Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Tomiccy herbu Łodzia
27.08.2017 13:01
Tomiccy herbu Łodzia w Poznańskiem województwie od Panów z Bnina, Górki początki swoje wzięli. Wskutek podziału dóbr, w którym się Tomice jednemu z nich się dostały, zaczęli się pisać Tomiccy z Tomic, o czym świadczą starożytne listy i nagrobki. Znajdują się te Tomice koło Stęszewa, trzy mile od Poznania[wg K. Niesiecki]. Pierwsza wzmianka o miejscowości z 1388 r. [AGG J.Lekszycki]. Z tego pierwszego okresu dziejów Tomic obok Pawła jest Iwan i niejaka Eufemia (Fema) z Tomic wg A. Odrzywolska-Kidawa. Jest też teoria wg Kronik Średzkich ks. kan. S.D. Kozierowskiego odnośnie historii Tomickich, wg której Machna c. Dzierżka była żoną NN Łodzica z Tomic i wniosła mu w wianie część Iwna. Wreszcie wg A. Szwedy żoną Pawła była Małgorzata z Otusza, później żona Jana z Iwna. Poniżej zamieszczam najbardziej prawdopodobną rekonstrukcję początków rodu Tomickich na podstawie różnych publikacji, które jako źródła znajdują się na końcu.
Bardzo prawdopodobnie brzmi opinia K. Niesieckiego, że Tomiccy pochodzili od Górków herbu Łodzia. Od kiedy jeden z nich został właścicielem Tomic, określani byli z Tomic, a później rozwinęło się z tego pełne brzmienie nazwiska Tomicki. Musiało to nastąpić o jedno pokolenie przed Wojciechem przyjmowanym za nestora rodu Górków lub w jego pokoleniu, ponieważ osób piszących się z Tomic jest z dawnych czasów w źródłach tylko cztery, a Tomice po raz pierwszy wzmiankowane są dopiero w 7.01.1388 r. Najwcześniej występującymi postaciami z Tomic byli Paweł (1391), Iwan (1397, 1437), Eufemia (1400) i Mikołaj (1412). Paweł występuje tylko raz jako jako świadek.[AGG J. Lekszycki] Wiele za tym przemawia, że byli to trzej bracia - najstarszy Paweł, drugi Iwan i najmłodszy Mikołaj. Fema była zapewne żoną Iwana - występuje jako domina Tomicka. Ich ojciec NN z Tomic był prawdopodobnie nestorem rodu Tomickich z Tomic. Mikołaj poślubił Małgorzatę, ale zmarł bezpotomnie, o czym świadczy przekazanie majątku bratankowi również Mikołajowi, który był synem Pawła i Małgorzaty z Otusza [SHG]. Co do identyfikacji Pawła, jako męża Małgorzaty z Otusza i ojca Mikołaja - jest to najbardziej prawdopodobne, ponieważ tylko on z powyższej trójki mógł umrzeć przed 1418 r., kiedy to Małgorzata miała już drugiego męża. Wymienieni Tomiccy żyli współcześnie z matką Jana z Iwna - Małgorzatą z Iwna vel Wiktorowską vel Małgorzatą (Machną) c. Dzierżka z Iwna h. Grzymała, wzmiankowaną w 1391-1405 r. Rok urodzenia jej ojca Dzierżka szacuje się na ok. 1330 [PSB], więc Małgorzata mogła się urodzić około 1360 r. Jej starszy? brat Jarosław został w 1375 r. kanonikiem gnieźnieńskim [A. Szweda]. Jako spadkobierczyni Małgorzata występuje w imieniu zmarłego ojca w 1391 r. ze stryjami, co nie wyklucza, że mogła być wtedy już mężatką. W 1400 występuje w sądzie w towarzystwie swoich dzieci -Jana i Warszewy [A. Szweda]- była wtedy już wdową. Małgorzata z Iwna po raz ostatni występuje w źródłach w 1405 r., więc po tym roku zmarła. Jej mężem był NN z Prusimia, z Kolna h. Nałęcz [A. Szweda]. Możemy domniemywać, że ok. 1380 r. urodził się ich syn Jan z Iwna, który już przed 1404 r. występuje w sądzie wspólnie z matką. Mąż Małgorzaty prawdopodobnie umarł przed 1400 r. Staszek z Prusimia, któremu sprzedała przed 1404 r. Prusim mógł być jej szwagrem. Należało tu wspomnieć o Małgorzacie z Iwna, ponieważ jej los zazębia się z losem Tomickich w następujący sposób: jej syn Jan z Iwna z Małgorzatą z Otusza, jego pierwszą żoną, poślubioną ok. 1418 r., miał syna Mikołaja, określanego przydomkiem z Iwna. Taż Małgorzata miała z pierwszego małżeństwa z Pawłem z Tomic herbu Łodzia syna Mikołaja Tomickiego. Obaj Mikołaje byli więc braćmi przyrodnimi. Drugą żoną Jana z Iwna była Anna ze Ślesina, w 1442 r. już wdowa.[A. Szweda] W latach 1419-1444 właścicielem Tomic był Mikołaj wzmiankowany w 1412 r. (stryj opisanego poniżej w drzewie Mikołaja Tomickiego [SHG] - brat Pawła z Tomic). Mikołaj zmarł w 1444 r. i rok później schedę po nim objął jego bratanek również Mikołaj, zadbawszy o wdowę. Zastanawiająca jest wzmianka K. Niesieckiego o mężnym Janie Tomickim, który za Kazimierza Jagiellończyka brał w 1462 r. udział w bitwie z Krzyżakami pod Puckiem. Trudno też określić jednoznacznie pokrewieństwo Jakuba Tomickiego, który w 1444 został magistrem filozofii UJ (spis absolwentów) i nie zgodzę się tu z teorią, że ów był ojcem występującego poniżej Mikołaja [St. Brzeziński Panowie z Tomic]. Mogli to być raczej synowie Iwana Tomickiego.
Obszerny materiał źródłowy na temat Małgorzaty córki Dzierżka, Jana z Iwna, Małgorzaty z Otusza i Mikołaja z Tomic, Femy, Pawła i Iwana występuje pod koniec tego opracowania. Temat może wzbudzać kontrowersje, więc zamieszczam tam wszystko, co znalazłam, pozostawiając osądowi czytelnika.
1. NN z Tomic, pochodzący z rodu Górków herbu Łodzia, nestor rodu, ur. ok. 1350 (nie zachowały się chyba tak stare dokumenty, najstarszym dokumentem, na jaki natrafiłam była księga J. Lekszyckiego, która obejmuje lata od 1386). Żona herbu Jastrzębiec jak wynika z herbów umieszczonych na nagrobku wnuka - Mikołaja. [tekst umieszczony na końcu A. Odrzywolska-Kidawa]
1.1. Paweł z Tomic ur. ok. 1370, wzmianka 1391, zmarł przed 1418, brat Iwana i Mikołaja, żona Małgorzata z Otusza herbu Nałęcz, ur. ok. 1380 (drugi mąż Jan Iwieński), wzmianki 1418, 1420. O tym, że Małgorzata była herbu Nałęcz wnioskuję z herbów umieszczonych na nagrobku syna - Mikołaja. Też z powyższego wynika, że jej matka była herbu Leliwa. [tekst umieszczony na końcu A. Odrzywolska-Kidawa]
1.2 Iwan z Tomic ur. ok. 1375, wzmianka 1397 i 1437, brat Pawła i Mikołaja, żona Iwana Fema, wzmianka 1400
1.2.1. Jan Tomicki, który za Kazimierza Jagiellończyka brał w 1462 r. udział w bitwie z Krzyżakami pod Puckiem
1.2.2. Jakub Tomicki, który w 1444 został magistrem filozofii UJ
1.3. Mikołaj z Tomic, ur. ok. 1380, pierwsza wzmianka 1412, zmarł 1444, brat Pawła i Mikołaja, żona Małgorzata, bezdzietny
1.1.1.Mikołaj Tomicki ur. ok 1410, zmarł 1478, syn Pawła i Małgorzaty z Otusza, brat przyrodni Mikołaja z Iwna ur. po 1418 r., [A. Szweda](od 1418 r. jego matka była już żoną Jana z Iwna), fundator kościoła gotyckiego św. Barbary w Tomicach zbudowanego ok. 1468 r. Mikołaj był chorążym Poznańskim 1450 – 1477, dworzaninem. Po ojcu, a później w 1445 r. stryju prócz Tomic odziedziczył Mirosławki, Wronczyn, Kietlice, Rybojedzko i jezioro Boruje. Wystarał się też o nabycie praw do Iwna (od 1463 r. był posiadaczem Iwna przez 22 lata, od 1485 r. Iwno przejmuje najstarszy syn Jerzy, chorąży poznański - on i jego potomkowie mają je 158 lat. Żoną Jerzego była Anna z Niechanowa, zm. w 1519 - jej płyta nagrobna wmurowana w 1541 przez jej syna Jana w katedrze gnieźnieńskiej; [Katedra gnieźnieńska, t. I, Poznań 1970, s. 212]. W Iwnie został wybudowany przez Jana Tomickiego (Iwieńskiego) podkomorzego kaliskiego, syna Jerzego, na początku XVI wieku kościół parafialny. W tym kościele znajdował się grób rodzinny tej gałęzi Tomickich). Wracając do Mikołaja - był też właścicielem Chorzelic. Z czasem wszedł w posiadanie części Konarzewa, Zborowa i Śliwna w powiecie poznańskim. Mało tego, od dziedzica Wielkich Jezior kupił za sporą kwotę miasto Obrzycko, wsie Obrowo, Koźmin i opustoszałe Bąkowo. "1475 Tomasz Obrzycki sprzedaje za 1400 grzywien Mikołajowi Tomickiemu miasto Obrzycko z wsiami Obrowo, Koźmin i opustoszałą wsią Bąkowo (PG 9, 24v); 1478 Jerzy, Jan, Piotr, Stanisław i Mikołaj dziedzice z Tomic, zapisują Annie, wdowie po Mikołaju Tomickim, po 300 grzywien posagu i wiana na mieście Obrzycku" SHG. Dobra te pozostały w ręku rodziny Tomickich do 1580 r. Z pierwszej żony Małgorzaty o nieznanym nazwisku miał Mikołaj syna Jerzego, z drugiej żony Anny Świdwy Szamotulskiej herbu Nałęcz, siostry Jędrzeja z Szamotuł, wojewody Poznańskiego (ślub ok. 1463, posag 300 grzywien) zostawił dwie córki Annę i Magdalenę i synów trzech: Piotra, Stanisława i Mikołaja. Ojciec rodziny Mikołaj zmarł w 1478 roku. Jego renesansowy nagrobek znajduje się w kościele w Tomicach. W 1485 nastąpiły działy braci Tomickich synów Mikołaja z Tomic; Jerzy otrzymuje Iwno Polskie, Wiktorowo, Chorzelice i dom przy ul. Koziej w Poznaniu; tenże Jerzy Tomicki zobowiązuje się dać bratu Janowi dz. Tomic 142 grzywien; tenże ma stawić 2 arbitrów i jego bracia z Tomic 2 arbitrów dla złożenia sądu polubownego [może wynikiem działania tego sądu były wspomniane wyżej działy rodzinne] (PG 6, 209; PG 10, 25v) [SGH]. Poniżej występujący synowie Mikołaja są z Anny Świdwa Szamotulskiej.
1.1.1.1. Piotr, ur. 1464 w Tomicach, zm. 29 października 1535 w Krakowie, był biskupem Krakowskim i podkanclerzym koronnym. Jego nagrobek znajduje się na Wawelu.
1.1.1.2. Stanisław ur. ok. 1465, był początkowo kasztelanem Miedzyrzeckim i komisarzem Zygmunta I wysłanym z innymi do miasteczka Koła na uznanie krzywd poczynionych przez Jarosława z Wrzący, następnie był kasztelanem Kaliskim, starostą Konińskim i Pyzdrskim, wojewodą Inowrocławskim w r. 1535. Potem objął stanowisko wojewody Kaliskiego 1535-1537. Zmarł 30.03.1539.
1.1.1.3. Mikołaj ur. ok. 1465, dostał się na dwór Jagiellonów i służył u boku królewicza Zygmunta Jagiellończyka (późniejszego króla Zygmunta I), kasztelan Gnieźnieński, starosta Pyzdrski, Kościański i Koniński, koniuszy koronny, wojski Łęczycki. Mikołaj zostawił z Anny Lisowskiej (ślub 11.11.1515 r. na Św. Marcina) dwóch synów, Jana i Stanisława, od których tenże Król, na publiczne potrzeby Królestwa, pożyczył sześćset sześćdziesiąt grzywien, zapisując im wieś Grabowo w Pyzdrskim powiecie, ze wszystkimi jej dochodami do czasu oddania długu. Mikołaj zmarł 19.03.1529.
1.1.1.3.1. Z powyższej dwójki synów Mikołaja Jan ur. ok. 1519 r., początkowo kasztelan Rogoziński, na wjeździe Katarzyny Austriaczki do Krakowa w 1553 roku pierwszy między senatorami jechał. W r. 1564. był już kasztelanem Gnieźnieńskim, jeździł z Królem na sejm Litewski w Bielsku. W roku 1572 w czasie interregnum jeździł w poselstwie na Litwę, zapraszając do wspólnej rady na konwokacji Warszawskiej. Zadbał o bezpieczeństwo skarbu królewskiego, aby był zachowany do decyzji Rzeczypospolitej. Z Litwy Jan był do Francji posłany, aby sprowadzić do Polski świeżo obranego Króla Henryka Walezjusza. Jan poślubił ok. 1552 r. Zofię Oporowską z Oporowa herbu Sulima (1530-1614 jej zgon poniżej), córkę Mikołaja Oporowskiego, kasztelana Wieluńskiego (1490-1551) i Anny Wieruszowskiej herbu Niesobia. Zostawił czterech synów: Mikołaja, Piotra, Jędrzeja, i Jana. Zmarł w styczniu 1575 r.
1.1.1.3.1.1. Mikołaj, ur. po 1552, wiele przebywał za granicą, głównie we Francji. Na sejmiku Średzkim domagał się, aby sposób elekcji królewskiej był ściśle określony, a to z powodu wielu niebezpieczeństw. Działo się to w r. 1583. Trzy lata później, gdy z Warszawy powracając przez Kalisz przejeżdżał, na drogę wieczności przeszedł. Okolski to o nim napisał, że był mężny i wojenny człowiek i że życie swoje ojczyzny dobru poświęcił, bezżennie żyjąc.
1.1.1.3.1.2. Piotr, ur. po 1552, zmarły 1598, kasztelan Nakielski, pojął był Annę Konopacką kasztelankę Chełmińską, ojciec Jerzy Konopacki kasztelan i starosta Świecia, matka Anna Kostkówna wojewodzianka Chełmińska. Anna powiła Piotrowi cztery córki, Helenę, Katarzynę, Jadwigę i Elżbietę i trzech synów Krzysztofa, Jerzego i Jana.
1.1.1.3.1.3. Jędrzej, ur. po 1552, w r. 1578. wspomina braci, kiedy się dzielili dobrami: Obrzycko, Wątowa, Tomice, Mirosław, Zborowo, Bobrowniki, i innych dwadzieścia wsi. Ten z Katarzyny Działyńskiej herbu Ogończyk zostawił cztery córki: Małgorzatę, Krystynę, Magdalenę i Teofilę zakonnicę benedyktynkę oraz synów trzech: Jana, Jerzego i Stanisława. Jędrzej zmarł przed 1608 r. W dalszym ciągu drzewa prześledzimy historię syna Jędrzeja Jana i jego potomków.
1.1.1.3.1.3.1. Jan ur. ok. 1580, zmarły w 1645 r., pierwsza żona Anna Dobiecka Herbu Ossoria 1580-1618, ślub ok. 1602, druga żona Anna Strykowska, ślub ok. 1620, zmarła tak jak i mąż w 1645 r.
1.1.1.3.1.3.1a.1. Jędrzej ur. po 1602, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669, żona Jadwiga Borek-Gostyńska, ślub 1642, zmarł 4.09.1668
1.1.1.3.1.3.1a.1.1. Zygmunt ur. po 1642, zmarły w dniu 10.02.1700 r.
1.1.1.3.1.3.1b.1. Jan Kazimierz ur. po 1630 (teki Dworzaczka 777 (Nr. 29) 1645 Jan-Kazimierz Tomicki syn zmarłego 1645 Jana Tomickiego dziedzica Baranowa, w imieniu swoim i braci swych Konstantyna i Macieja Tomickich mianował plenipotentów)
1.1.1.3.1.3.1b.2. Konstanty ur. po 1630, zmarły 1686, miecznik Wieluński 1667, cześnik sieradzki w latach 1677-1678, sędzia ziemski Wieluński 1678-1680, kasztelan Wieluński 1680-1683, żona Agnieszka z Mirowa Myszkowska herbu Jastrzębiec, córki Katarzyna i Marianna.
1.1.1.3.1.3.1b.3. Mateusz ur. po 1630, zmarły 1646.
1.1.1.3.1.3.1b.4. Maciej ur. przed 1645, żona Konstancja Zebrzydowska herbu Radwan ur. ok. 1660, 2 V-oto Rosnowska. Synowie Dominik, Melchior i Felicjan.
1.1.1.3.1.3.1b.4.1. Felicjan ur. ok. 1680 losy opisane poniżej.
1.1.1.3.1.3.1b.4.1.1. Józef ur. ok. 1718, losy opisane poniżej.
1.1.1.3.1.4. Jan ur. po 1552, miał za sobą Annę Rydzyńską i z nią syna Łukasza. Jan zmarł w 1580 r. W 1584 r. jego brat Mikołaj występuje w jako opiekun Łukasza i wdowy. [TD 9858 (Nr. 942) 1584]
1.1.1.3.1.4.1. Łukasz ożenił się z Katarzyną Czarnkowską h. Nałęcz i powtórnie z Anną Podwodowską, z obiema był bezdzietny. Łukasz w 1602 r. sprzedał Kępno. Zmarł po 1607 r.
Tomiccy posiadali wiele dóbr, które wymieniłam powyżej. Od 1563 roku Baranów oraz pobliskie Kępno (Kępno sprzedane dopiero w 1602 r. przez Łukasza Tomickiego), Wieruszów, Mroczeń, Łęka Mroczeńska, należały również do rodu Tomickich herbu Łodzia w ramach tzw. dóbr klucza baranowskiego. Co do historii Baranowa i Kępna, to wraz z upadkiem Kępna, które w tym okresie spadło do roli wsi, rosło znaczenie Baranowa. Z zachowanych dokumentów z roku 1532 wynika, że to szlacheckie miasto miało swojego burmistrza i radę miejską. W Baranowie odbywały się targi i jarmarki. Po wybudowaniu pałacu Baranów stał się na wiele lat reprezentacyjną siedzibą rodu Tomickich. Pierwszym dziedzicem Baranowa był Jan Tomicki, kasztelan gnieźnieński. Jak wspomina Jędrzej, jego syn, w r. 1578 r. (po śmierci ojca) bracia dzielili się dobrami: Obrzycko, Wątowa, Tomice, Mirosław, Zborowo, Bobrowniki i innych dwadzieścia wsi. Wiadomo, że Piotr otrzymał Wieruszów. W 1597 r. doszło do kolejnego podziału dóbr między synami Jana Tomickiego - Mikołajem, Piotrem, Jędrzejem i Janem.
Od 1576 r. po śmierci Jana Baranów przeszedł w ręce Jędrzeja Tomickiego wraz z Łęką, Grębaninem i Borównem. Po śmierci Jędrzeja od 1608 r. dziedzicem był jego syn Jan Tomicki, kasztelan wieluński. Od 1635 r. występowali jako współwłaściciele Baranowa jego synowie Jan i Konstanty Tomiccy, tudzież Stanisław Konstanty Walewski, mąż Marianny z Tomickich Walewskiej, córki Konstantego. Od 1642 r. dziedzicem był Jędrzej Tomicki, syn Jana, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669. Od 1666 r. dziedzicem był Zygmunt Tomicki syn wyżej wymienionego Jana. Od 1698 r. dziedzicem części Baranowa był Antoni Soiński, podstoli łukowski, małżonek Katarzyny z Tomickich. W 1700 r. umarł Zygmunt Tomicki. Schedę po nim przejęła jego stryjeczna siostra, Maryanna z Tomickich Pawłowska, córka Konstantego, stolnikowa kijowska, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław). W 1714 Felicjan Tomicki, syn Macieja, jej stryjeczny brat, kupił od niej wieś. Był on fundatorem nieistniejącej już drewnianej dzwonnicy przy kościele w Baranowie z r. 1720. Felicjan wziął ślub w 1716 r. w Wojkowicach Kościelnych na Śląsku z Zofią Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, ur. 1700, zmarłą 18.10.1735 w Kępnie, kalwinką, (Rodzice : Wojciech Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, chorąży Podole 1670, matka Marianna Zakrzewska z Zakrzowa herbu Bogoria 1680). Zachował się dokument ze spowiedzi generalnej z całego życia Felicjana w Starym Gostyniu z dnia 15.06.1721 r. po czym Felicjan zmarł. Pochowany został tam nazajutrz. Jego synem był Józef ur. ok. 1718 r., stolnik Ostrzeszowski, żona Joanna Niemojowska herbu Wieruszowa, ur. 1724, córka Antoniego Niemojewskiego, chorążego ostrzeszowskiego. Mieli liczne potomstwo: Wincenty Józef Ignacy ur. 1744, zm. 1745, Gertruda Józefa Joanna ur. 1745 , Grzegorz Antoni Adam ur. 1746, Anastazy Bartłomiej Ludwik ur. 1747 zm. 1758, Domicilla Zofia Joanna ur. 1749, Małgorzata Teofila ur. 1750, Karolina Salomea ur. 1751, Marya ur. 1752, Julianna Elżbieta Zofia ur. 1754, Marta ur. 1755, Wiktoryn Zachriasz Mikołaj ur. 1757 zm. 1758, Jan Ignacy Józef Adam Franciszek ur. 1759 , Jacek Bartłomiej Szczepan ur. 1763.
Po śmierci rodziców Józef odziedziczył Baranów. Był dobrodziejem kościoła w Baranowie oraz klasztoru bernardynów w Ostrzeszowie.
Zmarł 11 marca 1769. Zgodnie z testamentem z 6 marca 1769r. pochowany w ostrzeszowskim klasztorze:
,,6 Marca polecił w testamencie w Mroczyniu pisanym Józef z Tomic na Baranowie Tomicki ,,ab antiquitate horunce honorum haeres dapifer Ostrzeszoviensis'' złożenie swego ciała u OO. Bernardynów Ostrzeszowskich wyznaczając między innemi po 2 zł czerwone i 4 zł dla każdego plebana w dekanatach Ostrzeszowskim i Opatowskim na żałobne nabożeństwo za duszę swoję.''
Żona Joanna z Niemojewskich zmarła 22 lutego 1784. Pochowana została u Ojców Pijarów we Wieluniu.
Tego samego roku córki Józefa i Joanny – Gertruda, Karolina i Maryanna sprzedały dobra baranowskie za kwotę 320 000 zł swemu szwagrowi Ksaweremu z Osin Wężykowi i jego żonie Juliannie Tomickiej. Baranów przeszedł wówczas na pewien czas w ręce Wężyków.
Córka Józefa Tomickiego - Karolina Salomea (ur. 1751) w trakcie walk konfederackich, dnia 15 grudnia 1771 w kaplicy mroczeńskiej wzięła ślub z Kazimierzem Szembekiem, byłym generałem adiutantem Jego Królewskiej Mości, a w owym czasie konfederatem barskim.
Kolejni dziedzice Baranowa i kalendarium wg Kępnosocjum:
1563 Jan Tomicki kasztelan Gnieźnieński, pierwszy dziedzic.
1576 Jędrzej Tomicki, syn Jana, po którego śmierci Baranów przeszedł w ręce jego syna Jana wraz z Łęką, Grębaninem i Borównem.
1608 Jan Tomicki, kasztelan wieluński syn powyżej wspomnianego, kolejny dziedzic.
1635 Jan i Konstanty Tomiccy, synowie Jana, tudzież Stanisław Konstanty Walewski, mąż Marianny z Tomickich Walewskiej występują jako współwłaściciele Baranowa (wg Niesieckiego Jan miecznik Wieluński, Konstanty kasztelan Wieluński)
1642 Jędrzej Tomicki, syn Jana, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669, kolejny dziedzic.
1666 Zygmunt Tomicki syn wyżej wymienionego, kolejny dziedzic,
1668 Jędrzej Tomicki, skarbnik Wieluński, i syn jego Zygmunt wypuścili w dzierżawę połowę dóbr baranowskich małżonkom Leonardowi Pienickiemu i Maryjannie Siewierskiej,
1674 W/w Tomiccy wypuścili drugą połowę rzeczonych dóbr stryjowi swojemu, Janowi Tomickiemu, podsędkowi generalnemu województwa krakowskiego;
1698 Antoni Soiński, podstoli łukowski, małżonek Katarzyny z Tomickich, kolejny dziedzic.
1700 dnia 10 lutego umarł Zygmunt Tomicki; zwłoki jego spoczywają w grobowcu na cmentarzu baranowskim. Schedę po nim przejęła jego stryjeczna siostra.
1700 Maryanna z Tomickich Pawłowska, córka Konstantego, stolnikowa kijowska, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław) kolejną dziedziczką.
1714 Felicyan Tomicki kupił wieś. W r. 1714 Maryanna Tomicka kasztelanka wieluńska, córka Konstantego, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław), sprzedała dobra baranowskie stryjecznemu bratu swemu, Felicyanowi Tomickiemu,
1737 Józef Tomicki, stolnik ostrzeszowski, syn Felicjana,kolejny dziedzic.
1769 Joanna z Niemojowskich Tomicka, stolnikowa ostrzeszowska, żona Józefa była dziedziczką do śmierci. Zmarła 1784.
1784 Ksawery z Osin Wężyk herbu Wąż, stolnikowicz dobrzyński, sędzia ostrzeszowski kupił wieś. Córki Józefa i Joanny – Gertruda, Karolina i Maryanna tuż po śmierci matki sprzedały dobra baranowskie za kwotę 320 000 zł swemu szwagrowi Ksaweremu z Osin Wężykowi i jego żonie Juliannie Tomickiej, córce Józefa, poślubionej dnia 28.02.1778 w Mroczeniu. Baranów przeszedł wówczas na pewien czas w ręce Wężyków. Wspomnę również o Mroczeniu. Wieś przez kilka stuleci była częścią klucza baranowskiego, którym władali Tomiccy. W 1784 r. przeszła również na własność Ksawerego z Osin Wężyka i jego żony Julianny z Tomickich. Po śmierci żony Julianny ok. 1790 r. Ksawery poślubił Mariannę Karśnicką. Do rodziny Wężyków Mroczeń należał do 1900 r, a także Łęka Mroczeńska, Joanka Mroczeńska, Marianka Mroczeńska i Feliksów; nazwy miejscowości zostały nadane przez rodzinę Wężyków od imion potomków.
1. pierwszy zapisek o Tomicach z 1388.[Lekszycki] Dwa dokumenty odnośnie rozgraniczenia Gowarzewa i Tomaszewic. Odległość Tomic od Gowarzewa wyklucza, żeby chodziło tu o rozgraniczenie Tomic - Tomice leżą koło Stęszewa, a Tomaszewicze bliżej Kostrzynia. Wygląda na to, że powołano w powyższej sprawie po dwóch arbitrów z Gowarzewa i Tomic, ponieważ Tomiccy mieli udziały w Tomaszewicach. Jedna z późniejszych adnotacji o Tomaszewicach [SHG]:
Jan Czepurski 1403-06 tenże w sporach z Gowarzewskimi: 1403 ma otrzymać na 3 lata od Wincentego Gowarzewskiego, zw. Sierota, 1/3 Tomaszewic i 1/3 Gowarzewa, uwolnione od zobowiązań dla in. osób oraz ma od niego otrzymać w zastaw 2 kmieci w Gowarzewie lub w sołectwie wsi Sowiniec (KP nr 1571, 1584).
1 https://drive.google.com/file/d/1pfmCX8 ... sp=sharing
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/379
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/382
2. SHG Eufemia z Tomic: 1400 tenże Jan Łęcki [z Łęk k. Kościana] toczy proces z Femą Tomicką o kopce graniczne między Tomicami i Jeziorkami
notatka o Femie 1400 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
2 https://drive.google.com/file/d/1hPSE81 ... sp=sharing
3. SHG Iwan z Tomic: 1437 Marcin Sepieński, Komorowski stren. kupuje od Iwana z Tomic pr. bliższości do Wysocka Małego, Jankowa [Przygodzkiego] i Wierzchanowa w pow. kal. [są to dobra Tarchałów] za 400 grz. (czyżby żona Iwana byłą z rodu Tarchałów?)
notatka o Iwanie 1397 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
3 https://drive.google.com/file/d/1dsFdVW ... sp=sharing
4. notatka o Pawle Tomickim 1391 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
4 https://drive.google.com/file/d/1-O8N69 ... sp=sharing
5. TD Najwcześniejszy zapis o Mikołaju z Tomic:
"Grodzkie i ziemskie Poznań 1661 (Nr. 3 zs) 1412 Mikołaj Tomicki term. z Szybanem Tader, Stefanem i Szymonem, synami ipsius, de Górka M. dz-ami".
SHG 1427 Mikołaj z Tomic okazuje w sądzie dok. nabycia dziedziny Rybojedzko za 30 grz. (PZ 9, 41).
SHG 1429 Wincenty Kietlicki sprzedaje Kietlice Mikołajowi z Tomic
SHG 1435 Przedpełk Mościc z Koźmina sprzedaje Mik. Tomickiemu wieś Mirosławki z jeziorem zw. Boruje za 130 grz. i 2 ł. w Otuszu (PG 1, 106v).
6. SHG 1446?-75 Mikołaj z Tomic, Tomicki, [bratanek Mik. Tomickiego, PG 3, 68-69], 1450-77 chorąży pozn. (GUrz. A 227), zm. a. 24 III 1478 (GUrz. A 227): 1446? tenże zapisuje ż. Małgorzacie na dziedzinach Wronczyn i Kietlice po 400 zł węg. posagu i wiana (PG 2, 190); 1475 tenże zapisuje ż. ur. Annie [Szamotulskiej, c. Jana, wnuczce Dobrogosta] na wsiach Tomice, Mirosławie, Zborowo, Wronczyn i Kietlice po 100 zł węg. posagu i wiana (PG 9, 30v).
7. SHG Jan z Iwna, Małgorzata córka Dzierżka jego matka:
Identyfikacja Jana z Międzychodu i Jana występującego w Iwnie w l. 1418-41 (już w 1442 wd. po nim Anna) opiera się głównie na wiadomości z 1420, iż Jan z Iwna wraz z matką sprzedali wcześniej [przed 1404] Staszkowi z Kolna wieś Prusim [k. M.] (WR 1 nr 994. → Kolno). 1401 Staszek z Kolna w sporze z Małgorzatą Wiktorowską (w 1485 syn Mikołaja Jerzy jest dziedzicem Wiktorowa) vel Małgorzatą z Iwna o 7 grz. odszkodowania za zboże (KP nr 748, 759); 1404 Staszek z Kolna kupił Prusim od Jana Iwińskiego i jego matki [może Małgorzaty?, → wyżej r. 1401] z Iwna, → niżej r. 1420 (WR 1 nr 994); 1420 Dobrogost z Kolna dowodzi Janowi Iwińskiemu, że czytał dok., który później zgorzał; dok. ten dotyczył sprzedaży Prusimia przez Jana i jego matkę Staszkowi Koleńskiemu, ojcu Dobrogosta (WR 1 nr 994). W haśle → Iwno podano, że Jan był s. Małgorzaty, ale stwierdzenie to opiera się tylko na domyśle.
I jeszcze jeden ciekawy zapis na temat powyższej Małgorzaty:
Małgorzata (Machna) c. Dzierżka z Iwna h. Grzymała była żoną NN z Prusimia h. Nałęcz i matką Jana Iwieńskiego (A. Szweda, Nałęcz Jan z Iwna, czyli o początkach Iwieńskich herbu Łodzia, RH 63, 1997, s. 133-162).
SHG 1391 [bracia] Domarat i Mroczek oraz ich bratanica Machna c. Dzierżka w sporze z tymże Muszkiem o długi (Lek. 1 nr 950, 953).
950. Item Musco dives, Judeus in Poznania, astitit suis terminis super dominam Machnam heredem de Gywno pro debitis domini Dersconis, patris ipsius, prout sue littere cantabunt et judicatum solvit etc.
953. Item Musco dives Judeus habuit peremptorium terminum cum dominis Domaratho et Mroczkonem cum Machna, nepote ipsorum, herede de Gywno.
1400-05 Małgorzata z Iwna [może identyczna z Machną c. Dzierżka, → wyżej] zw. też Wiktorowska [wd.?, po kim?]: 1400 taż z dziećmi w sporze z Dobrogostem i Niemierzą z Kamionny (KP nr 222); 1401 taż w sporze ze Stanisławem Koleńskim [z Kolna k. Międzychodu] o 7 grz. za zboże (KP nr 748, 759); 1402 taż [wydawcy mylnie odczytali: Ginewska zamiast Giwenska (PZ 2, 95)] w sporze z Mik. [z Przetoczna kaszt.] drużyńskim o 23 grz. z tytułu poręki (KP nr 841); 1402 woźny sąd. zajmuje 76 grz. dla Małgorzaty z Iwna u Jakusza Gwiazdowskiego, który ręczył za Mroczka z G.; Mroczek winien jest jeszcze in. pieniądze, które ma zapłacić w ciągu 4 l. (KP nr 895); 1405 taż Małgorzata w sporze z Wojtkiem [Bogatym?] mieszcz. pozn. o 4 1/2 grz. (KP nr 2097); [taż matką Jana Iwieńskiego, → Kolno].
Ojciec Małgorzaty z Iwna
1352-83 Dziersław (Dzierżek) z Iwna. brat Domarata, [może brat Jarosława wdy?], podstoli kal. 1368-79, kaszt. gnieźn. 138[l]-83 (Wp. 3 nr 1313, 1636, 1694, 1695, 1769; MPH 2 s. 682, 727; DH 3 s. 377, 421; → p. 6).
Dużo późniejszy zapisek o Wiktorowie z TD:
Grodzkie i ziemskie > Poznań > Rezygnacje > XV wiek > Część 1
5856 (Nr. 1387) 1485
GD. Jan, Piotr, Stanisław i Mikołaj małoletni bracia rodz. niedzielni dziedzice w Tomicach, całe swe wsie: Gywno Polskie, Wiktorowo, Chorzelicze i dom w Pozniu na ul. Koziej, dają w działach bratu rodz. GD. Jerzemu Tomickiemu (f. 25v)
SHG 1463 Agnieszka ż. Mik. Kęszyckiego sprzedaje swej siostrze Barbarze c. zm. Małgorzaty części w Iwnie, Wiktorowie i Chorzelicach za 400 grz. (PG 6, 109v).
SHG 1417 Jan z Międzychodu sprzedaje za 300 grz. Andrzejowi z Kościejowa swoją cz. ojczystą w Międzychodzie (ib. IV 1167).
Jeszcze jedna ciekawostka za http://www.tezet60.republika.pl/27a.html
kolejni właściciele Iwna
* od II połowy XIII w. ród Grzymałów, jest to ich wieś rodowa,
* od ok. 1350 r. Dzierżek vel Deresław de Iwno h. Grzymała kasz. gnieźn. - ma je ok. 41 lat,
* od 1391 r. Małgorzata de Iwno c. Dzierżka - ma je 19 lat (chyba do 1405, kiedy zmarła)
* od 1412 do 1462 r. ród Nałęczów – mają je 50 lat, (chyba od 1405 Jan z Iwna herbu Nałęcz jej syn i jego potomkowie)
* od 1463 r. Mikołaj Tomicki h. Łodzia chorąży poznański - ma je 22 lata,
* od 1485 r. Jerzy Tomicki h. Łodzia chór. pozn. syn Mikołaja (powyższego) - on i jego potomkowie mają je 158 lat,
SHG 1418-41 Jan Iwieński (WR 1 nr 1499; SBP s. 143 nr 416; PZ 9, 43v): 1418 temuż Mikołaj z Młodawska [obecnie Młodasko] dowodzi przy pomocy świadków, że jako jego opiekun nie wziął więcej niż 16 grz. za “mikołajewą rzecz” (WR 1 nr 967); 1419 temuż Małgorzata z Otusza [pani wienna w I.] daje 1/2 Otusza, bo on zajął jej wiano w Iwnie [5] (WR 1 nr 968); 1420 temuż Dobrogost Koleński dowodzi, że czytał dok., który później zgorzał, świadczący o tym, że Jan z matką sprzedali Staszkowi Koleńskiemu [ojcu Dobrogosta] Prusim (WR 1 nr 994); 1421 tenże z I. zapisuje Mikołajowi z Pyzdr profesorowi teologii [na Uniwersytecie Krakowskim] i archid. sandomierskiemu czynsz 2 grz. z I. (Wp. 5 nr 337); 1434 tenże niegdyś z G.; Mik. Tomickim w sporze z jego poręczycielami Janem, Tarnką i Gniewomirem z Grodziszczka [k. Buku] (PZ 12, 176); 1441 tenże w sporze z Piotrem wiceprepozytem sandomierskim o 2 grz. czynszu z G. od sumy 30 grz. szer. gr zasądzony na zapłacenie 4 grz. tytułem zaległości, [2 grz.] czynszu za rok bieżący oraz kosztów procesu; ma nadal płacić czynsz aż do jego wykupienia (ACC 24, 141).
[5] Małgorzata z Otusza miała wiano zapisane “na Gywne”, tzn. na I.; wydawcy błędnie w transkrypcji oddali to przez zwrot ,,na jej wienie”. KR 8, 176, uznał tę Małgorzatę za żonę Jana Iwieńskiego i równocześnie matkę Mik. Tomickiego. Małgorzata mogła być ż. Jana Iwieńskiego ok. 1419 r., ale po śmierci Jana, w 1442 r., wystąpiła wd. po nim Anna (prawdop. druga jego ż.). Natomiast twierdzenie, że Mik. Tomicki (było 2 Mikołajów, ojciec występował w l. 1412 – ok. 1445, syn chor. pozn. w l. 1445-78) był jej synem, nie znajduje w naszych materiałach potwierdzenia. Tomiccy przejęli I. od Iwieńskich zapewne z powodu niewypłacalności Jana Iwieńskiego, → niżej: 1434.
SHG 1419-20 Małgorzata z Otusza, ż. Jana Iwieńskiego [z → Iwna]: 1419 Wierzbięta z Rozbitka świadczy, że taż odstępuje 1/2 O. Janowi [zapewne Szramowi Otuskiemu], bowiem zajął jej wiano („jej usiadł na jej wienie”; WR 1 nr 968); 1420 [zapewne] taż w sporze ze swoim synem Mikołajem z Tomic2; Małgorzata ma zachować w całości dobra, które posiada [w O.?], za co poręcza jej mąż Jan Iwieński (PZ 6, 84).
SHG 1442 Anna wd. po Janie Iwieńskim, dz. Iwna → p. 5.
W tekach Dworzaczka znalazłam z kolei taki zapis:
Małgorzata "dziedzic" z Otusza, matka Mikołaja z Tomic, 1420 r. (P. 6 k. 84)
8. wypis z matricularum regni poloniae summaria z 1543 r. o synach Mikołaja Tomickiego kasztelana gnieźnieńskiego w drzewie 1.3.
5 https://drive.google.com/file/d/1Ey27DT ... sp=sharing
bardzo ciekawy urywek z opracowania Anny Odrzywolskiej-Kidawa Tomice i ich właściciele (XIV – XVI w.) na temat nagrobka Mikołaja
"Rok 1478 jako rok śmierci właściciela Tomic został zapisany na
nagrobku ufundowanym najprawdopodobniej przez żonę Annę z Szamotulskich
Tomicką. Napis umieszczony na płycie nagrobnej potwierdza, że szczątki chorążego
poznańskiego spoczęły właśnie w tym kościele. Brzmi on: "Hic iacet Generosvs
Dominvs Nicolavs Thomiczki Vexillifer Posn(aniensis) Fundator hvjvs Ecclesiae
Requiescat i(n) Pace", czyli: „Tu spoczywa szlachetny pan Mikołaj Tomicki chorąży
poznański fundator tego kościoła. Niech spoczywa w pokoju”.
Kamienna płyta nagrobna została wmurowana w ścianę po lewej stronie od
wejścia, niedaleko chóru. Przedstawia postać Mikołaja w pozycji stojącej, w pełnym
uzbrojeniu, to jest w pancerzu, nagolennikach i ciżmach żelaznych oraz w okrągłej
czapce. Nawiązanie do tradycji rycerskich było charakterystyczne dla
średniowiecznych przedstawień. Twarz fundatora, zgodnie z ówczesną modą jest bez
zarostu, oczy zamyślone, usta ściągnięte, nos pewnie pierwotnie był dosyć długi,
natomiast został uszkodzony i następnie dorobiony z gipsu. W rogach płyty nagrobnej
zostały umieszczone herby rodowe. U góry: herby Łodzia (po ojcu) i Nałęcz (po
matce), w lewym dolnym rogu Jastrzębiec (herb babki ojczystej, czyli matki ojca), w
prawym dolnym Leliwa (herb babki macierzystej, czyli matki matki)."
9. zgon Zofia Tomicka z d. Oporowska z Oporowa herbu Sulima, ur. po 1530, zmarła 26.01.1614 Baranów pochowana u o.o. Bernardynów w Kaliszu, żona Jana Tomickiego (1519-styczeń 1575), córka Mikołaja Oporowskiego, kasztelana Wieluńskiego (1490-1551) i Anny Wieruszowskiej herbu Niesobia.
6 https://drive.google.com/file/d/1i27PYe ... sp=sharing
10. zgon Zygmunt Tomicki 10.02.1700 Baranów, (w 1668 r. występuje jako dziedzic Baranowa, ur. po 1642).
7 https://drive.google.com/file/d/1RSZ5Sn ... sp=sharing
dalej o Zygmuncie
55625 (Potulice)
1700.10/II. + MGD. Zygmunt z Tomic Tomicki, dz-c Baranowa z przyl. "gui li cet mente captus", przez lat ponad 30 lat. "phraenesim passus", dopiero w lutym 1700 do siebie przyszeł i poczynił dyspozycje, poch. w kapl. wielkiej na cm. m. Baranowa
dalej o Zygmuncie
808 (Nr. 126) 1666
Andrzej Tomicki, ol. Jana syn, skarbnik wieluński, mian. pl. syna Zygmunta T. (p. 824)
11. akt urodzenia Marty córki Józefa Tomickiego w dniu 10.08.1755 r. w Mroczeniu pod Baranowem.
zgon Bartłomiej syn Konstantego Tomickiego 14.07.1615 Kępno
https://drive.google.com/file/d/1mRGF4J ... sp=sharing
12. Zofia Nekanda Trepka i jej mężowie:
ślub Felicjana Tomickiego z Zofią Nekanda Trepka z Dąbia, 10.07.1716 Wojkowice Kościelne (Śląsk)
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... cc=2115410
akt zgonu Zofia z d. Nekanda Trepka Tomicka Suchecka Olszowska 18.10.1735 pochowana w krypcie oo Bernardynów w Ostrzeszowie, mężowie Felicjan Tomicki 1716, Stanisław Suchecki, Stanisław Olszowski (zmarła w Kępnie, ale akt jest w Baranowie), ur. przed 1698, rodzice : Wojciech Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, chorąży Podole 1670, matka Marianna Zakrzewska z Zakrzowa herbu Bogoria 1680, synowie tej pary ur. 1698 i 1702 w Dąbiu par. Wojkowice Kościelne
9 https://drive.google.com/file/d/1VTFcrM ... sp=sharing
z tek Dworzaczka: o mężach Zofii Nekanda Trepka Tomickim, Sucheckim i Olszowskim
35519 (Stary Gostyń)
1721.15/VI. (z Baranowa w z. wieluń.) przybył GD. Felicjan Tomicki umierający, z żoną swoją G. Zofją Trepkówną i synem Józefem uczynił spowiedź generalną z całego życia i tu + poch. 16
dokument ze spowiedzi Felicjana z Albumu Wielcy M. Minakowski
10 https://drive.google.com/file/d/1vrKWs5 ... sp=sharing
55636 (Potulice)
02.07.1725 + MD. Stanisław Suchecki, pochowany u Bernardynów Ostrzeszów
51331 (Kępno)
12.08.1728 ch. MD. Stanisław na Olszowej Olszowski. Tenże 5.03.1732 ch. dziedzic Kępna.
M. Minakowski: o Olszowskim
Urodzony w roku 1705 - Kępno
zmarł dnia 13 IX 1736 - Kępno
Wiek: 31 lat
Podsumowanie historii małżeństw Zofii Nekanda Trepka.
W dniu 10.07.1716 r. Zofia Nekanda Trepka wyszła za Felicjana Tomickiego. Syn Felicjana Józef ur. się ok 1718 r.
Po śmierci Felicjana Tomickiego 15.06.1721 r., Zofia ok. 1723 r. wyszła za Stanisława Sucheckiego i ok. 1724 r. ur. im się syn Ignacy Andrzej.
Po śmierci Stanisława Sucheckiego dnia 2.07.1725 r., ok. 1730 r. wyszła za Stanisława Olszewskiego i 17.02.1732 r. ur. się Antoni Jan, a 18.10.1733 r. Jan Nepomucen, zmarły 24.01.1784 r.
Zofia zmarła 18.10.1735 r., a jej ostatni mąż Stanisław Olszewski zmarł 13.09.1736 r.
13. ciekawy zapis o ślubie Mikołaja Tomickiego z Anną Lisowską:
TD Grodzkie i ziemskie > Poznań > Inskrypcje > XVI wiek > Część 1
1943 (Nr. 866) 1515
1515 wt. po Nar. N. M. P. kontrakt małż. między G. D. Mikołajem Tomickim, wojskim łęczyckim i dworzaninem JKMci i GV Anną Lissowską, c. ol. GD Mikołaja L. (f. 286). GD Małgorzata Lissowska, babka tej panny. Jej stryjowie i op. Jan Jarand z Brudzewa, wda łęczycki, Mikołaj Kleczewski, Andrzej Jaktorowski, Andrzej Krotoski. Brat rodzony Mikołaja, Piotr Tomicki, podkancl. kor. bp przemyski winien bratu rezygn. dwie wsie Sliwno i Wąssowo p. pozn., które biskupowi przypadły w dziale braterskim z braćmi rodzonymi: Janem, Stanisławem i Mikołajem, oraz nepotem rodzonym Janem Iwieńskim, s. ol. Jerzego z Tomic. Mikołaj T. ma złożyć do rąk And. Jaktorowskiego 500 z celem uwolnienia od ciężarów dd. panny Anny L. Slub ma się odbyć na św. Marcina (f. 286)
14. TD Grodzkie i ziemskie > Poznań > Rezygnacje > XVI wiek
11650 (Nr. 1398) 1575
G. Mikołaj, Piotr, Jan i Andrzej Tomiccy, synowie niegdyś M. Jana Tomickiego kasztelana gnieźnieńskiego, użytkow. dd. swych, cz. cz. miast Wieruszów i Baranowo i wsi przyległych, oraz całych wsi: Kępno, Rzetnia, Łęka w woj. sieradzkim dają dożywocie matce swej Zofii z Oporowa, wdowie po ojcu (f. 601)
15. zapis od kiedy Łukasz Tomicki stał się dziedzicem
TD Grodzkie i ziemskie > Kościan > Inskrypcje
3087 (Nr. 261) 1581
Łukasz Tomicki, s. o. Jana, a spadkob. ol. Jana T. klana gn. dziada swego (f. 11)
miejscowości związane z rodem Tomickich:
początki z Tomic, z Iwna
11 https://drive.google.com/file/d/1DBrAFy ... sp=sharing
lata późniejsze klucz Baranowski
12 https://drive.google.com/file/d/1x0Ef85 ... sp=sharing
12 https://drive.google.com/file/d/1wzsIkN ... sp=sharing
Źródła:
akta metrykalne Baranów i inne
teki Dworzaczka
matricularum regni poloniae summaria
Herbarz K. Niesieckiego
Herbarz A. Bonieckiego
Wielka Genealogia M. Minakowskiego
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XII
prof. Adam Szweda Ród Grzymałów w Wielkopolsce Toruń 2001
prof. Adam Szweda Nałęcz Jan z Iwna czyli o początkach Iwieńskich herbu Łodzia
dr Anna Odrzywolska-Kidawa Tomice i ich właściciele (XIV – XVI w.)
http://www.steszew.pl/asp/pliki/stare2/tomkidawa1.pdf
http://www.kronikisredzkie.pl/parafia-iwno/ ksiądz kanonik Stanisław D. Kozierowski
Słownik historyczno geograficzny ziem polskich w średniowieczu
http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search. ... cy&d=0&t=0
Die ältesten Großpolnischen Grodbücher tom I i II Józef Lekszycki
Panowie z Tomic Stanisław Brzeziński Miesięcznik Heraldyczny 1933 nr 4,5,6 i 7
drzewo Jacek Drożdżeński
Kępnosocjum wszystko o Tomickich
Wikipedia
Szczególne podziękowanie dla pana profesora Adama Szwedy
Bardzo prawdopodobnie brzmi opinia K. Niesieckiego, że Tomiccy pochodzili od Górków herbu Łodzia. Od kiedy jeden z nich został właścicielem Tomic, określani byli z Tomic, a później rozwinęło się z tego pełne brzmienie nazwiska Tomicki. Musiało to nastąpić o jedno pokolenie przed Wojciechem przyjmowanym za nestora rodu Górków lub w jego pokoleniu, ponieważ osób piszących się z Tomic jest z dawnych czasów w źródłach tylko cztery, a Tomice po raz pierwszy wzmiankowane są dopiero w 7.01.1388 r. Najwcześniej występującymi postaciami z Tomic byli Paweł (1391), Iwan (1397, 1437), Eufemia (1400) i Mikołaj (1412). Paweł występuje tylko raz jako jako świadek.[AGG J. Lekszycki] Wiele za tym przemawia, że byli to trzej bracia - najstarszy Paweł, drugi Iwan i najmłodszy Mikołaj. Fema była zapewne żoną Iwana - występuje jako domina Tomicka. Ich ojciec NN z Tomic był prawdopodobnie nestorem rodu Tomickich z Tomic. Mikołaj poślubił Małgorzatę, ale zmarł bezpotomnie, o czym świadczy przekazanie majątku bratankowi również Mikołajowi, który był synem Pawła i Małgorzaty z Otusza [SHG]. Co do identyfikacji Pawła, jako męża Małgorzaty z Otusza i ojca Mikołaja - jest to najbardziej prawdopodobne, ponieważ tylko on z powyższej trójki mógł umrzeć przed 1418 r., kiedy to Małgorzata miała już drugiego męża. Wymienieni Tomiccy żyli współcześnie z matką Jana z Iwna - Małgorzatą z Iwna vel Wiktorowską vel Małgorzatą (Machną) c. Dzierżka z Iwna h. Grzymała, wzmiankowaną w 1391-1405 r. Rok urodzenia jej ojca Dzierżka szacuje się na ok. 1330 [PSB], więc Małgorzata mogła się urodzić około 1360 r. Jej starszy? brat Jarosław został w 1375 r. kanonikiem gnieźnieńskim [A. Szweda]. Jako spadkobierczyni Małgorzata występuje w imieniu zmarłego ojca w 1391 r. ze stryjami, co nie wyklucza, że mogła być wtedy już mężatką. W 1400 występuje w sądzie w towarzystwie swoich dzieci -Jana i Warszewy [A. Szweda]- była wtedy już wdową. Małgorzata z Iwna po raz ostatni występuje w źródłach w 1405 r., więc po tym roku zmarła. Jej mężem był NN z Prusimia, z Kolna h. Nałęcz [A. Szweda]. Możemy domniemywać, że ok. 1380 r. urodził się ich syn Jan z Iwna, który już przed 1404 r. występuje w sądzie wspólnie z matką. Mąż Małgorzaty prawdopodobnie umarł przed 1400 r. Staszek z Prusimia, któremu sprzedała przed 1404 r. Prusim mógł być jej szwagrem. Należało tu wspomnieć o Małgorzacie z Iwna, ponieważ jej los zazębia się z losem Tomickich w następujący sposób: jej syn Jan z Iwna z Małgorzatą z Otusza, jego pierwszą żoną, poślubioną ok. 1418 r., miał syna Mikołaja, określanego przydomkiem z Iwna. Taż Małgorzata miała z pierwszego małżeństwa z Pawłem z Tomic herbu Łodzia syna Mikołaja Tomickiego. Obaj Mikołaje byli więc braćmi przyrodnimi. Drugą żoną Jana z Iwna była Anna ze Ślesina, w 1442 r. już wdowa.[A. Szweda] W latach 1419-1444 właścicielem Tomic był Mikołaj wzmiankowany w 1412 r. (stryj opisanego poniżej w drzewie Mikołaja Tomickiego [SHG] - brat Pawła z Tomic). Mikołaj zmarł w 1444 r. i rok później schedę po nim objął jego bratanek również Mikołaj, zadbawszy o wdowę. Zastanawiająca jest wzmianka K. Niesieckiego o mężnym Janie Tomickim, który za Kazimierza Jagiellończyka brał w 1462 r. udział w bitwie z Krzyżakami pod Puckiem. Trudno też określić jednoznacznie pokrewieństwo Jakuba Tomickiego, który w 1444 został magistrem filozofii UJ (spis absolwentów) i nie zgodzę się tu z teorią, że ów był ojcem występującego poniżej Mikołaja [St. Brzeziński Panowie z Tomic]. Mogli to być raczej synowie Iwana Tomickiego.
Obszerny materiał źródłowy na temat Małgorzaty córki Dzierżka, Jana z Iwna, Małgorzaty z Otusza i Mikołaja z Tomic, Femy, Pawła i Iwana występuje pod koniec tego opracowania. Temat może wzbudzać kontrowersje, więc zamieszczam tam wszystko, co znalazłam, pozostawiając osądowi czytelnika.
1. NN z Tomic, pochodzący z rodu Górków herbu Łodzia, nestor rodu, ur. ok. 1350 (nie zachowały się chyba tak stare dokumenty, najstarszym dokumentem, na jaki natrafiłam była księga J. Lekszyckiego, która obejmuje lata od 1386). Żona herbu Jastrzębiec jak wynika z herbów umieszczonych na nagrobku wnuka - Mikołaja. [tekst umieszczony na końcu A. Odrzywolska-Kidawa]
1.1. Paweł z Tomic ur. ok. 1370, wzmianka 1391, zmarł przed 1418, brat Iwana i Mikołaja, żona Małgorzata z Otusza herbu Nałęcz, ur. ok. 1380 (drugi mąż Jan Iwieński), wzmianki 1418, 1420. O tym, że Małgorzata była herbu Nałęcz wnioskuję z herbów umieszczonych na nagrobku syna - Mikołaja. Też z powyższego wynika, że jej matka była herbu Leliwa. [tekst umieszczony na końcu A. Odrzywolska-Kidawa]
1.2 Iwan z Tomic ur. ok. 1375, wzmianka 1397 i 1437, brat Pawła i Mikołaja, żona Iwana Fema, wzmianka 1400
1.2.1. Jan Tomicki, który za Kazimierza Jagiellończyka brał w 1462 r. udział w bitwie z Krzyżakami pod Puckiem
1.2.2. Jakub Tomicki, który w 1444 został magistrem filozofii UJ
1.3. Mikołaj z Tomic, ur. ok. 1380, pierwsza wzmianka 1412, zmarł 1444, brat Pawła i Mikołaja, żona Małgorzata, bezdzietny
1.1.1.Mikołaj Tomicki ur. ok 1410, zmarł 1478, syn Pawła i Małgorzaty z Otusza, brat przyrodni Mikołaja z Iwna ur. po 1418 r., [A. Szweda](od 1418 r. jego matka była już żoną Jana z Iwna), fundator kościoła gotyckiego św. Barbary w Tomicach zbudowanego ok. 1468 r. Mikołaj był chorążym Poznańskim 1450 – 1477, dworzaninem. Po ojcu, a później w 1445 r. stryju prócz Tomic odziedziczył Mirosławki, Wronczyn, Kietlice, Rybojedzko i jezioro Boruje. Wystarał się też o nabycie praw do Iwna (od 1463 r. był posiadaczem Iwna przez 22 lata, od 1485 r. Iwno przejmuje najstarszy syn Jerzy, chorąży poznański - on i jego potomkowie mają je 158 lat. Żoną Jerzego była Anna z Niechanowa, zm. w 1519 - jej płyta nagrobna wmurowana w 1541 przez jej syna Jana w katedrze gnieźnieńskiej; [Katedra gnieźnieńska, t. I, Poznań 1970, s. 212]. W Iwnie został wybudowany przez Jana Tomickiego (Iwieńskiego) podkomorzego kaliskiego, syna Jerzego, na początku XVI wieku kościół parafialny. W tym kościele znajdował się grób rodzinny tej gałęzi Tomickich). Wracając do Mikołaja - był też właścicielem Chorzelic. Z czasem wszedł w posiadanie części Konarzewa, Zborowa i Śliwna w powiecie poznańskim. Mało tego, od dziedzica Wielkich Jezior kupił za sporą kwotę miasto Obrzycko, wsie Obrowo, Koźmin i opustoszałe Bąkowo. "1475 Tomasz Obrzycki sprzedaje za 1400 grzywien Mikołajowi Tomickiemu miasto Obrzycko z wsiami Obrowo, Koźmin i opustoszałą wsią Bąkowo (PG 9, 24v); 1478 Jerzy, Jan, Piotr, Stanisław i Mikołaj dziedzice z Tomic, zapisują Annie, wdowie po Mikołaju Tomickim, po 300 grzywien posagu i wiana na mieście Obrzycku" SHG. Dobra te pozostały w ręku rodziny Tomickich do 1580 r. Z pierwszej żony Małgorzaty o nieznanym nazwisku miał Mikołaj syna Jerzego, z drugiej żony Anny Świdwy Szamotulskiej herbu Nałęcz, siostry Jędrzeja z Szamotuł, wojewody Poznańskiego (ślub ok. 1463, posag 300 grzywien) zostawił dwie córki Annę i Magdalenę i synów trzech: Piotra, Stanisława i Mikołaja. Ojciec rodziny Mikołaj zmarł w 1478 roku. Jego renesansowy nagrobek znajduje się w kościele w Tomicach. W 1485 nastąpiły działy braci Tomickich synów Mikołaja z Tomic; Jerzy otrzymuje Iwno Polskie, Wiktorowo, Chorzelice i dom przy ul. Koziej w Poznaniu; tenże Jerzy Tomicki zobowiązuje się dać bratu Janowi dz. Tomic 142 grzywien; tenże ma stawić 2 arbitrów i jego bracia z Tomic 2 arbitrów dla złożenia sądu polubownego [może wynikiem działania tego sądu były wspomniane wyżej działy rodzinne] (PG 6, 209; PG 10, 25v) [SGH]. Poniżej występujący synowie Mikołaja są z Anny Świdwa Szamotulskiej.
1.1.1.1. Piotr, ur. 1464 w Tomicach, zm. 29 października 1535 w Krakowie, był biskupem Krakowskim i podkanclerzym koronnym. Jego nagrobek znajduje się na Wawelu.
1.1.1.2. Stanisław ur. ok. 1465, był początkowo kasztelanem Miedzyrzeckim i komisarzem Zygmunta I wysłanym z innymi do miasteczka Koła na uznanie krzywd poczynionych przez Jarosława z Wrzący, następnie był kasztelanem Kaliskim, starostą Konińskim i Pyzdrskim, wojewodą Inowrocławskim w r. 1535. Potem objął stanowisko wojewody Kaliskiego 1535-1537. Zmarł 30.03.1539.
1.1.1.3. Mikołaj ur. ok. 1465, dostał się na dwór Jagiellonów i służył u boku królewicza Zygmunta Jagiellończyka (późniejszego króla Zygmunta I), kasztelan Gnieźnieński, starosta Pyzdrski, Kościański i Koniński, koniuszy koronny, wojski Łęczycki. Mikołaj zostawił z Anny Lisowskiej (ślub 11.11.1515 r. na Św. Marcina) dwóch synów, Jana i Stanisława, od których tenże Król, na publiczne potrzeby Królestwa, pożyczył sześćset sześćdziesiąt grzywien, zapisując im wieś Grabowo w Pyzdrskim powiecie, ze wszystkimi jej dochodami do czasu oddania długu. Mikołaj zmarł 19.03.1529.
1.1.1.3.1. Z powyższej dwójki synów Mikołaja Jan ur. ok. 1519 r., początkowo kasztelan Rogoziński, na wjeździe Katarzyny Austriaczki do Krakowa w 1553 roku pierwszy między senatorami jechał. W r. 1564. był już kasztelanem Gnieźnieńskim, jeździł z Królem na sejm Litewski w Bielsku. W roku 1572 w czasie interregnum jeździł w poselstwie na Litwę, zapraszając do wspólnej rady na konwokacji Warszawskiej. Zadbał o bezpieczeństwo skarbu królewskiego, aby był zachowany do decyzji Rzeczypospolitej. Z Litwy Jan był do Francji posłany, aby sprowadzić do Polski świeżo obranego Króla Henryka Walezjusza. Jan poślubił ok. 1552 r. Zofię Oporowską z Oporowa herbu Sulima (1530-1614 jej zgon poniżej), córkę Mikołaja Oporowskiego, kasztelana Wieluńskiego (1490-1551) i Anny Wieruszowskiej herbu Niesobia. Zostawił czterech synów: Mikołaja, Piotra, Jędrzeja, i Jana. Zmarł w styczniu 1575 r.
1.1.1.3.1.1. Mikołaj, ur. po 1552, wiele przebywał za granicą, głównie we Francji. Na sejmiku Średzkim domagał się, aby sposób elekcji królewskiej był ściśle określony, a to z powodu wielu niebezpieczeństw. Działo się to w r. 1583. Trzy lata później, gdy z Warszawy powracając przez Kalisz przejeżdżał, na drogę wieczności przeszedł. Okolski to o nim napisał, że był mężny i wojenny człowiek i że życie swoje ojczyzny dobru poświęcił, bezżennie żyjąc.
1.1.1.3.1.2. Piotr, ur. po 1552, zmarły 1598, kasztelan Nakielski, pojął był Annę Konopacką kasztelankę Chełmińską, ojciec Jerzy Konopacki kasztelan i starosta Świecia, matka Anna Kostkówna wojewodzianka Chełmińska. Anna powiła Piotrowi cztery córki, Helenę, Katarzynę, Jadwigę i Elżbietę i trzech synów Krzysztofa, Jerzego i Jana.
1.1.1.3.1.3. Jędrzej, ur. po 1552, w r. 1578. wspomina braci, kiedy się dzielili dobrami: Obrzycko, Wątowa, Tomice, Mirosław, Zborowo, Bobrowniki, i innych dwadzieścia wsi. Ten z Katarzyny Działyńskiej herbu Ogończyk zostawił cztery córki: Małgorzatę, Krystynę, Magdalenę i Teofilę zakonnicę benedyktynkę oraz synów trzech: Jana, Jerzego i Stanisława. Jędrzej zmarł przed 1608 r. W dalszym ciągu drzewa prześledzimy historię syna Jędrzeja Jana i jego potomków.
1.1.1.3.1.3.1. Jan ur. ok. 1580, zmarły w 1645 r., pierwsza żona Anna Dobiecka Herbu Ossoria 1580-1618, ślub ok. 1602, druga żona Anna Strykowska, ślub ok. 1620, zmarła tak jak i mąż w 1645 r.
1.1.1.3.1.3.1a.1. Jędrzej ur. po 1602, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669, żona Jadwiga Borek-Gostyńska, ślub 1642, zmarł 4.09.1668
1.1.1.3.1.3.1a.1.1. Zygmunt ur. po 1642, zmarły w dniu 10.02.1700 r.
1.1.1.3.1.3.1b.1. Jan Kazimierz ur. po 1630 (teki Dworzaczka 777 (Nr. 29) 1645 Jan-Kazimierz Tomicki syn zmarłego 1645 Jana Tomickiego dziedzica Baranowa, w imieniu swoim i braci swych Konstantyna i Macieja Tomickich mianował plenipotentów)
1.1.1.3.1.3.1b.2. Konstanty ur. po 1630, zmarły 1686, miecznik Wieluński 1667, cześnik sieradzki w latach 1677-1678, sędzia ziemski Wieluński 1678-1680, kasztelan Wieluński 1680-1683, żona Agnieszka z Mirowa Myszkowska herbu Jastrzębiec, córki Katarzyna i Marianna.
1.1.1.3.1.3.1b.3. Mateusz ur. po 1630, zmarły 1646.
1.1.1.3.1.3.1b.4. Maciej ur. przed 1645, żona Konstancja Zebrzydowska herbu Radwan ur. ok. 1660, 2 V-oto Rosnowska. Synowie Dominik, Melchior i Felicjan.
1.1.1.3.1.3.1b.4.1. Felicjan ur. ok. 1680 losy opisane poniżej.
1.1.1.3.1.3.1b.4.1.1. Józef ur. ok. 1718, losy opisane poniżej.
1.1.1.3.1.4. Jan ur. po 1552, miał za sobą Annę Rydzyńską i z nią syna Łukasza. Jan zmarł w 1580 r. W 1584 r. jego brat Mikołaj występuje w jako opiekun Łukasza i wdowy. [TD 9858 (Nr. 942) 1584]
1.1.1.3.1.4.1. Łukasz ożenił się z Katarzyną Czarnkowską h. Nałęcz i powtórnie z Anną Podwodowską, z obiema był bezdzietny. Łukasz w 1602 r. sprzedał Kępno. Zmarł po 1607 r.
Tomiccy posiadali wiele dóbr, które wymieniłam powyżej. Od 1563 roku Baranów oraz pobliskie Kępno (Kępno sprzedane dopiero w 1602 r. przez Łukasza Tomickiego), Wieruszów, Mroczeń, Łęka Mroczeńska, należały również do rodu Tomickich herbu Łodzia w ramach tzw. dóbr klucza baranowskiego. Co do historii Baranowa i Kępna, to wraz z upadkiem Kępna, które w tym okresie spadło do roli wsi, rosło znaczenie Baranowa. Z zachowanych dokumentów z roku 1532 wynika, że to szlacheckie miasto miało swojego burmistrza i radę miejską. W Baranowie odbywały się targi i jarmarki. Po wybudowaniu pałacu Baranów stał się na wiele lat reprezentacyjną siedzibą rodu Tomickich. Pierwszym dziedzicem Baranowa był Jan Tomicki, kasztelan gnieźnieński. Jak wspomina Jędrzej, jego syn, w r. 1578 r. (po śmierci ojca) bracia dzielili się dobrami: Obrzycko, Wątowa, Tomice, Mirosław, Zborowo, Bobrowniki i innych dwadzieścia wsi. Wiadomo, że Piotr otrzymał Wieruszów. W 1597 r. doszło do kolejnego podziału dóbr między synami Jana Tomickiego - Mikołajem, Piotrem, Jędrzejem i Janem.
Od 1576 r. po śmierci Jana Baranów przeszedł w ręce Jędrzeja Tomickiego wraz z Łęką, Grębaninem i Borównem. Po śmierci Jędrzeja od 1608 r. dziedzicem był jego syn Jan Tomicki, kasztelan wieluński. Od 1635 r. występowali jako współwłaściciele Baranowa jego synowie Jan i Konstanty Tomiccy, tudzież Stanisław Konstanty Walewski, mąż Marianny z Tomickich Walewskiej, córki Konstantego. Od 1642 r. dziedzicem był Jędrzej Tomicki, syn Jana, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669. Od 1666 r. dziedzicem był Zygmunt Tomicki syn wyżej wymienionego Jana. Od 1698 r. dziedzicem części Baranowa był Antoni Soiński, podstoli łukowski, małżonek Katarzyny z Tomickich. W 1700 r. umarł Zygmunt Tomicki. Schedę po nim przejęła jego stryjeczna siostra, Maryanna z Tomickich Pawłowska, córka Konstantego, stolnikowa kijowska, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław). W 1714 Felicjan Tomicki, syn Macieja, jej stryjeczny brat, kupił od niej wieś. Był on fundatorem nieistniejącej już drewnianej dzwonnicy przy kościele w Baranowie z r. 1720. Felicjan wziął ślub w 1716 r. w Wojkowicach Kościelnych na Śląsku z Zofią Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, ur. 1700, zmarłą 18.10.1735 w Kępnie, kalwinką, (Rodzice : Wojciech Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, chorąży Podole 1670, matka Marianna Zakrzewska z Zakrzowa herbu Bogoria 1680). Zachował się dokument ze spowiedzi generalnej z całego życia Felicjana w Starym Gostyniu z dnia 15.06.1721 r. po czym Felicjan zmarł. Pochowany został tam nazajutrz. Jego synem był Józef ur. ok. 1718 r., stolnik Ostrzeszowski, żona Joanna Niemojowska herbu Wieruszowa, ur. 1724, córka Antoniego Niemojewskiego, chorążego ostrzeszowskiego. Mieli liczne potomstwo: Wincenty Józef Ignacy ur. 1744, zm. 1745, Gertruda Józefa Joanna ur. 1745 , Grzegorz Antoni Adam ur. 1746, Anastazy Bartłomiej Ludwik ur. 1747 zm. 1758, Domicilla Zofia Joanna ur. 1749, Małgorzata Teofila ur. 1750, Karolina Salomea ur. 1751, Marya ur. 1752, Julianna Elżbieta Zofia ur. 1754, Marta ur. 1755, Wiktoryn Zachriasz Mikołaj ur. 1757 zm. 1758, Jan Ignacy Józef Adam Franciszek ur. 1759 , Jacek Bartłomiej Szczepan ur. 1763.
Po śmierci rodziców Józef odziedziczył Baranów. Był dobrodziejem kościoła w Baranowie oraz klasztoru bernardynów w Ostrzeszowie.
Zmarł 11 marca 1769. Zgodnie z testamentem z 6 marca 1769r. pochowany w ostrzeszowskim klasztorze:
,,6 Marca polecił w testamencie w Mroczyniu pisanym Józef z Tomic na Baranowie Tomicki ,,ab antiquitate horunce honorum haeres dapifer Ostrzeszoviensis'' złożenie swego ciała u OO. Bernardynów Ostrzeszowskich wyznaczając między innemi po 2 zł czerwone i 4 zł dla każdego plebana w dekanatach Ostrzeszowskim i Opatowskim na żałobne nabożeństwo za duszę swoję.''
Żona Joanna z Niemojewskich zmarła 22 lutego 1784. Pochowana została u Ojców Pijarów we Wieluniu.
Tego samego roku córki Józefa i Joanny – Gertruda, Karolina i Maryanna sprzedały dobra baranowskie za kwotę 320 000 zł swemu szwagrowi Ksaweremu z Osin Wężykowi i jego żonie Juliannie Tomickiej. Baranów przeszedł wówczas na pewien czas w ręce Wężyków.
Córka Józefa Tomickiego - Karolina Salomea (ur. 1751) w trakcie walk konfederackich, dnia 15 grudnia 1771 w kaplicy mroczeńskiej wzięła ślub z Kazimierzem Szembekiem, byłym generałem adiutantem Jego Królewskiej Mości, a w owym czasie konfederatem barskim.
Kolejni dziedzice Baranowa i kalendarium wg Kępnosocjum:
1563 Jan Tomicki kasztelan Gnieźnieński, pierwszy dziedzic.
1576 Jędrzej Tomicki, syn Jana, po którego śmierci Baranów przeszedł w ręce jego syna Jana wraz z Łęką, Grębaninem i Borównem.
1608 Jan Tomicki, kasztelan wieluński syn powyżej wspomnianego, kolejny dziedzic.
1635 Jan i Konstanty Tomiccy, synowie Jana, tudzież Stanisław Konstanty Walewski, mąż Marianny z Tomickich Walewskiej występują jako współwłaściciele Baranowa (wg Niesieckiego Jan miecznik Wieluński, Konstanty kasztelan Wieluński)
1642 Jędrzej Tomicki, syn Jana, skarbnik wieluński i sekretarz J.K.M. 1655-1669, kolejny dziedzic.
1666 Zygmunt Tomicki syn wyżej wymienionego, kolejny dziedzic,
1668 Jędrzej Tomicki, skarbnik Wieluński, i syn jego Zygmunt wypuścili w dzierżawę połowę dóbr baranowskich małżonkom Leonardowi Pienickiemu i Maryjannie Siewierskiej,
1674 W/w Tomiccy wypuścili drugą połowę rzeczonych dóbr stryjowi swojemu, Janowi Tomickiemu, podsędkowi generalnemu województwa krakowskiego;
1698 Antoni Soiński, podstoli łukowski, małżonek Katarzyny z Tomickich, kolejny dziedzic.
1700 dnia 10 lutego umarł Zygmunt Tomicki; zwłoki jego spoczywają w grobowcu na cmentarzu baranowskim. Schedę po nim przejęła jego stryjeczna siostra.
1700 Maryanna z Tomickich Pawłowska, córka Konstantego, stolnikowa kijowska, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław) kolejną dziedziczką.
1714 Felicyan Tomicki kupił wieś. W r. 1714 Maryanna Tomicka kasztelanka wieluńska, córka Konstantego, zamężna Walewska (mąż Stanisław), Oleska (mąż Adam), Walewska (mąż Wojciech), Pawłowska (mąż Władysław), sprzedała dobra baranowskie stryjecznemu bratu swemu, Felicyanowi Tomickiemu,
1737 Józef Tomicki, stolnik ostrzeszowski, syn Felicjana,kolejny dziedzic.
1769 Joanna z Niemojowskich Tomicka, stolnikowa ostrzeszowska, żona Józefa była dziedziczką do śmierci. Zmarła 1784.
1784 Ksawery z Osin Wężyk herbu Wąż, stolnikowicz dobrzyński, sędzia ostrzeszowski kupił wieś. Córki Józefa i Joanny – Gertruda, Karolina i Maryanna tuż po śmierci matki sprzedały dobra baranowskie za kwotę 320 000 zł swemu szwagrowi Ksaweremu z Osin Wężykowi i jego żonie Juliannie Tomickiej, córce Józefa, poślubionej dnia 28.02.1778 w Mroczeniu. Baranów przeszedł wówczas na pewien czas w ręce Wężyków. Wspomnę również o Mroczeniu. Wieś przez kilka stuleci była częścią klucza baranowskiego, którym władali Tomiccy. W 1784 r. przeszła również na własność Ksawerego z Osin Wężyka i jego żony Julianny z Tomickich. Po śmierci żony Julianny ok. 1790 r. Ksawery poślubił Mariannę Karśnicką. Do rodziny Wężyków Mroczeń należał do 1900 r, a także Łęka Mroczeńska, Joanka Mroczeńska, Marianka Mroczeńska i Feliksów; nazwy miejscowości zostały nadane przez rodzinę Wężyków od imion potomków.
1. pierwszy zapisek o Tomicach z 1388.[Lekszycki] Dwa dokumenty odnośnie rozgraniczenia Gowarzewa i Tomaszewic. Odległość Tomic od Gowarzewa wyklucza, żeby chodziło tu o rozgraniczenie Tomic - Tomice leżą koło Stęszewa, a Tomaszewicze bliżej Kostrzynia. Wygląda na to, że powołano w powyższej sprawie po dwóch arbitrów z Gowarzewa i Tomic, ponieważ Tomiccy mieli udziały w Tomaszewicach. Jedna z późniejszych adnotacji o Tomaszewicach [SHG]:
Jan Czepurski 1403-06 tenże w sporach z Gowarzewskimi: 1403 ma otrzymać na 3 lata od Wincentego Gowarzewskiego, zw. Sierota, 1/3 Tomaszewic i 1/3 Gowarzewa, uwolnione od zobowiązań dla in. osób oraz ma od niego otrzymać w zastaw 2 kmieci w Gowarzewie lub w sołectwie wsi Sowiniec (KP nr 1571, 1584).
1 https://drive.google.com/file/d/1pfmCX8 ... sp=sharing
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/379
http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XII/382
2. SHG Eufemia z Tomic: 1400 tenże Jan Łęcki [z Łęk k. Kościana] toczy proces z Femą Tomicką o kopce graniczne między Tomicami i Jeziorkami
notatka o Femie 1400 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
2 https://drive.google.com/file/d/1hPSE81 ... sp=sharing
3. SHG Iwan z Tomic: 1437 Marcin Sepieński, Komorowski stren. kupuje od Iwana z Tomic pr. bliższości do Wysocka Małego, Jankowa [Przygodzkiego] i Wierzchanowa w pow. kal. [są to dobra Tarchałów] za 400 grz. (czyżby żona Iwana byłą z rodu Tarchałów?)
notatka o Iwanie 1397 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
3 https://drive.google.com/file/d/1dsFdVW ... sp=sharing
4. notatka o Pawle Tomickim 1391 Die ältesten Großpolnischen Grodbücher J. Lekszycki
4 https://drive.google.com/file/d/1-O8N69 ... sp=sharing
5. TD Najwcześniejszy zapis o Mikołaju z Tomic:
"Grodzkie i ziemskie Poznań 1661 (Nr. 3 zs) 1412 Mikołaj Tomicki term. z Szybanem Tader, Stefanem i Szymonem, synami ipsius, de Górka M. dz-ami".
SHG 1427 Mikołaj z Tomic okazuje w sądzie dok. nabycia dziedziny Rybojedzko za 30 grz. (PZ 9, 41).
SHG 1429 Wincenty Kietlicki sprzedaje Kietlice Mikołajowi z Tomic
SHG 1435 Przedpełk Mościc z Koźmina sprzedaje Mik. Tomickiemu wieś Mirosławki z jeziorem zw. Boruje za 130 grz. i 2 ł. w Otuszu (PG 1, 106v).
6. SHG 1446?-75 Mikołaj z Tomic, Tomicki, [bratanek Mik. Tomickiego, PG 3, 68-69], 1450-77 chorąży pozn. (GUrz. A 227), zm. a. 24 III 1478 (GUrz. A 227): 1446? tenże zapisuje ż. Małgorzacie na dziedzinach Wronczyn i Kietlice po 400 zł węg. posagu i wiana (PG 2, 190); 1475 tenże zapisuje ż. ur. Annie [Szamotulskiej, c. Jana, wnuczce Dobrogosta] na wsiach Tomice, Mirosławie, Zborowo, Wronczyn i Kietlice po 100 zł węg. posagu i wiana (PG 9, 30v).
7. SHG Jan z Iwna, Małgorzata córka Dzierżka jego matka:
Identyfikacja Jana z Międzychodu i Jana występującego w Iwnie w l. 1418-41 (już w 1442 wd. po nim Anna) opiera się głównie na wiadomości z 1420, iż Jan z Iwna wraz z matką sprzedali wcześniej [przed 1404] Staszkowi z Kolna wieś Prusim [k. M.] (WR 1 nr 994. → Kolno). 1401 Staszek z Kolna w sporze z Małgorzatą Wiktorowską (w 1485 syn Mikołaja Jerzy jest dziedzicem Wiktorowa) vel Małgorzatą z Iwna o 7 grz. odszkodowania za zboże (KP nr 748, 759); 1404 Staszek z Kolna kupił Prusim od Jana Iwińskiego i jego matki [może Małgorzaty?, → wyżej r. 1401] z Iwna, → niżej r. 1420 (WR 1 nr 994); 1420 Dobrogost z Kolna dowodzi Janowi Iwińskiemu, że czytał dok., który później zgorzał; dok. ten dotyczył sprzedaży Prusimia przez Jana i jego matkę Staszkowi Koleńskiemu, ojcu Dobrogosta (WR 1 nr 994). W haśle → Iwno podano, że Jan był s. Małgorzaty, ale stwierdzenie to opiera się tylko na domyśle.
I jeszcze jeden ciekawy zapis na temat powyższej Małgorzaty:
Małgorzata (Machna) c. Dzierżka z Iwna h. Grzymała była żoną NN z Prusimia h. Nałęcz i matką Jana Iwieńskiego (A. Szweda, Nałęcz Jan z Iwna, czyli o początkach Iwieńskich herbu Łodzia, RH 63, 1997, s. 133-162).
SHG 1391 [bracia] Domarat i Mroczek oraz ich bratanica Machna c. Dzierżka w sporze z tymże Muszkiem o długi (Lek. 1 nr 950, 953).
950. Item Musco dives, Judeus in Poznania, astitit suis terminis super dominam Machnam heredem de Gywno pro debitis domini Dersconis, patris ipsius, prout sue littere cantabunt et judicatum solvit etc.
953. Item Musco dives Judeus habuit peremptorium terminum cum dominis Domaratho et Mroczkonem cum Machna, nepote ipsorum, herede de Gywno.
1400-05 Małgorzata z Iwna [może identyczna z Machną c. Dzierżka, → wyżej] zw. też Wiktorowska [wd.?, po kim?]: 1400 taż z dziećmi w sporze z Dobrogostem i Niemierzą z Kamionny (KP nr 222); 1401 taż w sporze ze Stanisławem Koleńskim [z Kolna k. Międzychodu] o 7 grz. za zboże (KP nr 748, 759); 1402 taż [wydawcy mylnie odczytali: Ginewska zamiast Giwenska (PZ 2, 95)] w sporze z Mik. [z Przetoczna kaszt.] drużyńskim o 23 grz. z tytułu poręki (KP nr 841); 1402 woźny sąd. zajmuje 76 grz. dla Małgorzaty z Iwna u Jakusza Gwiazdowskiego, który ręczył za Mroczka z G.; Mroczek winien jest jeszcze in. pieniądze, które ma zapłacić w ciągu 4 l. (KP nr 895); 1405 taż Małgorzata w sporze z Wojtkiem [Bogatym?] mieszcz. pozn. o 4 1/2 grz. (KP nr 2097); [taż matką Jana Iwieńskiego, → Kolno].
Ojciec Małgorzaty z Iwna
1352-83 Dziersław (Dzierżek) z Iwna. brat Domarata, [może brat Jarosława wdy?], podstoli kal. 1368-79, kaszt. gnieźn. 138[l]-83 (Wp. 3 nr 1313, 1636, 1694, 1695, 1769; MPH 2 s. 682, 727; DH 3 s. 377, 421; → p. 6).
Dużo późniejszy zapisek o Wiktorowie z TD:
Grodzkie i ziemskie > Poznań > Rezygnacje > XV wiek > Część 1
5856 (Nr. 1387) 1485
GD. Jan, Piotr, Stanisław i Mikołaj małoletni bracia rodz. niedzielni dziedzice w Tomicach, całe swe wsie: Gywno Polskie, Wiktorowo, Chorzelicze i dom w Pozniu na ul. Koziej, dają w działach bratu rodz. GD. Jerzemu Tomickiemu (f. 25v)
SHG 1463 Agnieszka ż. Mik. Kęszyckiego sprzedaje swej siostrze Barbarze c. zm. Małgorzaty części w Iwnie, Wiktorowie i Chorzelicach za 400 grz. (PG 6, 109v).
SHG 1417 Jan z Międzychodu sprzedaje za 300 grz. Andrzejowi z Kościejowa swoją cz. ojczystą w Międzychodzie (ib. IV 1167).
Jeszcze jedna ciekawostka za http://www.tezet60.republika.pl/27a.html
kolejni właściciele Iwna
* od II połowy XIII w. ród Grzymałów, jest to ich wieś rodowa,
* od ok. 1350 r. Dzierżek vel Deresław de Iwno h. Grzymała kasz. gnieźn. - ma je ok. 41 lat,
* od 1391 r. Małgorzata de Iwno c. Dzierżka - ma je 19 lat (chyba do 1405, kiedy zmarła)
* od 1412 do 1462 r. ród Nałęczów – mają je 50 lat, (chyba od 1405 Jan z Iwna herbu Nałęcz jej syn i jego potomkowie)
* od 1463 r. Mikołaj Tomicki h. Łodzia chorąży poznański - ma je 22 lata,
* od 1485 r. Jerzy Tomicki h. Łodzia chór. pozn. syn Mikołaja (powyższego) - on i jego potomkowie mają je 158 lat,
SHG 1418-41 Jan Iwieński (WR 1 nr 1499; SBP s. 143 nr 416; PZ 9, 43v): 1418 temuż Mikołaj z Młodawska [obecnie Młodasko] dowodzi przy pomocy świadków, że jako jego opiekun nie wziął więcej niż 16 grz. za “mikołajewą rzecz” (WR 1 nr 967); 1419 temuż Małgorzata z Otusza [pani wienna w I.] daje 1/2 Otusza, bo on zajął jej wiano w Iwnie [5] (WR 1 nr 968); 1420 temuż Dobrogost Koleński dowodzi, że czytał dok., który później zgorzał, świadczący o tym, że Jan z matką sprzedali Staszkowi Koleńskiemu [ojcu Dobrogosta] Prusim (WR 1 nr 994); 1421 tenże z I. zapisuje Mikołajowi z Pyzdr profesorowi teologii [na Uniwersytecie Krakowskim] i archid. sandomierskiemu czynsz 2 grz. z I. (Wp. 5 nr 337); 1434 tenże niegdyś z G.; Mik. Tomickim w sporze z jego poręczycielami Janem, Tarnką i Gniewomirem z Grodziszczka [k. Buku] (PZ 12, 176); 1441 tenże w sporze z Piotrem wiceprepozytem sandomierskim o 2 grz. czynszu z G. od sumy 30 grz. szer. gr zasądzony na zapłacenie 4 grz. tytułem zaległości, [2 grz.] czynszu za rok bieżący oraz kosztów procesu; ma nadal płacić czynsz aż do jego wykupienia (ACC 24, 141).
[5] Małgorzata z Otusza miała wiano zapisane “na Gywne”, tzn. na I.; wydawcy błędnie w transkrypcji oddali to przez zwrot ,,na jej wienie”. KR 8, 176, uznał tę Małgorzatę za żonę Jana Iwieńskiego i równocześnie matkę Mik. Tomickiego. Małgorzata mogła być ż. Jana Iwieńskiego ok. 1419 r., ale po śmierci Jana, w 1442 r., wystąpiła wd. po nim Anna (prawdop. druga jego ż.). Natomiast twierdzenie, że Mik. Tomicki (było 2 Mikołajów, ojciec występował w l. 1412 – ok. 1445, syn chor. pozn. w l. 1445-78) był jej synem, nie znajduje w naszych materiałach potwierdzenia. Tomiccy przejęli I. od Iwieńskich zapewne z powodu niewypłacalności Jana Iwieńskiego, → niżej: 1434.
SHG 1419-20 Małgorzata z Otusza, ż. Jana Iwieńskiego [z → Iwna]: 1419 Wierzbięta z Rozbitka świadczy, że taż odstępuje 1/2 O. Janowi [zapewne Szramowi Otuskiemu], bowiem zajął jej wiano („jej usiadł na jej wienie”; WR 1 nr 968); 1420 [zapewne] taż w sporze ze swoim synem Mikołajem z Tomic2; Małgorzata ma zachować w całości dobra, które posiada [w O.?], za co poręcza jej mąż Jan Iwieński (PZ 6, 84).
SHG 1442 Anna wd. po Janie Iwieńskim, dz. Iwna → p. 5.
W tekach Dworzaczka znalazłam z kolei taki zapis:
Małgorzata "dziedzic" z Otusza, matka Mikołaja z Tomic, 1420 r. (P. 6 k. 84)
8. wypis z matricularum regni poloniae summaria z 1543 r. o synach Mikołaja Tomickiego kasztelana gnieźnieńskiego w drzewie 1.3.
5 https://drive.google.com/file/d/1Ey27DT ... sp=sharing
bardzo ciekawy urywek z opracowania Anny Odrzywolskiej-Kidawa Tomice i ich właściciele (XIV – XVI w.) na temat nagrobka Mikołaja
"Rok 1478 jako rok śmierci właściciela Tomic został zapisany na
nagrobku ufundowanym najprawdopodobniej przez żonę Annę z Szamotulskich
Tomicką. Napis umieszczony na płycie nagrobnej potwierdza, że szczątki chorążego
poznańskiego spoczęły właśnie w tym kościele. Brzmi on: "Hic iacet Generosvs
Dominvs Nicolavs Thomiczki Vexillifer Posn(aniensis) Fundator hvjvs Ecclesiae
Requiescat i(n) Pace", czyli: „Tu spoczywa szlachetny pan Mikołaj Tomicki chorąży
poznański fundator tego kościoła. Niech spoczywa w pokoju”.
Kamienna płyta nagrobna została wmurowana w ścianę po lewej stronie od
wejścia, niedaleko chóru. Przedstawia postać Mikołaja w pozycji stojącej, w pełnym
uzbrojeniu, to jest w pancerzu, nagolennikach i ciżmach żelaznych oraz w okrągłej
czapce. Nawiązanie do tradycji rycerskich było charakterystyczne dla
średniowiecznych przedstawień. Twarz fundatora, zgodnie z ówczesną modą jest bez
zarostu, oczy zamyślone, usta ściągnięte, nos pewnie pierwotnie był dosyć długi,
natomiast został uszkodzony i następnie dorobiony z gipsu. W rogach płyty nagrobnej
zostały umieszczone herby rodowe. U góry: herby Łodzia (po ojcu) i Nałęcz (po
matce), w lewym dolnym rogu Jastrzębiec (herb babki ojczystej, czyli matki ojca), w
prawym dolnym Leliwa (herb babki macierzystej, czyli matki matki)."
9. zgon Zofia Tomicka z d. Oporowska z Oporowa herbu Sulima, ur. po 1530, zmarła 26.01.1614 Baranów pochowana u o.o. Bernardynów w Kaliszu, żona Jana Tomickiego (1519-styczeń 1575), córka Mikołaja Oporowskiego, kasztelana Wieluńskiego (1490-1551) i Anny Wieruszowskiej herbu Niesobia.
6 https://drive.google.com/file/d/1i27PYe ... sp=sharing
10. zgon Zygmunt Tomicki 10.02.1700 Baranów, (w 1668 r. występuje jako dziedzic Baranowa, ur. po 1642).
7 https://drive.google.com/file/d/1RSZ5Sn ... sp=sharing
dalej o Zygmuncie
55625 (Potulice)
1700.10/II. + MGD. Zygmunt z Tomic Tomicki, dz-c Baranowa z przyl. "gui li cet mente captus", przez lat ponad 30 lat. "phraenesim passus", dopiero w lutym 1700 do siebie przyszeł i poczynił dyspozycje, poch. w kapl. wielkiej na cm. m. Baranowa
dalej o Zygmuncie
808 (Nr. 126) 1666
Andrzej Tomicki, ol. Jana syn, skarbnik wieluński, mian. pl. syna Zygmunta T. (p. 824)
11. akt urodzenia Marty córki Józefa Tomickiego w dniu 10.08.1755 r. w Mroczeniu pod Baranowem.
zgon Bartłomiej syn Konstantego Tomickiego 14.07.1615 Kępno
https://drive.google.com/file/d/1mRGF4J ... sp=sharing
12. Zofia Nekanda Trepka i jej mężowie:
ślub Felicjana Tomickiego z Zofią Nekanda Trepka z Dąbia, 10.07.1716 Wojkowice Kościelne (Śląsk)
https://www.familysearch.org/ark:/61903 ... cc=2115410
akt zgonu Zofia z d. Nekanda Trepka Tomicka Suchecka Olszowska 18.10.1735 pochowana w krypcie oo Bernardynów w Ostrzeszowie, mężowie Felicjan Tomicki 1716, Stanisław Suchecki, Stanisław Olszowski (zmarła w Kępnie, ale akt jest w Baranowie), ur. przed 1698, rodzice : Wojciech Nekanda-Trepka z Obrazowic herbu Topór, chorąży Podole 1670, matka Marianna Zakrzewska z Zakrzowa herbu Bogoria 1680, synowie tej pary ur. 1698 i 1702 w Dąbiu par. Wojkowice Kościelne
9 https://drive.google.com/file/d/1VTFcrM ... sp=sharing
z tek Dworzaczka: o mężach Zofii Nekanda Trepka Tomickim, Sucheckim i Olszowskim
35519 (Stary Gostyń)
1721.15/VI. (z Baranowa w z. wieluń.) przybył GD. Felicjan Tomicki umierający, z żoną swoją G. Zofją Trepkówną i synem Józefem uczynił spowiedź generalną z całego życia i tu + poch. 16
dokument ze spowiedzi Felicjana z Albumu Wielcy M. Minakowski
10 https://drive.google.com/file/d/1vrKWs5 ... sp=sharing
55636 (Potulice)
02.07.1725 + MD. Stanisław Suchecki, pochowany u Bernardynów Ostrzeszów
51331 (Kępno)
12.08.1728 ch. MD. Stanisław na Olszowej Olszowski. Tenże 5.03.1732 ch. dziedzic Kępna.
M. Minakowski: o Olszowskim
Urodzony w roku 1705 - Kępno
zmarł dnia 13 IX 1736 - Kępno
Wiek: 31 lat
Podsumowanie historii małżeństw Zofii Nekanda Trepka.
W dniu 10.07.1716 r. Zofia Nekanda Trepka wyszła za Felicjana Tomickiego. Syn Felicjana Józef ur. się ok 1718 r.
Po śmierci Felicjana Tomickiego 15.06.1721 r., Zofia ok. 1723 r. wyszła za Stanisława Sucheckiego i ok. 1724 r. ur. im się syn Ignacy Andrzej.
Po śmierci Stanisława Sucheckiego dnia 2.07.1725 r., ok. 1730 r. wyszła za Stanisława Olszewskiego i 17.02.1732 r. ur. się Antoni Jan, a 18.10.1733 r. Jan Nepomucen, zmarły 24.01.1784 r.
Zofia zmarła 18.10.1735 r., a jej ostatni mąż Stanisław Olszewski zmarł 13.09.1736 r.
13. ciekawy zapis o ślubie Mikołaja Tomickiego z Anną Lisowską:
TD Grodzkie i ziemskie > Poznań > Inskrypcje > XVI wiek > Część 1
1943 (Nr. 866) 1515
1515 wt. po Nar. N. M. P. kontrakt małż. między G. D. Mikołajem Tomickim, wojskim łęczyckim i dworzaninem JKMci i GV Anną Lissowską, c. ol. GD Mikołaja L. (f. 286). GD Małgorzata Lissowska, babka tej panny. Jej stryjowie i op. Jan Jarand z Brudzewa, wda łęczycki, Mikołaj Kleczewski, Andrzej Jaktorowski, Andrzej Krotoski. Brat rodzony Mikołaja, Piotr Tomicki, podkancl. kor. bp przemyski winien bratu rezygn. dwie wsie Sliwno i Wąssowo p. pozn., które biskupowi przypadły w dziale braterskim z braćmi rodzonymi: Janem, Stanisławem i Mikołajem, oraz nepotem rodzonym Janem Iwieńskim, s. ol. Jerzego z Tomic. Mikołaj T. ma złożyć do rąk And. Jaktorowskiego 500 z celem uwolnienia od ciężarów dd. panny Anny L. Slub ma się odbyć na św. Marcina (f. 286)
14. TD Grodzkie i ziemskie > Poznań > Rezygnacje > XVI wiek
11650 (Nr. 1398) 1575
G. Mikołaj, Piotr, Jan i Andrzej Tomiccy, synowie niegdyś M. Jana Tomickiego kasztelana gnieźnieńskiego, użytkow. dd. swych, cz. cz. miast Wieruszów i Baranowo i wsi przyległych, oraz całych wsi: Kępno, Rzetnia, Łęka w woj. sieradzkim dają dożywocie matce swej Zofii z Oporowa, wdowie po ojcu (f. 601)
15. zapis od kiedy Łukasz Tomicki stał się dziedzicem
TD Grodzkie i ziemskie > Kościan > Inskrypcje
3087 (Nr. 261) 1581
Łukasz Tomicki, s. o. Jana, a spadkob. ol. Jana T. klana gn. dziada swego (f. 11)
miejscowości związane z rodem Tomickich:
początki z Tomic, z Iwna
11 https://drive.google.com/file/d/1DBrAFy ... sp=sharing
lata późniejsze klucz Baranowski
12 https://drive.google.com/file/d/1x0Ef85 ... sp=sharing
12 https://drive.google.com/file/d/1wzsIkN ... sp=sharing
Źródła:
akta metrykalne Baranów i inne
teki Dworzaczka
matricularum regni poloniae summaria
Herbarz K. Niesieckiego
Herbarz A. Bonieckiego
Wielka Genealogia M. Minakowskiego
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XII
prof. Adam Szweda Ród Grzymałów w Wielkopolsce Toruń 2001
prof. Adam Szweda Nałęcz Jan z Iwna czyli o początkach Iwieńskich herbu Łodzia
dr Anna Odrzywolska-Kidawa Tomice i ich właściciele (XIV – XVI w.)
http://www.steszew.pl/asp/pliki/stare2/tomkidawa1.pdf
http://www.kronikisredzkie.pl/parafia-iwno/ ksiądz kanonik Stanisław D. Kozierowski
Słownik historyczno geograficzny ziem polskich w średniowieczu
http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search. ... cy&d=0&t=0
Die ältesten Großpolnischen Grodbücher tom I i II Józef Lekszycki
Panowie z Tomic Stanisław Brzeziński Miesięcznik Heraldyczny 1933 nr 4,5,6 i 7
drzewo Jacek Drożdżeński
Kępnosocjum wszystko o Tomickich
Wikipedia
Szczególne podziękowanie dla pana profesora Adama Szwedy