Kuniów, pow. ostrogski

Kuniów. mko. pow. ostrogski, okr. polic. zdołbicki, gm. K„ o 15 w. od Ostroga, o 24 od Szumska, nad rz. Wilią. Pierwotnie należało do familii Malińskich, później przez kupno przeszło do pułkownika Stanisława Jabłonowskiego; w 1831 r. skonfiskowane na rzecz rządu, w którego władzy i dziś zostaje. Miasteczko liche, na nizinie błotnistej, ma kilkanaście sklepików drewnianych na rynku, na około którego w czworobok zabudowane domy żydowskie, po większej części zajezdne. Parafialna cerkiew, synagoga drewniana żydowska, dom gminy, sąd gminny i wiejska szkółka. Był tu i paląc dawnych dziedziców Jabłonowskich pięknym parkiem, ochodzącym do samej Wilii, dziś tylko gruzy spostrzegać się dają i kilka starych topól nadwiślańskich jeszcze pozostało. Wieśniacy zamieszkują wszystkie przedmieścia, okolica cała równa, grunt krzemionkowaty i błotnisty, od wschodu i północy lasami zakryte. Na błoniach K. w 1792 r. dywizya generała Mokronowskiego w odwrocie była rozłożona, i to miejsce dotąd lud nazywa ,”łagier” Paraf, kościół katol. Wniebowzięcia M, B.. z muru, wzniesiony składkowo 1832 r, Parafia katol. Jod 1722) dekanatu ostrogskiego: dusz 2279. Kaplica w Borowicy Wielkiej.
[SGKP]