Bachorzec, pow. przemyski

Bachorzec, Bachórzec, wieś, pow. przemyski, nad rzeką Sanem, tuż obok miasteczka Dubiecka, przy gościńcu rządowym, idącym z Przemyśla na Dubiecko, Dynów do Krosna. Obszar dworski posiada 405 m. ról ornych, 112 m. łąk i ogrodów, 95 m. pastwisk, 240 m. lasu. Włościanie posiadają: ról oornych 750 m., łąk i ogrodów 63 m., pastwisk 75 m. Ludności ma 990, z tego rz. kat. 930, resztę żydów; ma parafią łacińską w miejscu, należącą do dekanatu dynowskiego. Niegdyś nazywała się ta wieś Bachorzek. Niewiadomo kto i kiedy tę parafią założył i już w roku 1640 (w czasie wizytacyi Fryderyka Alembeka) nie było żadnego dokumentu pierwotnej fundacyi. Zdaje się jednak, że w wieku 16, w którym ta wieś należała do dóbr Dubiecko, straciła wszystkie swoje dokumenta w czasie napadu heretyków. W przywileju fundacyi misyonarzy w Dubiecku z roku 1741, czytamy miedzy świadkami: Jakób pleban w Bachórzcu. Kościół drewniany, wystawiony w 1760 r. kosztem Antoniego z Siecina Krasickiego, hrabiego cesarstwa rzymskiego i właściciela tej włości, poświęcony w 1762 roku pod wezwaniem św. Katarzyny. Wieś ta, chociaż w przemyskim powiecie, należy już właściwie do ziemi sanockiej, a mianowicie do tak zwanego sanockiego Podola. Brzegi Sanu w tem miejscu są wzgórzyste, z pięknemi widokami, opisanemi tak pięknie przez Wincentego Pola w „Senatorskiej zgodzie". Własność Edmunda hr. Krasickiego.
[SGKP]

17.04.1912 w Bachórzcu ur. Stanisław Józef Sosnowski, poległ 06.09.1946 Massignano, Wlochy - porucznik CC., gr. rodzinny (family plot), Laureti