Rzewuski Paweł (1804-1892)

Paweł Rzewuski urodził się 12 stycznia 1804 r. w parafii Przesmyki; biskup nominat sufragan warszawski, wikariusz generalny. Po ukończeniu seminarium duchownego w Warszawie został wyświęcony w r. 1827 na kapłana; był wikariuszem kościoła św. Aleksandra przez 30 lat. Od r. 1829 wicerektorem i profesorem Seminarium Głównego w Warszawie, w r. 1837 prefektem w szkole obwodowej warszawskiej, kanonikiem i wkrótce prałatem, rządził diecezją warszawską po wywiezieniu arcybiskupa Felińskiego. Zarządził żałobę w archidiecezji po wywiezieniu arcybiskupa. Nie chciał wydać listu do duchowieństwa na korzyść rządu. Wystosował wraz z duchowieństwem adres do rządu o powrót arcybiskupa Felińskiego i zaniechanie prześladowania unitów. W r. 1865 został aresztowany i wywieziony do Astra-chania.
Długie lata spędził na wygnaniu, po 22 latach zesłania jako 83-letni starzec otrzymał amnestię w r. 1887. Nie mógł zamieszkać w Warszawie. Przebywał i zmarł w Krakowie dnia 24 X 1892 r. Był człowiekiem wielkiej prawości charakteru, pracy i świątobliwości, przełożył na język polski wiele dzieł teologicznych

Bibliografia

Aleksandrowicz P. ks., Diecezja siedlecka...