Ród założył w 1187 rycerz Egidiusz, który przybył na tereny dzisiejszego Śląska opolskiego.
Za zasługi dla dynastii Piastow otrzymał z rąk księcia Henryka III Wrocławskiego tytuł książęcy w roku 1248. Przedstawiciele rodu brali udział w wojnach krzyżowych w Ziemi Świętej. Gdy zakon Templariuszy do którego należał jeden z członków został zlikwidowany zakon Rycerzy Książąt Krzyków w celu uniknięcia prześladowań zmienił nieznacznie nazwisko co także uchroniło potomków przed prześladowaniami podczas II wojny światowej i póżniej.
Nazwa rodu Krzyków bierze się stąd, że często najstarszemu z rodu towarzyszyły oswojone dwa czarne wilki, które budziły strach u włościan.
Herb rodu to na amarantowym tle dwa wilki trzymające książęcą koronę z krzyżem u góry. Korona, pazury złote, lilijka w kolorze zbliżonym do mocno czerwonego koralu. [nad. Ryszard Chiliński - inf. własne]