Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
O Warszawie przed I Wojną Światową
4.05.2009 14:52
WARSZAWA
Mało kto wie, że w Warszawie sprzed I Wojny Światowej znajdowały się aż 3 sobory, ponad 40 cerkwi i kilka kapliczek, a liczba zamieszkujących tu Rosjan (a więc i wyznawców Prawosławia) sięgała 40 tysięcy. Zapewne niewiele też osób kojarzy, że Grób Nieznanego Żołnierza to część byłego pałacu wzniesionego przez rosyjskiego kupca, że kościół św. Aleksandra był darem Warszawianom od cara Aleksandra I czy też, że w Belwederze – rezydencji polskich prezydentów, w połowie XIX w. zmarł rosyjski wielki książę Michał. Te i inne, nie mniej interesujące, wiadomości przybliża niedawno wydana w Moskwie książeczka o wymownym tytule „Rosyjska Warszawa”. Praca ta opowiada o trwającym równo sto lat (1815-1915) okresie rządów Rosji w Polsce oraz związanych z tym wydarzeniach i osobach. Najwięcej miejsca poświęca jednak opisowi poszczególnych osobliwości, tzw. rosyjskiej Warszawy, zarówno tych istniejących jak i (w większości) nie istniejących. Autor nie ukrywa przy tym negatywnego czy wręcz wrogiego stosunku mieszkańców stolicy do tego co „ruskie”, obce, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Równolegle wspomina jednak też o pewnych pozytywnych elementach rządów Rosjan, na czoło wysuwając „wyjątek od zasady” - postać Sokratesa Starynkiewicza – prezydenta Warszawy w latach 1875-1892, który tak się zasłużył dla miasta, że „plac jego imienia istnieje w Warszawie do dziś” jak też, że Polacy z zapamiętaniem niszcząc wszelkie pozostałości po Rosjanach, „nie tknęli pomnika generała, który został dopiero zniszczony przez Niemców w 1944 r.”. Wśród osobliwości stolicy odnajdujemy, m.in. wiele cerkwi posiadających mniej i bardziej tragiczne losy. W tym miejscu wspomnijmy tylko przepiękny sobór św. Aleksandra Newskiego, zbudowany według „ostatnich osiągnięć techniki, z centralnym ogrzewaniem i oświetleniem elektrycznym”, na którego rozbiórkę (również z użyciem materiałów wybuchowych) Warszawiacy potrzebowali aż 6 lat. Książka jest bogato ilustrowana i powinna zainteresować nie tylko osoby interesujące się Prawosławiem,.
http://www.orthodox.pl/gazeta/WIAD03/SR ... srodek.pdf
__________
K.G.Sokoł, Russkaja Warszawa, MID „Sinergija”,
Moskwa 2002, ss. 75.
Mało kto wie, że w Warszawie sprzed I Wojny Światowej znajdowały się aż 3 sobory, ponad 40 cerkwi i kilka kapliczek, a liczba zamieszkujących tu Rosjan (a więc i wyznawców Prawosławia) sięgała 40 tysięcy. Zapewne niewiele też osób kojarzy, że Grób Nieznanego Żołnierza to część byłego pałacu wzniesionego przez rosyjskiego kupca, że kościół św. Aleksandra był darem Warszawianom od cara Aleksandra I czy też, że w Belwederze – rezydencji polskich prezydentów, w połowie XIX w. zmarł rosyjski wielki książę Michał. Te i inne, nie mniej interesujące, wiadomości przybliża niedawno wydana w Moskwie książeczka o wymownym tytule „Rosyjska Warszawa”. Praca ta opowiada o trwającym równo sto lat (1815-1915) okresie rządów Rosji w Polsce oraz związanych z tym wydarzeniach i osobach. Najwięcej miejsca poświęca jednak opisowi poszczególnych osobliwości, tzw. rosyjskiej Warszawy, zarówno tych istniejących jak i (w większości) nie istniejących. Autor nie ukrywa przy tym negatywnego czy wręcz wrogiego stosunku mieszkańców stolicy do tego co „ruskie”, obce, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Równolegle wspomina jednak też o pewnych pozytywnych elementach rządów Rosjan, na czoło wysuwając „wyjątek od zasady” - postać Sokratesa Starynkiewicza – prezydenta Warszawy w latach 1875-1892, który tak się zasłużył dla miasta, że „plac jego imienia istnieje w Warszawie do dziś” jak też, że Polacy z zapamiętaniem niszcząc wszelkie pozostałości po Rosjanach, „nie tknęli pomnika generała, który został dopiero zniszczony przez Niemców w 1944 r.”. Wśród osobliwości stolicy odnajdujemy, m.in. wiele cerkwi posiadających mniej i bardziej tragiczne losy. W tym miejscu wspomnijmy tylko przepiękny sobór św. Aleksandra Newskiego, zbudowany według „ostatnich osiągnięć techniki, z centralnym ogrzewaniem i oświetleniem elektrycznym”, na którego rozbiórkę (również z użyciem materiałów wybuchowych) Warszawiacy potrzebowali aż 6 lat. Książka jest bogato ilustrowana i powinna zainteresować nie tylko osoby interesujące się Prawosławiem,.
http://www.orthodox.pl/gazeta/WIAD03/SR ... srodek.pdf
__________
K.G.Sokoł, Russkaja Warszawa, MID „Sinergija”,
Moskwa 2002, ss. 75.