Wojciech Kmieć urodził się w Bachorcach k/Kruszwicy w 1851 r, zmarł 14 kwietnia 1946 r w Sędzinie. W Inowrocławiu ukończył Królewskie Gimnazjum (Königliches Gymnasiums) dla chłopców. Chroniąc się przed poborem do wojska zbiegł z terenu zaboru pruskiego na teren zaboru rosyjskiego. W guberni warszawskiej zatrzymał się u ciotki Marianny Głowackiej z d. Raszka w Czołowie k/Radziejowa. Ukończył Seminarium we Włocławku. Swoją pracę kapłańską rozpoczął w Parafii Świętego Mateusza Apostoła i Ewangelisty i Świętego Wawrzyńca Męczennika w Pabianicach ( gdzie do I Komunii Świętej przystąpił Maksymilian Kolbe), a zakończył jako proboszcz parafii w Sędzinie. ks. Wojciech Kmieć był kanonikiem gremialnym Kapituły Włocławskiej. W czasie II wojny światowej na terenach polskich włączonych do III Rzeszy pozamykane zostały kościoły, a księża aresztowani. Ksiądz Kmieć nie został aresztowany ze względu na wiek, ale w 1940 r. wyrzucony został z plebanii, a kościół zamknięty. Wraz z rodzoną siostrą Marią Włodarską przyjęty został na mieszkanie przez nauczyciela Bonifacego Zielonkę (Zielonka po wojnie by pracownikiem Instytutu Archeologii na UMK w Toruniu). Ks. Wojciech Kmieć pochowany został na cmentarzu w Sędzinie. Na miejscu jego spoczynku ustawiono kolejny już trzeci nagrobek. Jego później zmarła siostra pochowana została tuż obok grobu ks. Kmiecia, lecz po jej nagrobku nie ma śladu.