Dąbie, pow. krakowski

Dąbie, wieś pod Krakowem /obecnie dzielnica Krakowa/, nad Wisłą, 9 kil. na wschód, przy ujściu Prądnika do Wisły, granicząca od zach. z Piaskami, od płn z Kakowicami, od wsch. z Czyżynami. Według obliczenia z r. 1869 liczy 49 dm., a 424 mk.. Należy do par. łac. św. Mikołaja w Krakowie. Posiadłość większa liczy łąk i ogrodów 5, lasu 52; mniejsza zaś posiadłość roli 207, łąk i ogrodów 100, pastwiska 119, lasu 10 mg. austr. Istniała już w 13 wieku. W r. 1254 D. to (Dambe) było własnością premonstratensek zwierzynieckich, nadaną im tegoż roku (30 maja) przez Bolesława Wstydliwego (Piekosiński, „Kodeks dyplom, katedry krak." 1874, I, 53, 54). W r. 1306 Jan Muskata, biskup krak., kupił od Mirosława Rożna (dictus Rożen) 30 mg. tam in Dubis quercetis quam in agris (ob. Piekosińskiego, „kod. dypl.'-) Według ks. Łętowskiego katalogu D. to leżało w miejscu dzisiejszego przedmieścia krak. Biskupiem zwanego, a więc po stronie zachodnio-północnej. W r. 1348 Kaźmirz, król polski, nadał tę wieś klasztorowi mogilskiemu (Dr. Janota, „Diplomata Monasterii Clarae Tumbae." Kraków. 1865.58). Wr. 1389 klasztor mogilski odstąpił Dąbie Krakowowi (tamże, 84), dziesięcinę atoli z tej wsi pobierał klasztor mogilski, jak poświadcza ugoda tegoż klasztoru z rajcami miasta Krak. z r. 1428 (tamże, 108). Dziś D. stanowi własność gminy m. Krakowa.
[SGKP]