Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Oborski h. Pirzchała (Roch 3)
13.05.2017 18:14
Początki rodu sięgają tu:
http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia ... pierzchala
Sporządziłam na podstawie tej notatki z PSB, Herbarza ks. Bonieckiego i zapisków z SHG drzewo Oborskich:
1. Stanisław Pirzchała z Obór, Turowic, herbu Pirzchała, wym. 9.02.1409 w Ks. Ziemi Czerskiej str. 127 "Stanislaus Liwski heredes de Obory", kasztelan Łukowski 1428, kasztelan Liwski, zm. ok 1433. Był synem lub wnukiem Stanisława z Cieciszewa, podstolego czerskiego 1350–63, współpracownika ks. mazowieckiego Siemowita III, bratem Mroczka z Cieciszewa, podczaszego, potem cześnika czerskiego, z którym przeprowadził podział dóbr w r. 1399.
(Od Mroczka, 1406-1410 cześnika czerskiego, wym. 11.04.1409 w Ks. Ziemi Czerskiej "Mroczek pincerna et heredes de Cieciszewo", wywodzi się rodzina Cieciszewskich. Poniżej garść wiadomości o nich:
Dadźbóg i syn tegoż Jan wójt Tarczyna występują w SHG początkowo jako "z Turowic", a później Cieciszewscy. W roku 1429 Dadźbóg z Cieciszewa sprzedał Pawłowi z Otwocka Wielkiego „nywę otwocką”.
Stanisław z Turowic i jego syn Stanisław podsędek czerski [SHG wym. 1503], ten ostatni sprzedał Turowice i Wolę Turowską, co wpisano do księgi książęcej dnia 16.02.1522 r. Córką Stanisława podsędka była Małgorzata, żona Jana Łątki z Wilczej Rudy [SHG 1503]).
a. Z pierwszej żony Stanisława, nieznanej z imienia: Marcisz, Rochna i Jan Wigand.
1a.1. Marcisz z Turowic, podsędek czerski (1440–56)."1438 Jakub z Praczów Wielkich sprzedaje Marciszowi z Turowic swą część w Bogatkach" (SHG). Córka Weronka. Zmarł przed 1468.
1a.1.1. Weronka wymieniona w 1468 "Andrzej z Kosaćca z żoną Weronką, córką zmarłego Marcina z Turowic podsędka czerskiego (MK 5, 89v)" (SHG).
1a.2. Rochna, żona Jana z Potycza, znana od r. 1411.
1a.3. Jan Wigand zwany Wigandem, któremu Stanisław wydzielił w r. 1427 wschodnią część dóbr Obory. Inne włości Ostrołęka i Powsin, 1419-1425 chorąży, 1436-1452 kasztelan czerski, Żona Stachna, córka Stanisława i Rochny ze Służewca. Wymieniona w 1437 (SHG). Ich synowie i córka: Mikołaj, Andrzej i Libranta.
1a.3.1. Mikołaj z Obór (Oborski Mikołaj) znany dowodnie w latach 1472-1504, chorąży czerski (1477), kasztelan liwski (1483-1495), kasztelan ciechanowski (1495-1504). Wigand wydzielił mu 1/3 Obór w 1472 r. Żona Anna Kobylska, córka zmarłego Mikołaja lub Pełki Kobylskiego, która w 1512 r. była wdową. (SHG). 1474 Mikołaj z Obór daje Krystynowi z Osuchowa Lutkówkę i zapis pieniężny na Zbiroży i Gnojnej, uczyniony zmarłemu ojcu żony Anny córki Pełki z Kobylina, a otrzymuje w zamian Sierśnie i inne dobra w ziemi czerskiej (MK 5, 176) (SGH). Dowodem na to, że dalej wymienieni są synami Mikołaja jest MK 60,180, gdzie Wernazy jest synem Mikołaja kasztelana ciechanowskiego. Wszyscy czterej synowie są wymienieni również w dokumencie o wsi Czernidła http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=12018 Jego synowie byli właścicielami Stoku oraz pobliskich majątków Ruska Wola, Liwiec, Sokół, Guzew, Siernie Wielkie i Małe oraz Huta [Wikipedia]. Córka Cennota, synowie Marcin, Wernazy, Wiktoryn i Jan.
Mikołaj zmarł w 1512 r.
1a.3.1.1. Cennota. W 1498 jej mąż Mikołaj z Jezior zapisuje jej wiano na swej części dóbr - w połowie wsi Jeziora i Okrzeszyn oraz na 1/2 młyna (SHG).
1a.3.1.2. Marcin 1502 Marcin z Obór sędzia ziemski czerski i warszawski (SHG).Po włączeniu do korony sejmik mazowiecki odbył się 5 marca 1531 roku, na którym Ziemię Zakroczymską reprezentował Marcin Oborski, stolnik zakroczymski. http://regis.maxus.com.pl/www.zakroczym ... 40-lat.pdf 1521-22 Marcin Oborski, stolnik zakroczymski (Warsz. 9, 199; Warsz. 5 k. 352, 360-361) (SHG). Chyba tenże sam Marcin był w 1521 i 1523 r. starostą warszawskim za króla Zygmunta I. Zmarł przed 1539 r. W tym roku w MK jest notatka, że Wernazy jest spadkobiercą po staroście warszawskim [MK 58,108], więc chyba nie miał dzieci. Nic nie wiadomo również o jego żonie.
1a.3.1.3. Wiktoryn najmłodszy i zmarły w młodym wieku (po roku 1515, a przed 1526 r., gdzie w akcie lokowania Kuflewa jest niewymieniony).
1a.3.1.4. Jan 1519 chorąży warszawski, 1522 chorąży czerski, podkomorzy czerski, 1524-6 kasztelan ciechanowski, stolnik zakroczymski, od 7.03.1526 kasztelan zakroczymski, 1529 kasztelan wyszogrodzki. Żona Małgorzata, córka Pawła z Latchorzewa wymieniona w rozliczeniach majątkowych w 1525 r. W 1526 Latchorzewo (Monografia Gminy Babice) oraz 2 włóki w Mościskach własność Jana Oborskiego kasztelana (ASK I 27, 451) (SHG). Jak wynika z działu dóbr przeprowadzonego przez synów w r. 1551, był właścicielem leżących w ziemi czerskiej wsi: Obory, Grąd, Chabdzin, Borek, Czernidło, Ciszyca, Opacz, Chabdzinek z Kępą, Łąg, Koło, Kliczyn, Koniki. Żona wniosła mu w wianie Latochorzewo w ziemi warszawskiej [PSB]. Jan w roku 1539 nareperował młyn czernidelski. Zmarł około 1541. Dzieci wymienione w MK 57,324:
1a.3.1.4.1. Jan pełnił funkcje chorążego warszawskiego w r. 1532, podkomorzego czerskiego w l. 1542–52, [PSB]
1a.3.1.4.2. Mikołaj
1a.3.1.4.3. Piotr pełnił funkcje posła na sejmy 1563/4, 1564, 1565, 1566, podczaszego warszawskiego w r. 1569,[PSB]
1a.3.1.4.4. Paweł pełnił funkcję cześnika czerskiego w r. 1551, [PSB]
1a.3.1.4.5. Walerian
1a.3.1.4.6. Anna
1a.3.1.4.7. Katarzyna
1a.3.1.4.8. Elżbieta
1a.3.1.4.9. Zofia
1a.3.1.5. Wernazy. Synowie Adam i Idzi. Co do Idziego, to nie ma pewności, ale praktycznie wykluczone ojcostwo Jana, Wiktoryna i Marcina. Dzieci Jana są znane, Wiktoryn zmarł młodo, a Marcin chyba nie miał żony i dzieci - Wernazy był jego spadkobiercą. Przemawia za tym też następująca notatka: W 1544 r. Stanisław Suski z żoną Agnieszką sprzedają działy w dobrach Sucha, Koski i Chojeczno-Widliska Wernerowi Oborskiemu z Kuflewa za 300 kóp gr (MS 4, nr 21622). Późniejszą spadkobierczynią Kózek i Suchej będzie córka Idziego, Anna. . Wg wykazu włości z 1564 r. Wernazy był właścicielem Kuflewa, Sierśni, Ruskiej Woli, Gudzewa, Liweczy i Sokolnika.[Ks.Ziemi Czerskiej}
1a.3.1.5.1. Adam. Dobra Kuflew w 1576 r. były podzielone pomiędzy nim, a Stanisławem Radzimińskim herbu Brodzic. W 1576 r. Adam Oborski, miał 3 łany ziemi również w Rudzkiej Woli.
1a.3.1.5.2. Idzi, ur. 1520, zmarł przed 1569. Żona Anna Radzimińska 1520- 20.01.1569. Ich włości to miasto Kuflew, wsie Sucha, Kózki, Czernidła i Borek. Córki Anna i Dorota. Po wczesnej śmierci rodziców siostrzenicami zaopiekował się wuj Stanisław Radzimiński i był kuratorem ich majątku od 20 stycznia 1569 [MK 101,57]do 1581 r., kiedy to Anna wyszła za mąż za Marcina Leśniowolskiego [M. Plewczyński].
1a.3.1.5.2.1. Anna 1550-1623. W roku 1599 młyn czernidelski to część jej spadku, dziedziczka Czernideł oraz wsi Sucha, Kózki i Borek, posiadająca prawa do młyna we wsi Podjeziora na rzece Jeziora. Ślub w 1581 r. Mąż Marcin Leśniowolski z Obór, z Leśnej Woli, syn Jakuba z drugiej linii Oborskich, ur. 1530 - zmarł 17 stycznia 1593 roku w Piotrkowie Trybunalskim podczas marszałkowania na trybunale. Pochowany w kościele Mariackim w Krakowie. Po śmierci męża Marcina Anna wyszła za mąż za Tomasza Gostomskiego i miała z nim córkę Dorotę, żonę Marcina Chełmskiego. Tomasz Gostomski zmarł w 1624 r.
1a.3.1.5.2.1.1. Paweł Leśniowolski starosta zatorski 1570, zmarły 1632, żona Katarzyna Śmigielska.
1a.3.1.5.2.1.2. Marcin Leśniowolski 1570-1643 starosta drohiczyński.
1a.3.1.5.2.1.3. Anna żona Zygmunta Ferdynanda Gostomskiego.
1a.3.1.5.2.2. Dorota wyszła za Oborskiego, którego imienia nie znamy.
1a.3.2. Andrzej, w sporze o granicę został najechany w 1476 r. przez swojego brata Mikołaja i przez niego okaleczony, miał niesprawną rękę i nogę.
1a.3.2.1 N.N. syn
1a.3.2.1.1. Andrzej. W 1514 r. po zatargu o młyn ze stryjem Marcinem doszli do porozumienia i podzielili się zyskiem.
1a.3.3. Libranta, żona Janusza Kotorydzkiego z Kotorydza. (SHG)1503-04 Libranta Kotorycka c. Jana Wiganda z Obór, wdowa po Januszu Kotoryckim odwołuje sprzedaż wójtostwa w Tarczynie przez Jana z Turowic (MK 18, 152).
b. Z drugiej żony Stanisława, Heleny, poświadczeni w r. 1434 jako spadkobiercy Stanisława, tj. posiadacze zachodniej części dóbr Obory: Marcin, Helena i Jawiga.
1b.1. Marcin (zm. po 1455)
1b.1.1. Marcin z Obór, podsędek czerski (1473–83), starosta czerski (1474-84), podskarbi Konrada III Rudego, sędzia czerski (1484–1507) i warszawski (1497–1505)."1477 Wojciech Głoskowski i Marcin z Obór podsędek czerski pozwalają sobie nawzajem budować groble na rz. Wodynce między Żeliszewem a Wodyniami (MK 5, 183)" (SHG). Synowie Mikołaj, Zygmunt i Serafin. Zapisek o Marcinie z 1477 r. pośrednio świadczy o tym, że ci dwaj ostatni byli jego synami - chodzi o Żeliszew, w którym obaj synowie później lokowali miasto. I w drugą stronę - skoro Zygmunt był dziedzicem tej miejscowości w akcie lokowania miasta umieszczonym na końcu, to musiał odziedziczyć ją po ojcu.
1b.1.1.1. Mikołaj "1505-13 Mikołaj Oborski z Obór i dziedzic Leśnego Młyna od 1507 r. (od 1527 roku występuje on pod zmienioną nazwą Leśnawola), 1505-09 sędzia ziemski warszawski, 1507-08 starosta czerski, 1510-13 cześnik zakroczymski (PacSpis; WolffStudia 289; Bon. 14, 124), zm. a. 1519 (Warsz. 12, 295); W 1511 r. wymieniona żona Mikołaja Elżbieta, córka zmarłego Jakuba Gołyńskiego z Białołęki i Małgorzaty"(SHG). Synowie Marcin, Mikołaj, Stanisław i Jakub.
1b.1.1.1.1. Marcin 1473-1483 podsędek,1483-1507 sędzia ziemski czerski, z podsędka został 1551 r. sędzią warszawskim i tegoż roku umarł. Wwiązany w dobra Leśny Młyn(Tarcz. 4, 286v).(SHG).
1b.1.1.1.2. Mikołaj starosta czerski 1507, żona Barbara z Jeżewskich, która w 1563 r. była już wdową.
1b.1.1.1.2.1. Szymon
1b.1.1.1.3. Stanisław cześnik zakroczymski, starosta rożański i makowskI 1555 r., kasztelan ciechanowski 1557 r., kasztelan warszawski 1564 r. i tegoż roku kasztelan czerski, dziedzic Leśnowoli, Słonawy, Gościeńczyc i Woli, ożeniony 1533 r. z Anną Mianowską, dziedziczką Gościeńczyc, umarł 1565 r.
1b.1.1.1.3.1. Krzysztof
1b.1.1.1.3.2. Hieronim wspódziedzic z Zygmuntem Oborskim Żeliszewa, Łukowca, Lipin, Dębowca, Borków, Toporu, Kobierca, Rogoźnicy, Jeziorka i Płomieńca, i dziedzic Leśnowoli, Słonawy, Gościeńczyc i Woli Gościeńckiej.
1b.1.1.1.4. Jakub cześnik Wiski 1548, starosta czerski 1551-6, starosta grójecki 1554, warecki i piaseczyński, kasztelan warszawski 1564, żona Dorota Skulska, w 1565 już nie żył. Włości Belsko i Zalesie MK [108,319].
1b.1.1.1.4.1. Zofia żona Aleksandra Hińczy, 1565-1576 starosta Łosicki. Wdowa scedowała starostwo bratu, Marcinowi Leśniowolskiemu.
1b.1.1.1.4.2. Jan dworzanin królewski i rotmistrz 1567 r., starosta parnawski 1583 r., kasztelan zakroczymski 1584 roku, kasztelan czerski 1588 r., i starosta brański 1591 r., był jednym z dowódców milicji nadwornej, ustanowionej przez Stefana Batorego 1576 r. (M. 114 f. 94), deputowany do rady wojennej 1590 r., współdziedzic Leśnejwoli i Księżejwoli 1580 roku (Paw.). Żona Ewa Podłęska. Dnia 15.12.1629 r. Ewa była wdową i ufundowała nowy kościół w Kuflewie.
https://books.google.pl/books?id=8NZbAA ... wa&f=false
1b.1.1.1.4.2.1. Helena żona Jana Radzimińskiego 1604
1b.1.1.1.4.2.2. Adam kasztelan czerski zmarł 1622 r.
1b.1.1.1.4.2.3. Jakub zmarły przed 1608 r.
1b.1.1.1.4.2.4. Prokop 1609 podstoli czerski,starosta brański w latach 1622-1645, kasztelan podlaski w latach 1646-1652, wojewoda podlaski w latach 1652-1653. Najmłodszy, dziedzic Przedworzyc i Przekopu i dóbr Kłoczowskich. W Kłoczowie ufundował nowy kościół. Ożenił się z Barbarą z Oleśnik i miał z nią dwoje dzieci Jana Franciszka i Dorotę. Barbara wcześnie zmarła i Leśniowolski ożenił się powtórnie z Katarzyną Wojnianką wdową po Kazimierzu Sapiesze. Dzięki temu małżeństwu wzbogacił się o dzierżawę starostwa niemonoickiego. Katarzyna Wojnianka z małżeństwa z Sapiehą miała córkę Annę - został, więc jej ojczymem. Prokop Leśniowolski zmarł w 1653 roku.
1b.1.1.1.4.2.4.1. Jan Franciszek
1b.1.1.1.4.2.4.2. Dorota ur. 1626 r.
1b.1.1.1.4.3. Marcin z Obór, z Leśnej Woli, ur. 1530, kasztelan podlaski w latach 1581-1593, starosta zatorski w 1588 roku, kasztelan czerski dziedzic Baranowa, Bochotnicy, nabył Kruszczyno i Mirowice, student Uniwersytetu krakowskiego 1562 r., nabył 1577 r. starostwo łosickie, kasztelan podlaski 1581, starosta zatorski 1588. Zaufany dworzanin Zygmunta III. Ślub w 1581 r. z Anną Oborską, córką Idziego, 1550-1623. Marcin zmarł 17 stycznia 1593 roku w Piotrkowie Trybunalskim podczas marszałkowania na trybunale. Pochowany w kościele Mariackim w Krakowie. Po jego śmierci Anna wyszła powtórnie za mąż za Tomasza Gostomskiego.
1b.1.1.1.4.3.1. Paweł Leśnowolski starosta zatorski 1570, zm. 1632, żona Katarzyna Śmigielska.
1b.1.1.1.4.3.2. Marcin Leśnowolski 1570-1643 starosta drohiczyński.
1b.1.1.1.4.3.3. Anna żona Zygmunta Ferdynanda Gostomskiego.
1b.1.1.1.4.2.5. Marcin 1520-1628, żona Katarzyna Parys, w jego ręce po śmierci Prokopa przeszły dobra Kłoczowskie, a później jego córki.
1b.1.1.1.4.2.5.1. Anna ur. ok 1620, mąż Wawrzyniec Roztworowski herbu Nałęcz, chorąży Kalisz.
1b.1.1.1.4.3. Mikołaj zmarły w 1579 r.
1b.1.1.1.4.4. Marcin
1b.1.1.1.4.5 Piotr zmarły przed 1575 r.
1b.1.1.1.5. Małgorzata, żona Stanisława Górskiego, podsędka czerskiego 1559 r.
1b.1.1.2. Zygmunt, podczaszy czerski, 1553 sędzia czerski, dziedzic Łukowca. Zmarły przed 1564.
1b.1.1.2.1. NN Oborski
1b.1.1.2.1.1. Jan dziedzic na Łukowcu, ur. ok. 1580 + Anna Olędzka h. Rawicz.
1b.1.1.2.1.1.1. Mikołaj sufragan i archidiakon krakowski, biskup laodycki 1611-1689
1b.1.1.2.1.1.2. Jan podstoli bielski, żona Zofia Potencjanna Łopacka, kasztelanka zakroczymska, wdowa po Marcinie Ciecieszewskim.
1b.1.1.2.2. Katarzyna
1b.1.1.2.3. Agnieszka wg Ks. Ziemi Czerskiej obie właścicielki w 1564 r. Zalesia, Łukowca, Borków i Oleśnicy.
1b.1.1.3. Serafin sędzia czerski 1525-1527. Wspólnie z bratem Zygmuntem założyli 24 stycznia 1533 r. miasto Żeliszew, a parafię 14 lipca 1533 r. 1520 zrzeczenie się przez Serafina praw do dóbr Wysokinino [MRSP 6566]. Zapisek z MK 8 o Serafinie: "[204] MK 8, k. 19v 1525 Donatio rippe in fluvio Mlodawa Anno 1525 Janussius dux rippam suam in fluvio Młodawa inter Wąziczin et Łukowiecz sitam nobili Seraphino Oborski iudici Cernensi dedit, donavit perpetua". W 1525 r. podpisał dekret przeciw heretykom [K. Niesiecki]. Dziedzic Zalesia. W 1552 r. już nie żył. [MK 80,174].
1b.1.1.3.1. Stanisław
1b.1.1.3.2. Jakub
1b.2. Helena
1b.3. Jadwiga
W/w z żony Stanisława Heleny pisali się z początku Oborskimi z Leśnego Młyna, z Leśnej Woli, a następnie Leśniowolskimi z Obór i wreszcie Leśniowolskimi.
Wpisy odnośnie Stanisława i Wiganda i inych Oborskich:
http://konstancinjeziorna.blox.pl/2013/ ... niu-1.html
http://konstancinjeziorna.blox.pl/2013/ ... skiej.html
dobra Oborskich
Oborscy
Mazowiecka rodzina rycerska, wywodząca się z rodu Pierzchałów z Turowic, leżących w ziemi czerskiej. W roku 1399 Pierzchałowie dokonali podziału ziem leżących nad Wisłą, wskutek czego Stanisławowi Pierzchale przypadła część leżąca na północy, na krawędzi wiślanej skarpy, zwana Oborami. Jeszcze w Turowicach urodziły się dzieci z pierwszej żony Stanisława, później przeniósł się do Obór i pisał się z Obór. W XV do XVII wieku dobra oborskie pozostawały w rękach rodziny Oborskich. Dobra klucza oborskiego pokrywały się obszarowo mniej więcej z dzisiejszą gminą Konstancin Jeziorna. W 1637 r. kasztelan krakowski Stanisław Koniecpolski wykupił od Jana Oborskiego dobra: Palenicę, Grabie, Świder, Kępę Świderską, Skolimów oraz kompleks dóbr Obory, a w 1643 r. części należące do jego brata Jakuba.
Pierwsza wzmianka o Oborach w księgach czerskich pochodzi z roku 1409 i dziedzic Obór Stanisław określony jest wówczas przydomkiem Liwski. Przydomki takie wywodzono wówczas po części od dziedziczonych ziem - stąd Oborski, bądź od pełnionych funkcji. W tym wypadku Stanisław z Obór był także kasztelanem liwskim. Mający przez lata rodową siedzibę w Oborach, przez wieki posłowali z ziemi liwskiej i tu sięgali po urzędy. Z czasem narodziły się linie oborskich zwane kuflewska i łukowska, leżących w bliskości tych stron. Wyodrębniła się również linia Oborskich z Leśnego Młyna, którzy później pisali się Leśniowolscy. Nawet po sprzedaży Obór rodzina wciąż używała tytulatury Oborskich z Obór, choć była związana była z Liwem. Na początku XVI wieku kasztelanem liwskim był Mikołaj z Obór. Marcin Oborski z Obór, marszałek sejmu z końca XVII wieku, uczestnik wyprawy wiedeńskiej, był podkomorzym liwskim a następnie starostą.
Linia Kuflewska (Kuflew, Kozłów), Sierśnie, Jeziora i in. (należeli do niej generalnie Oborscy z pierwszego małżeństwa Stanisława, a dobra leżały na prawym brzegu rzeki Świder).
Kuflew wzmiankowano po raz pierwszy w 1428 roku, jako wieś nazywaną „Stok” należącą do dóbr Jasieńczyków. W XV wieku przeszła w posiadanie Oborskich herbu Roch (Pierzchała). Mamy potwierdzenie własności Kuflewa przez Oborskich już od 23.05.1470 r. [] oraz o wsi Stodzew, która należała do Oborskich dowodnie od 20.01.1483 r., gdzie książę Konrad Mazowiecki III daje Wernazemu z Kuflewa tę wieś [MK 60,14 poniżej]. Kuflew otrzymał prawa miejskie 25 sierpnia 1526 r. [MK 42,173 załączona poniżej], dzięki staraniom Oborskich założono parafię. Wraz z założeniem parafii bracia Oborscy (Marcin, Jan, Wiktoryn i Werner) ufundowali drewniany kościół pod wezwaniem Matki Bożej i św. Anny we wsi Stok dnia 19.01.1515 r., który jednak po kilkunastu latach spłonął [Słownik Geograficzny KP]. Nową świątynię z drewna, pod wezwaniem św. Marcina i św. Mikołaja wzniósł Wernazy Oborski w 1542 roku, a poświęcił ją ówczesny biskup poznański Sebastian Branicki. W 2 połowie XVI wieku miasteczko liczyło ok. 200 mieszkańców i było ośrodkiem tkackim. Od XVIII w. Kuflew był własnością Skarbków. Po 1831 r. osada utraciła prawa miejskie. [Wikipedia].W załączonych poniżej matricularum regni poloniae summaria o nadaniu praw miejskich Kozłowa jest błąd - notatka dotyczy Kuflewa. Obie notatki to to samo. Ponadto w spisie MRPS występuje nazwa Koflow, co też przemawia za tym, że nie chodzi o Kozłów.
"Działo się w mieście Radom, dnia 25.09.[1526 r.]. [Ja księżna Anna] nadaję prawo niemieckie dla nowo założonego miasta Kuflew [opiddum Kofflow] na bazie istniejącej wsi dziedzicznej [zapewne Stok] położonej na Mazowszu w ziemi czerskiej, staraniem Marcina, stolnika zakroczymskiego, Jana i Wernazego - braci Oborskich [herbu Pierzchała]. Ustalam trzy jarmarki w roku: w pierwszą niedzielę przed Wielkanocą, po św. Augustynie (28.08.) i Leonardzie (06.11.) oraz cotygodniowe targi w każdy poniedziałek."
tak E. Szubiński przetłumaczył powyższy dokument
Kozłów
Miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1440 r. Otrzymała prawa miejskie, a po nieudanej lokacji, której roku nie znamy (doszłam do takiej konkluzji na podst. powyższych dokumentów) od 1576 ponownie wieś. W XVI wieku, równocześnie z lokacją miasta, na średniowiecznym kopcu wybudowano zamek dla rodziny Oborskich - Parysów. (Katarzyna Parysówna była żoną Marcina Oborskiego).
W XV w. pewnie nie istniał, możliwe że został założony na początku XVI w. przez właścicieli tych dóbr Sieczcza-Parysów z Radzanowa, wraz z innymi nowo zakładanymi wsiami, a następnym jego właścicielem był ojciec braci Oborskich.
Źródło: Kuflew i Kozłów a ich prawa miejskie Eryk Szubiński i Wikipedia
Jeziora
1433 Stanisław z Obór kasztelan liwski zaręcza za żonę Helenę, że zrzeknie się wiana, jeżeli ma je zapisane na młynie w Jeziorach, sprzedanym Wigandowi z Ostrołęki chorążemu czerskiemu; Wigand i Stanisław mają odgraniczyć ten młyn w Jeziorach od Obór (Warsz. 2, 220); (Pierwsza wzmianka o młynie pochodzi z roku 1433, gdy Stanisław z Obór sprzedał go swemu synowi Wigandowi, wraz z częścią zapisaną w wianie jego żonie Helenie. Rycerze umówili się przy tym, iż młyn ten rozgraniczą od dóbr oborskich zgodnie ze znakami, które poczynili gdy spotkali się nad młynem. Wigand młyn przebudował, bądź wybudował na nowo, bowiem w roku 1433 książę Bolesław wyznaczył Wygandowi czynsz z tytułu wzniesienia młyna.)
1472 Jan czyli Wigand z Obór wydziela 1/3 Obór, Łubny i młyna w Jeziorach synowi Mikołajowi (MK 5, 166);
1474 Jan Wigand z Obór zobowiązuje się Piotrowi z Bielawy skierować pół reki Jeziory poniżej swej sadzawki i młyna, przez Jeziora aż do Wydrzej Kłody (MK 32, 154);
1498 ur. Mikołaj z Jezior zapisuje swej żonie [zwanej Cennota?] córce Mikołaja z Obór kasztelana i starosty ciechanowskiego 220 kóp groszy w półgroszach wiana na swej części dóbr w połowie wsi Jeziora i Okrzeszyn oraz na 1/2 młyna (Tarcz. 5, 103);
Sierśnie
w 1476 r. posiadaczem ich był Mikołaj Oborski. http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=16753
Jak widać z poniższych wpisów z SHG miejscowść istniała po nazwą Sierśnie dużo wcześniej.
1474 Anna córka zmarłego Pełki z Kobylina, żona Mikołaja z Obór sprzedaje Krystynowi z Osuchowa kasztelanowi rawskiemu Lutkówkę oraz 100 grz. groszy w półgroszach zapisanych jej ojcu na G. i Zbiroży za 500 kóp groszy w półgroszach (MK 9, 45);
1474 Mikołaj z Obór daje Krystynowi z Osuchowa kasztelanowi rawskiemu Lutkówkę i zapis pieniężny na Zbiroży i G., uczyniony ojcu [zmarłemu] jego żony Anny córki Pełki z Kobylina, a otrzymuje w zamian Sierśnie i inne dobra w ziemi czerskiej (MK 5, 176);
W 1576 roku prawdopodobnie istniała ona pod nazwą Sierśnie Maior, w odróżnieniu od sąsiedniej osady Sierśnie Minor. Ta pierwotna osada należała do majątku Kuflew (wówczas pod nazwą Stok) - dziś Podciernie w gminie Cegłów.
http://stowarzyszeniepodciernie.pl.tl/P ... 3Benie.htm
Czernidła i Wola Syrska
Wg poniższej wielostronicowej wiadomości pierwszym ich posiadaczem już w 1476 r. był Mikołaj Oborski. Potem miejscowość jest wymieniona jako dziedzictwo Anny z Kuflewa z Oborskich Łeśniowolskiej, córki Idziego.
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=12018
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=17555
Stodzew jako własność Wernazego Oborskiego 20.01.1483
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=17234
Osoby z linii kuflewskiej:
Mikołaj z pierwszej żony Stanisława i jego synowie najmłodszy i zmarły młodo Wiktoryn, Jan, Wernazy, Marcin.
Syn Wernazego Idzi, córki Idziego Anna i Dorota i być może najmłodszy syn Idziego Kasper.
Syn Wernazego Adam.
Jan, Wernazy, Marcin i Wiktoryn Oborscy: własność ziemska: część Obór (1472-1504), Czyrnidła (1476), Sierśnie (1474-1484), Wola Syrska (1476), Stodzew (1483), bór koło Walisk (1471-1493). Na początku XVI w. Marcin, Jan, Wernazy i Wiktoryn przenoszą swoją siedzibę dóbr ze wsi Sierśnie do nowo założonej wsi Stok, wzmiankowanej po raz pierwszy 6 stycznia 1515 r. W dniu 19 stycznia 1515 r. czterej bracia Oborscy h. Pierzchała otrzymali przywilej na założenie parafii we wsi Stok, a 25 września 1526 r. bracia: Marcin, Jan i Wernazy Oborscy (zapewne Wiktoryn już wtedy nie żył) uzyskali prawo miejskie dla Kuflewa, lokowanego na gruntach wsi Stok. Od tego czasu nazwa Stok znika z map południowo-wschodniego Mazowsza, zastąpiona przez nazwę Kuflew. Dobra Kuflew w 1576 r. były podzielone pomiędzy Adama Oborskiego, syna Wernazego Oborskiego, a Stanisława Radzimińskiego herbu Brodzic. Ten ostatni wszedł w chwilowe posiadanie połowy dóbr Kuflew t.j. Kuflew, wsie Sucha, Kózki, Czernidła i Borek dnia 20 stycznia 1569 r., jako opiekun swoich nieletnich siostrzenic: Anny i Doroty Oborskich po śmierci ich obojga rodziców. Wcześniej posiadała je Anna z Radzimińskich Oborska, jego siostra, wdowa po Idzim Oborskim. A później po 1581 r. po ślubie z Marcinem Leśniowolskim ich córka Anna.
Nigdzie nie przypisany Kasper Oborski piszący się z Kuflewa ur. około 1560, był starostą małogoskim w 1598 r. – zm. 1600, żona Anna Kłoczewska, zmarła 1601 r. Notatka z Wikipedii o jej ojcu: "Piotr Kłoczewski (Kłoczowski) herbu Rawicz – starosta małogoski 1569-1580, kasztelan zawichojski, budowniczy floty i doradca ds. morskich Zygmunta II Augusta. Pochodził z rodziny wywodzącej się z Kłoczewa w ziemi stężyckiej. W 1580 roku brał udział w oblężeniu Wielkich Łuk.W dniu 30 sierpnia otrzymał rozkaz objęcia komendy nad przekopaniem grobli w celu spuszczenia do rzeki jeziora utrudniającego dostęp do murów. Prace prowadzono nocą, ale nie udało się tego dokonać cicho i obrońcy otworzyli ogień. Jedna z kul śmiertelnie ugodziła Kłoczowskiego. Starostwo małogoskie i dożywocie na dobrach Małogoszcz objęła po nim córka Anna Kłoczewska (Kłoczowska) na mocy przywileju nadanego jeszcze pod Wielkimi Łukami w dniu 18 września 1580 przez króla Stefana Batorego".
To co mi się udało jeszcze znaleźć o rodzinie Kacpra:
„ Kaplicę p.w. Matki Bożej w Małogoszczy ufundowała Anna z Kłoczowskich Oborska, starościna małogoska, której herb Doliwa umieszczony został na ścianie. Do bractwa św. Anny przy nowo zbudowanym kościele parafialnym małogoskim zapisani byli w 1596 r. Anna z Kłoczowa Oborska, starościna małogoska, z córkami Zofią i Dorotą; oraz małoletni Adam i Piotr i Jan synowie Kacpra z Kuflowa Oborskiego". O losach Zofii starościance małogoskiej wg Bonieckiego wiemy, że wyszła w 1620 r. za mąż za Stanisława Ciecieszewskiego, dziedzica na Goźdźcu, syna Stanisława i Anny Ciesielskiej. Małżeństwo bezpotomne. Jan z Kuflewa, syn zmarłego Kaspra, starosty małogoskiego, w 1620 lub przed tą datą brał zastawem od Aleksandra Krzyckiego, wsi Borek i Kołodziącz (P. 1004 k. 561). Jan z Kuflewa kwitował w r. 1630 córki Aleksandra Krzyckiego, (Z. T. P. 2313) [Teki Dworzaczka].
"Krzysztof z Małogoszcza, był synem piwowara. Około roku 1590 wziął go sobie na służbę starosta Kacper Oborski, i miał mu dzierżawić folwark w Bolminie (wtedy zaczął nazywać się Drużyński). Wkrótce zainteresowała się nim małżonka starosty, która przed 1600 r. miała otruć męża. Rodzina zmarłego zamierzała wykonać samosąd na Krzysztofie. Ten osiadł w Olkuszu. [W. N. Trepka, Liber Chamorum, poz. 388, s. 124-125]. ” http://dawnekieleckie.pl/malogoszcz-maisto-krolewskie/
Może Anna z Kuflewa, żona Marcina Leśniowolskiego była dużo starszą siostrą Kaspra, a on również dzieckiem Idziego Oborskiego? Nigdzie nie ma wzmianki o tym. Po śmierci rodziców wspomina się tylko o dwóch córkach - Annie i Dorocie [MK101,57]. Tylko Wernazy, Anna i Kasper są określani mianem "z Kuflewa". Raczej to jest jedyny sposób, w jaki dobra Kłoczewskie mogły przejść w ręce Leśniowolskich. W roku 1592 Stanisław Górka zaciąga pożyczkę 85000 złotych u Marcina Leśniowolskiego. Za tę sumę oddaje mu dobra szczebrzeszyńskie z prawem terminowego odkupu. Zapewne liczył , że z czasem podoła majętność odkupić. Stało się inaczej - zmarł 21 października 1592 roku. 17.01.1593 roku umiera także Marcin Leśniowolski pozostawiając pod opieką żony Anny z Kuflowa i brata Jana dwóch małoletnich synów. Zaistniałą sytuację wykorzystał Jan Zamoyski w 1593 roku zawarł z Anną Leśniowolską umowę o dzierżawę dóbr szczebrzeszyńskich, które następnie kupił. W roku 1595 Trybunał Koronny Lubelski wydał wyrok potwierdzający - dziedzictwo Szczebrzeszyna i okolic przysądzone zostało Janowi Zamoyskiemu. Zamoyski zwrócił Annie Leśniowolskiej jedynie kwotę 85000 złotych.[Szczebrzeszyn-szkice do dziejów miasta]. W roku 1596 umiera Jan brat Marcina. W 1600 r. umiera rzekomo otruty Kasper i w 1601 r. jego żona Anna Kłoczewska. Schedę po nich objęła pewnie jego siostra Anna z Oborskich Leśniowolska, opiekując się małoletnimi dziećmi brata. Może dlatego, że Kłoczewska była mężobójczynią Anna przekazała ok 1602 r, dobra Kłoczewskie Prokopowi Leśniowolskiemu - najmłodszemu synowi Jana. Później trafiły w ręce jego brata Marcina i po jego śmierci przeszły na jego córkę Annę z Leśniowolskich Roztworowską.
http://kloczew.eurzad.eu/kloczew_p_119.html
Źródło: Kuflew i Kozłów a ich prawa miejskie Eryk Szubiński
Linia Leśniowolska (generalnie należeli do niej Oborscy z drugiego małżeństwa Stanisława, dobra leżące na lewym brzegu rzeki Świder)
Leśny Młyn (później zwany Leśna Wola), Falenty, Jaworowa, Laszczki, Sękocin, Przełaje i Słomin
1501 Piotr i Błażej Świeszewscy zobowiązują się zapłacić 200 kóp groszy w półgroszach Mikołajowi Oborskiemu chorążemu łomżyńskiemu i staroście zakroczymskiemu pod przepadkiem części w Falentach, Jaworowej, Laszczkach, Sękocinie, Przełajach i Słominie;
1502 Konrad Radwański ze Śląska sprzedaje prawo bliższości i wiano do wsi Falenty, Jaworowa i L., Marcinowi z Obór sędziemu ziemskiemu czerskiemu i warszawskiemu (MK 18, 150);
1502 Mikołaj z Obór chorąży łomżyński i starosta zakroczymski, tenutariusz w dobrach Falenty, Laszczki, Sękocino i Przełaje (Warsz. 8, 500);
1504 Mikołaj z Obór chorąży warszawski uzyskuje potwierdzenie przepadku → wyżej, pod 1501;
1511 Elżbieta córka zmarłego Jakuba Gołyńskiego z Białołęki, żona Mikołaja Oborskiego z Leśnego Młyna cześnika zakroczymskiego (Warsz. 10, 798);
1519 Stanisław, Jakub, Marcin, Mikołaj synowie. zmarłego Mikołaja Oborskiego cześnika zakroczymskiego procesują się z Jakubem z Bielawy (Warsz. 12, 295);
1526 Stanisław syn zmarłego Mikołaja Oborskiego cześnika zakroczymskiego ze swymi braćmi Jakubem, Mikołajem i Marcinem zamieniają 1/2 morgi zwane Żórawiniec w Leśnym Młynie na Wielkie Zakrzewo z lasem zwanym Ducki Las ze Ściborem i Piotrem Wysokińskimi z Promny (MK 41, 181; MS 4 nr 6638);
1539 wypis dokonany z 12.07.1526 na prośbę Stanisława, Mikołaja Jakuba i Marcina synów zmarłego Mikołaja Oborskiego z Leśnego Młyna odnośnie drogi łączącej Zakrzew Wielki z lasem Duczki i wsią Leśny Młyn (MS 4 nr 6638);
Można wyodrębnić też trzecią linię Oborskich - dziedziców na Łukowcu (wyodrębnili się oni z dzieci z drugiego małżeństwa Stanisława, co widać na powyższym drzewie)
Żeliszew/Jeruzal/Łukowiec nazwa się z czasem zmieniała
Od 1477 r. również należał do Oborskich. Marcin syn Marcina z drugiego małżeństwa Stanisława Pierzchały z Obór miał synów Zygmunta, dziedzica Łukowca i Serafina, którzy założył tu w dniu 24 stycznia 1533 r. miasto Żeliszew, a parafię w dniu 14 lipca 1533 r.
Należą do tej linii Zygmunt, Serafin i ich potomstwo.
http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia ... pierzchala
Sporządziłam na podstawie tej notatki z PSB, Herbarza ks. Bonieckiego i zapisków z SHG drzewo Oborskich:
1. Stanisław Pirzchała z Obór, Turowic, herbu Pirzchała, wym. 9.02.1409 w Ks. Ziemi Czerskiej str. 127 "Stanislaus Liwski heredes de Obory", kasztelan Łukowski 1428, kasztelan Liwski, zm. ok 1433. Był synem lub wnukiem Stanisława z Cieciszewa, podstolego czerskiego 1350–63, współpracownika ks. mazowieckiego Siemowita III, bratem Mroczka z Cieciszewa, podczaszego, potem cześnika czerskiego, z którym przeprowadził podział dóbr w r. 1399.
(Od Mroczka, 1406-1410 cześnika czerskiego, wym. 11.04.1409 w Ks. Ziemi Czerskiej "Mroczek pincerna et heredes de Cieciszewo", wywodzi się rodzina Cieciszewskich. Poniżej garść wiadomości o nich:
Dadźbóg i syn tegoż Jan wójt Tarczyna występują w SHG początkowo jako "z Turowic", a później Cieciszewscy. W roku 1429 Dadźbóg z Cieciszewa sprzedał Pawłowi z Otwocka Wielkiego „nywę otwocką”.
Stanisław z Turowic i jego syn Stanisław podsędek czerski [SHG wym. 1503], ten ostatni sprzedał Turowice i Wolę Turowską, co wpisano do księgi książęcej dnia 16.02.1522 r. Córką Stanisława podsędka była Małgorzata, żona Jana Łątki z Wilczej Rudy [SHG 1503]).
a. Z pierwszej żony Stanisława, nieznanej z imienia: Marcisz, Rochna i Jan Wigand.
1a.1. Marcisz z Turowic, podsędek czerski (1440–56)."1438 Jakub z Praczów Wielkich sprzedaje Marciszowi z Turowic swą część w Bogatkach" (SHG). Córka Weronka. Zmarł przed 1468.
1a.1.1. Weronka wymieniona w 1468 "Andrzej z Kosaćca z żoną Weronką, córką zmarłego Marcina z Turowic podsędka czerskiego (MK 5, 89v)" (SHG).
1a.2. Rochna, żona Jana z Potycza, znana od r. 1411.
1a.3. Jan Wigand zwany Wigandem, któremu Stanisław wydzielił w r. 1427 wschodnią część dóbr Obory. Inne włości Ostrołęka i Powsin, 1419-1425 chorąży, 1436-1452 kasztelan czerski, Żona Stachna, córka Stanisława i Rochny ze Służewca. Wymieniona w 1437 (SHG). Ich synowie i córka: Mikołaj, Andrzej i Libranta.
1a.3.1. Mikołaj z Obór (Oborski Mikołaj) znany dowodnie w latach 1472-1504, chorąży czerski (1477), kasztelan liwski (1483-1495), kasztelan ciechanowski (1495-1504). Wigand wydzielił mu 1/3 Obór w 1472 r. Żona Anna Kobylska, córka zmarłego Mikołaja lub Pełki Kobylskiego, która w 1512 r. była wdową. (SHG). 1474 Mikołaj z Obór daje Krystynowi z Osuchowa Lutkówkę i zapis pieniężny na Zbiroży i Gnojnej, uczyniony zmarłemu ojcu żony Anny córki Pełki z Kobylina, a otrzymuje w zamian Sierśnie i inne dobra w ziemi czerskiej (MK 5, 176) (SGH). Dowodem na to, że dalej wymienieni są synami Mikołaja jest MK 60,180, gdzie Wernazy jest synem Mikołaja kasztelana ciechanowskiego. Wszyscy czterej synowie są wymienieni również w dokumencie o wsi Czernidła http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=12018 Jego synowie byli właścicielami Stoku oraz pobliskich majątków Ruska Wola, Liwiec, Sokół, Guzew, Siernie Wielkie i Małe oraz Huta [Wikipedia]. Córka Cennota, synowie Marcin, Wernazy, Wiktoryn i Jan.
Mikołaj zmarł w 1512 r.
1a.3.1.1. Cennota. W 1498 jej mąż Mikołaj z Jezior zapisuje jej wiano na swej części dóbr - w połowie wsi Jeziora i Okrzeszyn oraz na 1/2 młyna (SHG).
1a.3.1.2. Marcin 1502 Marcin z Obór sędzia ziemski czerski i warszawski (SHG).Po włączeniu do korony sejmik mazowiecki odbył się 5 marca 1531 roku, na którym Ziemię Zakroczymską reprezentował Marcin Oborski, stolnik zakroczymski. http://regis.maxus.com.pl/www.zakroczym ... 40-lat.pdf 1521-22 Marcin Oborski, stolnik zakroczymski (Warsz. 9, 199; Warsz. 5 k. 352, 360-361) (SHG). Chyba tenże sam Marcin był w 1521 i 1523 r. starostą warszawskim za króla Zygmunta I. Zmarł przed 1539 r. W tym roku w MK jest notatka, że Wernazy jest spadkobiercą po staroście warszawskim [MK 58,108], więc chyba nie miał dzieci. Nic nie wiadomo również o jego żonie.
1a.3.1.3. Wiktoryn najmłodszy i zmarły w młodym wieku (po roku 1515, a przed 1526 r., gdzie w akcie lokowania Kuflewa jest niewymieniony).
1a.3.1.4. Jan 1519 chorąży warszawski, 1522 chorąży czerski, podkomorzy czerski, 1524-6 kasztelan ciechanowski, stolnik zakroczymski, od 7.03.1526 kasztelan zakroczymski, 1529 kasztelan wyszogrodzki. Żona Małgorzata, córka Pawła z Latchorzewa wymieniona w rozliczeniach majątkowych w 1525 r. W 1526 Latchorzewo (Monografia Gminy Babice) oraz 2 włóki w Mościskach własność Jana Oborskiego kasztelana (ASK I 27, 451) (SHG). Jak wynika z działu dóbr przeprowadzonego przez synów w r. 1551, był właścicielem leżących w ziemi czerskiej wsi: Obory, Grąd, Chabdzin, Borek, Czernidło, Ciszyca, Opacz, Chabdzinek z Kępą, Łąg, Koło, Kliczyn, Koniki. Żona wniosła mu w wianie Latochorzewo w ziemi warszawskiej [PSB]. Jan w roku 1539 nareperował młyn czernidelski. Zmarł około 1541. Dzieci wymienione w MK 57,324:
1a.3.1.4.1. Jan pełnił funkcje chorążego warszawskiego w r. 1532, podkomorzego czerskiego w l. 1542–52, [PSB]
1a.3.1.4.2. Mikołaj
1a.3.1.4.3. Piotr pełnił funkcje posła na sejmy 1563/4, 1564, 1565, 1566, podczaszego warszawskiego w r. 1569,[PSB]
1a.3.1.4.4. Paweł pełnił funkcję cześnika czerskiego w r. 1551, [PSB]
1a.3.1.4.5. Walerian
1a.3.1.4.6. Anna
1a.3.1.4.7. Katarzyna
1a.3.1.4.8. Elżbieta
1a.3.1.4.9. Zofia
1a.3.1.5. Wernazy. Synowie Adam i Idzi. Co do Idziego, to nie ma pewności, ale praktycznie wykluczone ojcostwo Jana, Wiktoryna i Marcina. Dzieci Jana są znane, Wiktoryn zmarł młodo, a Marcin chyba nie miał żony i dzieci - Wernazy był jego spadkobiercą. Przemawia za tym też następująca notatka: W 1544 r. Stanisław Suski z żoną Agnieszką sprzedają działy w dobrach Sucha, Koski i Chojeczno-Widliska Wernerowi Oborskiemu z Kuflewa za 300 kóp gr (MS 4, nr 21622). Późniejszą spadkobierczynią Kózek i Suchej będzie córka Idziego, Anna. . Wg wykazu włości z 1564 r. Wernazy był właścicielem Kuflewa, Sierśni, Ruskiej Woli, Gudzewa, Liweczy i Sokolnika.[Ks.Ziemi Czerskiej}
1a.3.1.5.1. Adam. Dobra Kuflew w 1576 r. były podzielone pomiędzy nim, a Stanisławem Radzimińskim herbu Brodzic. W 1576 r. Adam Oborski, miał 3 łany ziemi również w Rudzkiej Woli.
1a.3.1.5.2. Idzi, ur. 1520, zmarł przed 1569. Żona Anna Radzimińska 1520- 20.01.1569. Ich włości to miasto Kuflew, wsie Sucha, Kózki, Czernidła i Borek. Córki Anna i Dorota. Po wczesnej śmierci rodziców siostrzenicami zaopiekował się wuj Stanisław Radzimiński i był kuratorem ich majątku od 20 stycznia 1569 [MK 101,57]do 1581 r., kiedy to Anna wyszła za mąż za Marcina Leśniowolskiego [M. Plewczyński].
1a.3.1.5.2.1. Anna 1550-1623. W roku 1599 młyn czernidelski to część jej spadku, dziedziczka Czernideł oraz wsi Sucha, Kózki i Borek, posiadająca prawa do młyna we wsi Podjeziora na rzece Jeziora. Ślub w 1581 r. Mąż Marcin Leśniowolski z Obór, z Leśnej Woli, syn Jakuba z drugiej linii Oborskich, ur. 1530 - zmarł 17 stycznia 1593 roku w Piotrkowie Trybunalskim podczas marszałkowania na trybunale. Pochowany w kościele Mariackim w Krakowie. Po śmierci męża Marcina Anna wyszła za mąż za Tomasza Gostomskiego i miała z nim córkę Dorotę, żonę Marcina Chełmskiego. Tomasz Gostomski zmarł w 1624 r.
1a.3.1.5.2.1.1. Paweł Leśniowolski starosta zatorski 1570, zmarły 1632, żona Katarzyna Śmigielska.
1a.3.1.5.2.1.2. Marcin Leśniowolski 1570-1643 starosta drohiczyński.
1a.3.1.5.2.1.3. Anna żona Zygmunta Ferdynanda Gostomskiego.
1a.3.1.5.2.2. Dorota wyszła za Oborskiego, którego imienia nie znamy.
1a.3.2. Andrzej, w sporze o granicę został najechany w 1476 r. przez swojego brata Mikołaja i przez niego okaleczony, miał niesprawną rękę i nogę.
1a.3.2.1 N.N. syn
1a.3.2.1.1. Andrzej. W 1514 r. po zatargu o młyn ze stryjem Marcinem doszli do porozumienia i podzielili się zyskiem.
1a.3.3. Libranta, żona Janusza Kotorydzkiego z Kotorydza. (SHG)1503-04 Libranta Kotorycka c. Jana Wiganda z Obór, wdowa po Januszu Kotoryckim odwołuje sprzedaż wójtostwa w Tarczynie przez Jana z Turowic (MK 18, 152).
b. Z drugiej żony Stanisława, Heleny, poświadczeni w r. 1434 jako spadkobiercy Stanisława, tj. posiadacze zachodniej części dóbr Obory: Marcin, Helena i Jawiga.
1b.1. Marcin (zm. po 1455)
1b.1.1. Marcin z Obór, podsędek czerski (1473–83), starosta czerski (1474-84), podskarbi Konrada III Rudego, sędzia czerski (1484–1507) i warszawski (1497–1505)."1477 Wojciech Głoskowski i Marcin z Obór podsędek czerski pozwalają sobie nawzajem budować groble na rz. Wodynce między Żeliszewem a Wodyniami (MK 5, 183)" (SHG). Synowie Mikołaj, Zygmunt i Serafin. Zapisek o Marcinie z 1477 r. pośrednio świadczy o tym, że ci dwaj ostatni byli jego synami - chodzi o Żeliszew, w którym obaj synowie później lokowali miasto. I w drugą stronę - skoro Zygmunt był dziedzicem tej miejscowości w akcie lokowania miasta umieszczonym na końcu, to musiał odziedziczyć ją po ojcu.
1b.1.1.1. Mikołaj "1505-13 Mikołaj Oborski z Obór i dziedzic Leśnego Młyna od 1507 r. (od 1527 roku występuje on pod zmienioną nazwą Leśnawola), 1505-09 sędzia ziemski warszawski, 1507-08 starosta czerski, 1510-13 cześnik zakroczymski (PacSpis; WolffStudia 289; Bon. 14, 124), zm. a. 1519 (Warsz. 12, 295); W 1511 r. wymieniona żona Mikołaja Elżbieta, córka zmarłego Jakuba Gołyńskiego z Białołęki i Małgorzaty"(SHG). Synowie Marcin, Mikołaj, Stanisław i Jakub.
1b.1.1.1.1. Marcin 1473-1483 podsędek,1483-1507 sędzia ziemski czerski, z podsędka został 1551 r. sędzią warszawskim i tegoż roku umarł. Wwiązany w dobra Leśny Młyn(Tarcz. 4, 286v).(SHG).
1b.1.1.1.2. Mikołaj starosta czerski 1507, żona Barbara z Jeżewskich, która w 1563 r. była już wdową.
1b.1.1.1.2.1. Szymon
1b.1.1.1.3. Stanisław cześnik zakroczymski, starosta rożański i makowskI 1555 r., kasztelan ciechanowski 1557 r., kasztelan warszawski 1564 r. i tegoż roku kasztelan czerski, dziedzic Leśnowoli, Słonawy, Gościeńczyc i Woli, ożeniony 1533 r. z Anną Mianowską, dziedziczką Gościeńczyc, umarł 1565 r.
1b.1.1.1.3.1. Krzysztof
1b.1.1.1.3.2. Hieronim wspódziedzic z Zygmuntem Oborskim Żeliszewa, Łukowca, Lipin, Dębowca, Borków, Toporu, Kobierca, Rogoźnicy, Jeziorka i Płomieńca, i dziedzic Leśnowoli, Słonawy, Gościeńczyc i Woli Gościeńckiej.
1b.1.1.1.4. Jakub cześnik Wiski 1548, starosta czerski 1551-6, starosta grójecki 1554, warecki i piaseczyński, kasztelan warszawski 1564, żona Dorota Skulska, w 1565 już nie żył. Włości Belsko i Zalesie MK [108,319].
1b.1.1.1.4.1. Zofia żona Aleksandra Hińczy, 1565-1576 starosta Łosicki. Wdowa scedowała starostwo bratu, Marcinowi Leśniowolskiemu.
1b.1.1.1.4.2. Jan dworzanin królewski i rotmistrz 1567 r., starosta parnawski 1583 r., kasztelan zakroczymski 1584 roku, kasztelan czerski 1588 r., i starosta brański 1591 r., był jednym z dowódców milicji nadwornej, ustanowionej przez Stefana Batorego 1576 r. (M. 114 f. 94), deputowany do rady wojennej 1590 r., współdziedzic Leśnejwoli i Księżejwoli 1580 roku (Paw.). Żona Ewa Podłęska. Dnia 15.12.1629 r. Ewa była wdową i ufundowała nowy kościół w Kuflewie.
https://books.google.pl/books?id=8NZbAA ... wa&f=false
1b.1.1.1.4.2.1. Helena żona Jana Radzimińskiego 1604
1b.1.1.1.4.2.2. Adam kasztelan czerski zmarł 1622 r.
1b.1.1.1.4.2.3. Jakub zmarły przed 1608 r.
1b.1.1.1.4.2.4. Prokop 1609 podstoli czerski,starosta brański w latach 1622-1645, kasztelan podlaski w latach 1646-1652, wojewoda podlaski w latach 1652-1653. Najmłodszy, dziedzic Przedworzyc i Przekopu i dóbr Kłoczowskich. W Kłoczowie ufundował nowy kościół. Ożenił się z Barbarą z Oleśnik i miał z nią dwoje dzieci Jana Franciszka i Dorotę. Barbara wcześnie zmarła i Leśniowolski ożenił się powtórnie z Katarzyną Wojnianką wdową po Kazimierzu Sapiesze. Dzięki temu małżeństwu wzbogacił się o dzierżawę starostwa niemonoickiego. Katarzyna Wojnianka z małżeństwa z Sapiehą miała córkę Annę - został, więc jej ojczymem. Prokop Leśniowolski zmarł w 1653 roku.
1b.1.1.1.4.2.4.1. Jan Franciszek
1b.1.1.1.4.2.4.2. Dorota ur. 1626 r.
1b.1.1.1.4.3. Marcin z Obór, z Leśnej Woli, ur. 1530, kasztelan podlaski w latach 1581-1593, starosta zatorski w 1588 roku, kasztelan czerski dziedzic Baranowa, Bochotnicy, nabył Kruszczyno i Mirowice, student Uniwersytetu krakowskiego 1562 r., nabył 1577 r. starostwo łosickie, kasztelan podlaski 1581, starosta zatorski 1588. Zaufany dworzanin Zygmunta III. Ślub w 1581 r. z Anną Oborską, córką Idziego, 1550-1623. Marcin zmarł 17 stycznia 1593 roku w Piotrkowie Trybunalskim podczas marszałkowania na trybunale. Pochowany w kościele Mariackim w Krakowie. Po jego śmierci Anna wyszła powtórnie za mąż za Tomasza Gostomskiego.
1b.1.1.1.4.3.1. Paweł Leśnowolski starosta zatorski 1570, zm. 1632, żona Katarzyna Śmigielska.
1b.1.1.1.4.3.2. Marcin Leśnowolski 1570-1643 starosta drohiczyński.
1b.1.1.1.4.3.3. Anna żona Zygmunta Ferdynanda Gostomskiego.
1b.1.1.1.4.2.5. Marcin 1520-1628, żona Katarzyna Parys, w jego ręce po śmierci Prokopa przeszły dobra Kłoczowskie, a później jego córki.
1b.1.1.1.4.2.5.1. Anna ur. ok 1620, mąż Wawrzyniec Roztworowski herbu Nałęcz, chorąży Kalisz.
1b.1.1.1.4.3. Mikołaj zmarły w 1579 r.
1b.1.1.1.4.4. Marcin
1b.1.1.1.4.5 Piotr zmarły przed 1575 r.
1b.1.1.1.5. Małgorzata, żona Stanisława Górskiego, podsędka czerskiego 1559 r.
1b.1.1.2. Zygmunt, podczaszy czerski, 1553 sędzia czerski, dziedzic Łukowca. Zmarły przed 1564.
1b.1.1.2.1. NN Oborski
1b.1.1.2.1.1. Jan dziedzic na Łukowcu, ur. ok. 1580 + Anna Olędzka h. Rawicz.
1b.1.1.2.1.1.1. Mikołaj sufragan i archidiakon krakowski, biskup laodycki 1611-1689
1b.1.1.2.1.1.2. Jan podstoli bielski, żona Zofia Potencjanna Łopacka, kasztelanka zakroczymska, wdowa po Marcinie Ciecieszewskim.
1b.1.1.2.2. Katarzyna
1b.1.1.2.3. Agnieszka wg Ks. Ziemi Czerskiej obie właścicielki w 1564 r. Zalesia, Łukowca, Borków i Oleśnicy.
1b.1.1.3. Serafin sędzia czerski 1525-1527. Wspólnie z bratem Zygmuntem założyli 24 stycznia 1533 r. miasto Żeliszew, a parafię 14 lipca 1533 r. 1520 zrzeczenie się przez Serafina praw do dóbr Wysokinino [MRSP 6566]. Zapisek z MK 8 o Serafinie: "[204] MK 8, k. 19v 1525 Donatio rippe in fluvio Mlodawa Anno 1525 Janussius dux rippam suam in fluvio Młodawa inter Wąziczin et Łukowiecz sitam nobili Seraphino Oborski iudici Cernensi dedit, donavit perpetua". W 1525 r. podpisał dekret przeciw heretykom [K. Niesiecki]. Dziedzic Zalesia. W 1552 r. już nie żył. [MK 80,174].
1b.1.1.3.1. Stanisław
1b.1.1.3.2. Jakub
1b.2. Helena
1b.3. Jadwiga
W/w z żony Stanisława Heleny pisali się z początku Oborskimi z Leśnego Młyna, z Leśnej Woli, a następnie Leśniowolskimi z Obór i wreszcie Leśniowolskimi.
Wpisy odnośnie Stanisława i Wiganda i inych Oborskich:
http://konstancinjeziorna.blox.pl/2013/ ... niu-1.html
http://konstancinjeziorna.blox.pl/2013/ ... skiej.html
dobra Oborskich
Oborscy
Mazowiecka rodzina rycerska, wywodząca się z rodu Pierzchałów z Turowic, leżących w ziemi czerskiej. W roku 1399 Pierzchałowie dokonali podziału ziem leżących nad Wisłą, wskutek czego Stanisławowi Pierzchale przypadła część leżąca na północy, na krawędzi wiślanej skarpy, zwana Oborami. Jeszcze w Turowicach urodziły się dzieci z pierwszej żony Stanisława, później przeniósł się do Obór i pisał się z Obór. W XV do XVII wieku dobra oborskie pozostawały w rękach rodziny Oborskich. Dobra klucza oborskiego pokrywały się obszarowo mniej więcej z dzisiejszą gminą Konstancin Jeziorna. W 1637 r. kasztelan krakowski Stanisław Koniecpolski wykupił od Jana Oborskiego dobra: Palenicę, Grabie, Świder, Kępę Świderską, Skolimów oraz kompleks dóbr Obory, a w 1643 r. części należące do jego brata Jakuba.
Pierwsza wzmianka o Oborach w księgach czerskich pochodzi z roku 1409 i dziedzic Obór Stanisław określony jest wówczas przydomkiem Liwski. Przydomki takie wywodzono wówczas po części od dziedziczonych ziem - stąd Oborski, bądź od pełnionych funkcji. W tym wypadku Stanisław z Obór był także kasztelanem liwskim. Mający przez lata rodową siedzibę w Oborach, przez wieki posłowali z ziemi liwskiej i tu sięgali po urzędy. Z czasem narodziły się linie oborskich zwane kuflewska i łukowska, leżących w bliskości tych stron. Wyodrębniła się również linia Oborskich z Leśnego Młyna, którzy później pisali się Leśniowolscy. Nawet po sprzedaży Obór rodzina wciąż używała tytulatury Oborskich z Obór, choć była związana była z Liwem. Na początku XVI wieku kasztelanem liwskim był Mikołaj z Obór. Marcin Oborski z Obór, marszałek sejmu z końca XVII wieku, uczestnik wyprawy wiedeńskiej, był podkomorzym liwskim a następnie starostą.
Linia Kuflewska (Kuflew, Kozłów), Sierśnie, Jeziora i in. (należeli do niej generalnie Oborscy z pierwszego małżeństwa Stanisława, a dobra leżały na prawym brzegu rzeki Świder).
Kuflew wzmiankowano po raz pierwszy w 1428 roku, jako wieś nazywaną „Stok” należącą do dóbr Jasieńczyków. W XV wieku przeszła w posiadanie Oborskich herbu Roch (Pierzchała). Mamy potwierdzenie własności Kuflewa przez Oborskich już od 23.05.1470 r. [] oraz o wsi Stodzew, która należała do Oborskich dowodnie od 20.01.1483 r., gdzie książę Konrad Mazowiecki III daje Wernazemu z Kuflewa tę wieś [MK 60,14 poniżej]. Kuflew otrzymał prawa miejskie 25 sierpnia 1526 r. [MK 42,173 załączona poniżej], dzięki staraniom Oborskich założono parafię. Wraz z założeniem parafii bracia Oborscy (Marcin, Jan, Wiktoryn i Werner) ufundowali drewniany kościół pod wezwaniem Matki Bożej i św. Anny we wsi Stok dnia 19.01.1515 r., który jednak po kilkunastu latach spłonął [Słownik Geograficzny KP]. Nową świątynię z drewna, pod wezwaniem św. Marcina i św. Mikołaja wzniósł Wernazy Oborski w 1542 roku, a poświęcił ją ówczesny biskup poznański Sebastian Branicki. W 2 połowie XVI wieku miasteczko liczyło ok. 200 mieszkańców i było ośrodkiem tkackim. Od XVIII w. Kuflew był własnością Skarbków. Po 1831 r. osada utraciła prawa miejskie. [Wikipedia].W załączonych poniżej matricularum regni poloniae summaria o nadaniu praw miejskich Kozłowa jest błąd - notatka dotyczy Kuflewa. Obie notatki to to samo. Ponadto w spisie MRPS występuje nazwa Koflow, co też przemawia za tym, że nie chodzi o Kozłów.
"Działo się w mieście Radom, dnia 25.09.[1526 r.]. [Ja księżna Anna] nadaję prawo niemieckie dla nowo założonego miasta Kuflew [opiddum Kofflow] na bazie istniejącej wsi dziedzicznej [zapewne Stok] położonej na Mazowszu w ziemi czerskiej, staraniem Marcina, stolnika zakroczymskiego, Jana i Wernazego - braci Oborskich [herbu Pierzchała]. Ustalam trzy jarmarki w roku: w pierwszą niedzielę przed Wielkanocą, po św. Augustynie (28.08.) i Leonardzie (06.11.) oraz cotygodniowe targi w każdy poniedziałek."
tak E. Szubiński przetłumaczył powyższy dokument
Kozłów
Miejscowość wzmiankowana po raz pierwszy w 1440 r. Otrzymała prawa miejskie, a po nieudanej lokacji, której roku nie znamy (doszłam do takiej konkluzji na podst. powyższych dokumentów) od 1576 ponownie wieś. W XVI wieku, równocześnie z lokacją miasta, na średniowiecznym kopcu wybudowano zamek dla rodziny Oborskich - Parysów. (Katarzyna Parysówna była żoną Marcina Oborskiego).
W XV w. pewnie nie istniał, możliwe że został założony na początku XVI w. przez właścicieli tych dóbr Sieczcza-Parysów z Radzanowa, wraz z innymi nowo zakładanymi wsiami, a następnym jego właścicielem był ojciec braci Oborskich.
Źródło: Kuflew i Kozłów a ich prawa miejskie Eryk Szubiński i Wikipedia
Jeziora
1433 Stanisław z Obór kasztelan liwski zaręcza za żonę Helenę, że zrzeknie się wiana, jeżeli ma je zapisane na młynie w Jeziorach, sprzedanym Wigandowi z Ostrołęki chorążemu czerskiemu; Wigand i Stanisław mają odgraniczyć ten młyn w Jeziorach od Obór (Warsz. 2, 220); (Pierwsza wzmianka o młynie pochodzi z roku 1433, gdy Stanisław z Obór sprzedał go swemu synowi Wigandowi, wraz z częścią zapisaną w wianie jego żonie Helenie. Rycerze umówili się przy tym, iż młyn ten rozgraniczą od dóbr oborskich zgodnie ze znakami, które poczynili gdy spotkali się nad młynem. Wigand młyn przebudował, bądź wybudował na nowo, bowiem w roku 1433 książę Bolesław wyznaczył Wygandowi czynsz z tytułu wzniesienia młyna.)
1472 Jan czyli Wigand z Obór wydziela 1/3 Obór, Łubny i młyna w Jeziorach synowi Mikołajowi (MK 5, 166);
1474 Jan Wigand z Obór zobowiązuje się Piotrowi z Bielawy skierować pół reki Jeziory poniżej swej sadzawki i młyna, przez Jeziora aż do Wydrzej Kłody (MK 32, 154);
1498 ur. Mikołaj z Jezior zapisuje swej żonie [zwanej Cennota?] córce Mikołaja z Obór kasztelana i starosty ciechanowskiego 220 kóp groszy w półgroszach wiana na swej części dóbr w połowie wsi Jeziora i Okrzeszyn oraz na 1/2 młyna (Tarcz. 5, 103);
Sierśnie
w 1476 r. posiadaczem ich był Mikołaj Oborski. http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=16753
Jak widać z poniższych wpisów z SHG miejscowść istniała po nazwą Sierśnie dużo wcześniej.
1474 Anna córka zmarłego Pełki z Kobylina, żona Mikołaja z Obór sprzedaje Krystynowi z Osuchowa kasztelanowi rawskiemu Lutkówkę oraz 100 grz. groszy w półgroszach zapisanych jej ojcu na G. i Zbiroży za 500 kóp groszy w półgroszach (MK 9, 45);
1474 Mikołaj z Obór daje Krystynowi z Osuchowa kasztelanowi rawskiemu Lutkówkę i zapis pieniężny na Zbiroży i G., uczyniony ojcu [zmarłemu] jego żony Anny córki Pełki z Kobylina, a otrzymuje w zamian Sierśnie i inne dobra w ziemi czerskiej (MK 5, 176);
W 1576 roku prawdopodobnie istniała ona pod nazwą Sierśnie Maior, w odróżnieniu od sąsiedniej osady Sierśnie Minor. Ta pierwotna osada należała do majątku Kuflew (wówczas pod nazwą Stok) - dziś Podciernie w gminie Cegłów.
http://stowarzyszeniepodciernie.pl.tl/P ... 3Benie.htm
Czernidła i Wola Syrska
Wg poniższej wielostronicowej wiadomości pierwszym ich posiadaczem już w 1476 r. był Mikołaj Oborski. Potem miejscowość jest wymieniona jako dziedzictwo Anny z Kuflewa z Oborskich Łeśniowolskiej, córki Idziego.
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=12018
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=17555
Stodzew jako własność Wernazego Oborskiego 20.01.1483
http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=17234
Osoby z linii kuflewskiej:
Mikołaj z pierwszej żony Stanisława i jego synowie najmłodszy i zmarły młodo Wiktoryn, Jan, Wernazy, Marcin.
Syn Wernazego Idzi, córki Idziego Anna i Dorota i być może najmłodszy syn Idziego Kasper.
Syn Wernazego Adam.
Jan, Wernazy, Marcin i Wiktoryn Oborscy: własność ziemska: część Obór (1472-1504), Czyrnidła (1476), Sierśnie (1474-1484), Wola Syrska (1476), Stodzew (1483), bór koło Walisk (1471-1493). Na początku XVI w. Marcin, Jan, Wernazy i Wiktoryn przenoszą swoją siedzibę dóbr ze wsi Sierśnie do nowo założonej wsi Stok, wzmiankowanej po raz pierwszy 6 stycznia 1515 r. W dniu 19 stycznia 1515 r. czterej bracia Oborscy h. Pierzchała otrzymali przywilej na założenie parafii we wsi Stok, a 25 września 1526 r. bracia: Marcin, Jan i Wernazy Oborscy (zapewne Wiktoryn już wtedy nie żył) uzyskali prawo miejskie dla Kuflewa, lokowanego na gruntach wsi Stok. Od tego czasu nazwa Stok znika z map południowo-wschodniego Mazowsza, zastąpiona przez nazwę Kuflew. Dobra Kuflew w 1576 r. były podzielone pomiędzy Adama Oborskiego, syna Wernazego Oborskiego, a Stanisława Radzimińskiego herbu Brodzic. Ten ostatni wszedł w chwilowe posiadanie połowy dóbr Kuflew t.j. Kuflew, wsie Sucha, Kózki, Czernidła i Borek dnia 20 stycznia 1569 r., jako opiekun swoich nieletnich siostrzenic: Anny i Doroty Oborskich po śmierci ich obojga rodziców. Wcześniej posiadała je Anna z Radzimińskich Oborska, jego siostra, wdowa po Idzim Oborskim. A później po 1581 r. po ślubie z Marcinem Leśniowolskim ich córka Anna.
Nigdzie nie przypisany Kasper Oborski piszący się z Kuflewa ur. około 1560, był starostą małogoskim w 1598 r. – zm. 1600, żona Anna Kłoczewska, zmarła 1601 r. Notatka z Wikipedii o jej ojcu: "Piotr Kłoczewski (Kłoczowski) herbu Rawicz – starosta małogoski 1569-1580, kasztelan zawichojski, budowniczy floty i doradca ds. morskich Zygmunta II Augusta. Pochodził z rodziny wywodzącej się z Kłoczewa w ziemi stężyckiej. W 1580 roku brał udział w oblężeniu Wielkich Łuk.W dniu 30 sierpnia otrzymał rozkaz objęcia komendy nad przekopaniem grobli w celu spuszczenia do rzeki jeziora utrudniającego dostęp do murów. Prace prowadzono nocą, ale nie udało się tego dokonać cicho i obrońcy otworzyli ogień. Jedna z kul śmiertelnie ugodziła Kłoczowskiego. Starostwo małogoskie i dożywocie na dobrach Małogoszcz objęła po nim córka Anna Kłoczewska (Kłoczowska) na mocy przywileju nadanego jeszcze pod Wielkimi Łukami w dniu 18 września 1580 przez króla Stefana Batorego".
To co mi się udało jeszcze znaleźć o rodzinie Kacpra:
„ Kaplicę p.w. Matki Bożej w Małogoszczy ufundowała Anna z Kłoczowskich Oborska, starościna małogoska, której herb Doliwa umieszczony został na ścianie. Do bractwa św. Anny przy nowo zbudowanym kościele parafialnym małogoskim zapisani byli w 1596 r. Anna z Kłoczowa Oborska, starościna małogoska, z córkami Zofią i Dorotą; oraz małoletni Adam i Piotr i Jan synowie Kacpra z Kuflowa Oborskiego". O losach Zofii starościance małogoskiej wg Bonieckiego wiemy, że wyszła w 1620 r. za mąż za Stanisława Ciecieszewskiego, dziedzica na Goźdźcu, syna Stanisława i Anny Ciesielskiej. Małżeństwo bezpotomne. Jan z Kuflewa, syn zmarłego Kaspra, starosty małogoskiego, w 1620 lub przed tą datą brał zastawem od Aleksandra Krzyckiego, wsi Borek i Kołodziącz (P. 1004 k. 561). Jan z Kuflewa kwitował w r. 1630 córki Aleksandra Krzyckiego, (Z. T. P. 2313) [Teki Dworzaczka].
"Krzysztof z Małogoszcza, był synem piwowara. Około roku 1590 wziął go sobie na służbę starosta Kacper Oborski, i miał mu dzierżawić folwark w Bolminie (wtedy zaczął nazywać się Drużyński). Wkrótce zainteresowała się nim małżonka starosty, która przed 1600 r. miała otruć męża. Rodzina zmarłego zamierzała wykonać samosąd na Krzysztofie. Ten osiadł w Olkuszu. [W. N. Trepka, Liber Chamorum, poz. 388, s. 124-125]. ” http://dawnekieleckie.pl/malogoszcz-maisto-krolewskie/
Może Anna z Kuflewa, żona Marcina Leśniowolskiego była dużo starszą siostrą Kaspra, a on również dzieckiem Idziego Oborskiego? Nigdzie nie ma wzmianki o tym. Po śmierci rodziców wspomina się tylko o dwóch córkach - Annie i Dorocie [MK101,57]. Tylko Wernazy, Anna i Kasper są określani mianem "z Kuflewa". Raczej to jest jedyny sposób, w jaki dobra Kłoczewskie mogły przejść w ręce Leśniowolskich. W roku 1592 Stanisław Górka zaciąga pożyczkę 85000 złotych u Marcina Leśniowolskiego. Za tę sumę oddaje mu dobra szczebrzeszyńskie z prawem terminowego odkupu. Zapewne liczył , że z czasem podoła majętność odkupić. Stało się inaczej - zmarł 21 października 1592 roku. 17.01.1593 roku umiera także Marcin Leśniowolski pozostawiając pod opieką żony Anny z Kuflowa i brata Jana dwóch małoletnich synów. Zaistniałą sytuację wykorzystał Jan Zamoyski w 1593 roku zawarł z Anną Leśniowolską umowę o dzierżawę dóbr szczebrzeszyńskich, które następnie kupił. W roku 1595 Trybunał Koronny Lubelski wydał wyrok potwierdzający - dziedzictwo Szczebrzeszyna i okolic przysądzone zostało Janowi Zamoyskiemu. Zamoyski zwrócił Annie Leśniowolskiej jedynie kwotę 85000 złotych.[Szczebrzeszyn-szkice do dziejów miasta]. W roku 1596 umiera Jan brat Marcina. W 1600 r. umiera rzekomo otruty Kasper i w 1601 r. jego żona Anna Kłoczewska. Schedę po nich objęła pewnie jego siostra Anna z Oborskich Leśniowolska, opiekując się małoletnimi dziećmi brata. Może dlatego, że Kłoczewska była mężobójczynią Anna przekazała ok 1602 r, dobra Kłoczewskie Prokopowi Leśniowolskiemu - najmłodszemu synowi Jana. Później trafiły w ręce jego brata Marcina i po jego śmierci przeszły na jego córkę Annę z Leśniowolskich Roztworowską.
http://kloczew.eurzad.eu/kloczew_p_119.html
Źródło: Kuflew i Kozłów a ich prawa miejskie Eryk Szubiński
Linia Leśniowolska (generalnie należeli do niej Oborscy z drugiego małżeństwa Stanisława, dobra leżące na lewym brzegu rzeki Świder)
Leśny Młyn (później zwany Leśna Wola), Falenty, Jaworowa, Laszczki, Sękocin, Przełaje i Słomin
1501 Piotr i Błażej Świeszewscy zobowiązują się zapłacić 200 kóp groszy w półgroszach Mikołajowi Oborskiemu chorążemu łomżyńskiemu i staroście zakroczymskiemu pod przepadkiem części w Falentach, Jaworowej, Laszczkach, Sękocinie, Przełajach i Słominie;
1502 Konrad Radwański ze Śląska sprzedaje prawo bliższości i wiano do wsi Falenty, Jaworowa i L., Marcinowi z Obór sędziemu ziemskiemu czerskiemu i warszawskiemu (MK 18, 150);
1502 Mikołaj z Obór chorąży łomżyński i starosta zakroczymski, tenutariusz w dobrach Falenty, Laszczki, Sękocino i Przełaje (Warsz. 8, 500);
1504 Mikołaj z Obór chorąży warszawski uzyskuje potwierdzenie przepadku → wyżej, pod 1501;
1511 Elżbieta córka zmarłego Jakuba Gołyńskiego z Białołęki, żona Mikołaja Oborskiego z Leśnego Młyna cześnika zakroczymskiego (Warsz. 10, 798);
1519 Stanisław, Jakub, Marcin, Mikołaj synowie. zmarłego Mikołaja Oborskiego cześnika zakroczymskiego procesują się z Jakubem z Bielawy (Warsz. 12, 295);
1526 Stanisław syn zmarłego Mikołaja Oborskiego cześnika zakroczymskiego ze swymi braćmi Jakubem, Mikołajem i Marcinem zamieniają 1/2 morgi zwane Żórawiniec w Leśnym Młynie na Wielkie Zakrzewo z lasem zwanym Ducki Las ze Ściborem i Piotrem Wysokińskimi z Promny (MK 41, 181; MS 4 nr 6638);
1539 wypis dokonany z 12.07.1526 na prośbę Stanisława, Mikołaja Jakuba i Marcina synów zmarłego Mikołaja Oborskiego z Leśnego Młyna odnośnie drogi łączącej Zakrzew Wielki z lasem Duczki i wsią Leśny Młyn (MS 4 nr 6638);
Można wyodrębnić też trzecią linię Oborskich - dziedziców na Łukowcu (wyodrębnili się oni z dzieci z drugiego małżeństwa Stanisława, co widać na powyższym drzewie)
Żeliszew/Jeruzal/Łukowiec nazwa się z czasem zmieniała
Od 1477 r. również należał do Oborskich. Marcin syn Marcina z drugiego małżeństwa Stanisława Pierzchały z Obór miał synów Zygmunta, dziedzica Łukowca i Serafina, którzy założył tu w dniu 24 stycznia 1533 r. miasto Żeliszew, a parafię w dniu 14 lipca 1533 r.
Należą do tej linii Zygmunt, Serafin i ich potomstwo.
