Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Porębski Antoni
7.01.2015 01:36
Antoni Porębski
(ur. 3 maja 1898 w Wielopolu, zm. 1967 w Sanoku) – duchowny rzymskokatolicki,dziekan, proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, kanonik honorowy kapituły przemyskiej, prepozyt.
Urodził się w Wielopolu koło Zagórza w wielodzietnej rodzinie jako syn Jana (1867-1936) i Walerii z domu Staniec (1879-1933). Uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Zofii w pobliskim Sanoku, a następnie do gimnazjum w Przemyślu, gdzie wstąpił do Seminarium Duchownego. 27 maja 1923 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1923 do 1923 posługiwał jako katecheta w parafii Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętejw Rzepienniku Biskupim. Od października 1924 pracował w przemyskiej Kurii Biskupiej, w tym jako kapelan i osobisty sekretarz bpa Anatola Nowaka.
W 1939 został proboszczem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, działającej w kościele pod tym wezwaniem (jego poprzednikiem był ks. Bartłomiej Krukar). Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej dokonał remontu plebani przykościelnej. W 1939 dokonał poświęcenia kościoła św. Antoniegow Lisznej. Funkcję proboszcza pełnił podczas okupacji niemieckiej, a następnie przez ponad 20 lat w okresie PRL. Po wojnie do kościoła zostały zakupione nowe dzwony i organy. W 1952 dokonał poświęcenia nowej kaplicy w Płowcach. Proboszcz Antoni Porębski odwiedzał internowanego w bieszczadzkim klasztorze nazaretanek w Komańczy kardynała Stefana Wyszyńskiego (proboszczem w Komańczy był ks. Stanisław Porębski) oraz gościł go w Sanoku po zwolnieniu 28 września 1956. Po 1957 wspierał i patronował odbudowie klasztoru Karmelitów Bosych w Zagórzu. Przez 22 lata pełnił funkcję dziekana w Sanoku. Został mianowany kanonikiem honorowym kapituły diecezji przemyskiej. Pełnił urząd prepozyta.
Antoni Porębski został pochowany w grobowcu rodzinnym na Nowym Cmentarzu w Zagórzu, który został odnowiony do 2006.
Jego następcą na stanowisku proboszcza w Sanoku został Adam Sudoł.
Brat Antoniego Porębskiego, Władysław, także został księdzem (posługiwał w Medyce)
(ur. 3 maja 1898 w Wielopolu, zm. 1967 w Sanoku) – duchowny rzymskokatolicki,dziekan, proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, kanonik honorowy kapituły przemyskiej, prepozyt.
Urodził się w Wielopolu koło Zagórza w wielodzietnej rodzinie jako syn Jana (1867-1936) i Walerii z domu Staniec (1879-1933). Uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Zofii w pobliskim Sanoku, a następnie do gimnazjum w Przemyślu, gdzie wstąpił do Seminarium Duchownego. 27 maja 1923 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1923 do 1923 posługiwał jako katecheta w parafii Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętejw Rzepienniku Biskupim. Od października 1924 pracował w przemyskiej Kurii Biskupiej, w tym jako kapelan i osobisty sekretarz bpa Anatola Nowaka.
W 1939 został proboszczem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, działającej w kościele pod tym wezwaniem (jego poprzednikiem był ks. Bartłomiej Krukar). Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej dokonał remontu plebani przykościelnej. W 1939 dokonał poświęcenia kościoła św. Antoniegow Lisznej. Funkcję proboszcza pełnił podczas okupacji niemieckiej, a następnie przez ponad 20 lat w okresie PRL. Po wojnie do kościoła zostały zakupione nowe dzwony i organy. W 1952 dokonał poświęcenia nowej kaplicy w Płowcach. Proboszcz Antoni Porębski odwiedzał internowanego w bieszczadzkim klasztorze nazaretanek w Komańczy kardynała Stefana Wyszyńskiego (proboszczem w Komańczy był ks. Stanisław Porębski) oraz gościł go w Sanoku po zwolnieniu 28 września 1956. Po 1957 wspierał i patronował odbudowie klasztoru Karmelitów Bosych w Zagórzu. Przez 22 lata pełnił funkcję dziekana w Sanoku. Został mianowany kanonikiem honorowym kapituły diecezji przemyskiej. Pełnił urząd prepozyta.
Antoni Porębski został pochowany w grobowcu rodzinnym na Nowym Cmentarzu w Zagórzu, który został odnowiony do 2006.
Jego następcą na stanowisku proboszcza w Sanoku został Adam Sudoł.
Brat Antoniego Porębskiego, Władysław, także został księdzem (posługiwał w Medyce)