Frąckiewicz Radzimińscy z Radzimińskich h. Brodzic

"Historia herbu Brodzic sięga czasów panowania Kazimierza I Odnowiciela. Podobno władca w 1038 roku obdarował nim jednego z walczących u swego boku rycerzy, jako dowód uznania dla jego waleczności".
[]
W 1383 r. Książę Ziemowit nadał Maciejowi Radzimińskiemu, jako pierwszemu z rodu herb Brodzic [Orbis Poloni].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Brodzic_(herb_szlachecki)#/media/File:Orbis_Poloni_081_Brodzic_03.jpg
str. 79-82

Spis treści
I. Drzewo rodziny Radzimińskich i Frąckiewicz Radzimińskich herbu Brodzic - str. 1
II. Kalwinizm w rodzinie Frąckiewicz Radzymińskich - str. 12
III. Niektóre linie żeńskie drzewa - str. 13
IV. Posiadłości rodziny Frąckiewicz Radzimińskich na Litwie - str. 13
V. Posiadłości Radzimińskich na Mazowszu - str. 14
VI. Kronika rodzinna Michała i Jerzego Frąckiewiczów Radzimińskich. Testament Kazimierza. Historia Żołudka - str. 17
VII. Pamiątki Jerzego Radzimińskiego i jego żony. Portret i listy Wiktora Radzimińskiego.
Akt sprzedaży ziemi Aleksandrowi Radzimińskiemu z 1593 r. - str. 17
VIII. Pomyłki znalezione w źródłach - str. 17

Źródła: ”Genealogia Polaków - Herbarz Dynamiczny” - opracowanie rodziny Frąckiewicz Radzimiński, Kacper Niesiecki : „Herbarz Polski” (skrót K. Niesiecki), Adam Boniecki: ” Herbarz Polski” (skrót A. Boniecki), „Orbis Poloni”, „Słownik historyczno-geograficzny ziem Polskich w średniowieczu” (skrót SHG) , Marek Minakowski : „Wielka Genealogia” (skrót M. Minakowski), Marek Plewczyński: „Szlakiem rodów rycerskich dawnego Mazowsza w XV-XVI wieku. Tom I. Powiat Warszawski” wyd. Oświęcim 2013 (skrót M. Plewczyński), „Polski Słownik Biograficzny” (skrót PSB), „Stare Babice na przestrzeni wieków” pod redakcja Ewy Pustoły-Kozłowskiej, wydane przez Gminę Babice (skrót Monografia Babic) link w punkcie V, Historia Wiązownej link w punkcie V, Komunikat z obchodów 540 lecia Radzymina link w punkcie V, Andrzej Stężycki „Czersk” (skrót A. Stężycki), Księgi grodzkie litewskie, Herbarz ks. Wojciecha Wijuka-Kojałowicza, Wywody rodziny Frąckiewicz Radzimiński, Kronika Rodzinna Radzimińskich wg Michała Szymielewicza linki w punkcie VI (skrót kronika rodzinna), "Platine", „Wikipedia” i wiele innych z internetu.

I. Drzewo rodu Radzimińskich herbu Brodzic i Frąckiewicz Radzimińskich od pierwszego, który ten herb nosił

1.Maciej Radzimiński (około 1360-1417) w 1382 r. marszałek mazowieckiego księcia Ziemowita IV. W 1383 r. Książę Ziemowit nadał mu, jako pierwszemu z rodu, herb Brodzic [Orbis Poloni]. Był wojewodą warszawskim między 1400-1402. [Orbis Poloni i K. Niesiecki]. Maciej miał syna Czesława i córki: Dorotę i Jachnę. Pochodził z Radzymina. [SHG]. Czas zgonu Macieja można wywnioskować z faktu, iż w 1417 r. młodziutki Czesław załatwia rodzinne sprawy urzędowe, powołuje rozjemców w sprawie podziału granic Miastkowa – więc widocznie ojciec już nie żył. Świadczy to również pośrednio o tym, że część Miastkowa (dzisiejszy Miastków Mały), Gostkowo, Dręszew i Załęże, a raczej i Radzymin, Czesław odziedziczył po ojcu – nie ma żadnej wzmianki, że je nabył [SHG, K. Niesiecki].

Benedykt z R. wymieniony w 1409 [SHG], Włodzimierz z R. wymieniony w 1422 [SHG] mogą być Radzimińskimi z pokolenia Macieja.

1.1. Czesław Radzimiński, syn Macieja, urodzony około 1400 r., poświadczony w [SHG] w latach 1417-1448. Wymieniony po raz pierwszy w 1417 r., jako Czesław z Radzymina, który powołał rozjemców do ustalenia granic Miastkowa, ponieważ było trzech właścicieli: Miastkowscy, Prażmowscy i Radzimińscy [SHG]. Właściciel Radzymina, Miastkowa (1/3 jego części), późniejsze Miastkowo Małe, Gostkowa, Dręszewa oraz Załęża. Przy akcie nadania praw miejskich dla Radzymina jego synowi Janowi jest napisane, że są to jego włości dziedziczne. Miał syna Jana. [SHG].
1.2. Dorota Radzimińska, córka Macieja, mąż Wojciech ze Słopska.[SHG]
1.3. Jachna Radzimińska, córka Macieja, mąż Paweł z Gzów.[SHG]
1.1.1. Jan Radzimiński, syn Czesława, ur. w 1438 r., zmarł wiosną 1498 r. w wieku 60 lat. Miał nieznane z imion siostry. Po zmarłym ojcu odziedziczył Radzymin, Miastkowo, Starą Dąbrówkę, Wolę Wrzosowską i Dręszew [SHG]. Początkowo dworzanin młodych synów Bolesława IV, w 1470 r. kuchmistrz Konrada III, syna Bolesława IV, 1471-4 starosta liwski, od 1474 r. podkomorzy zakroczymski, w 1480 r. marszałek dworu Bolesława V, w latach 1481-99 kasztelan warszawski. W 1473 r. w myśl przysłowia „łaska pańska na pstrym koniu jeździ”, Jan stracił poparcie Konrada III, wskutek czego zdjęto go z urzędu starosty liwskiego. Książę cofnął mu również prawo lokowania miasta we wsi Miastkowo. Jan przeszedł w tej sytuacji na dwór Bolesława V i został podkomorzym zakroczymskim 10.03.1474 r. Książę nadał mu również ziemie koło Radzymina, na których powstała wieś Wólka Radzymińska oraz nadał prawo lokowania miasta we wsi Radzymin. W 1478 r. dostał od Bolesława V wsie Dziechciniec i Płachta. W 1479 r. Jan zasiadał w radzie książęcej. W 1480 r. pełnił urząd marszałka dworu. W pierwszej połowie 1481 r. awansował na kasztelana warszawskiego. W 1482 r. kontakty z Księciem Konradem III na tyle się poprawiły, że Jan uzyskał ponownie prawo lokowania miasta we wsi Miastków i szereg innych przywilejów. Będąc w dobrej sytuacji finansowej zakupił od szlachty czerniakowskiej wieś Kąty i Dąbrowę Kącką. W 1483 r. zadłużony książę warszawski Bolesław V (1454-1488), sprzedał mu za 600 florenów wieś Wiązowno z młynem i okolicznym terenem. W 1483 roku otrzymał również od księcia Bolesława pozwolenie na budowę zamku w Radzyminie. W 1478 r. spławiał zboże do Gdańska – miał dwie przeprawy. Po śmierci księcia Bolesława V, dnia 27.04.1488 r. przeszedł na dwór księcia płockiego Janusza II, który jednak wkrótce, dnia 16.02.1495 r. zmarł. Jan obawiając się zemsty ze strony znanego z niezrównoważonego i mściwego usposobienia Konrada III udał się ze skargą na niego, we wrześniu 1495 r., na dwór królewski Jana Olbrachta wraz z dorosłymi synami Bartłomiejem, Marcinem i Michałem. Żonę i małoletnich synów: Mikołaja i Rosłana oraz córki oddał na ten czas pod opiekę szwagrów. Spór z księciem Konradem III zakończył definitywnie dekret królewski z 1496 r. W tymże roku Jan stanął na czele pospolitego ruszenia przeciw siłom mołdawsko-tureckim. W 1497 r. otrzymał od Króla Jana Olbrachta Gołuszyn I Bielawy. Żoną Jana była, poślubiona w 1473 r., Beata Lasocka z Lasotek herbu Dołęga, córka zmarłego w 1472 r. starosty łęczyckiego, marszałka nadwornego i podskarbiego koronnego Michała Lasockiego i Doroty Melsztyńskiej, córki kasztelana bieckiego Spytka z Melsztyna. Ze względu na to, że rodzina Lasockich była starym, znaczącym i majętnym rodem, wzrosła również pozycja Jana na Mazowszu. Beata wniosła w posagu 300 grzywien. Jan z Beatą mieli córki, których imion nie znamy, i pięciu synów: Bartłomieja, Michała, Marcina, Rosłańca i Mikołaja. [M. Plewczyński, Monografii Babic i SHG].
1.1.1.1.Bartłomiej Radzimiński, syn Jana, ur. ok. 1474, zm. po 1532 [M. Plewczyński].Wymieniony 18.05.1509 w MK 23,627. Pochodził on z Miastkowa. Przejął po ojcu dobra w ziemi czerskiej - był właścicielem 1/3 części Miastkowa i Kątów. Później był również właścicielem Rozniszewa. Między 1508-11 był chorążym wyszogrodzkim, 1509-12 starostą czerskim, 1512-15 chorążym warszawskim, a między 1515-32 cześnikiem czerskim, komisarzem księżnej Anny Mazowieckiej. W 1525 r. podpisał z innymi dekret Księstwa Mazowieckiego przeciw heretykom. Jego żoną była Anna Warszewicka herbu Kuszaba, córka Pawła, który córkom wyznaczył po 100 kóp groszy w posagu [A. Stężycki Czersk]. Ich dziećmi byli: Bogusław, Jan, Adam i Kacper (uzasadnienie jego dopisania przed akapitem nr 1.1.1.1.1. Kacper poniżej) oraz córka Anna. [M. Plewczyński, SHG, K. Niesiecki].
1.1.1.2. Marcin Radzimiński, syn Jana, urodzony ok. 1482 r., zmarły ok. 1540. Był studentem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ojcu przejął dobra w ziemi warszawskiej - Radzymin i Wiązownę. Po studiach na uniwersytecie Marcin pojął za żonę Dorotę, córkę podsędka ciechanowskiego Jana z Krzywonowłogi. Mieli synów: Floriana, Krzysztofa, Jana, Stanisława i Czesława oraz córkę Annę. [M. Plewczyński, SHG].
1.1.1.2.1 Florian Radzimiński, syn Marcina, ur. ok. 1515, właściciel Dobrzyńca w 1574 r. Zmarł bezpotomnie.[M.Plewczyński]
1.1.1.2.2. Krzysztof Radzimiński, syn Marcina, ur. ok. 1518., zm. ok. 1550, zmarł bezpotomnie.[M. Plewczyński]
1.1.1.2.3. Jan Radzimiński, syn Marcina, ur. ok. 1520, cześnik czerski 1558-1564. Zmarł młodo. Żona Zofia Warszewicka. Jego synami byli: Adrian, Wojciech.[Monografia Babic]
1.1.1.2.3.1. Adrian Radzimiński, syn Jana, (1557-1615). Jezuita i kaznodzieja. [Monografia Babic]
1.1.1.2.3.2. Wojciech Radzimiński, syn Jana, ur. przed 1557, zmarły przed 20.04.1607 (data objęcia jego stanowiska przez następcę). Dworzanin królewski, podkomorzy 1601, kasztelan zakroczymski od 29.01.1591 r., kasztelan czerski 1596-1607, starosta liwski 1591-1605, sejm z 1590 r. powołał go na szafarza poborów z województwa Mazowieckiego, właściciel Babic od 1598 r. Żona Małgorzata Służewiecka herbu Dołęga. Miał córkę Mariannę i synów Jana i Adriana. [M. Plewczyński, SHG, Monografia Babic].
1.1.1.2.3.2.1. Marianna Radzimińska, córka Wojciecha, zm. 1626 w Warszawie. Zakonnica franciszkanka.[K. Niesiecki]
1.1.1.2.3.2.2. Jan Radzimiński, syn Wojciecha, 1583-1621. Był zaufanym dworzaninem Zygmunta III. W r. 1605 objął po ojcu starostwo liwskie. Sejm z 1609 r. deputował go do rewizji ksiąg sądowych liwskich. W sierpniu 1610 został wysłany jako poseł królewski do wojsk oblegających Moskwę. W latach 1616 - 1621 r. obejmował urząd oboźnego koronnego, następnie urząd starosty dybowskiego na Kujawach. Po ojcu odziedziczył wsie: Wiązowna, Boryszew, Góraszka i Płachta, w ziemi warszawskiej. Był współwłaścicielem dworu na Nowym Mieście w Warszawie. Dnia 15 stycznia 1621 r w niewyjaśnionych okolicznościach został zamordowany w wieku 37 lat. Matka i brat wystawili mu nagrobek w katedrze Św. Jana w Warszawie (obecnie nie istnieje). Jan nie ożenił się i zmarł bezpotomnie. Majątek odziedziczył po nim jego brat Adrian. [PSB, M. Plewczyński, SHG, monografia Babic].
1.1.1.2.3.2.3. Adrian Radzimiński, syn Wojciecha, 1595-1630. Pochowany również u Św. Jana w Warszawie. Starosta liwski. Żona Zofia Daniłowicz, córka Mikołaja, podskarbiego wielkiego koronnego (1617-1624). Ten Adrian był głównym spadkobiercą majątku Radzimińskich na Mazowszu, gdzie rodzina mieszkała do jego śmierci. Ziemie te rozciągały się od rzeki Czarnej po rzekę Świder. Ponieważ zmarł bezpotomnie majątek przejęła młoda wdowa po nim z jej kolejnymi mężami Pawłem Stefanem Sapiehą, podkanclerzym litewskim, zmarłym w 1635 r. i Łukaszem Opalińskim, marszałkiem wielkim koronnym (1581-1654), poślubionym w 1636 r., a po nich córka Katarzyna zrodzona z Łukasza Opalińskiego, zamężna najpierw ze Zbigniewem Firlejem, który wkrótce zmarł. Dnia 20.09.1649 r. odbył się jej kolejny ślub z Jakubem Hieronimem Rozdrażewskim, a wesele odbyło się na zamku królewskim w Warszawie. Z małżeństwa z Katarzyną z Opalińskich, 1. v. Firlejową, pochodzili synowie: Stanisław, starosta odolanowski, Michał, starosta średzki i odolanowski (1694), i Adam oraz córki: Ludwika Teresa, która ok. 1686 r. wyszła za Marcina Oborskiego, wojewodę podlaskiego, i Zofia Anna (zm. 1718), od 29 V 1670 żona Aleksandra Jana Wężyka, starościca sieradzkiego, późniejszego kasztelana konarskiego. Jakub Rozdrażewski zmarł 4.04.1662 r. w Koźminie. Roztrwonił cały majątek i zmarł tonąc w długach. [M. Plewczyński, SHG, Monografia Babic].
1.1.1.2.4. Anna Radzimińska, córka Marcina, ur. 1535, zm. 1569. Wyszła za mąż za Idziego Oborskiego i mieli córki Annę i Dorotę. Ich włości to Kuflew (od 1521 uzyskał prawa miejskie staraniem Jana i Wernazego Oborskich) [Eryk Szubiński „Kuflew i Kozłów a ich prawa miejskie”], wsie Sucha, Kózki, Czernidła i Borek. Po wczesnej śmierci rodziców siostrzenicami zaopiekował się Stanisław. [M. Plewczyński]
1.1.1.2.4.1. Dorota Oborska, córka Anny. Jej mężem był nieznany z imienia Oborski.[M. Plewczyński]
1.1.1.2.4.2. Anna Oborska, córka Anny (1540-1623). Jej mężem był Marcin Leśniowolski (1530-17.01.1593 - spoczywa w kościele mariackim w Krakowie) [M. Plewczyński]. Po śmierci męża Anna wyszła za Tomasza Gostomskiego. Dzieci Marcina: Paweł, Marcin i Anna żona Zygmunta Ferdynanda Gostomskiego [K.Niesiecki].Z Tomaszem miała córkę Dorotę.
1.1.1.2.5. Stanisław Radzimiński, syn Marcina, (1525-1591). W 1557 r. dworzanin króla Zygmunta Augusta, w 1567 r. rotmistrz jazdy, w 1569 r. poseł na sejm lubelski, w 1570 starosta liwski, 1570-1591 starosta kamieniecki, w 1582 kasztelan zakroczymski , w 1584 kasztelan czerski, w 1588 wojewoda podlaski. Według opisów „Był tak wielkiej siły, że stojąc na jednej nodze, rzucał o ziemię najtęższymi parobkami i poskramiał najdziksze źrebaki”. Po wczesnej śmierci swojej siostry Anny i jej męża zaopiekował się w 1569 r. siostrzenicami. Podczas interregnum stanął po stronie cesarskiej przeciw wybieranemu na króla Stefanowi i później nie pojechał na jego koronację do Krakowa. Król Stefan dotknięty tym postępkiem odebrał mu tytuły. Kiedy Stanisław zaczął ponownie faworyzować króla Stefana i wrócił do jego łask, otrzymał dobra w ziemi Płockiej, Mazowieckiej, Rawskiej i Podlaskiej. Król Stefan mianował go też kasztelanem czerskim w okresach 1574-1576 i 1584-1588, a król Zygmunt III wojewodą podlaskim w 1590 r. W 1591 r. Stanisław został wysłany z poselstwem do Moskwy i zapłacił za to życiem. Jego ciało zostało sprowadzone do Polski. Żoną Stanisława była poślubiona ok. 1570 r. Teodora Felicja Sanguszko herbu Pogoń (1564-1598). Po śmierci Stanisława Teodora wyszła za Aleksandra Prońskiego, a w 1596 r. za wojewodę brzesko-kujawskiego Andrzeja Leszczyńskiego. Dziećmi Stanisława i Teodory byli: Jan, Anna, i Adrian [K. Niesiecki, M. Plewczyński].
1.1.1.2.5.1. Adrian Radzimiński, syn Stanisława, mnich benedyktyński, 1544-12.04.1625
1.1.1.2.5.2. Anna Radzimińska, córka Stanisława 1586-12.01.1635. Jej mężem był pasierb matki Rafał Leszczyński z Leszna, herbu Wieniawa, kasztelan Kalisza, wojewoda bełżski, zagorzały protestant, zm. 1636 r. Ich prawnukiem był król Polski Stanisław Leszczyński.
1.1.1.2.5.2.1. Bogusław Leszczyński, ur. ok. 1614 r. w Wiślicy, zm. 23.09.1659 r. w Warszawie, pochowany w Lesznie. Polski magnat, wychowany w duchu protestanckim. W 1641 r. przeszedł na katolicyzm. Jego pierwszą żoną, poślubioną dnia 12 VIII 1638 r., była Anna Dönhoff herbu własnego, zmarła w 1656 r., córka księcia SIR i wojewody sieradzkiego Kaspra. Z tego związku doczekał się trzech synów: Bogusława, biskupa łuckiego, zmarłego w 1691 r., Jana Przecława, starostę warszawskiego, zmarłego w 1668 r. i Rafała Andrzeja. Drugą żoną, poślubioną 5 VI 1658 r., została Joanna Katarzyna z ks. Radziwiłłów, wdowa po Jakubie Wejherze, z którą miał córkę Ludwikę. Bogusław był nie do końca chlubną postacią, bo mimo ogromnego zaangażowania polityczno-społecznego Bogusław zrejterował do Wrocławia, zamiast stanąć na czele obrońców Wielkopolski w 1655 r. przed potopem szwedzkim, do której to funkcji mianował go sejm. "Do historii przeszły dokonywane przez niego malwersacje i przekupstwa. O opinii o nim wśród współczesnych świadczy przypisywane mu zdanie, gdy by uzyskać absolutorium od sejmu, miał przekupić wszystkich posłów w izbie, a usłyszawszy sprzeciw jednego zapytał: A który to tam taki syn, com mu nie dał?."[Wikipedia] Był jednym z najbogatszych ówcześnie ludzi w całej Koronie. Pełnione urzędy: trzykrotny marszałek izby sejmowej, starosta generalny wielkopolski, podskarbi koronny, podkanclerz koronny, starosta międzyrzecki, samborski, ostrski, osiecki, borzechowski, człuchowski.
1.1.1.2.5.2.1a.1 Bogusław Leszczyński, biskup łucki, zmarły w 1691 r.,
1.1.1.2.5.2.1a.2 Jan Przecław Leszczyński, starosta warszawski, zmarły w 1668 r.
1.1.1.2.5.2.1a.3 Rafał Andrzej Leszczyński, podskarbi wielki koronny, zmarł w 1703 r., żonaty z Anną Jabłonowską herbu Prus III, córką hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jana. Mieli syna Stanisława, przyszłego króla Polski oraz córkę Aleksandrę Cecylię.
1.1.1.2.5.2.1a.3.1. Stanisław Leszczyński król Polski, syn Rafała Andrzeja Leszczyńskiego i Anny Jabłonowskiej. Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, książę Lotaryngii i Barrois, ur. 20 października 1677 we Lwowie, zm. 23 lutego 1766 w Lunéville – król Polski w latach 1704–1709 i 1733–1736, książę Lotaryngii i Baru w latach 1738–1766. Żona: Katarzyna Opalińska (ur. 1680, zm.1747) córka kasztelana poznańskiego Jana Karola Opalińskiego. Córki: Maria (ur.23.06. 1703, zm. 1768) – królowa Francji, Anna (ur. 25.05.1699, zm. 20.06.1717 w Niemczech). Za pośrednictwem córki Marii, która wyszła za mąż za Ludwika XV Burbona, króla Francji, Stanisław Leszczyński jest przodkiem królów Francji, Hiszpanii i innych przedstawicieli wielkich europejskich rodów królewskich, książęcych i arystokratycznych.
1.1.1.2.5.2.1a.3.1.1. Maria Karolina Zofia Felicja Leszczyńska herbu Wieniawa, żona króla Francji Ludwika XV Burbona, królewna polska, królowa Francji w latach 1725-1768. Młodsza córka króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego i Katarzyny Opalińskiej, ur. 23.06.1703 r. w Trzebnicy, zm. 24.06.1768 r. w Wersalu.
1.1.1.2.5.2.1a.4. Aleksandra Cecylia Leszczyńska, córka Rafała Andrzeja z Anną Jabłonowską, mąż Krzysztof Grzymułtowski herbu Nieczuja, wojewoda poznański
1.1.1.2.5.2.1b.1. Ludwika Leszczyńska, córka Rafała Andrzeja z Joanną Katarzyną Radziwiłł, zmarła za młodu
1.1.1.2.5.3. Jan Radzimiński (1570-1605), syn Stanisława, student uniwersytetów w Bazylei, Strasburgu, Genewie i Padwie. Jego żoną była Helena Leśniowolska herbu Pierzchała,
1.1.1.2.6. Czesław Radzimiński, syn Marcina, ur. ok. 1530. [M. Plewczyński]
1.1.1.3. Michał Radzimiński, syn Jana, 1480-1545. Wymieniony w 1511 r. [SHG]. W spadku po ojcu był właścicielem Bielawy i Gołuszyna w ziemi płockiej.[M.Plewczyński]
1.1.1.3.1 Bogusław Radzimiński, syn Michała, który w 1541 r. ożenił się z Dorota Krzywonowłocką i miał syna Jana i wnuka Jakuba, którzy pisali się Krzywonowłodzkimi.[M. Minakowski]
1.1.1.4. Mikołaj Radzimiński, syn Jana, ok. 1490-1550. Po ojcu przejął z bratem Marcinem dobra w ziemi warszawskiej - Radzymin i Wiązownę. Poseł na sejm książęcy w 1517 r. [M.Plewczyński]
1.1.1.4.1. Piotr Radzimiński, syn Mikołaja, ok. 1510-1570. [M.Plewczyński]
1.1.1.4.2. Marcin Radzimiński, syn Mikołaja, ok. 1525-1560. [M.Plewczyński]
1.1.1.4.3. Jakub Radzimiński, syn Mikołaja, ok. 1530-1580. [M.Plewczyński]
1.1.1.5. Rosłaniec Radzimiński, syn Jana, ok. 1496-1545. Wymieniony w 1509, 1513 i 1514 r. [SHG]. W spadku po ojcu był właścicielem Dąbrówki i Dręszewa w ziemi nurskiej. [M.Plewczyński]

(Brak ostatecznego dowodu na to, że Bartłomiej Radzimiński był ojcem Kacpra. Bartłomiej, jako ojciec Kacpra występuje w herbarzu ks. Wijuka-Kojałowicza, w drzewie rodziny Frąckiewicz Radzimiński str. 172-176. https://polona.pl/item/49328/90/ . Taka relacja jest również w drzewie rodzinnym Frąckiewicz Radzimińskich w „Genealogii Polaków”. Opieram się też na logicznym wniosku, że skoro tylko Bartłomiej przejął po ojcu dobra leżące w ziemi czerskiej [Marek Plewczyński: „Szlakiem rodów rycerskich dawnego Mazowsza w XV-XVI wieku. Tom I. Powiat Warszawski” wyd. Oświęcim 2013] str. 235 , a Kacper był z ziemi czerskiej – to musiał być jego synem.)

1.1.1.1.1. Kacper Radzimiński z Ziemi Czerskiej, syn Bartłomieja. Długo służył w litewskiej armii. Za wierną służbę otrzymał od króla dobra na Litwie pod Połockiem i na Kijowszczyźnie - Szołaki, Panasowicze, Nieszczerdy, Krynki, Murosi i Boryskowicze, gdzie się osiedlił [K. Niesiecki][A. Boniecki]. Jako pierwszy Radzimiński przybył z Ziemi Czerskiej na Litwę. [ks. Wijuk-Kojałowicz] Kacper był podwojewodzym połockim [K. Niesiecki]. Być może dlatego trudno znaleźć o nim coś jeszcze, że jako młodzieniec wstąpił do armii litewskiej, gdzie spędził długie lata.
1.1.1.1.2. Bogusław Radzimiński, syn Bartłomieja. Jego żoną była Dorota Magnuszowska.[M. Minakowski]
1.1.1.1.3. Adam Radzimiński, syn Bartłomieja. Podkomorzy warszawski między 1526-1532, za czasów Zygmunta I (1507-1548) i starosta czechowski w latach 1530-1553. [M. Plewczyński]. Wymieniony w MK 48,567 15.02.1539 r.
1.1.1.1.4. Jan Radzimiński z Miastkowa, syn Bartłomieja.[M. Plewczyński]
1.1.1.1.5. Anna, córka Bartłomieja, po mężu Lasocka, ślub 1552 r.[M. Plewczyński]
1.1.1.1.1.1. Franciszek "Frąc" Radzimiński, syn Kacpra. Chorąży połocki, podkomorzy połocki, pułkownik królewski króla Zygmunta Augusta (1530-1572). Właściciel wsi Hulaniki nad rzeką Stuhną (dziś Motowidłówka) i dziedzic nabytych dóbr pod Połockiem: Szołaki, Panasowicze, Nieszczerdy, Krynki, Murosi i Boryskowicze [A.Boniecki]. Jego żoną była Anna Iwaszkowicz, córka Filipa. W czasie wypraw wojennych miał dostarczać trzy konie. [A. Boniecki]. Franciszek i Anna urodzili się ok. 1520 r. [M.Minakowski]. Franciszek był przez prosty lud zwany Frącem i stąd wzięło się późniejsze nazwisko Frąckiewicz. [K. Niesiecki]
O rodzinie żony Franciszka [Genalogia Polaków]:
Filip Iwaszkowicz, ojciec Anny. Otrzymał od króla Aleksandra w 1504 r. Hulaniki i dał w wianie córce Annie.
Teodor Filipowicz Iwaszkowicz, brat Anny.
Anna Iwaszkowicz i jej mąż Franciszek "Frąc" Kasprowicz Radzimiński (ślub ok. 1550 r.)
zapoczątkowali ród Frąckiewiczów-Radzimińskich.
1.1.1.1.1.1.2. Aleksander Kasprowicz Radzimiński, syn Kacpra, ślub 1567 r. z Felicytą Borowską, córką Jerzego[A. Boniecki]. Stolnik żmudzki. Pewnie to on kupił 19.06.1593 r. Poporcie Janowskie w ziemi trockiej od Jerymusa Mikołajewicza Strawińskiego [wypis z ksiąg ziemskich województwa trockiego].
1.1.1.1.1.1.1. Michał Mikołaj Radzimiński-Frąckiewicz, syn Franciszka, ur. ok. 1550. Podkomorzy połocki i witebski (1583-1603), starosta lidzki. W 1604 r. kupił wieś Karaszyn pod Kijowem. Był również właścicielem wsi Miadzioły, Sieliszcza i Zaucie, tę ostanią otrzymaną w spadku po zmarłym bezpotomnie towarzyszu broni Filipie Fedorowiczu. Zapis ten został zatwierdzony przez króla Henryka Walezego w 1574 r.
Michał w siłach króla Stefana walczył o zdobycie Gdańska, pod Moskwą i na Inflantach pod Toropcem i Sitnem. Był wymieniony w Konstytucji z 1590, gdzie zostały mu powierzone pieniądze zebrane na cele wojenne i on nimi dysponował. „Ze swoim ludem kilka zameczków odbił”. Powierzono mu poselstwo do Moskwy, ponieważ był przekonującym negocjatorem. Poślubił Annę Sapieszankę w 1584 r., starościankę drohicką (córkę Jana, starosty drohickiego), która była siostrą Lwa Sapiechy, wojewody i kanclerza wilenskiego. Michał i Sapieszanka mieli synów: Mikołaja, Jerzego i Krzysztofa oraz dwie córki: Mariannę i drugą, której imienia nie udało się ustalić. Po śmierci Sapieszanki Michał poślubił Krystynę Kawieczyńską (Kawęczyńską), córkę Macieja, o którym wspominam na końcu tego drzewa. Miał z nią syna Jana. [K. Niesiecki].
+1. żona Anna Sapieszanka herbu Lis, ur. ok. 1560 r. Córka Jana starosty drohiczyńskiego (1522-1580) i księżnej Bogdany Druckiej Sokolińskiej (1532-1584). Anna była siostrą Lwa Sapiechy, wielkiego hetmana litewskiego, wojewody i kanclerza wileńskiego.[K. Niesiecki]
+2. żona Krystyna Kawieczyńska (Kawęczyńska) herbu Ostoja, ur. ok. 1590. Córka Macieja Kawęczyńskiego, drukarza z Nieświerza, który był kalwinistą. Krystyna była wnuczką Sieniawskiej i prawnuczką Wiśniowieckiej. [K. Niesiecki] Na stronie 182 sumariusza ksiąg grodzkich jest wymienione jej imię.
1.1.1.1.1.1.1a.1. Mikołaj Radzimiński-Frąckiewicz, wg PSB ur. ok. 1585, zm. w 1631. Syn Michała i Sapieszanki. Mikołaj był chorążym nadwornym litewskim (1611-1613), lidzkim i mścisławskim (1621-1629), starostą wasilskim i radomelskim (1605-1614), a także marszałkiem trybunału litewskiego w 1620 r. W sierpniu 1621 miał przyprowadzić do obozu pod Ascheraden zaciężną rotę 100 usarzy, ale uczestniczył w wojnie inflanckiej tylko dwa kwartały. Był właścielem Olszewa, Uszy ,Liszkowa i Widziniszek. W 1628 r. sprzedał kamienicę przy ul. Zamkowej w Wilnie [sumariusz ksiąg grodzkich]. Żoną Mikołaja była księżna Dorota Żylińska, secundo voto Andrzejowa Szujska, którą poślubił ok. 1580 r. Ich synowie to: Bogdan (Dadźbóg), Władysław Leon, Michał oraz cztery córki: Zofia, Krystyna, Melania i Maryna. Testament Mikołaja Frąckiewicza Gazeta Warszawska nr.263 z 1853 r. W dniu 30.10.1629 r. Mikołaj Radzimiński Frąckiewicz, starosta lidzki przekazał fundusz na budowę plebanii i remont kościoła w dobrach swych w Liszkowie. Małżonce księżnej Dorocie Żylińskiej dał dożywocie na Uszy, resztę rozpisał na swoich synów, z których Dadźbóg zostawiając ojczysty Liszków najmłodszemu Michałowi, na egzekutora testamentu i opiekuna żony i dzieci Mikołaja wyznaczył Leona Sapiehę i jego syna Krzysztofa.
1.1.1.1.1.1.1a.1.1. Bogdan (Dadźbóg Krzysztof Teodat) Radzimiński-Frąckiewicz, syn Mikołaja. Żona księżna Krystyna Ogińska. Stolnik trocki. Był dziedzicem Widziniszek. Zmarł w 1646 r.[A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1a.1.1.1. Zofia Radzimińska-Frąckiewicz, zm. 1654 r. Córka Bogdana.[Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1a.1.2. Władysław Leon Radzimiński-Frąckiewicz , syn Mikołaja. Jego żoną była Maryna Niewiarowska, leśniczanka merecka. Jej ojcem był Paweł leśniczy merecki, pułkownik królewski. Krzysztof Niewiarowski, mąż Zofii, córki Michała syna Mikołaja był jej bratem. Dnia 13.07.1644 r. Władysław przepisał posiadłość Kucikiszki na Alfonsa Lackiego, starostę i kasztelana żmudzkiego, męża córki swojej ciotki Makowieckiej [wypis z ksiąg trybunalskich litewskich]. Był właścicielem dóbr dziedzicznych w Olszewie wraz z młynem oraz Grodzkowizny (str. 238 poniższego linku – w podymnym z 1690 Olszew należy również do któregoś Radzimińskiego, ale nie wiadomo do którego z nich). Był dworzaninem królewskim, wojskim trockim (lata 1650-1660). Wkrótce po mianowaniu na marszałka lidzkiego zmarł między 8.10.-22.10.1660 r. W dniu 7.10.1660 r. spisał w Oryżu testament. Jego małoletnimi dziećmi Kazimierzem, Teodorą, Joanną i Zofią zajął się zgodnie z testamentem Stefan, syn stryja Jana, który się nie sprawdził w roli opiekuna (skarga Zofii, córki Władysława – księgi grodzkie trockie), a później od 1663 r. Kazimierz, wnuk stryja Jerzego.[A. Boniecki, PSB]
1.1.1.1.1.1.1a.1.2.1. Kazimierz Radzimiński Frąckiewicz [A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1a.1.2.2. Teodora Radzimińska Frąckiewicz [A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1a.1.2.3. Joanna Radzimińska Frąckiewicz [A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1a.1.2.4. Zofia Radzimińska Frąckiewicz. Jej mężem był Krzysztof Kazimierz Niewiarowski dworzanin królewski. Prawdopodobnie ten Krzysztof Niewiarowski został 20.10.1659 r. został przez króla Jana Kazimierza skazany na banicję z powodu przywłaszczenia sobie pieniędzy przeznaczonych na wypłaty wojskowe. Może w związku z tym nastąpiło przejęcie majątku przez żonę w dniu 15.11.1660 r. Po nim żona Zofia nabyła Mackowo, Żyrwiny i Kajdaryszki w woj. Trockim – nie ma adnotacji, że zmarł. [księga akt grodzkich trockich] [Genealogia Polaków] Synowie Jan, Jerzy i Paweł Niewiarowscy.
1.1.1.1.1.1.1a.1.3. Michał Radzimiński-Frąckiewicz, syn Mikołaja. Ślub ok. 1640 r. z Zofią Joanną Herbut z Felsztyna 1v. Aleksandrową Żyżemską. Starosta kuryłowiecki. [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1a.1.4. Zofia Radzimińska-Frąckiewicz, córka Mikołaja.
1.1.1.1.1.1.1a.1.5. Krystyna Radzimińska-Frąckiewicz, córka Mikołaja, zmarła w roku 1659 r. Pierwszy mąż Stanisław Kryszkowski herbu Odrowąż – córka Anna. Drugi mąż Jerzy Chreptowicz herbu Odrowąż (1586-1661) wojewoda nowogrodzki 1646, starosta haiński 1648 – córka Krystyna. [Genealogia Polaków][A.Boniecki] Jerzy i Krystyna w 1652 r. są wymienieni w petycji do króla.
1.1.1.1.1.1.1a.1.6. Melania Radzimińska-Frąckiewicz, córka Mikołaja. [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1a.1.7. Maryna Radzimińska-Frąckiewicz, córka Mikołaja. [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1a.2. Jerzy Radzimiński-Frąckiewicz, wg PSB (ok. 1580-1649) syn Michała i Sapieszanki, był sekretarzem króla Zygmunta III i wojskim, walczył mężnie w 1604 r. pod Białym Kamieniem w 1604 r., był wojskim, starostą miadziolskim, sędzią, marszałkiem lidzkim, marszałkiem trybunału litewskiego w 1610 r. i w 1629 r. posłem na sejm litewski. Był kalwinistą [Polski Słownik Biograficzny tom VII, str. 99]. Lew Sapiecha nawrócił swojego siostrzeńca Jerzego na wiarę katolicką, gdy ten już był na łożu śmierci i wygnał Kalwinów z jego dóbr. Jerzy był dziedzicem wsi Sieliszcza pod Połockiem w 1622 r. Jego żoną była Krystyna Kawieczyńska (ślub 07.01.1607 r. – wg kroniki rodzinnej), podkomorzanka herbu Ostoja. Jej ojcem był Jan Krzysztof, syn Macieja, drukarza z Nieświerza, podkomorzy miński. Krystyna zmarła we wsi Miadzioł, dnia 23.04.1620 r. i została złożona do grobowca męża w Niesutyczach dnia 17.05.1620 r. Daty znalazłam w „Pamiątce” wydrukowanej po jej śmierci w drukarni w Lubczy. Krystyna była bratanicą macochy Jerzego, Krystyny – drugiej żony jego ojca – Michała. Jerzy i Krystyna mieli dwie córki: Eleonorę i Annę. Synami Jerzego i Krystyny byli: Krzysztof, Janusz i Michał.
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.1. Krzysztof Radzimiński-Frąckiewicz, syn Jerzego, ur. w 1613 r. [kronika rodzinna].
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.1.1. Karol Michał Radzimiński-Frąckiewicz, cześnik oszmiański, żona Anna Eleonora Deszpot Zenowicz [Genealogia Polakow]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.1.1.1. Bronisław Radzimiński-Frąckiewicz, cześnik oszmiański 1696-1709, żona Konstancja Chomińska [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.2. Janusz Radzimiński-Frąckiewicz, syn Jerzego, ur. w 1614 r. [kronika rodzinna].
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3. Michał Radzimiński-Frąckiewicz, syn Jerzego, ur. w 1611 r. [kronika rodzinna]. Zmarł w 1649 r. Był stolnikiem połockim. Służył długo w Holandii w siłach księcia Maurycego. Żona, Anna Klonowska, córka Józefa, wojewody brzeskiego, herbu Leszczyc i Aleksandry Radzimińskiej. Ślub odbył się w Wilnie 9.08.1636 r. Ich posiadłościami dziedzicznymi były Sieliszcza i Koziany. Ich synowie to: Kazimierz, Aleksander, Józef, Dawid i Aleksandra.[K.Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.1. Kazimierz Radzimiński-Frąckiewicz, syn Michała i Klonowskiej, wg PSB ur. 1.03.1638 r. w Wilnie w gospodzie u Rudziańskiego (kronika rodzinna), zmarły 23.08.1693 r. Odziedziczył po swej babce Annie z Sapiechów posiadłość Żołudek. W 1676 r. kupił posiadłość Iszczołna. W jego posiadaniu był również Hołowiczpol, Niewisza, Zapole pod Lidą i dwór w Lidzie. Podskarbi nadworny litewski, starosta lidzki. Pierwsza wzmianka o nim w 1663 r., kiedy występuje w charakterze opiekuna małoletnich dzieci Kazimierza, Joanny, Zofii i Teodory, swojego kuzyna Władysława Leona Frąckiewicza, wojskiego trockiego. Kazimierz stopniowo osiągał coraz wyższe godności ziemskie - był najpierw podczaszym mińskim, ciwunem wieszwiańskim i starostą krewskim, w r. 1674 podkomorzym lidzkim, w r. 1682 starostą lidzkim, od 20 XI 1689 r. podskarbim nadwornym litewskim, od 12.03.1694 r. wojskim. Na elekcji w 1669 r. głosował z województwem wileńskim, na następnej elekcji podpisał się z powiatem lidzkim. Trzykrotnie wybierała go szlachta marszałkiem Trybunału Litewskiego: w r. 1682 marszałkiem trybunału w Nowogródku, w r. 1688 i 1693 marszałkiem w Wilnie czy Grodnie. Na sejmie w r. 1690 odegrał niechlubną rolę zrywacza obrad. Tenże sejm r. 1690 deputował go mimo wszystko jako komisarza do rewizji skarbu koronnego. Kazimierz przeszedłszy na wyznanie katolickie (widocznie wcześniej był Kalwinem), fundował klasztory katolikom i tak ufundował wraz z żoną w swych dobrach łonimskiego w powiecie lidzkim nowy klasztor karmelitom w 1682 r., co aprobowała konstytucja r. 1685; fundował też i miał w opiece klasztor bazylianów w Uszaczy w powiecie lepelskim. Jego żoną była Aleksandra Naruszewiczówna (wg testamentu Kazimierza), podskarbianka litewska. Aleksandra była z pewnością bratanicą Anny, żony jego stryja Jana. Kazimierz zmarł w 1694 r. bezdzietnie, a Żołudek odziedziczył w testamencie jego brat Dawid i potomkowie stryja Krzysztofa. Żona Aleksandra otrzymała dożywocie w kwocie 50 000 zł. Aleksandra w 1706 r. spisała testament w Obelicy, kiedy zmarła nie wiadomo. http://pawet.net/zl/zl/2004_63/8.html
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.2. Aleksander Radzimiński-Frąckiewicz, ur. 31.01.1640 r. w Sieliszczach [kronika rodzinna], syn Michała i Klonowskiej, podkomorzy Żmudzki, w 1661 r. na sejmiku połockim, odziedziczył po śmierci swojej siostry Zofii Gorajskiej majątek Połoczany i Chotynicze.
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.3. Dawid Radzimiński-Frąckiewicz, ur. 06.07.1647 r. w Sieliszczach [kronika rodzinna]. Syn Michała i Klonowskiej. Po ustąpieniu nieprzyjaciół objął ojczyste Koziany w 1667 r. Odziedziczył po bracie Żołudek. Od 1672 r. był właścicielem Uszaczy. Żona Elżbieta Grodkowska.[link o Żołudku]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.3.1. Aleksandra Radzimińska Frąckiewicz, córka Dawida. Aleksandra wniosła w posagu folwark Bobryk, Chotynicze i Hanuszyszki. Jej mąż Michał Jerzy Tyzenhaus (1670-1726) herbu Bawół kupił od teścia połowę Żołudka. [link o Żołudku]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.3.1.1. Benedykt Tyzenhaus, syn Aleksandry. Kupił cały Żołudek I był jego wyłącznym właścicielem. Żona Anna Apolonia Biegańska. Mieli trzech synów i osiem córek. Najmłodszym synem był Antoni. [link o Żołudku]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.3.1.1.1. Antoni Tyzenhaus (1733-31.03.1785). Podskarbi nadworny litewski. Starosta Grodzieński. W testamencie otrzymał po ojcu majątek Żołudek. Zmarł bezpotomnie, więc schedę po nim objął jego bratanek Ignacy. Zmarł w Warszawie, ale był pochowany w Żołudku. [link o Żołudku]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.4. Józef Radzimiński Frąckiewicz, ur. 26.05.1646 r. w Sieliszczach [kronika rodzinna]. Syn Michała i Klonowskiej.
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.3.5. Aleksandra Radzimińska Frąckiewicz, żona Józefa Klonowskiego wojewody brzeko-litewskiego. Od 1624 r. należała do Klonowskiego posiadłość Uszacz. Ich córka Anna była dziedziczką Sieliszcz.[A, Boniecki] – wprawdzie nie ma Aleksandry w kronice rodzinnej, ale pewnie była najmłodsza.
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.4. Eleonora Radzimińska Frąckiewicz, córka Jerzego, ur. 1616 [kronika rodzinna]. Zmarła ok. 1660. Pierwszym mężem był Piotr Gorajski z Goraja herbu Korczak, sekretarz króla. Drugim mężem był Bogdan Stetkiewicz-Zawierski herbu Kościesza, kasztelan nowogrodzki w 1648 r., (jego pierwszą żoną była księżna Helena Sołomerecka). Ten miał z Eleonorą córkę Krystynę [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.4.1. Krystyna Stetkiewicz , córka Eleonory ze Stetkiewiczem-Zawierskim. [Genealogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1.1a.2.5. Anna Radzimińska Frąckiewicz, córka Jerzego, ur. 15 listopada 1607 r. [kronika rodzina]. Jej mąż to Jerzy Jan Zenowicz herbu Deszpot, syn Jana i księżnej Krystyny Massalskiej. [K.Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1a.3. Krzysztof Radzimiński-Frąckiewicz, syn Michała i Sapieszanki. Był dworzaninem królewskim. Wyruszył z husarią pod wodzą króla Stefana na Moskwę. Podczas powrotu z wojny zmarł bezpotomnie. [K.Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1a.4. Marianna (Marusza) Radzimińska-Frąckiewicz, córka Michała i Sapieszanki, ur. ok. 1580 r. Jej mężem był Adam Talwosz herbu Łabędź (1590-1628), kasztelan żmudzki w latach 1615-1628, poślubiony w 1613 r. Po jego śmierci w dniu 17 sierpnia 1629 r. zapisała słonimskiego zborowi ewangelików reformowanych, zbudowanemu przez nią i męża dobra Szylany, Bruckuny, Piotroszany i Polpocie Dowmonciszki, zięciowi Alfonsowi Lackiemu i córce Joannie posiadłość Dzitwę oraz 53.000 zł i 40.000 zł w zamian za Szylany. [księgi trybunalskie WKL]. [K.Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1a.4.1. Joanna Talwosz. Mąż Jan Alfons Lacki (1580-1646), starosta i kasztelan żmudzki [sumariusz z ksiąg trybunalskich litewskich].
1.1.1.1.1.1.1.1a.4.1.1. Teodor Lacki, syn Joanny. Marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego. Żona Halszka Oziębłowska Łaniewska. [ksiega trybunalska][Genalogia Polaków]
1.1.1.1.1.1.1.1a.5. (?) Radzimińska-Frąckiewicz, córka Michała i Sapieszanki. Mąż (?) Makowiecki herbu Pomian.[K. Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6. Jan Radzimiński-Frąckiewicz, syn Michała i Kawieczyńskiej (drugiej żony), żył w latach 1580 – 1631. [data zgonu z Genalogii Polaków opowiadanie o Michale i jego synach], Odziedziczył po ojcu Karaszyn, Miadzioł i Hulaniki. Żona Anna Naruszewicz, córka łowczego księstwa litwskiego. Jan był chorążym lidzkim i dworzaninem królewskim. Miał dwóch synów: Stefana i Macieja.[K.Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1. Stefan Radzimiński-Frąckiewicz (pierwszy), wg PSB najmłodszy syn Jana i Naruszewiczówny, ur. ok. 1610, zm. 18.08.1693 r. Brał udział ze swym pocztem w wojnie smoleńskiej 1632–4 r., głosował w elekcji Jana Kazimierza w 1648 r., walczył z kozakami pod Zborowem, był dworzaninem królewskim. W 1654 r. już jako chorąży nowogrodzki walczył z Moskalami pod Ciecierzynem. Wielokrotnie był posłem na sejmy i sejmiki, toteż liczne są o nim wzmianki w konstytucjach z r. 1648, 1654, 1662, 1667, 1669, 1670, 1672, 1673, 1674, 1678. I tak w r. 1648 był deputatem do rewizji skarbu koronnego, w r. 1654 deputatem do wybierania retent skarbowych na Litwie, w r. 1662 i w r. 1667 był komisarzem do spraw wypłat wojskowych. Wraz z województwem nowogrodzkim podpisał elekcję króla Michała. Nie należał jednak do jego zwolenników, skoro nie przystąpił do wielkopolskiej konfederacji w obronie króla 28 VI 1672 r. Na sejmie pacyfikacyjnym r. 1673 brał jednak udział w królewskiej radzie wojennej jako starosta słonimski, a pod Chocimiem walczył z własną chorągwią wołoską. Był na konwokacji 1674 r., gdzie podpisał generalną konfederację z zastrzeżeniem praw dla dysydentów oraz na drugiej piastowskiej elekcji, gdzie był deputatem ds. pacta conventa i komisarzem do rewizji obu skarbów. Walczył pod Wiedniem, gdzie przyprowadził chorągiew wołoską w 80 koni. Potem posłował jeszcze kilkakrotnie: w roku 1678, 1688, 1690. W latach 1669–1674 wymieniają go jako spadkobiercę Macieja Marcina Frąckiewicza, pisarza polnego litewskiego, i przyznają mu połowę zasług zmarłego brata w kwocie 11,866 zł. Stefan był właścicielem Kościeniewa w 1690 r., o czym świadczy podymne. Od 1660 r. opiekował się razem z Kazimierzem dziećmi zmarłego Władysława Leona. Jego żoną była Marianna Rajecka, herbu Łabędź, Kalwinistka, ślub 4.03.1663 r., pogrzeb jej odbył się w Nieświeżu dnia 6.02. 1687 r., córka Gedeona Rajeckiego, wojewody mińskiego. Mieli dzieci: Gedeona, córki Annę Elżbietę, Katarzynę i synów Stefana i Jerzego.
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.1. Gedeon Michał Radzimiński-Frąckiewicz, syn Stefana (pierwszego) i Rajeckiej. Chorąży na dworze litewskim w 1695 r., starosta Słonimski. Gedeon zmarł dnia 16.06.1712. Jego żoną była Krystyna Wolska [A.Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.1.1. Feliks Radzimiński Frąckiewicz, syn Gedeona i Wolskiej. [A.Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.1.2. Maryanna Radzimińska Frąckiewicz, córka Gedeona i Wolskiej. [A.Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.2. Anna Elżbieta Radzimińska Frąckiewicz, córka Stefan pierwszego i Rajeckiej. Żyła w latach 1670-1720. starościanka słonimska. Pierwszy mąż Józef Stanisław Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart, który żył pomiędzy 1660 – 1710. Syn Mikołaja Andrzeja i Anny Noskowskiej. Drugi mąż Stanisław Potocki, starosta hrubieszowski. [A. Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.3. Stefan Michał Radzimiński-Frąckiewicz (drugi)(w innych źródłach Paweł). Syn Stefana (pierwszego) i Rajeckiej. Żył w latach 1660 – 1710. W 1682 r. był podstolim mozyrskim. W 1681 r. zaślubił w Hrotowie Marię z Grużewskich Pakoszową herbu Lubicz. Żyła w latach 1660 – 1710. Mieli syna Stefana. Musiał być bratem Gedeona, skoro jego syn był synowcem – historia rodzinna – link w punkcie VII. [A. Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.4. Katarzyna Radzimińska Frąckiewicz (1622-1665), córka Stefana (pierwszego) i Rajeckiej mąż Bonifacy Teofil Pac, ciwun trocki, pułkownik królewski, starosta ryski, zm. 1678 r. Ślub w 1643 r. W dniu 23.03.1661 r. nabyli od Teodora Lackiego posiadłość Ginieyciszki. [księga akt grodzkich trockich] [A. Boniecki]. Ich syn Jan Krzysztof zmarł w Towianach w 1702 r., a córka Elżbieta wyszła za Adama Chreptowicza.
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.5. Jerzy Radzimiński Frąckiewicz, syn Stefana i Rajeckiej.Zginął podczas najazdu szwedzkiego na Oszmianę ok. 1660 r. (dopisałam go ponieważ pasuje logicznie i chronologicznie do drzewa – potomkowie Jerzego byli określani jako progenitura Stefana z Kościeniewa, więc Jerzy musiał być jego synem).
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.5.1. Jan Kazimierz Radzimiński Frąckiewicz, syn Jerzego, ur. ok. 1660. Sędzia ziemski I rotmistrz lidzki w 1700 r. Kupił 12.02.1682 r. majątek Pogołsza. [wywód szlachecki] Majątek ten w 1763 r. należał do Ignacego Frąckiewicza Radzimińskiego, rotmistrza lidzkiego. Jan Kazimierz ujął się za ciotką Aleksandrą, wdową po zmarłym Kazimierzu w sporze majątkowym o Żołudek z Sapiechami. [Testament Kazimierza] http://pawet.net/library/history/bel_hi ... Cz._1.html
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.3.1. Stefan Radzimiński Frąckiewicz (trzeci), ur. dnia 18.11.1682. Syn Stefana i Grużewskiej. Pierwszą żoną była Katarzyna Szymkowicz poślubiona w Jakunach 22.05.1710, która zmarła w 1714 r. w Bielicy, przy ur. syna Mateusza(Macieja). Później poślubił Krystynę Judycką, córkę Antoniego Judyckiego marszałka Rzeczyc (1701). Stefan był w 1710 r. podstolim mozyrskim w 1714 r. starostą jakuńskim, w latach 1728- 1732 starostą Jakunów i Trąbska. Był kalwinistą, lecz nawrócił się na katolicyzm. Synowie to: Mateusz (Maciej), Michał i Józef. Ten Stefan był synowcem Gedeona wg rodzinnej historii pkt. 7 str. 20. [K.Niesiecki] [A. Boniecki].
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.3.3.1a.1. Mateusz (Maciej) Radzimiński Frąckiewcz
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.3.3.1b.1. Michał Radzimiński Frąckiewicz, syn Stefana (trzeciego). [K. Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.1.3.3.1b.2. Józef Radzimiński Frąckiewicz, brat Michała, syn Stefana (trzeciego). [K. Niesiecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2. Maciej Marcin Radzimiński-Frąckiewicz, syn Jana i Naruszewiczówny. Służył w siłach króla Władysława I walczył z Kozakami pod Smoleńskiem 1633-1634. Pisarz polny litewski, chorąży nowogrodzki 1648 r., starosta mozyrski 1653 r. Zginął w przegranej bitwie z Moskalami pod Ciecierzycami (Szepielewiczami) dnia 24.08.1654 r. Jego żoną była Katarzyna Abramowicz na Worniawach herbu Jastrzębia, córka Mikołaja wojewody mścisławskiego. Katarzyna uposażyła kościół z klasztorem Dominikanów w Wasiliszkach w 1662 r. w kwocie 10.000 zł. Mieli syna Pawła i córkę Katarzynę.[A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1. Paweł Radzimiński-Frąckiewicz, syn Macieja. Był najpierw posłem, deputatem ds. pacta conventa w 1669 r., podpisał obiór króla Michała jako chorąży, był podstolim mozyrskim w 1674 r., a potem litewskim pisarzem polowym. [A. Boniecki]
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1. Stanisław Radzimiński Frąckiewicz
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1.1. Jan Radzimiński Frąckiewicz
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1.1.1. Kazimierz Radzimiński Frąckiewicz
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1.1.1.1. Mikołaj Radzimiński Frąckiewicz, żona Marzanna Wittmanówna
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1.1.1.1.1. Julian Tomasz Radzimiński Frąckiewicz
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.1.1.1.1.1.2. Władysław Jozafat Radzimiński Frąckiewicz (ci ostatni byli wylegitymowani ze szlachectwa w 1852 r. [A. Boniecki])
1.1.1.1.1.1.1.1b.6.2.2. Katarzyna, Radzimińska Frąckiewicz, córka Macieja,

II. Kalwinizm w rodzinie Frąckiewicz Radzimiński wg Wikipedii i Pamiętnika Samuela Maskiewicza:

Zamieszczam informacje o Macieju Kawęczyńskim, ponieważ kalwinizm w rodzinie Frąckiewicz Radzimiński jest związany z powiązaniami z tą rodziną.
„Maciej Kawęczyński, herbu Ostoja (także: Kawieczyński, ur. w końcu lat 20. XVI w., zm. w 1572) – polski i białoruski wydawca i drukarz, działacz reformacji na Litwie, uznawany za założyciela pierwszej drukarni na obszarze północno-wschodnich terenów Rzeczypospolitej (obecnie obszar państwa Białoruś). Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej, pochodzącej z Kawęczyna w powiecie świeckim na Pomorzu, która w XVI w. przeniosła się na Litwę. Był synem Wacława i Maruszy Zebołskiej. Po ukończeniu studiów na luterańskim uniwersytecie w Wittenberdze, przyjął kalwinizm i wrócił na Litwę do rodzinnego majątku Kuchczyce i Uzda. Protektor kalwinizmu na Litwie - książę Mikołaj Radziwiłł Czarny mianował go namiestnikiem swojego majątku w Nieświeżu. W latach 1561—1562 Maciej założył w Nieświeżu drukarnię, której celem było drukowanie dzieł kalwińskich w językach: polskim i starobiałoruskim. Współpracowali z nim inni wybitni działacze litewskiej (białoruskiej) reformacji: Szymon Budny i Wawrzyniec Krzyżkowski. Wspólnie wydrukowali ponad 10 dzieł, z których najważniejszymi były książki autorstwa Budnego w języku starobiałoruskim: Катэхiзiс (Katechizis) i Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам (O usprawiedliwieniu grzesznego człowieka przed Bogiem), a także dzieła polskich reformatorów: Grzegorza Pawła z Brzezin i Marcina Czechowica. Jednak w 1571 syn Radziwiłła Czarnego - książę Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka, po przyjęciu katolicyzmu, nakazał zamknięcie drukarni jako „heretyckiej”. To przeszkodziło w wydrukowaniu w Nieświeżu już ukończonego tłumaczenia Biblii nieświeskiej Budnego. Wydrukowano ją dopiero w następnym roku w Zasławiu lub w Uździe. Wiadomo jest, że Maciej Kawęczyński zakładał w swoich posiadłościach zbory kalwińskie, m.in. w 1572 w Kuchczycach, które zlikwidowano w XVII w”. Maciej miał synów: Jerzego, Enocha i Jana Kazimierza i jedną córkę Krystynę, która była drugą żoną Michała Frąckiewicza Radzimińskiego. Można przypuszczać, że pod wpływem żony Michał Mikołaj przeszedł na kalwinizm. Żona Jerzego, kolejna Krystyna Kawęczyńska, była córką Jana Kazimierza i bratanicą żony Michała Mikołaja. Jerzy Frąckiewicz Radzimiński również pod wpływem żony przeszedł na kalwinizm. Kalwinistą był Stefan, prawnuk Jana oraz Kazimierz, który przeszedł jednak na katolicyzm i pod koniec życia był żarliwym katolikiem. Jak czytamy w „Pamiętniku” Samuela Maskiewicza (1580-1632), polskiego pamiętnikarza, żyjącego w owych czasach — Frąckiewicze-Radzymińscy byli czołową w powiecie nowogródzkim kalwińską rodziną, związaną z Radziwiłłami birżańskimi. Wśród kalwinów byli Jan Frąckiewicz, jego synowie Maciej i Stefan. Maciej Frąckiewicz-Radzymiński był porucznikiem husarskiej chorągwi Bogusława Radziwiłła. Sługą tego Radziwiłła był również Stefan Frąckiewicz-Radzymiński. Wielu Frąckiewiczów Radzimińskich nawracało się później na katolicyzm, bądź ze względów praktycznych (wysokie urzędy obejmowali katolicy), bądź jak Kazimierz z przekonania religijnego.[Wikipedia, K. Niesiecki]

III. Niektóre linie żeńskie drzewa Frąckiewicz Radzimiński [K.Niesiecki, A.Boniecki]

Rajecki herbu Łabędź - rodzina szlachecka z Rajca koło Radomia. Nestorem tego rodu był Jan, który żył w czasach Króla Zygmunta I. Po długiej służbie w armii Litewskiej osiadł w powiecie trockim. Jego potomek Baltazar miał z żoną Świętosławą Okuń pięciu synów. Jednym z nich był, Gedeon (1589-1654), który walczył pod wodzą Karola Chodkiewicza. Potem w czasie najazdu szwedzkiego na Litwę obrano go wodzem i w 1633 r. pokonał Szwedów. Nagrodzono go tytułem kasztelana mińskiego, a potem wojewody. Jego żoną była Elżbieta Tyzenhauz, poślubiona ok. 1610 r. Jego córka, Marianna Rajecka była żoną Stefana.

Naruszewicz herbu Wadwicz - stary szlachecki ród Litewski.
• Anna była żoną Jana Radzimińskiego, syna Michała i Kawieczyńskiej.
• Aleksandra, podskarbianka litewska, poślubiła Kazimierza Radzimińskiego. Była zapewne bratanicą wymienionej powyżej Anny, tak jak Kazimierz był bratankiem przyrodniego brata (z pierwszej matki) Jana.
• Jerzy Naruszewicz z żoną Pauliną Abrahamowicz miał syna, słynnego Adama Stanisława Naruszewicza (ur. w 1733 r. w Pińsku, zmarłego dnia 06.07.1796 w Janowie) – biskupa łuckiego i smoleńskiego, jezuitę. Studiował we Francji, Niemczech i Włoszech. Był historykiem, pisarzem, poetą, tłumaczem dzieł łacińskich. Aleksandra była jego ciotką.

Sapieha herbu Lis, stary arystokratyczny ród Litewski od około 1386 r. Pochodzi z niego wiele osobistości, z których najbardziej znanym jest Lew Sapieha, wielce pobożny i hojny dla kościoła katolik. Był wojewoda wileńskim i kanclerzem oraz wielkim hetmanem litewskim. Był synem Jana, starosty Drohiczyńskiego i księżnej Bogdany Sokolińskiej Druckiej. Jego dziadkami byli Jan i księżna Anna Sanguszko. Jego siostrą była Anna, która wyszła za mąż za Michała Mikołaja Radzimińskiego.

IV. Posiadłości rodziny Frąckiewicz Radzimiński na Litwie [źródła wymienione przy nazwiskach właścicieli]

Szołaki, Panasowicze, Nieszczerdy, Krynki, Murosi i Boryskowicze, właściciel Kacper, a po nim Franciszek
Hulaniki (dziś Motowidłówka) Ukraina koło Żytomierza, właściciel Franciszek
Karaszyn pod Kijowem, Miadzioły i Sieliszcza właściciel Michał
Widzieniszki pod Wilnem, właściciel Bogdan Mikołaj
Miadzioł, Niesutycze, właściciel Jerzy syn Michała
Olszew, Liszków, Usza i Widziniszki, właściciel Mikołaj syn Michała
Olszew i Kucikiszki, właściciel Władysław Leon
Żołudek, Iszczołna, Niewisza, Górznie, Hołowiczpol, Niewisza, Zapole pod Lidą i dwór w Lidzie, właściciel Kazimierz
Połoczany, Chotynicze, właściciel Andrzej Aleksander syn Kazimierza (Połoczany odziedziczył po śmierci swojej siostry Zofii Gorajskiej)
Uszacz, Koziany, Żołudek, właściciel Dawid syn Michała i Kolonowskiej
Karaszyn, Miadzioł i Hulaniki, właściciel Jan syn Michała i Kawęczyńskiej
Kościeniewo, właściciel Stefan syn Jana
Pogołsza, właściciel Jan Kazimierz syn Jerzego
Romaniszki parafia Lack, właściclel Paweł syn Macieja

Historia Żołudka Którymś kolejnymi właścicielem Żołudka stał się starosta drohicki, Iwan Sapieha (1522-1580) herbu Lis. Jego córka, Anna Sapieżanka, wychodząc za mąż za podkomorzego witebskiego i stolnika lidzkiego, Michała Mikołaja Frąckiewicz-Radzimińskiego herbu Brodzic, wniosła w wianie żołudzki majątek do rodziny Frąckiewicz-Radzimińskich i pozostawał on w ich rękach ponad 100 lat. Dopiero około 1700 roku, kiedy Aleksandra (1680-?), córka Dawida Frąckiewicz-Radzimińskiego (ur. 06.07.1647 r.) i Elżbiety z Grotkowskich herbu Ogończyk poślubiła pisarza wielkiego litewskiego, Michała Jerzego Tyzenhauza (1670-1726) herbu Bawół, jej mąż nabył od swojego teścia za 5 tysięcy talarów połowę żołudzkiego majątku. Później ich syn Benedykt, starosta szmeltyński, odkupił jeszcze od Frąckiewicz-Radzimińskich i Żabów pozostałe części tego majątku i stał się jedynym właścicielem żołudzkiego klucza. Benedykt Tyzenhauz ożenił się z Anną Apolonią Biegańską (1700-1749), herbu Prawdzic, z którą miał 8 córek i 3 synów. Najmłodszemu synowi, Antoniemu Tyzenhauz (1733-1785), przyszłemu podskarbiemu nadwornemu litewskiemu i zarządcy litewskich ekonomii królewskich, przekazał w testamencie Żołudek. Po jego bezpotomnej śmierci majątek odziedziczył jego bratanek Ignacy (ur. w 1760, zm. w 1822 roku) – m.in. generał major Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dziś zameczek stoi w ruinie.
http://shtetlroutes.eu/pl/zoludek-karta ... lturowego/
http://dworypogranicza.pl/index.php/bia ... 81-zoludek

V. Posiadłości Radzimińskich na Mazowszu [spis wg Marka Plewczyńskiego: „Szlakiem rodów rycerskich dawnego Mazowsza w XV-XVI wieku. Tom I. Powiat Warszawski” i „Słownika historyczno-geograficznego ziem Polskich w średniowieczu”]

1383? Radzymin ziemia warszawska początkowo wieś, od 1475 miasto
1383? Miastkowo ziemia czerska początkowo wieś, od 1472 miasto, na 10 lat utrata praw miejskich i od 1482 miasto
1383? Wola Wrzosowska ziemia czerska
1383? Dręszew ziemia nurska
Przypuszczam, że cztery pierwsze miejscowości zostały nadane Maciejowi wraz z herbem i Czesław je odziedziczył – nie ma żadnej adnotacji, że je nabył
1456 Stara Dąbrówka ziemia nurska
1474 Wólka Radzymińska ziemia warszawska
1478 Dziechciniec ziemia warszawska
1478 Płachta ziemia warszawska
1483 Kąty ziemia czerska
1483 Wiązowna ziemia warszawska
1483 zamek w Radzyminie
1484 Latonice ziemia zakroczymska
1484 Zasonie ziemia zakroczymska
1484 Sarnowa Góra ziemia zakroczymska
1484 Nowe Miasto ziemia zakroczymska
1484 Sobieszczki ziemia zakroczymska
1497 Bielawy ziemia zawkszeńska płocka
1497 Gołuszyn ziemia zawkszeńska płocka
1499 Płachta ziemia warszawska kupił ją Marcin
1544 Kąck ziemia warszawska z nadania kasztelana warszawskiego dla Jana, Stanisława, Czesława i Anny, dzieci Marcina

„W Radzyminie 05 i 06.09.2015 r. odbyły się uroczystości związane z uczczeniem 540 rocznicy uzyskania praw miejskich.
Nadanie praw miejskich Radzyminowi odbyło się 10.IX.1475 r. W XV w. na Mazowszu, na arenie życia społeczno-politycznego pojawił się ród Radzymińskich, herbu Brodzic. Byli oni ludźmi zamożnymi i wpływowymi. Sprawowali wysokie urzędy dworskie i ziemskie. Jan z Radzymina (Radzymiński) pojawił się na dworze młodych książąt, synów Bolesława IV. Szybko awansował. W 1473 r. Konrad III Rudy mianował go starostą liwskim. W tym samym roku przeniósł się na dwór Bolesława V – księcia warszawskiego i zakroczymskiego. Za rok książę Bolesław V mianował Radzymińskiego na urząd podkomorzego zakroczymskiego. Jan Radzymiński otrzymał w spadku po swoim ojcu (Czesławie) m.in. wieś Radzimino (dzisiaj Radzymin) w ziemi warszawskiej. W dniu 03.02.1473 r. ufundował kościół w Radzyminie, dotychczas podlegającym pod parafię Klembów.
10 .09.1475 r. na zjeździe książąt w Pułtusku Bolesław V przekazał Janowi Radzymińskiemu, na jego prośbę, przywilej, nadający prawa miejskie wsi Radzymin na prawie chełmińskim. W 1483 roku książę Bolesław nadaje Janowi Radzymińskiemu dodatkowo przywilej budowy traktu z Warszawy do Radzymina oraz równania dróg i ich budowy według potrzeb miasta. Przywileje miejskie zostały poszerzone w 1485 roku, kiedy to Bolesław i Konrad Mazowiecki upoważniają Jana Radzymińskiego do wystawienia młyna i urządzenia stawu nad rzeką Czarną oraz nadają dla mieszkańców miasta prawo wrębu w lesie i używania pastwisk, połowu ryb. Tym samym zwolnił ludność miejską spod jurysdykcji i władzy wojewodów, kasztelanów, sędziów. Jednocześnie wyznaczył czynsz książęcy na 2 grosze od włóki ziemi i zwolnił mieszczan od robót zamkowych. Podpisując dokument lokacyjny, Bolesław V zezwolił na prowadzenie handlu w mieście Radzymin na zasadach obowiązujących w innych miastach. Ustanowił sąd tygodniowy w środy, który miał rozstrzygać sprawy sporne, w tym także dotyczące kupców. W latach 1480-1481 Jan Radzymiński sprawował urząd marszałka dworu książęcego, a wkrótce awansował na najwyższy ówczesny urząd kasztelana warszawskiego. W 1483 r. kasztelan otrzymał od księcia Bolesława zezwolenie na budowę murów obronnych wokół Radzymina, a także prawo do zamknięcia gościńców omijających miasto, czym zapewnił miastu lepsze warunki rozwoju. Nadanie praw miejskich przyniosło Radzyminowi daleko idące korzyści natury ekonomicznej. W 1605 roku Radzymin i dobra doń przyległe zostały wydzierżawione a następnie sprzedane Rafałowi Leszczyńskiemu. Do tego czasu należały do Radzimińskich. W poniższym linku nadanie praw miejskich wsi Radzymin, gdzie właścicielem jest Jan Radzymiński”.
http://www.zalubice.pl/index.php?option ... Itemid=142

Miastków i Wola Wrzosowska. Cytaty pochodzą z "Kodeksu Dyplomatycznego Księstwa Mazowieckiego" wydanego przez Jana Tadeusza Lubomirskiego (Warszawa 1863). Początek dokumentu księcia Konrada na str. 269-275. W drugiej połowie XV wieku poza Miastkowskimi właścicielami Miastkowa byli również Prażmowscy oraz Radzymińscy, czego świadectwem jest fragment dokumentu księcia mazowieckiego Konrada III Rudego, uwalniającego część dóbr w powiatach liwskim i czerskim od służebności stawiania i naprawiania zamków i warowni:
"Wsie i dobra przez jaśnie wielmożnego księcia pana Konrada z Bożej łaski księcia Mazowsza, Rusi etc. uwolnione, wyzwolone i wyłączone roku Pańskiego 1476 od wszelkich prac [przy wznoszeniu] nowych zamków i obwarowań:
[...]
Powiat czerski:
[...]
Szlachetnie urodzony Piotr z Prażmowa, kasztelan liwski i dobra jego Miastkowo w powiecie czerskim [...] położone wraz z mieszkańcami i kmieciami etc.
Szlachetnie urodzeni Mikołaj i Jan, bracia rodzeni ze Studzianek bądź z Miastkowa i dobra ich Miastkowo w powiecie czerskim położone wraz z kmieciami etc.
Szlachetnie urodzony Jan z Radzymina, podkomorzy zakroczymski i dobra jego Miastkowo, Wola Wrzosowska z kmieciami etc.
Szlachetnie urodzony Tyburcjusz ze Zwoli oraz dobra jego Zwola i Baczków, Wola w powiecie czerskim położone wraz z mieszkańcami i kmieciami etc."

Dodatkowe notatki o Woli Wrzosowskiej i Miastkowie:
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=17559

Radzymin - opis włości Radzymińskich i historia rodziny, na której głównie oparłam opracowanie w pierwszej części - za Słownikiem Historyczno-Geograficznym Ziem Polskich w Średniowieczu:
http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search. ... no&d=0&t=0
Historia Wiązownej wg załączonego linku:
http://tuwiazowna.pl/historia/

Babice obszerna monografia wydana przez Gminę Babice na str. 46, 47 i 63 jest materiał o rodzinie Radzimińskich:
http://www.stare-babice.pl/sites/defaul ... 0dpi_0.pdf

VI. Kronika rodzinna Michała i Jerzego Frąckiewicz Radzimińskich synów Michała i Sapieszanki, testament Kazimierza syna Jerzego i historia Żołudka wg lidzkiego historyka Michała Szymielewicza oraz historia życia Michała Mikołaja Frąckiewicza z załączonych linków:

http://pawet.net/zl/zl/2004_63/8.html
http://pawet.net/files/zl_1937_5.pdf
http://www.genealogia.okiem.pl/material ... _zycie.htm

VII. Pamiątki Jerzego Radzimińskiego i jego żony, jak i portret oraz listy Wiktora Radzimińskiego (jego historię zamieściłam osobno pod nazwiskiem Frąckiewicz), akt sprzedaży ziemi z 1593 r. Aleksandrowi Radzimińskiemu. Oryginały można obejrzeć w poniższym linku e-paveldas po wpisaniu nazwiska Radzimiński: http://www.epaveldas.lt/home

VIII. Pomyłki odnośnie rodziny Radzimińskich i Frąckiewicz Radzimińskich znalezione w źródłach:

• „Jan na dworze Króla Zygmunta Augusta 17 lat przepędziwszy, wziął za wysługi swojej pamiątkę w Księstwie Litewskim niektóre dobra, od którego tamże Radzimińscy Frąckiewiczowie rozplenieni, o których mówiło się pod Frąckiewiczami”. (Ks. Niesiecki)
„Jan zmarł w 1621 r. – 37 lat” (Ks. Niesiecki).
„Jan został zamordowany w 1621 r. w wieku 37 lat i zmarł bezdzietnie.” (Stare Babice na przestrzeni wieków pod redakcja Ewy Pustoły-Kozłowskiej).
Nie mógł zatem być założycielem rodu, ale dobra na Litwie mógł otrzymać i przekazać je potomkom Kacpra, który jest rzeczywistym protoplastą rodu.

• Żoną Wojciecha była Małgorzata Służewiecka, a nie jak u Ks. Niesieckiego - Zofia Daniłowicz. Ta ostania była żoną syna Wojciecha, Adriana.

• Wszystkie źródła podają, że żoną Kazimierza była Anna Naruszewiczówna, podczas gdy z jego testamentu wynika, że jego żoną była Aleksandra Naruszewicz. Anna Naruszewiczówna była żoną jego stryja Jana, syna Michała i Kawęczyńskiej, stąd pewnie pomyłka.

• Drugą córką Jerzego była Eleonora, wg fragmentu kroniki rodzinnej, a nie Zofia jak jest w drzewie w Genealogii Polaków.