Podhorce, pow. tomaszowski

Podhorce, wieś kol. i fol., pow. tomaszowski, gin. Majdan Górno, par. rz.-kat, Gródek, wsch. obrz. Podhorce, odl. 9 w. na wsch. od Tomaszowa, leży śród najwyższego tarasu wyżyny tomaszowskiej, nad rz. Huczwą mającą w pobliżu swe źródła. Do wzgórza Medno (wzn. 800 st.) jest przywiązane podanie, że tam było niegdyś miasto i zamek, do szczętu zniszczone przez Tatarów w XIII w. Ma 73 dm., 600 mk., w tem 401 rz.-kat., 6 izr. Cerkiew parafialna pounicka, dawniej filia par. Typin, istniała już w 1725 r. W 1870 r. fol. P. rozl. mr. 1487: gr. or. i ogr. mr. 525, łąk mr. 81, lasu mr. 856, zarośli mr. 14, nieuż. mr. 12; las nieurządzony. Wś P. os. 96, z gr. mr. 942. W 1874 r. założoną została na obszarze dóbr P. kolonia przez ludność przybyłą z Galicyi, ma ona 156 dm., 1047 mr. gruntu, 190 mr. lasu. We wsi i kol. mieszka: 6 cieśli, 30 tkaczy, 4 kołodziei, 4 szewców, 1 rymarz, 6 stolarzy, 1 garncarz, 6 stelmachów, 6 traczy, 6 bednarzy, 2 kowali. Włościanie mają 10 pasiek, do 100 uli. Lud więcej przemysłowy niż rolniczy, ziemia żyzna. W 1827 roku było 84 domów, 519 mieszkańców; wś należała do parafii Typin.
[SGKP]