ks. Władysław Bukowiński

Wspaniały, dobry, heroiczny i nieznany Polak, zmarł w Azji w 1974. Duszpasterz, który napisał w łagrze historię Polski.

Władysław Bukowiński. Urodzony w Berdyczowie (1904), student UJ (1921-31 prawo i teologia), ksiądz w Rabce i Suchej Beskidzkiej, Wykładowca (od 1936) i proboszcz (od 1939) w Łucku. Tam zastała go napaść moskiewska 17-go września.

W 1940 r. został uwięziony przez NKWD. Po opuszczeniu więzienia w r.1941 aktywnie pomagał uciekinierom i jeńcom. W latach 1945-1954 przebywał w radzieckich więzieniach i obozach pracy w Kijowie, Bakał, Czelabińsku i Dżezkazganie. Tam, po wyczerpującej, kilkunastogodzinnej pracy odwiedzał chorych w więziennym szpitalu, umacniał współwięźniów w wierze i nadziei, udzielał sakramentów, prowadził rekolekcje w różnych językach.[2]

Napisał i wykładał w łagrze historię Polski. W roku 1954 został zesłany do Karagandy, z obowiązkiem podjęcia pracy stróża, jednocześnie prowadząc tajne duszpasterstwo. Odbył wyprawy misyjne m.in. do Tadżykistanu, Ałmaty, Semipałatyńska, Aktiubińska. W 1958 r. został ponownie uwięziony na trzy lata i zesłany do łagrów. Trzykrotnie zamykany, przebywał w łagrach i więzieniach: 13 lat, 5 miesięcy i 10 dni. Po odbyciu kary kontynuował w Karagandzie pracę duszpasterską: w prywatnych domach odprawiał Msze św., katechizował, udzielał sakramentów. Zmarł w Karagandzie 3 grudnia 1974 r. do końca duszpasterzując.[2]

Ojciec ks. Władysława mieszkał w Pisarach koło Krzeszowic dzierżawiąc dobra Potockich. Matka - Jadwiga ze znanej na Podolu rodziny Scipio del Campo. Potomkowie stryja Gustawa - żyją do dzisiaj w Warszawie, a dzieci przyrodniego brata w Warszawie, Paryżu. Adam - kuzyn prawd. zginął w Oświęcimiu ze swoją żoną pianistką.

Bibliografia

[1] "Spotkałem człowieka" - oprac. Kowalów W.J. ks. w: Wołanie z Wołynia" Biały Dunaje-Ostróg 2006
[2] http://www.franciszkanska3.pl , za: tc/ rv, st/ KAI