Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Księża w rodzinie.
29.11.2016 08:22
Z poszukiwań genealogicznych wynika ,iż moi przodkowie pochodzili ze skromnych, nie posiadających większego majątków rodzin, a jednak byli ojcami, czy też dziadkami wielu, pełniących ważne w XIX wieku w Galicji funkcje społeczne i duchowne – wybitnych kapłanów. Przegląd księży w rodzinie rozpoczynam od osoby, mnie i mojemu potomstwu najbliższej to jest, od brata mojego dziadka - ks. Bolesława Wodyńskiego proboszcza w parafiach Nozdrzec i Zaleszany, syna moich pradziadków Grzegorza i Anny z Ryznerskich, który urodził się 25 maja 1846 r. w Dębowcu. Oprócz mojego dziadka Stanisława ksiądz Bolesław miał 4 braci : Kajetana, dwóch Janów, Karola i siostrę Józefę. Do szkoły średniej uczęszczał na początku w Tarnowie a później w Rzeszowie. Po studiach w Seminarium Duchownym w Przemyślu w 1870 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Wierzchleskiego we Lwowie. Jako wikary pracował w Sokołowie i Leżajsku, a następnie w Nozdrzcu , gdzie po śmierci tamtejszego proboszcza, swojego wuja ks. Ryznerskiego od 1878 r. kierował tą parafią przez kolejnych 10 lat . 23 maja 1888 r. objął urząd proboszcza w parafii zaleszańskiej. Z jego posługą kapłańską w Nozdrzcu związany jest dokument , z księgi zapowiedzi przedślubnej, w której wymienia swojego brata i jego narzeczoną – moich dziadków. W dokumentach zaś, kiedy już był, proboszczem w Zaleszanach zapisano, iż udzielił chrztu mojemu, urodzonemu w Grębowie w 1897 r. ojcu – Stanisławowi Leonowi.
Kolejno po nim wymieniam jego wuja, brata mojej prababki Anny z domu Ryznerskiej, syna prapradziadków Józefa i Kunegundy z Watulewiczów Ryznerskich – urodzonego w Dębowcu w 1819 r. a zmarłego w 1877 r. - ks. Walentego Ryznerskiego, proboszcza wspomnianej już parafii Nozdrzec, był on fundatorem stypendiów dla swoich bratanków, synów Ignacego; Hipolita, który został księdzem,( był proboszczem w latach 1864-1871 w Krościenku Wyżnym, a następnie w Sanktuarium w Kobylance, gdzie zmarł w 1902 roku, c.k. kapitana Władysława i asesora Antoniego absolwenta Wydz. Prawa U.J w Krakowie.
Następnie, w szeregu wielebnych umieszczam najstarszego kapłana pochodzącego z naszej rodziny, urodzonego 16 czerwca 1782 r. ks. Piotra Wodyńskiego. Był on bratem prapradziadka Tomasza.
Praprapradziadek po kądzieli Jakub Watulewicz był nie tylko moim przodkiem, ale także dziadkiem i pradziadkiem wybitnych kapłanów. .
Najstarszym z nich był,,. ks. Antoni Watulewicz, syn Jakuba jr który urodził się 4 V 1839 w Dębowcu. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 20 VII 1864 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego.
Od 22 VII 1864 pracował jako wikary w Łękach Górnych, w 1865 w Andrychowie, w 1868 w Łososinie Dolnej, w Tuchowie, a od 28 VI I I 1871 w Oświęcimiu. 11 XI 1874 został proboszczem w Ciężkowicach. Przeprowadził gruntowny remont tamtejszej plebani, budynków gospodarczych i kościoła. Niebawem jednak zawaliła się wieża, niszcząc bardzo budynek kościelny. Starożytnego kościoła nie udało się odremontować mimo podejmowanych przez proboszcza starań i zabiegów. Uniemożliwiła to również choroba i kalectwo (amputacja obydwóch nóg).
Od 2 VI 1887 pełnił obowiązki notariusza dekanatu bobowskiego, od 1 V 1893 był dziekanem tego dekanatu. Zmarł nagle 3 VI 1895. Pochowany w Ciężkowicach.
Kolejnymi mężami świątobliwymi, wywodzącymi się, z tej rodziny byli- poseł na sejm z Felsztyna – ksiądz Józef Watulewicz 1868 – 1953 i jego starszy brat, pochowany w Samborze ks. Aleksy Watulewicz 1849-1924.
Księdzem też był ich siostrzeniec, syn ich siostry Apolonii ur. W 1875 r. ks. Feliks Pawłowski, proboszcz w Czyszkach, Nowosielcach, Kańczudze i Brzyskach k. Jasła, osiadł w 1937 r. na emeryturze w swoim domu w Krościenku na tzw. Jarku. W czasie II wojny był więźniem oflagów na terenie Niemiec oraz obozów w Auschwitz i Buchenwaldzie. Jako jedyny z aresztowanych członków rodziny Pawłowskich przeżył wojnę. Zmarł w 1953 r. , został pochowany na cmentarzu w Krościenku.
W rodzinie innego brata pradziadka Grzegorza – Sebastiana Wodyńskiego,
odezwało się również bardzo silne powołanie do służby Bogu. Księdzem bowiem został jego wnuk, syn córki Zofii – ks. Ignacy Łonicki. Zaś córka, pobożnej bratanicy pradziadka Zofii Łonickiej — Maria wyszła za mąż za Szubargę, owocem tego związku był ks. Jan Szubarga, którego bratem, a zarazem kolejnym synem Marii de domo Łonickiej był Ignacy Antoni, ojciec księdza, którego nawet poznałem we wczesnym dzieciństwie — Władysława Szubargi , wieloletniego proboszcza w Pysznicy. To był, gęsto usiany koloratkami — genealogiczny miecz. W kądzieli zaś było więcej profesorów, redaktorów, leśników, a nawet wybitna literatka. Ksiądz był jeden, ale jaki? Ten- który chrzcił narodzone, tam nad Dniestrem dzieci, wiązał węzłami ślubnymi moich pradziadków i innych nowożeńców z rodziny, wypisywał krewnym świadectwa zgonu — żyjący w latach 1800- 1882 ks. Rafał Strzetelski. Syn praprapradziadków Ignacego i Marii z Kaszubów Strzetelskich, właścicieli, nieodległego od kanonicznej jurysdykcji ks.Rafała w Uściu Zielonym - Zadarowa. Był bratem prapradziadka Ignacego jr, stryjem mojej prababki Wincentyny Antoniny ze Strzetelskich Czajkowskiej, babci mojej Mamy .
Kolejno po nim wymieniam jego wuja, brata mojej prababki Anny z domu Ryznerskiej, syna prapradziadków Józefa i Kunegundy z Watulewiczów Ryznerskich – urodzonego w Dębowcu w 1819 r. a zmarłego w 1877 r. - ks. Walentego Ryznerskiego, proboszcza wspomnianej już parafii Nozdrzec, był on fundatorem stypendiów dla swoich bratanków, synów Ignacego; Hipolita, który został księdzem,( był proboszczem w latach 1864-1871 w Krościenku Wyżnym, a następnie w Sanktuarium w Kobylance, gdzie zmarł w 1902 roku, c.k. kapitana Władysława i asesora Antoniego absolwenta Wydz. Prawa U.J w Krakowie.
Następnie, w szeregu wielebnych umieszczam najstarszego kapłana pochodzącego z naszej rodziny, urodzonego 16 czerwca 1782 r. ks. Piotra Wodyńskiego. Był on bratem prapradziadka Tomasza.
Praprapradziadek po kądzieli Jakub Watulewicz był nie tylko moim przodkiem, ale także dziadkiem i pradziadkiem wybitnych kapłanów. .
Najstarszym z nich był,,. ks. Antoni Watulewicz, syn Jakuba jr który urodził się 4 V 1839 w Dębowcu. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 20 VII 1864 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego.
Od 22 VII 1864 pracował jako wikary w Łękach Górnych, w 1865 w Andrychowie, w 1868 w Łososinie Dolnej, w Tuchowie, a od 28 VI I I 1871 w Oświęcimiu. 11 XI 1874 został proboszczem w Ciężkowicach. Przeprowadził gruntowny remont tamtejszej plebani, budynków gospodarczych i kościoła. Niebawem jednak zawaliła się wieża, niszcząc bardzo budynek kościelny. Starożytnego kościoła nie udało się odremontować mimo podejmowanych przez proboszcza starań i zabiegów. Uniemożliwiła to również choroba i kalectwo (amputacja obydwóch nóg).
Od 2 VI 1887 pełnił obowiązki notariusza dekanatu bobowskiego, od 1 V 1893 był dziekanem tego dekanatu. Zmarł nagle 3 VI 1895. Pochowany w Ciężkowicach.
Kolejnymi mężami świątobliwymi, wywodzącymi się, z tej rodziny byli- poseł na sejm z Felsztyna – ksiądz Józef Watulewicz 1868 – 1953 i jego starszy brat, pochowany w Samborze ks. Aleksy Watulewicz 1849-1924.
Księdzem też był ich siostrzeniec, syn ich siostry Apolonii ur. W 1875 r. ks. Feliks Pawłowski, proboszcz w Czyszkach, Nowosielcach, Kańczudze i Brzyskach k. Jasła, osiadł w 1937 r. na emeryturze w swoim domu w Krościenku na tzw. Jarku. W czasie II wojny był więźniem oflagów na terenie Niemiec oraz obozów w Auschwitz i Buchenwaldzie. Jako jedyny z aresztowanych członków rodziny Pawłowskich przeżył wojnę. Zmarł w 1953 r. , został pochowany na cmentarzu w Krościenku.
W rodzinie innego brata pradziadka Grzegorza – Sebastiana Wodyńskiego,
odezwało się również bardzo silne powołanie do służby Bogu. Księdzem bowiem został jego wnuk, syn córki Zofii – ks. Ignacy Łonicki. Zaś córka, pobożnej bratanicy pradziadka Zofii Łonickiej — Maria wyszła za mąż za Szubargę, owocem tego związku był ks. Jan Szubarga, którego bratem, a zarazem kolejnym synem Marii de domo Łonickiej był Ignacy Antoni, ojciec księdza, którego nawet poznałem we wczesnym dzieciństwie — Władysława Szubargi , wieloletniego proboszcza w Pysznicy. To był, gęsto usiany koloratkami — genealogiczny miecz. W kądzieli zaś było więcej profesorów, redaktorów, leśników, a nawet wybitna literatka. Ksiądz był jeden, ale jaki? Ten- który chrzcił narodzone, tam nad Dniestrem dzieci, wiązał węzłami ślubnymi moich pradziadków i innych nowożeńców z rodziny, wypisywał krewnym świadectwa zgonu — żyjący w latach 1800- 1882 ks. Rafał Strzetelski. Syn praprapradziadków Ignacego i Marii z Kaszubów Strzetelskich, właścicieli, nieodległego od kanonicznej jurysdykcji ks.Rafała w Uściu Zielonym - Zadarowa. Był bratem prapradziadka Ignacego jr, stryjem mojej prababki Wincentyny Antoniny ze Strzetelskich Czajkowskiej, babci mojej Mamy .