Zaponie, pow. borysowski

Zaponie, okolica szlachecka w pobliżu pra wej kotliny rz. Poni, praw. dopł. Berezyny, pow. borysowski, w 3 okr. pol. dokszyckim, gm. Witunicze, par. katol. Kiemieszewicze, o 89 w. od Borysowa, posiada kaplicę katolicką. Chodźko w „Obrazach Litewskich1' (serya 3a, str. 21) mówi, iż osady te szlacheckie zwały się „Traktem Zapońskiin" i słynęły z sejmikowej buty mieszkańców i bójek. Jan Karłowicz zaś w swym „Przyczynku do zbioru przysłów", przytacza piosnkę radosną „Zapończyków" z powodu przeprowadzenia na marszałka Zenowi cza. Piosnka się kończy: „A kto płacze? Stabrowszczyki. A kto skacze? Zapończyki" (str. 11). Przez Z. przechodził w r. 1580 Batory na czele wojsk. Dotąd przechowały się ślady pochodu (patrz E. Tyszkiewicz. Opis powiatu bory sowskiego, str. 49—53). Obecnie mają tu własności: Stabrowscy, Czechowiczowie, Butwiłowscy, Uszyńscy, Wojniczowie, Kubliccy. Niegdyś własność Kawczyńskich, z których Enoch sprzedaje w 1627 r. Janowi Burbie.
[SGKP]