Podhorodyszcze, pow. bobrecki

Podhorodyszcze, rus. Pidhorodyszcze, wieś pow. bobrecki, 11*4 klin. na płn.-wsch. od są du pow. i urz. tel. w Bóbrce, 1 kim. od urz. poczt, w Romanowie, 10 klin. na wschód od st. kol. w Starem Siole. Na płn.-wsch. i wsch. leży Romanów, na płd. Wołowe, na zachód Hryniów i Kocurów, na płn. Kocurów. Wzdłuż granicy płd.-wsch. płynie Biały Potok, dopływ Boberki. Wody z płn. części obszaru zabiera pot. Kocurowski. Zabudowania wiejskie leżą na płn.-wschód; na płn.-zach. grupa domów i młyn Panczyna. W płd.-zach. stronie wsi leży osada Monasterek al. Monaster. Płd. część wsi zajmuje las Podhorodyszcze, ze szczytem 461 mt. Wś loży na płn. stokach G-ołogór, Własn. więk. (Alfreda hr. Potockiego) ma roli or. 2, łąk i ogr. 1, lasu 1047; wl. inn. roli or. 798, łąk i ogr. 240, pastwisk 112 mr. W r. 1880 było 165 dra. w gm. a 3 na obsz. dwor., 963 rak. w gminie, 17 na obsz. dwor. (20 wyzn. rz.-kat., 773 gr.-kat., 181 izrael., 6 innych wyznań; 204 Polak., 766 Rusin., 10 Nieme.). Par. rzym.-kat. w Bóbrce, gr.-kat. w Romanowie. We wsi jest cerkiew pod w. Wzniesienia św. Krzyża, szkoła etat. jednokl. i kasa pożyczk. gm. z kapit. 2485 zł. Dawniej był tu monaster bazyliański. Ihumen tutejszy był na soborze w Uniowie w r. 1711. Rewizya ihumenów z r. 1724 pisze. „Monaster podhorodyski za prawami JWP. Sieniawskiego, hetm. w. kor, ihumen o. Isaja Dunajewski za patentem JW. o. At. Szeptyckiego E. L. Zakonników 5, tamtejsi postrzyżeńcy, okrom Teofila z Trembowli". Monaster ten przyłączono w r. 1744 do monasteru dobrzańskiego, ale mimo to znajdujemy o nim jeszcze później wzmiankę. Ostatni jego ihumen o. Arseni Sienicki wyjechał stąd w r. 1756 (Regestra przychodu monasteru podhorodyskiego 1748—1756, w bibl. klasztoru bazyl. we Lwowie).
[SGKP]