Połęcin albo Połęcino, w 1255 r. Polusino, 1711 r. Polusino, niemiec. Pollentschin, wieś włościańska w Kaszubach, powiat kartuski, stacya poczt. Przywidz, par. kat. Goręczyn, ew. Szymbark; zawiera 21 gburstw i 11 zagród, 2452 mr. obszaru włącznie z jeziorem, obejmującem 152 mr. W 1869 r. 335 mk. (47 kat., 283 ew., 5 żydów), 41 dm.; w miejscu jest szkoła ew., odl. od Kartuz 2Va W ł>- 1255 nadaje ks. Sambor P. cystersom w Łeknie (ob. Perlbach, P. U. B., str. 135). W 1298 r. zrzeka się biskup kujawski Wisław dziesięcin z wsi Połęcina (tamże, str. 500). Później zaniechali cystersi swych praw do 1'., tak że r. 1420 zakon krzyżacki nadał te dobra jako puste braciom Mikołajowi i Piotrowi na prawie magdeburskiem; obejmowały one 64 włók, z których przeznaczono zostały dla kościoła stanąć tu mającego, co jednak, jak się zdaje, nie nastąpiło. W 1457 r. nabyli te dobra zakonnicy w Kartuzach (ob. Cod. dipl Cartusiae, str. 196—197; manuskrypt w Peplinie). Według wizyt. Szaniawskiego z 1711 r. płaciło Polusino prob. 3 fl. 18 gr., organiście zaś 1 fl. 16 gr. [SGKP]