Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Ryczychów, pow. rudecki
1.01.2018 12:36
Ryczychów (wcześniej Ryczyhów), rus. Ryczihiw, wś, pow. rudecki, 30 kim. na płd.-wschód od Rudek, 15 kim.od Komorna, 10 kim. od urz. poczt, i tel. w Mikołajowie. Na płn, leży Nahujów, na wschód Honiatyoze i Werbiż, na płd. Nowosiółki, na zach. Podwysokie i Horożana Wielka. Środkiem wsi płynie struga wpadająca do Spinki, prawego dopływu Szczerka. Na płn.-zach. granicy leży fol. Panki. Na płn. wznosi się wzgórze Horoźanka. Własn. wiek. ma roli or. 148, łąk i ogr. 18, past. 1 mr.j-wł. mn. roli or. 535, łąk i ogr. 61, past. 13 mr W r. 1880 było 79 dm., 485 mk. w gm., 2 dm., 21 mk. na obsz. dwór.; 10 rz.-kat., 483 gr.-kat., 13 izrael.; 23 Polaków, 483 Rusinów.
Par. rz.-kat. w Rumnie, gr.-kat. w miejscu, dek. horożański. Do par. należą: Nowosiółki i Podwysokie. We wsi jest cerkiew.
W 1463 r, odgraniczają: Andrzej Odrowąż ze Sprowy, ruski, Stanisław z Chodcza, podolski wojewodowie, Jerzy Strumiło z Domoszyna, podkomorzy, i Piotr z Bronie, sędzia lwowscy, jako komisarze królewscy, wieś kapitulną Werbuż od Horoźany i Ryczychowa (Ak. G. Z., II, 179). W r. 1464 nadaje Kazimierz Jagiellończyk wsiom Rozonia (Horożana ?), Podwisołcze (Podwysokie) i Ryczychów prawo magdeburskie (Arch. kraj. we Lwowie, 0., t. 330, str. 519 i 1 867, str. 146). W 1487 r. nadaje Andrzej Jaczimierski, dziedzic na Ryczychowie i Małej Horoźanie, chłopom swym prawo niemieckie i określa ich robocizny i powinności (A. Qr. Z., t. 9, str. 130). W r. 1533 uwiadamia Zygmunt 1 Pawła Tarłę, sędziego lwowskiego i dzierżawcę dóbr królewskich Demnia etc, i Mikołaja, Jana, Jakuba Dzieduszyckich, dzierżawców wsi Horożanki Małej i Wielkiej i Ryczyhowa, o wysłaniu swych komisarzy do rozgraniczenia tychże dóbr od dóbr metropolitalnych Wierzbiąźa (Arch. kraj. we Lwowie, ft, t. 16, str. 560). W r. 1569 za kazuje Zygmunt August Andrzejowi Barze mu, sekretarzowi swemu i zastępcy starosty lwowskiego, uciskać włościan Ryczyhowa, Horoźany Wielkiej i Małej (L c, O., t. 41, str. 475), i w tymże roku zakazuje Mikołajowi Tarle, chorążemu sandomierskiemu, dzierżaw cy królewskich wsi Horoźany i Ryczyhowa, naruszać przywileje włościanom tych wiosek nadane (L c, str, 644, 646 4 i 202, str. 23, 25). W r, 1570 wydaje Zygmunt August wyrok w sprawie Mikołaja Tarły, dzierżawcy Ryczyhowa, z poddanymi tejże wioski (L a, t. 41, 939 i t. 377, str. 762)/ W r. 1625 bierze Zygmunt III w opiekę poddanych Ryczyhowa i zakazuje Wojciechowi Srzedzińskie mu, dzierżawcy wsi, uciskać włościan (1. c, t. 357, str. 144 i 145) i poleca temuż dzierżawcy, aby od poddanych nie żądał robocizn i danin nadzwyczajnych (1. c, C, t. 377,
str. 360).
[SGKP]
1469 - Indrzych Jaczymirski, notowanty tu, w Horożanie i w Podwysokiem [6]
1511 - Zgoda na wykupienie z rąk Jana Jaczymyrskiego, syna zmarłego Adama wsi Ryczyhów przez opiekuna Stanisława Tarło [7]
1533 - Mikołaj, Jan i Jakub Dzieduszyccy trzymają Ryczyhów [5]
1833 - własność: Dulski
- paroch: Jakub Baczyński, ur. 1807 [2]
1836 - własność: Antoni Dulski
- paroch: Aleksy Baczyński "Leskowicz" [3]
1845 - paroch: Seweryn Dniestrzański, ur. 1817 [4]
1858 - własność: Wincenty Hausner
- paroch: Seweryn Dniestrzański, ur. 1817 [4]
Par. rz.-kat. w Rumnie, gr.-kat. w miejscu, dek. horożański. Do par. należą: Nowosiółki i Podwysokie. We wsi jest cerkiew.
W 1463 r, odgraniczają: Andrzej Odrowąż ze Sprowy, ruski, Stanisław z Chodcza, podolski wojewodowie, Jerzy Strumiło z Domoszyna, podkomorzy, i Piotr z Bronie, sędzia lwowscy, jako komisarze królewscy, wieś kapitulną Werbuż od Horoźany i Ryczychowa (Ak. G. Z., II, 179). W r. 1464 nadaje Kazimierz Jagiellończyk wsiom Rozonia (Horożana ?), Podwisołcze (Podwysokie) i Ryczychów prawo magdeburskie (Arch. kraj. we Lwowie, 0., t. 330, str. 519 i 1 867, str. 146). W 1487 r. nadaje Andrzej Jaczimierski, dziedzic na Ryczychowie i Małej Horoźanie, chłopom swym prawo niemieckie i określa ich robocizny i powinności (A. Qr. Z., t. 9, str. 130). W r. 1533 uwiadamia Zygmunt 1 Pawła Tarłę, sędziego lwowskiego i dzierżawcę dóbr królewskich Demnia etc, i Mikołaja, Jana, Jakuba Dzieduszyckich, dzierżawców wsi Horożanki Małej i Wielkiej i Ryczyhowa, o wysłaniu swych komisarzy do rozgraniczenia tychże dóbr od dóbr metropolitalnych Wierzbiąźa (Arch. kraj. we Lwowie, ft, t. 16, str. 560). W r. 1569 za kazuje Zygmunt August Andrzejowi Barze mu, sekretarzowi swemu i zastępcy starosty lwowskiego, uciskać włościan Ryczyhowa, Horoźany Wielkiej i Małej (L c, O., t. 41, str. 475), i w tymże roku zakazuje Mikołajowi Tarle, chorążemu sandomierskiemu, dzierżaw cy królewskich wsi Horoźany i Ryczyhowa, naruszać przywileje włościanom tych wiosek nadane (L c, str, 644, 646 4 i 202, str. 23, 25). W r, 1570 wydaje Zygmunt August wyrok w sprawie Mikołaja Tarły, dzierżawcy Ryczyhowa, z poddanymi tejże wioski (L a, t. 41, 939 i t. 377, str. 762)/ W r. 1625 bierze Zygmunt III w opiekę poddanych Ryczyhowa i zakazuje Wojciechowi Srzedzińskie mu, dzierżawcy wsi, uciskać włościan (1. c, t. 357, str. 144 i 145) i poleca temuż dzierżawcy, aby od poddanych nie żądał robocizn i danin nadzwyczajnych (1. c, C, t. 377,
str. 360).
[SGKP]
1469 - Indrzych Jaczymirski, notowanty tu, w Horożanie i w Podwysokiem [6]
1511 - Zgoda na wykupienie z rąk Jana Jaczymyrskiego, syna zmarłego Adama wsi Ryczyhów przez opiekuna Stanisława Tarło [7]
1533 - Mikołaj, Jan i Jakub Dzieduszyccy trzymają Ryczyhów [5]
1833 - własność: Dulski
- paroch: Jakub Baczyński, ur. 1807 [2]
1836 - własność: Antoni Dulski
- paroch: Aleksy Baczyński "Leskowicz" [3]
1845 - paroch: Seweryn Dniestrzański, ur. 1817 [4]
1858 - własność: Wincenty Hausner
- paroch: Seweryn Dniestrzański, ur. 1817 [4]
Bibliografia
[1] SGKP
[2] Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco-Catholicae Premisliensis 1843
[3] Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco-Catholicae Premisliensis 1836
[4] Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco-Catholicae Premisliensis 1858
[5] Bon. za AGZ. X. 527
[6] Jabłonowski A., Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7 cz. 1, wyd. 1929
[7] MRPS 10135 (część 4 tom 2)
.