Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Ilińska Jadwiga, zam. Stecka - wspomnienie pośmiertne
2.01.2017 19:36
Wspomnienie pośmiertne. W Burszynie, majętności ks. Stanisława Jabłonowskiego, 30 grudnia 188U r. zmarła właścicielka dóbr ziemskich Jadwiga Stecka, żona obywatela z Wołynia, Henryka Steckicgo, córka zaś hr. Henryka Mińskiego i Michaliny i hr. Bierzyńśkich Ilińskiej, urodzona 16 lipca 1826 r. na Wołyniu w Romanowie, powszechnie znanym z bogatych zbiorów historycznych pałacu Ilińskich.
S. p. Jadwiga wychowanie otrzymała przy rodzicach, a będąc jedynaczką, od lat dziecinnych była otaczana przepychem, pozostała jednak daleka od najmniejszego nawet cienia pychy, i silna duchem wiary Chry stusa, bogobojna, skromna, miłosierna dla bliźnich umiała odczuwać ich dolę była dla nich zawsze pocieszycielką w strapieniach, gotową do niesienia w potrzebie pomocy.
Zaledwo miesiąc upływa przed nieubłagany chwilą śmierci 4. p. Jadwigi, jak witałem ją zupełnie zdrową w przyjeździe wraz z mężem jej przez Lwów, dla odwiedzin córki ks. Jadwigi Jabłonowskiej, u której w Bursztynie zachorowała 23 grudnia, a 30. tegoż grudnia O 6 tej rano Bogu ducha oddala.
Śmierć tej zacnej polskiej niewiasty, była tak spokojna jak i całe jej życie. Otoczona przy łożu zgonu, gronem bliskich jej osób, oprócz syna Henryka Stec kiego. który dopiero później wraz z żoną zdołał pospieszyć z Wołynia na pogrzeb mający się odbyć 9. stycznia, żegnała wszystkich z rezygnacją chrześcijańską błogosławiąc każdemu z osobna na dalszą pielgrzymkę doczesnego żywota, i po przyjęciu śś. sakramentów zgasła, polecając duszę swoją miłosierdzia Boga.
Znając z bliska cichy żywot tej szlachetnej matrony polskiej, której szczątki mają zamknąć sklepienia grobu w majętności jej zięcia ks, Stan. Jabłonowskiego w Bursztynie na wieczny spoczynek, niech mi wolno będzie na tem miejscu wyrazić cześć cieniom zmarłej i współczucie dla osób osieroconych.
Nadmienić mi także wypada, że śp. Jadwiga była wnuczką hr. Mińskiego senatora w panowania carycy Katarzyny, z której następcą tronu Pawłem, znienawidzonym przez matkę, łączyły go bliższe stosunki... On to pierwszy oznajmił późniejszemu carowi o śmierci Katarzyny, skutkiem czego był za czasów Pawła wpływową osobistością, a będąc dobrym Polakiem dawał wiele dowodów swego patriotyzmu, nieodmawiając nigdy pomocy rodakom. S. L., Wołyniak.
[Kuryer Lwowski 9.1.1890]
Genealogia Steckich
S. p. Jadwiga wychowanie otrzymała przy rodzicach, a będąc jedynaczką, od lat dziecinnych była otaczana przepychem, pozostała jednak daleka od najmniejszego nawet cienia pychy, i silna duchem wiary Chry stusa, bogobojna, skromna, miłosierna dla bliźnich umiała odczuwać ich dolę była dla nich zawsze pocieszycielką w strapieniach, gotową do niesienia w potrzebie pomocy.
Zaledwo miesiąc upływa przed nieubłagany chwilą śmierci 4. p. Jadwigi, jak witałem ją zupełnie zdrową w przyjeździe wraz z mężem jej przez Lwów, dla odwiedzin córki ks. Jadwigi Jabłonowskiej, u której w Bursztynie zachorowała 23 grudnia, a 30. tegoż grudnia O 6 tej rano Bogu ducha oddala.
Śmierć tej zacnej polskiej niewiasty, była tak spokojna jak i całe jej życie. Otoczona przy łożu zgonu, gronem bliskich jej osób, oprócz syna Henryka Stec kiego. który dopiero później wraz z żoną zdołał pospieszyć z Wołynia na pogrzeb mający się odbyć 9. stycznia, żegnała wszystkich z rezygnacją chrześcijańską błogosławiąc każdemu z osobna na dalszą pielgrzymkę doczesnego żywota, i po przyjęciu śś. sakramentów zgasła, polecając duszę swoją miłosierdzia Boga.
Znając z bliska cichy żywot tej szlachetnej matrony polskiej, której szczątki mają zamknąć sklepienia grobu w majętności jej zięcia ks, Stan. Jabłonowskiego w Bursztynie na wieczny spoczynek, niech mi wolno będzie na tem miejscu wyrazić cześć cieniom zmarłej i współczucie dla osób osieroconych.
Nadmienić mi także wypada, że śp. Jadwiga była wnuczką hr. Mińskiego senatora w panowania carycy Katarzyny, z której następcą tronu Pawłem, znienawidzonym przez matkę, łączyły go bliższe stosunki... On to pierwszy oznajmił późniejszemu carowi o śmierci Katarzyny, skutkiem czego był za czasów Pawła wpływową osobistością, a będąc dobrym Polakiem dawał wiele dowodów swego patriotyzmu, nieodmawiając nigdy pomocy rodakom. S. L., Wołyniak.
[Kuryer Lwowski 9.1.1890]
Genealogia Steckich