Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Zubki
22.12.2014 18:54
PDF Dzieje Rezydencji.
Zubki
Brak materiałów nie pozwala nawet na pobieżne zorientowanie się w przeszłości wsi oraz dóbr Zubki. Wiadomo zaledwie tyle, iż majątek ów od początków XX w. (zapewne także i wcześniej) aż do 1939 r., należał do rodziny Bernowiczów h. Bitner. Bemowiczowie byli pochodzenia niemieckiego. Indygenat polski w 1676 r. otrzymał Jan Bitner, początkowo szlachcic niemiecki1. W 1683 r. walczył on pod Wiedniem i w służbie Jana III doszedł do rangi majora. Z jego potomków jedni pozostali przy dawnym nazwisku, inni zaś spolszczyli je na Bernowicz. Osiadłszy na stałe na Białej Rusi, przez małżeństwa skoligacili się z czasem Bemowiczowie z wieloma tamtejszymi rodami, piastowali wysokie urzędy, posłowali na sejmy i osiągnęli pewną zamożność. W 1913 r. Zubki były własnością Jerzego Bernowicza, a następnie jego spadkobierców.
Do 1939 r. istniał w Zubkach stosunkowo niewielki, dziewięcioosiowy, o planie szerokiego prostokąta parterowy dwór drewniany, z zewnątrz nie tynkowany, wzniesiony na wysokiej podmurówce. Od strony podjazdu dom ten przyozdabiał ganek wejściowy z trójkątnym frontonem, wspartym na czterech drewnianych, również czworograniastych filarach. Budynek nakrywał czterospadowy dach gontowy. O wnętrzach dworu ani o jego urządzeniu ruchomym nic nie wiadomo. Chwalewik wspomina jedynie ogólnikowo, iż do 1920 r. znajdowały się w Zubkach dość bogate zbiory, w tym archiwum z dokumentami sięgającymi XV w., a w dziale nowszym zawierające m.in. papiery dotyczące Kościuszki, dalej zbiór autografów królów polskich i biblioteka historyczna z drukami słuckimi oraz nieświeskimi. Wszystkie te pamiątki uległy zniszczeniu.
Zubki
Brak materiałów nie pozwala nawet na pobieżne zorientowanie się w przeszłości wsi oraz dóbr Zubki. Wiadomo zaledwie tyle, iż majątek ów od początków XX w. (zapewne także i wcześniej) aż do 1939 r., należał do rodziny Bernowiczów h. Bitner. Bemowiczowie byli pochodzenia niemieckiego. Indygenat polski w 1676 r. otrzymał Jan Bitner, początkowo szlachcic niemiecki1. W 1683 r. walczył on pod Wiedniem i w służbie Jana III doszedł do rangi majora. Z jego potomków jedni pozostali przy dawnym nazwisku, inni zaś spolszczyli je na Bernowicz. Osiadłszy na stałe na Białej Rusi, przez małżeństwa skoligacili się z czasem Bemowiczowie z wieloma tamtejszymi rodami, piastowali wysokie urzędy, posłowali na sejmy i osiągnęli pewną zamożność. W 1913 r. Zubki były własnością Jerzego Bernowicza, a następnie jego spadkobierców.
Do 1939 r. istniał w Zubkach stosunkowo niewielki, dziewięcioosiowy, o planie szerokiego prostokąta parterowy dwór drewniany, z zewnątrz nie tynkowany, wzniesiony na wysokiej podmurówce. Od strony podjazdu dom ten przyozdabiał ganek wejściowy z trójkątnym frontonem, wspartym na czterech drewnianych, również czworograniastych filarach. Budynek nakrywał czterospadowy dach gontowy. O wnętrzach dworu ani o jego urządzeniu ruchomym nic nie wiadomo. Chwalewik wspomina jedynie ogólnikowo, iż do 1920 r. znajdowały się w Zubkach dość bogate zbiory, w tym archiwum z dokumentami sięgającymi XV w., a w dziale nowszym zawierające m.in. papiery dotyczące Kościuszki, dalej zbiór autografów królów polskich i biblioteka historyczna z drukami słuckimi oraz nieświeskimi. Wszystkie te pamiątki uległy zniszczeniu.