Pokolnie, pow. wiłkomierski

Pokolnie, Pokalnie, żm. Pokalniej (lit. kalnas—góra, pokalne—podgórze), wieś pow. wiłkomierski, okr. pol. Uciany, par. Leluny, o 49 w. od Wiłkomierza, w pobliżu starego gościńca z Kowna do Dyneburga. W 1859 r. było tu 16 dm., 122 mk. Posiada kościół fil. p. w. św. Trójcy, wzniesiony z drzewa w 1768 r. kosztem właściciela Kuleszy. Podług podania stał tutaj w XII w. zamek ks. Utenesa, udzielnego księcia Litwy Zawilejskiej. Odwieczna własność rodziny Kuleszów. Posiadała niegdyś prawo miejskie. Król Stanisław August przywilejem danym w Warszawie d. 3 stycznia 1774 r. Józefowi Onufremu Kuleszy, sędziemu ziemskiemu smoleńskiemu, ustanawia w dobrach jego dziedzicznych mku P. cztery jarmarki doroczne: na św. Józefa, na Znalezienie Krzyża Św., na św. Annę i w dzień św. Apostołów Szymona i Judy według kalendarza rzymskiego, przy zachowaniu praw wówczas jarmarkom służących
[SGKP]