Witam!
Proszę przeczytać poniższy wpis:
Sochański Kazimierz Stanisław [1902-1988], nauczyciel, oficer rez. piech. WP
[1925], por.
[1939],żołnierz ZWZ/AK/DSZ, działacz WiN, ps. „Ganzel”, „Klesza”
Ur. 15 V 1902 w m. Czyszki pow. Sambor, syn Piotra i Jadwigi z d. Rogoziewicz. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum realnym. W czasie nauki w gimnazjum był członkiem Związku Strzeleckiego. Jesienią 1918 wstępuje jako ochotnik do WP. Otrzymuje przydział do 9 p. uł.w szeregach, którego walczył na froncie wojny ukraińsko-polskiej, a następnie 1919-1920 w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny zdemobilizowany, kontynuuje naukę w gimnazjum. Po zdaniu matury podjął studia na Wydziale Historii UJK we Lwowie uzyskując dyplom mgr filozofii. Po ukończeniu skróconego kursu podchorążych rezerwy piech. w 1925 zostaje awansowany do stopnia ppor. rez. piech. z starszeństwem od 1 VII 1925 z przydziałem mobilizacyjnym do 38 pp w Przemyślu. Ewidencyjnie podlegał PKU Przemyśl. Mieszkał w Przemyślu, gdzie pracował jako nauczyciel gimnazjalny. Jednocześnie działacz Związku Strzeleckiego. W VIII 1939 zmobilizowany do WP i wcielony do 83 pp w Kobryniu. W szeregach 83 pp odbył kampanię wrześniową 1939. Walczył na szlaku bojowym pułku od rzeki Warty do Modlina. Brał udział w walkach na przedpolach Warszawy, a od 13 IX 1939 w obronie Modlina. Awansowany do stopnia por. rez. Po kapitulacji Modlina 29 IX 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Zgodnie z umową kapitulacyjną w X 1930 został zwolniony z niewoli i powrócił do Przemyśla. Jesienią 1939 nawiązuje kontakty z kolegami z ZS i przystąpił do organizowania na terenie Przemyśla grupek konspiracyjnych, z którymi na początku 1940 wszedł w skład ZWZ/AK. Otrzymał przydział do sztabu komendy Obwodu ZWZ/AK Przemyśl. Od VII 1942 pełni funkcję I z-cy k-dta obwodu. Po aresztowaniu przez gestapo w VI 1943 kpt. sł. st. art. J. Gołdasza „Szczyta” od początku VII 1943 pełni zastępczo funkcję k-dta Obwodu AK Przemyśl do czasu mianowania na to stanowisko kpt. rez. piech. Henryka Puziewicza „Batury”. Funkcję z-cy k-dta pełni do początku 1944. W wyniku dekonspiracji zagrożony aresztowaniem ukrywa się. Po zajęciu Przemyśla przez A. Cz. latem 1944 kontynuuje działalność konspiracyjną. Po rozwiązaniu AK 19 I 1945 działa od wiosny 1945 w strukturach poakowskiej konspiracji DSZ, gdzie działa na odcinku wywiadowczym. Oficjalnie zatrudniony w szkolnictwie. Pracuje jako nauczyciel w gimnazjum w Przemyślu, gdzie mieszkał przy ul. Tarnowskiego. Po utworzeniu we IX 1945 WiN był członkiem Rady Powiatowej WiN Przemyśl, gdzie pełni funkcję szefa referatu „Ż”, potem z-cy kierownika Rady. Od X 1946 do IX 1947 był kierownikiem informacji w Radzie Powiatu WiN Przemyśl. Współorganizator siatki wywiadowczej Rady, która miała na swoim koncie spore osiągnięcia.
Zatrzymany przez funkcj. UB i uwięziony. Data zatrzymania nie jest ustalona. Postanowienie o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania wydała WPR Rzeszów z datą 06 V 1948. /wg adnotacji w księdze ewidencyjnej CWK Wronki/.
Wyrokiem WSR Rzeszów na sesji wyjazdowej w Przemyślu z dnia 18 V 1948, sygn. akt Sr. 333/48 skazany na karę śmierci z art. 86 KKWP, oraz kary dodatkowe: pozbawienie praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze oraz przepadek mienia na rzecz Skarbu Państwa.03 VII 1948 B. Bierut ułaskawił go i zamienił karę śmierci na dożywotnie więzienie. Więziony w zK przemyśl, skąd został transportem więziennym przewieziony do Centralnego Więzienia Karnego we Wronkach i tu osadzony 03 XII 1948. W CWK szykanowany przez personel więzienny. 15 V 1951 wywieziony z cWK Wronki do ZK Rzeszów do dyspozycji WUBP Rzeszów, skad powraca do CWK Wronki 07 XI 1951. Na mocy amnestii z 21 XI 1952 złagodzono mu karę do 10 lat więzienia. 26 VII 1955 przewieziony z CWK Wronki do ZK Poznań, skąd powraca do CWK Wronki 05 X 1955.
Postanowieniem Wojskowego Sadu Garnizonowego w Krakowie z dnia 25 V 1956 ze względu na stan zdrowia udzielono mu rocznej przerwy zdrowotnej w odbywaniu kary od 26 V 1956 do 26 V 1957. Zwolniony z więzienia na przerwę 26 V 1956. Do wiezienia już nie powrócił. Postanowieniem Wojskowego Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego z 18 XI 1957 złagodzono mu karę 10 lat do lat 5 uznając jednocześnie karę za odbytą. Sprawę umorzono.
Po wyjściu z więzienia mieszkał z rodziną w Pyskowicach pow. Gliwice przy ul Traugutta. Po podleczeniu utraconego w więzieniach zdrowia podejmuje pracę zawodową.
Ciężko chory umiera w Gliwicach 10 IV 1988.
Był żonaty z Stanisławą z d. Warcholak.
Źródła wiadomości:
Rocznik oficerski rezerw 1934; USC Gliwice. Skrócony odpis aktu zgonu nr 590/1988/1; Księgi ewidencyjne więźniów CWK nr 1297/48, z roku 1951-52/ tu adnotacja o złagodzeniu kary dożywotniego więzienia na 10 lat więzienia i nr 268/55; H. Czarnecki. Informator o dokumentach sądowo-więziennych z lat 1944-1956. Poznań 1993; E. Czerny. Obwód ZWZ-Ak Przemyśl /w:/ PPH nr 4/1984:; G. Ostasz. Zrzeszenie WiN. Okręg Rzeszów. Rzeszów 2000; tenże: Okręg Rzeszowski Zrzeszenia WiN . Rzeszów 2006.
_______
Wpis w całości skopiowałem z tej strony:
http://www.stankiewicze.com/index.php/index.php?kat=32&sub=445Trzeba przewinąć stronę w dół, nazwiska podano w układzie alfabetycznym.
Jurek