Pieranie, pow. inowrocławski

Pieranie, niem. Freitagsheim, kościół i domin., pow. inowrocławski, o 13 kim, na płn.–wsch, od Kruszwicy, w pobliżu granicy królestwa polskiego. Posiada kościół par. w miej scu, poczta w Parchaniu, st. dr. żel. o 15 kim. w Inowrocławiu. Wraz z probostwem 9 dm. i 151 mk. (146 kat. i 5 prot.). Obszaru 575'97 ha czyli 406-80 roli, 54'22 łąk, 83"25 pastw., 27"44 nieuż. i 4*26 wody; czysty doch. grunt. 2460 mrk. W r. 1301 Mikołaj Widowicz, proboszcz płocki, nadałP.kościołowi włocławskiemu. W 1583 r. trzymał je Sebastyan Osiecki. Parafią P. składały wówczas Bąkowo, Baśkowo, Dziewa, Grłojkowo, Pieranie i Sobiesiernie. Kościół miejscowy znajdował się przez pewien czas w ręku innowierców, których ministrem był Jan Pigeliusz w 1595 r. Obecnie par. P., w dek. gniewkowskim, ma 935 dusz (1873 r.).
[SGKP]