 4 baterii 17 Pułku Artylerii Lekkiej. W marcu skierowany został do Szkoły Podoficerskiej, a 1 września mianowany bombardierem. Z 4 baterią brał udział w kampanii wrześniowej. Od 20 do 27 września uczestniczył w walkach obronnych stolicy. Po kapitulacji Warszawy wzięty do niewoli niemieckiej. Do 9 października przebywał w obozie jenieckim w Mińsku Mazowieckim, skąd przetransportowany został do Poznania i następnie zwolniony do domu. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował w kuźni, w Dusinie. 24 marca 1945 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński z Jadwigą Antkowiak. Po wojnie pracował w charakterze mechanizatora rolnictwa w Zespole Dusina. Po jego rozwiązaniu od 1 listopada 1959 roku był zatrudniony w Zakładzie Budowlano-Remontowym w PGR Dusina, początkowo na stanowisku ślusarza, a następnie kierowcy. Od kwietnia 1963 roku aż do przejścia na emeryturę, w dniu 1 stycznia 1977 roku pracował jako kierowca w państwowym Zakładzie Unasienniania Zwierząt w Gostyniu. Od 1970 roku członek ZBoWiD. Od 1954 roku przez jedną kadencję był radnym Gromadzkiej Rady Narodowej w Kunowie. Posiadał stopień wojskowy kaprala. Zmarł 3 marca 1988 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1971), Medalem "Zwycięstwa i Wolności 1945" (1975), Medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1982), Srebrnym Medalem "Zasłużony na Polu Chwały" (1972), Medalem 30-lecia PL (1974), Odznaką Grunwaldzką (1973).
Biogram opracowano na podstawie: informacje Józefa Woźniaka - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 04681563 RKU Rawicz (15.12.1949).
Roman Tom aszewski
urodził się 24 października 1916 roku w Gorzycach w powiecie kościańskim. Syn Józefa - mistrza kowalskiego i Antoniny z domu Grzymisławska. W Dusinie, gdzie mieszkał, ukończył pięcioklasową Publiczną Szkołę Powszechną. Od 1 stycznia 1933 roku do 30 czerwca 1936 roku w kuźni ojca odbył praktykę w zawodzie kowala. Równocześnie uczęszczał na trzyletni kurs w dziale mieszanym w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej w Gostyniu. Egzamin czeladniczy złożył 14 września 1936 roku i do 1939 roku pracował w kuźni ojca. 15 lutego 1939 roku powołany został do czynnej służby wojskowej. Wcielony do 4 baterii 17 Pułku Artylerii Lekkiej. W marcu skierowany został do Szkoły Podoficerskiej, a 1 września mianowany bombardierem. Z 4 baterią brał udział w kampanii wrześniowej. Od 20 do 27 września uczestniczył w walkach obronnych stolicy. Po kapitulacji Warszawy wzięty do niewoli niemieckiej. Do 9 października przebywał w obozie jenieckim w Mińsku Mazowieckim, skąd przetransportowany został do Poznania i następnie zwolniony do domu. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował w kuźni, w Dusinie. 24 marca 1945 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński z Jadwigą Antkowiak. Po wojnie pracował w charakterze mechanizatora rolnictwa w Zespole Dusina. Po jego rozwiązaniu od 1 listopada 1959 roku był zatrudniony w Zakładzie Budowlano-Remontowym w PGR Dusina, początkowo na stanowisku ślusarza, a następnie kierowcy. Od kwietnia 1963 roku aż do przejścia na emeryturę, w dniu 1 stycznia 1977 roku pracował jako kierowca w państwowym Zakładzie Unasienniania Zwierząt w Gostyniu. Od 1970 roku członek ZBoWiD. Od 1954 roku przez jedną kadencję był radnym Gromadzkiej Rady Narodowej w Kunowie. Posiadał stopień wojskowy kaprala. Zmarł 3 marca 1988 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1971), Medalem "Zwycięstwa i Wolności 1945" (1975), Medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1982), Srebrnym Medalem "Zasłużony na Polu Chwały" (1972), Medalem 30-lecia PL (1974), Odznaką Grunwaldzką (1973).
Biogram opracowano na podstawie: informacje Józefa Woźniaka - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 04681563 RKU Rawicz (15.12.1949).
Roman Tom aszewski