Samborski Henryk (1843-1918)

Henryk Samborski h. Ostoja, ur 1843 Radom, zm. 6.1.1918, wychowanek Szkoły Głównej, w powstaniu – jako podporucznik – walczył w oddziale Langiewicza, Ćwieka i Hauke Bosaka pod Suchedniowem, Sw. Krzyżem, Staszowem, Chełmem, Kowalem, Wirem. Podczas bitwy pod Borownem dostał sie do niewoli. Potem do roku 1870 przebywał na zesłaniu; J. Maliszewski, Sybiracy zesłani i internowani za udział w powstaniu styczniowym, 1930, s. 39. Pochowany na Powązkach

Samborski walczył pod Suchedniowem, Sw. Krzyżem, Staszowem. Wzięty do niewoli w lutym 1864, trafił do wiezienia w radomskim klasztorze usytuowanym w sąsiedztwie cerkwi. Po kilkutygodniowym pobycie i przesłuchaniach przez komisje śledczą został oddany pod sad wojenny. Wyrok brzmiał: pozbawienie praw i zesłanie na Syberią. W Radomiu autor pożegnał się z matka. Opis tej sceny daje wyobrażenie o postawie polskich kobiet. „Nie uroniwszy ani jednej łzy, by nie okazać żalu wobec wrogów, a mnie podtrzymać na duchu – pobłogosławiła na drogę…”

Wspomnienia z Powstania 1863 i pobytu na Syberii wydano w 1916 roku w Warszawie.
http://zeslaniec.pl/57/Zaleczny.pdf

Genealogia rodziny Samborskich