Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kocanowo
30.08.2014 12:42
Kocanowo -wieś w województwie wielkopolskim, powiat poznański, gmina Pobiedziska.
Nazwa wsi może pochodzić od wyrazu "kocan"- głąb kapusty lub nazwiska rycerza, który nazywał się Goczan lub Koczan. W ciągu wieków ulegała zmianie. Do1471 w dokumentach powtarza się nazwa Goczonowo. W 1499 wieś zapisana jest jako Koczunowo. W II połowie XIII w Kocanowo był wsią królewską i zostało osadzone na prawie śremskim. Istniał tu kościół, który został uposażony i wybudowany w okresie rozbicia dzielnicowego w XIV w. Parafia ta obejmowała Kocanowo i Bocieniec. Kocanowo więc musiało stanowić dużą i bogatą wieś, jeśli mogło utrzymać kościół. Kazimierz Jagiellończyk w 1471 r sprzedał Kocanowo wojewodzie poznańskiemu Górce herbu Łodzia. Właściciele tej wsi zmieniali się, aż do czasów Zygmunta I, kiedy to wieś wróciła do króla. Wielokrotne zmiany przyczyniły się do zubożenia mieszkańców i jej upadku. W 1500 r został afiliowany do parafii w Pobiedziskach kościół. Do 1520 r zarząd nad kościołem sprawował proboszcz Wincenty Jemielowski. Panująca w 1634 r epidemia cholery nawiedziła też Kocanowo, wymarli wszyscy mieszkańcy wsi. Proboszcz pobiedziski osadził tam 6 osadników. W XVIII w do Kocanowa napływało wielu osadników. W połowie XIX w 6 gospodarstw należało do Polaków, a 7 do gospodarzy niemieckich. W 1870 przez pola wsi budowano linię kolejową. Pierwszy pociąg jadący z Poznania do Gniezna zobaczyli mieszkańcy w 1872 r. Przed rokiem 1885 w Kocanowie mieszkało w 24 domach 193 mieszkańców, w tym 121 Niemców. Koloniści niemieccy zbudowali kuźnię. W okresie intensywnej germanizacji powstała szkoła, do której uczęszczały polskie dzieci. W 1919 r w oddziale powstańczym było kilku mieszkańców Kocanowa. W czasie II wojny światowej zamieszkiwało wieś 8 rolników polskich i 6 niemieckich. Znaczna część gospodarstw zatrudniała robotników deputowanych lub komorników.
1. Bolesław Frankiewicz "Dzieje Pobiedzisk na przestrzeni wieków." s.303-4
Nazwa wsi może pochodzić od wyrazu "kocan"- głąb kapusty lub nazwiska rycerza, który nazywał się Goczan lub Koczan. W ciągu wieków ulegała zmianie. Do1471 w dokumentach powtarza się nazwa Goczonowo. W 1499 wieś zapisana jest jako Koczunowo. W II połowie XIII w Kocanowo był wsią królewską i zostało osadzone na prawie śremskim. Istniał tu kościół, który został uposażony i wybudowany w okresie rozbicia dzielnicowego w XIV w. Parafia ta obejmowała Kocanowo i Bocieniec. Kocanowo więc musiało stanowić dużą i bogatą wieś, jeśli mogło utrzymać kościół. Kazimierz Jagiellończyk w 1471 r sprzedał Kocanowo wojewodzie poznańskiemu Górce herbu Łodzia. Właściciele tej wsi zmieniali się, aż do czasów Zygmunta I, kiedy to wieś wróciła do króla. Wielokrotne zmiany przyczyniły się do zubożenia mieszkańców i jej upadku. W 1500 r został afiliowany do parafii w Pobiedziskach kościół. Do 1520 r zarząd nad kościołem sprawował proboszcz Wincenty Jemielowski. Panująca w 1634 r epidemia cholery nawiedziła też Kocanowo, wymarli wszyscy mieszkańcy wsi. Proboszcz pobiedziski osadził tam 6 osadników. W XVIII w do Kocanowa napływało wielu osadników. W połowie XIX w 6 gospodarstw należało do Polaków, a 7 do gospodarzy niemieckich. W 1870 przez pola wsi budowano linię kolejową. Pierwszy pociąg jadący z Poznania do Gniezna zobaczyli mieszkańcy w 1872 r. Przed rokiem 1885 w Kocanowie mieszkało w 24 domach 193 mieszkańców, w tym 121 Niemców. Koloniści niemieccy zbudowali kuźnię. W okresie intensywnej germanizacji powstała szkoła, do której uczęszczały polskie dzieci. W 1919 r w oddziale powstańczym było kilku mieszkańców Kocanowa. W czasie II wojny światowej zamieszkiwało wieś 8 rolników polskich i 6 niemieckich. Znaczna część gospodarstw zatrudniała robotników deputowanych lub komorników.
1. Bolesław Frankiewicz "Dzieje Pobiedzisk na przestrzeni wieków." s.303-4